Lessen van Rozov: Wat is belangrijk in het kader?. Deel 3

Foto’s van alle formaten gehoorzamen aan de regel van derden, afgeleid van de gulden snede: als het kader mentaal in drie delen horizontaal en verticaal wordt verdeeld, zullen de snijpunten van de verkregen rechthoeken de gebieden aangeven die de aandacht van de kijker trekken. Als in deze gebieden een object wordt geplaatst waarnaar de aandacht van de kijker moet worden getrokken, is het doel vrijwel zeker bereikt. Ik heb hierover al geschreven in het eerste deel van dit artikel zie “Het licht van boven” . “Consument. Foto & Techniek #8 van 2012 . Vanwege de beperkte ruimte van een tijdschriftartikel heb ik echter niet vermeld dat de regel van derden zelden los van andere compositiemiddelen werkt.

Foto 1. “The Yawning Pageant” uit de “Wedding is a Small Life” serie

De gapende pageboy linksonder in de regel van derden trekt de aandacht van het publiek ondanks de centrale positie van het bruidspaar. Ook al zijn zij groot en de jongen klein, zelfs de lichtgekleurde jurk van de bruid kan niet storen.

Camera: Nikon D2X

Objectief: AF-S Nikkor 17-55/2.8 D G ED IF DX

Gevoeligheid: 400 ISO

Belichting: 1/25 s

Diafragma: f/4

Brandpuntsafstand: 28 mm film standaard

De hoofdzaak op vier punten van de regel van derden plaatsen

In de praktijk combineert een fotograaf voortdurend twee, drie of zelfs meer manieren om het belangrijkste in één compositie te benadrukken. Bij het zoeken naar een foto om dit punt te illustreren, kwam ik een huwelijksscène tegen met een zeer grappig samenspel tussen de hoofdpersonen. De jonggehuwden staan op de voorgrond, vlakbij de symmetrie-as, met hun handen met de ringen in het midden van het kader.

Alles leek te worden gedaan zodat het belangrijkste moment van de huwelijksceremonie niet verloren zou gaan in de bonte achtergrond… Het is niet verloren, maar het oog vindt zeker een gapende herder in het snijpunt van de drieën… En ik denk dat het belangrijk is te benadrukken dat de regel van de drieën zelf niet met zo’n onvermijdelijkheid zou hebben gewerkt, ware het niet dat de situatie zo tegenstrijdig is…

Het belang van het moment en de animatie van het bruidspaar staan in schril contrast met de gezichtsuitdrukking van een kind. Het was dat conflict dat een glimlach op het gezicht van iedereen voor me toverde… In dit specifieke beeld zijn we er niet alleen in geslaagd om mechanisch een beeld te construeren door vlekken op het beeldvlak te verdelen, maar ook om het moment te vangen van de harmonieuze combinatie van vorm en inhoud die uit de stroom van momenten botst en die de kijker kan inspireren om emotioneel te reageren op wat hij ziet foto 1 .

Highlighting

Bij zwart-witfotografie manipuleert de fotograaf de verschillende helderheden van ongeschilderde pixels en ontbreekt het krachtige instrument van de kleur. Toch kan de beperking van de toolkit u niet tegenhouden om te krijgen wat u wilt. Een scène kan worden gemarkeerd door een deel ervan te accentueren of te verduisteren. Daarna ziet de kijker de foto zoals die bedoeld is… Het oog, dat reageert op contrasten, zal onmiskenbaar het “lokaas” vinden, juist omdat het in helderheid verschilt van de omringende achtergrond.

Licht op donker is een zeer sterk compositiemiddel. Als de essentie van de fotografische uitdrukking eruit ziet als een lichtpuntje op een donkere achtergrond, dan hoeft, ongeacht de essentie van de betekenis die de auteur aan de kijker wil overbrengen, het hoofdobject van de foto niet met een vergrootglas te worden gezocht en zal de boodschap dus onmiddellijk worden gelezen foto 2 .

Diepe contrasten zijn helemaal niet nodig om de voorgrond te benadrukken. Het oog is zeer gevoelig voor de helderheid van vlekken in het beeldvlak. Hij kan het verschil zien tussen een lichte vlek en een donkere achtergrond, zelfs als de achtergrond slechts drie of vier procent donkerder is. Het wordt altijd gebruikt in portretten. Het model is geplaatst tegen een achtergrond die duidelijk donkerder van helderheid is. Het enige wat u nog moet doen is ervoor zorgen dat de helderheid binnen de contouren van het object zelf ook in staat is de hoofdzaak te accentueren foto 3 .

