Lessen van Rozov: het belangrijkste in het kader. Deel 2.

Het kader kan één enkel voorwerp bevatten, dat belangrijk is voor de waarneming, of meerdere. Objecten kunnen op elkaar inwerken of bewust worden geïsoleerd. Sommige onderwerpen zijn belangrijk, andere ondergeschikt. Hoe leg je een kijker uit wat de dichter wilde zeggen met een vogel van God?? Waar eerst kijken en waar later kijken?

Nikon

Foto 1.

“Muis. Vliegend”.

Op het dak van de kloostertempel waaruit Lermontovs Mtsyri ontsnapte, klom ik omhoog om het panorama van de samenvloeiing van de rivieren Koera en Aragvi te fotograferen. Een voet op een rots, verstoort het beest. De muis was gewichtloos. Zijn lichaam was half zo groot als dat van een gewone woelmuis.

Ik nam een foto van de vampier van dichtbij door hem aan zijn vleugel op te tillen, en dan draaide ik de verticale opname negentig graden om hem horizontaal te maken.

De compositionele oplossing wordt veroorzaakt door de symmetrie van het object. Het was niet mogelijk om de vleugels in hun geheel in het kader op te nemen. Het vluchtgevoel werd gecreëerd door een licht gedraaide kop, een subtiele verschuiving van het lichaam van de muis weg van het centrum, een licht verhoogde rechtervleugel en verschillen in de belichting van de vleugels.

Nikon D2x camera

DX AF-S Nikkor 17-55/2.8 D G ED IF-objectief

Gevoeligheid 100 ISO

Sluitertijd 1/500s

Diafragma f/4

Belichtingscompensatie -1,00 EV

Brandpuntsafstand

80mm film standaard

Het belangrijkste in het kader benadrukken

Netwerkparels: “Het is te ingewikkeld. Het is niet eens duidelijk of het een man of een vrouw is. Als het je niet bevalt”. In musea voor schone kunsten worden oude schilderijen met bijbelse onderwerpen gepresenteerd door museumgidsen omdat de kijkers vaak uit de culturele en historische context worden gehaald. Zij hebben de neiging de taal van symbolen en allegorieën die kunstenaars vijf- of zeshonderd jaar geleden gebruikten, verkeerd te begrijpen. Maar je kunt niet bij elke foto een gids zetten…

Foto’s worden meestal verkeerd begrepen als ze “nergens over gaan” of slecht gecomponeerd zijn. Het is bijvoorbeeld nutteloos om te zoeken naar diepgewortelde betekenissen in een abstracte foto die is gemaakt om een interieur te versieren, maar nadenken over de juiste opstelling van elementen is altijd nuttig.

Manieren om te markeren kunnen meestal worden samengevat in een lijst van enkele eenvoudige trucs. Sommigen hebben er meer, anderen minder. De vaardigheid bestaat erin elk van de voorgestelde methoden afzonderlijk te beheersen en ze vervolgens te gebruiken met het gemak van een goochelaar.

Het belangrijkste is om het niet te verliezen:

in het midden van het frame;

Op de voorgrond;

op of nabij het verdwijnpunt van perspectieflijnen;

in een vier-punt regel van derden;

als je het helderder maakt dan de andere objecten in het frame;

wanneer het in kleur is gemarkeerd;

Wanneer je een licht object tegen een donkere achtergrond plaatst;

als je een donker object tegen een lichte achtergrond plaatst;

Het plaatsen van een scherp voorwerp tegen een onscherpe achtergrond;

door een onscherp object tegen een scherpe achtergrond te plaatsen;

bij het plaatsen van een onscherp onderwerp tegen een bevroren achtergrond;

wanneer je een scherp voorwerp tegen een onscherpe achtergrond plaatst;

als het hoofdonderwerp diagonaal over het beeld beweegt;

wanneer je een bewegend voorwerp in een hoek van het beeld zet;

Als je de hoofdzaak in een reeks herhalende objecten stopt;

als het een persoon of dier is in een onbewoond schot; als het een persoon of dier is in een onbewoond schot.

