In het vorige nummer van ons tijdschrift publiceerden wij het eerste deel van het artikel van Georgiy Rozov
De lessen van Rozov: kijk en zie. Deel 1
, gewijd aan hoe kennis over de eigenschappen en kenmerken van fotoapparatuur een fotograaf helpt geen kans te missen om een goede opname te maken. Of liever, om een kans te zien om het neer te schieten. Kijken en zien zijn geen synoniemen. In dit nummer wordt het tweede – laatste deel gegeven.
Kennis van de technische specificaties, of beter gezegd, van de mogelijkheden die in de behuizing van een moderne camera schuilgaan, stelt de fotograaf in staat bijna onbeperkt te dromen. Het belangrijkste is om niet bang te zijn om te experimenteren. Ik, bijvoorbeeld, kijk graag naar de wolken. Ze veranderen voortdurend van vorm en lijken op een krokodil, een vogel of het profiel van de kerstman. Deze keer vond de zon, die door de wolken brak, twee gaten die plotseling de ogen van een aanvallende adelaar oplichtten. Ik moet zeggen dat ik deze opname misschien had overgeslagen en niet had genomen als ik niet de mogelijkheid had gehad om een toekomstige opname te zien, al na de laatste bewerking.
De zon stond nog vrij hoog boven de horizonlijn en scheen hard en krachtig, en het was pijnlijk om er zelfs maar naar te kijken. Maar ik wist wat ik thuis moest doen… Ik zal de lucht natuurlijk een kleurverloop geven om de helderheid van de lucht en het water gelijk te maken. Dat is wanneer de tot dan toe verborgen vorm van een wolk die op een adelaar of een uil lijkt zich openbaart, niet alleen voor mij duidelijk.
Moet zeker uitleggen waarom het contrast van de lucht en het contrast van het water verschillend zijn. De lucht werd ontwikkeld in de converter, met de nadruk op hoogtepunten. Ik bedoel, ik bluste de hoogtepunten. En het water, met hetzelfde verloop, heb ik aangepast zodat de schaduwen golven lezen en er geen gaten in het licht zijn. In het origineel was het zonnespoor zo helder dat ik onwillekeurig terugdacht aan de dagen van de analoge fotografie.
Op de dia kwam zo’n opname altijd uit met uitgeklopte hooglichten en bijna uitgezakte schaduwen in de golven. We probeerden de hoge zon niet in beeld te krijgen: we wachtten tot de zon vrij laag aan de horizon stond. Pas op dit punt nam het contrast van het onderwerp zo sterk af dat alle tonen in het fotografische bereik van de film konden worden geperst.
Olympus E-M5 camera, Zuiko 12-40/2.8 lens, diafragma f/14, sluitertijd 1/640s
Belichtingscompensatie -1 EV, Gevoeligheid 200 ISO, Brandpuntsafstand 50mm film standaard
Lees meer bij fotosky online versie van het consumentenblad .Foto&techniek
Wat zijn de belangrijkste lessen die we kunnen leren van het kijken en zien volgens Rozov? En hoe kunnen we deze lessen toepassen in ons dagelijks leven? Ik ben erg benieuwd naar jullie gedachten en ervaringen!