Donker op licht, zoals we nu zeggen, een omgekeerde manier om het essentiële te benadrukken, zoals licht op donker. Hetzelfde, maar dan omgekeerd. Ik kan niet zeggen welke van deze twee technieken voor mij beter is, omdat ik ze gebruik zonder erover na te denken. Het leven zelf werpt taferelen op met kant-en-klare oplossingen foto’s 4 en 5 .

Foto 2. “Reflex”.

De donkere tint van het portret betekent dat er een groot gebied in het beeld gevuld is met donkere pixels, waartegen de lichte pixels bijzonder fel afsteken. Maar markeren is niet alleen gebaseerd op dit contrast. Het glanzende glas van de bril en het linkeroog bevinden zich niet voor niets in de tertszone, en het hoofd en de nek van de hoofdpersoon zijn uitgestrekt langs de dalende diagonaal.

Camera: Nikon D2x

Objectief: AF Nikkor 85/1.8 D

Gevoeligheid: 100 ISO

Sluitertijd: 1/200 s

Diafragma: f/4

Foto 3. Rekenkundig.

De jongen was helemaal niet in de studio. Rag achtergrond op een veer van thuis, ik pakte het om het kind uit de chaotische omgeving van een woonflat te halen, waar overal waar ik de lens op richtte, agressieve afleidende spiegels, stoelen, fotolijstjes waren. De donkere achtergrond lost het probleem op van het benadrukken van de figuur. Dit was echter niet genoeg. Het raamlicht is bijna perfect voor deze scène: net genoeg contrast, net genoeg zachtheid. Er zat niets anders op dan het kind naar deze exacte plek te lokken, aan te bieden de appels te tellen en dan de accenten te leggen, de homogeniteit van de lichtstroom te overwinnen. In de nabewerking heb ik de huid op de buik van de jongen helderder gemaakt en de huid op zijn voorhoofd en rechterwang lichter. Nu moet het oog van de kijker het samenspel van de helderste vlekken voelen – op het gezicht en de appels.

Camera: Nikon D4

Lens:

Nikkor 35/1.4 D G ED IF

Gevoeligheid: 800 ISO

Sluitertijd: 1/800 sec

Diafragma f/2

Foto 4. Zelfportret.

Gebouw op Koetoezovski Prospekt. Op de begane grond – de ingang van de Bagration voetgangersbrug. De vroege zon laat lange, harde schaduwen achter. Ik was op zoek naar mijn gezichtspunt toen ik mijn reflectie zag in de schuine spiegel etalages op de eerste verdieping. Tegen de spiegelende tegels leek mijn silhouet een illustratie bij de woorden van het beroemde lied van Willie Tokarev: “skyscrapers, skyscrapers, and I’m small so. De nadruk in deze opname wordt veroorzaakt door de zon. Je moest alleen oppassen dat je er niet langs kwam en de opname inlijsten met de regels van symmetrie, perspectiefconvergentie en de regel van derden. Ook hier konden geen compositietechnieken in hun zuivere vorm worden gebruikt. Maar ik heb het niet geprobeerd.

Camera: Nikon D3s

Objectief: AF-S Nikkor 14-24/2.8 G ED IF N

Gevoeligheid: 200 ISO

Sluitertijd: 1/640 sec

Diafragma: f/2.8

Belichtingscompensatie: -0,67 EV

Brandpuntsafstand: 24mm film standaard

Foto 5. Stop.

Ik testte een gloednieuwe camera met een prachtige lens op de technisch meest uitdagende onderwerpen… In dit geval kan het tegenlicht hebben gezorgd voor verdwaalde hooglichten, chromatische aberratie, dips in hooglichten of schaduwen, kleurverlies in de overblijfselen van de uitgeblazen aankondiging bovenaan het beeld. Maar de camera deed het geweldig. Modderig glas veranderde in een prachtige lichte achtergrond, als bedekt met vorst. De mensen achter het glas in schaduwtheater acteurs. De rode letters op de flyer hebben hun helderheid en kleurintensiteit niet verloren. Opnieuw zorgde de zon voor de hoofdzaak.