Nikon

Foto 2.

“Malvina.”.

Een foto uit een reportage over een stijlwedstrijd, waarbij een mollig meisje de zomer moest belichamen. Ik plaatste haar in het midden van het kader omdat de deelnemers die dichter bij me werkten buiten het bereik van de scherptediepte sprongen en onscherp werden, en een soort kader vormden dat het gezichtsveld van de lens beperkte. Het is een soort gesloten compositie. Ik kon de hoofdpersoon niet naar rechts bewegen, maar de blik van de weelderig behaarde Malvina die naar de linkerhoek van het kader wijst in plaats van naar de camera, creëert een gevoel van beweging in die richting.

Nikon D3s

AF-S Nikkor 70-200/2.8 D G ED IF VR-objectief

Gevoeligheid 1600 ISO

Sluitertijd 1/400 s

Diafragma f/2.8

Belichtingscompensatie -0,33 EV

Brandpuntsafstand 116mm

Fotoapparatuur

Foto 3.

“Een bruid en bruidegom geslagen door schoonheid” uit “Een bruiloft is een klein leven”.

Ik probeer altijd de eerste blik van de bruidegom op de aanstaande bruid niet te missen. In dit korte moment komen emoties aan het licht die gewoonlijk verborgen blijven achter een masker van vertrouwd rollenspelgedrag. De bruidegom lijkt op dat moment op een korhoen die aan het paren is, niet in staat om iets om hem heen te horen. Maar hoe kort het moment is! Drie seconden later is het masker van de rokkenjager terug waar het hoort…

Ik wilde de bruid en haar familie in het midden van de foto plaatsen… Zonder dat zou het kader alleen gezien worden als onderdeel van een fotografisch verhaal.

Nikon D3s

AF-S Nikkor 24-70/2.8 D G ED IF

Gevoeligheid 1000 ISO

Sluitertijd 1/40 sec

Diafragma f/3.2

Brandpuntsafstand 24 mm

Fotoapparatuur

Foto 4.

“Zoeken naar stijl”. Foto uit een reportage over een stijlwedstrijd.

De nadruk op de voorgrond wordt in dit geval nog versterkt door de centrale positie van de voorgrond. Het midden van het kader is helderder verlicht dan de rest. De handen en knieën van het model zijn helder verlicht met gloeilamplicht met een warm spectrum, en de achtergrond is verlicht met een koel spectrum van fluorescentielampen. Eindelijk zijn de knieën scherp en is de achtergrond onscherp. Zelfs de reflectie van de aardbeienjager in de spiegel is wazig, donker en ongekleurd in vergelijking met de hoofdversie.

Nikon D3s camera

AF-S Nikkor 70-200/2.8 D G ED IF VR

Gevoeligheid 1600 ISO

Sluitertijd 1/320s

Diafragma f/2.8

Belichtingscompensatie -0,33 EV

95 mm brandpuntsafstand

Het zwaartepunt ligt in het midden van het kader

Je hoeft niet te leren hoe je dit moet doen… Het eerste wat een beginnende fotograaf doet, is de opname inkaderen door het belangrijkste in het midden te plaatsen. Gezond verstand zegt dat de held in het midden van het kader moet staan, maar meestal tonen alleen vrienden en familieleden belangstelling voor dit soort foto’s. Verras vreemden met iets nieuws, origineels of goed vergeten ouds, of met iets bekends maar ongewoon gefotografeerd.

Het hoofdonderwerp in het midden van het kader moet op zichzelf interessant zijn voor de kijker, zonder context, zonder verband met andere personages in het beeld, omdat dergelijke beelden bijna altijd symmetrisch, evenwichtig en zonder dynamiek zijn. Je moet andere compositietechnieken gebruiken om de aandacht te vestigen op dit soort fotografie Foto’s 1-4 .

Hoofdfocus op de voorgrond

Dit is de meest effectieve manier om uit te drukken wat belangrijk is in het kader, omdat de onderwerpen die zich het dichtst bij de lens en in het onderste deel van het kader bevinden verhoudingsgewijs groter zijn dan die achter in de compositie. Maar er zijn drie veelgemaakte fouten door beginners:

De voorgrond is een secundair onderwerp, en de kijker vraagt zich tevergeefs af hoe belangrijk het is;

Ze nemen een heldere voorgrond, terwijl de tonale voorgrond meestal donkerder is dan die achter in het kader. Dit komt door de gebruikelijke helderheidsverhouding voor het oog in de natuur – de lucht is helder, de grond is donker. Overtreding van een dergelijke norm moet worden gerechtvaardigd door bijvoorbeeld de aanwezigheid van een lichtbron in het kader. Ook moet de lichte voorgrond in evenwicht worden gebracht met iets lichts aan de bovenkant van het kader;

Foto’s genomen door beginners tonen meestal een onscherpe voorgrond. Het oog rust ertegen, als een barrière waar je met moeite overheen moet springen. De aandacht van de kijker keert steeds weer terug naar de vage voorgrond om het gesuggereerde mysterie op te lossen. Wanneer de onscherpe voorgrond fungeert als een kader om de aandacht van de kijker in de juiste richting te leiden zie. Foto 3 , is het mysterie eenvoudig opgelost.

Goed, als de onscherpe voorgrond een bewuste truc is die helpt om de foto waar te nemen, maar als de onscherpe voorgrond louter toeval is, wordt de foto als een gebrek ervaren. Ik stuit zo vaak op misverstanden over de rol van de voorgrond dat ik ooit een “grunt” heb bedacht: als er een voorgrond is, moet die scherp zijn. Ik begrijp dat dit te categorisch klinkt, maar het werkt zie. foto’s 4 en 5 .

Elke regel kan natuurlijk worden overtreden om de eigenheid van de auteur tot uitdrukking te brengen… De rol van de voorgrond in de moderne reportage- en genrefotografie is niet alleen beperkt tot de noodzaak het hoofdonderwerp van het kader te benadrukken. De komst van hoogwaardige supergroothoeken is onmiddellijk gebruikt om het probleem van de kortere afstand van de camera tot het onderwerp op te lossen. Robert Capa wees er al op dat de nabijheid van de camera tot het onderwerp de waarheid van de foto bepaalt.

Ik voeg daaraan toe het gevoel aanwezig te zijn bij het bekijken van dit soort foto’s, terwijl hetzelfde onderwerp dat van een redelijke afstand met een normale lens is gefotografeerd een neutraal werk oplevert zonder diepte en subtekst vergelijk 6 & 7 . In alle eerlijkheid is het mogelijk de afstand tot het onderwerp te verbreken, niet alleen door supergroothoeklenzen te gebruiken, maar ook door krachtige telelenzen, hoewel het beter is de voorgrond niet in het kader te brengen.

Fotoapparatuur

Foto 5. “Cantata” uit de “MIFI Choir” serie.

De bladmuziek lag op de gepolijste vleugelklep. De scherpte wordt ingesteld op de lijnen van de notenbalk. De grote scherptediepte van de groothoeklens hielp om de reflecties van de koorleden aan de bovenkant van het kader scherp te houden. De heldere voorgrond is in evenwicht met de lichtgekleurde kleding van de koorleden.

Nikon D70s camera

DX AF-S Nikkor 12-24/4 D G ED IF-objectief

Gevoeligheid 200 ISO

Een sluitertijd van 1/5 seconde

Diafragma f/8

Brandpuntsafstand

18mm film standaard

Spiegel camera's

Foto 6. “De “Doop” serie.

Een typische illustratie laat zien dat de redders speciale schoenen met spikes hadden. Geschoten met standaard reportagezoom aan het uiteinde van de brandpuntsafstand, wat in dit geval werkte als een portrettelevisie. Het kader zou kunnen worden opgenomen als garnering in een tijdschriftverslag, maar het kan geen titel zijn of zelfs op zichzelf staan, omdat het eenduidig is en ruimtelijke en informatieve diepgang mist vergelijk met foto 7 .