Camera: Sony RX1

Objectief: geïntegreerde Carl Zeiss 35/2

Gevoeligheid: 125 ISO

Sluitertijd: 1/2000 sec

Diafragma: f/2.8

Brandpuntsafstand: 35 mm

Foto 6. “Dawn” uit de “Flood in Venice” serie.

Toen ik de kust naderde dacht ik de boeg van het drogeladingschip te zien glimlachen. Ik hoefde niet na te denken of iets te doen om deze roodharige glimlach aan de wereld te presenteren – hij viel vanzelf op. Al het andere: het groene water, de blauwe gondels en de grijze lucht kwamen ook mooi samen.

Camera: Nikon D3

Objectief: Nikkor 18/2.8

Gevoeligheid: 500 ISO

Sluitertijd: 1/125 seconden

Diafragma: f/5.6

Belichtingscompensatie: -0,67 EV

Foto 7. “Honeymoon in Sheremetyevo” uit de “Wedding is a Small Life” serie.

Een vreemde opname van een vreemde bruiloft. Het bruidspaar, na het drinken van champagne met vrienden en ouders na de ceremonie in het registratiekantoor, haastte zich naar Sheremetyevo. Daar kleedden de jongens zich om en vlogen weg op hun huwelijksreis…

Ik nam een korte foto van hen op de luchthaven tijdens het wachten op het inchecken. De omstandigheden waren zwaar: het licht in de zaal was gelijkmatig, diffuus en het spectrum was groen van de fluorescentielampen… Ik moest de hulp inroepen van een assistent die de jongeren verlichtte met een halogeenlamp. Het contrast van de kleurtemperaturen – warme halogeen en koude bronnen – resulteerde in een warme kleur en tegelijkertijd een helder accent in het midden van het kader. Door in dit geval het belangrijkste nogmaals te benadrukken, wordt niet vermeden drie hulpmiddelen tegelijk te gebruiken.

Camera: Nikon D3

Objectief: AF-S Nikkor 24-70/2.8 D G ED IF

Gevoeligheid: 500 ISO

Sluitertijd: 1/30 sec

Diafragma: f/2.8

Brandpuntsafstand: 26 mm

De hoofdkleur benadrukken

Het benadrukken van de hoofdkleur is een sterk kenmerk. Een foto is vaak gebaseerd op de harmonieuze combinatie van gekleurde vlekken. Soms gebeurt dat in de nabewerking. Met kleur moet voorzichtig worden omgesprongen: het is gemakkelijk om de fijne lijn van natuurlijkheid te overschrijden die zoveel mensen aantrekkelijk vinden. Zeer heldere, zure kleurencombinaties kunnen jongere kijkers aanspreken, maar mensen van middelbare leeftijd en ouderen houden niet zo van oververzadigde tinten, vooral rood. Ze zijn zo actief dat zelfs kleine rode vlekken neutraal gekleurde objecten die belangrijk zijn voor de waarneming van het kader kunnen overstemmen foto 6 .

Bijzonder moeilijk om opnamen met veel mensen te maken, inclusief genre- en reportagefoto’s. Tijdens het fotograferen moet u de lichtomstandigheden op de scène beoordelen, uw opname componeren en het juiste moment vastleggen. Bij de nabewerking kunt u RAW-converters en grafische bewerkingsprogramma’s gebruiken om de hoogtepunten in de foto te benadrukken door de helderheid of het contrast van de hele foto of delen ervan te wijzigen foto 7 .

Het ritme doorbreken

Ritmes omringen ons overal: nacht – dag – nacht, raam – muur – raam, lantaarnpaal – hemel – paal, stroken bladmuziek op een blanco vel papier, de opeenvolging van slagen van een trommel, de trap in de hal – ze zijn allemaal een bekende norm. Waar, alleen totdat er iets breekt in de metronoom. De metro is te laat – een zenuwslopende schok voor velen met haast voor belangrijke zaken, de solo van de drummer is May of Soul, de pauze in de monoloog onderstreept wat er in het kielzog ervan gezegd zal worden.