Nikon D3s camera

AF-S Nikkor 24-70/2.8 D G ED IF-objectief

Gevoeligheid 8000 ISO

Sluitertijd 1/50s

Diafragma f/5

Groothoekcorrectie -0,33 EV

Brandpuntsafstand 70mm

Fotoapparatuur

Foto 7. “De Jordaan” uit de “Epifanie” serie.

De foto genomen met de supergroothoekzoom toont dezelfde klauwpoten op de voorgrond als in foto 6, maar het kader is al in stukken verdeeld. Van de camera naar de voorgrond, slechts veertig centimeter… Ik moest op mijn knieën gaan zitten en van dichtbij schieten, maar ik kreeg een gericht schot dat zelfs op zichzelf het hele verhaal kan vertellen. We zien hoe de fontein eruit zag, we leren over veiligheidsmaatregelen, we zien iemand gedoopt worden, en we kunnen de tijd van de dag aflezen aan het soort licht. Naar mijn mening is de foto niet alleen dynamisch, maar ook mooi.

Nikon D3s camera

DX AF-S Nikkor 12-24/4 D G ED IF-objectief

Gevoeligheid 4000 ISO

Sluitertijd 1/20s

Diafragma f/5.6

Belichtingscompensatie -0,33 EV

Brandpuntsafstand is 17 mm

Plaats van het belangrijkste convergentiepunt van de perspectieflijnen

De treinsporen lijken weg te gaan, en dat is het eerste waar je aan denkt bij perspectieflijnen. Alles om ons heen gehoorzaamt aan de wetten van het perspectief: voorwerpen dicht bij de waarnemer lijken groot, maar lijken kleiner te worden naarmate ze verder weg staan. Een rij telegraafpalen in de verte wordt een lijn van perspectiefconvergentie, en dat geldt ook voor naast elkaar staande glazen, als de eerste dicht bij de voorgrond staat en de anderen zich er geleidelijk van verwijderen. In één woord, je kunt perspectieflijnen tegenkomen in foto’s van elk genre. Als je twee of meer van deze lijnen in het kader hebt, moeten ze elkaar ergens in de diepte van het kader ontmoeten.

Het hoofdonderwerp van het kader dat zich op of nabij het convergentiepunt van de perspectieflijnen bevindt, zal zeker een krachtige magneet worden die het oog van de kijker aantrekt zie “De compositie van het kader” op blz. 25 . foto 8 .

Fotoapparatuur

Foto 8. “Bridge” uit de “Moscow for Kisses” serie

De geliefden verschenen uit het niets in de opname, toen ik de smalle trap op de loopbrug in elkaar stak. De telelens heeft de ruimte afgevlakt, maar de perspectiefconvergenties brengen het oog naar het kussende paar.

Nikon D2x camera

DX AF-S Nikkor 17-55/2.8 D G ED IF-objectief

Gevoeligheid 100 ISO

Sluitertijd 1/200s

Diafragma f/5.6

Belichtingscompensatie -1,00 EV

Brandpuntsafstand 82mm film standaard

Beoordeel dit artikel
( Nog geen beoordelingen )
Lotte Visser

Vanaf mijn vroegste herinneringen ben ik altijd gefascineerd geweest door de schoonheid van de wereld om me heen. Als kind droomde ik ervan om ruimtes te creëren die niet alleen betoverend waren, maar ook van invloed waren op het welzijn van mensen. Deze droom werd mijn drijvende kracht toen ik besloot het pad van interieurontwerp te volgen.

Witgoed. TV's. Computers. Foto uitrusting. Beoordelingen en tests. Hoe te kiezen en te kopen.
Comments: 1
  1. Hugo Vos

    Beste lezer, na het lezen van deel 2 van de “Lessen van Rozov: het belangrijkste in het kader”, ben ik nieuwsgierig naar wat u als lezer het meest waardevolle aspect vond. Welke inzichten of leermomenten heeft u opgedaan uit dit deel? Ik ben benieuwd naar uw gedachten en ervaringen.

    Beantwoorden
Opmerkingen toevoegen