Ritme breken is een oud en zeer krachtig compositiemiddel. Een rij soldatenruggen en een klein meisje met een ballon aan een touwtje, een rij zuilen uitgelicht door diepe schaduwen, en een kussend paartje. Voorbeelden van het gebruik van een ritmeonderbreking, om de aandacht te vestigen op een voorwerp dat het ritme heeft doorbroken, zijn talrijk. Maar de ontvangst zelf is niet slechter of beter. Het is het concrete gebruik ervan dat een foto goed of minder goed maakt.

Het conflict van vormen

Soms zijn foto’s gebaseerd op de botsing van geometrische vormen: driehoek en rechthoek, rond en niet-cirkelvormig, rechte lijn en veelhoek, verticaal en horizontaal. In dit geval, zoals altijd, worden foto’s interessanter wanneer kleurcontrasten, highlights, ritmische onderbrekingen en andere manieren om het belangrijkste in het kader te benadrukken in de compositie worden gevonden

Foto’s 10, 11 en 12 .

Foto 8. “Reisfotografie in verschillende richtingen” uit “Een bruiloft is een klein leven” serie.

De voetgangersbrug Bagration in het stadsgebied van Amsterdam is een van de favoriete plaatsen voor huwelijkswandelingen van Moskovieten. Bij slecht weer komen de jongeren hier samen voor een herdenkingsfoto onder het dak en te midden van de moderne architectuur.

Ik kaderde de opname door het contrast tussen de helder verlichte achtergrond en de schaduwrijke voorgrond waartegen het paar bijna silhouetten werden. Er is veel meer licht achteraan in het kader dan op de voorgrond, maar het tweede koppel blijft ook niet onopgemerkt. Ritmische rijen van gewelfde raamopeningen, gekantelde zuilen, lijnen van perspectief afdalingen worden doorbroken door de figuren van pasgetrouwden. De kijker zal zeker de band opmerken die ontstaat tussen mensen die hij voorheen niet kende. Hier, zoals in alle andere illustraties in dit artikel, konden we niet anders dan verschillende technieken samenvoegen tot een compositorische cocktail.

Camera: Nikon D3

Objectief: AF-S Nikkor 24-70/2.8 G ED IF N

Gevoeligheid: 1000 ISO

Sluitertijd: 1/1600 sec

Diafragma: f/3.5

Brandpuntsafstand: 35m

Foto 9. Avond.

Een opkomende duif verstoorde het ritme van het licht- en schaduwpatroon in het kader.

Camera: Nikon D800

Objectief: AF Nikkor 80-400/4.5-5.6 ED IF VR

Gevoeligheid: 800 ISO

Sluitertijd: 1/5000s

Diafragma: f/5.3

Brandpuntsafstand: 220mm

Foto 10. Leven:.

In deze opname botst de blauwe driehoek van een raamopening met een groene lichtgevende bloem.

Camera: Nikon D4

Objectief: AF-S Nikkor 16-35/4 G ED IF ASP VR DX

Gevoeligheid: 3200 ISO

Sluitertijd: 1/100ste van een seconde

Diafragma: f/4

Brandpuntsafstand: 32 mm

Belichtingscompensatie: -1,33 EV

Foto 11. Monument voor de eerste satelliet.

De verticale lijn van het monument verbindt de hemel met de grond en kruist de horizontale lijn van de huizen. Ik moest in het reuzenrad rijden voor deze foto…

Camera: Nikon D4

Objectief: AF-S Nikkor 70-200/2.8 G ED IF VR

Gevoeligheid: 1000 ISO

Sluitertijd: 1/1250 sec

Diafragma: f/5

Brandpuntsafstand: 116 mm

Belichtingscompensatie: +0,67 EV

Foto 12. Paviljoen “Cosmos” in het All-Russian Exhibition Center.

En in deze compositie staat de koepeltop precies in het midden van het kader. Maar de bol zelf is verschoven naar het onderste derde deel van het beeld. In het bovenste deel wordt de koepel tegengewerkt door een bijna regelmatige trapezoïde, en het onderste deel is gevuld met drie driehoeken en twee bogen. Blauwe vlekken worden afgewisseld met zilveren en witte vlekken.

Camera: Nikon D4

Objectief: Fisheye Nikkor 16/2.8

Gevoeligheid: 200 ISO

Snelheid: 1/80 s

Diafragma: f/4

Brandpuntsafstand: 16 mm

Belichtingscompensatie: +1,67 EV