Aan het einde van de jaren tachtig had de techniek van de smalfotografie haar hoogtepunt bereikt: AE-camera, corrigeerde flits, snel terugspoelen van de film, hoge lichtgevoeligheid van de materialen-alles was al. Alleen handmatige scherpte was de laatste voorpost van klassieke, hand-held fotografie die niet kon worden ontvangen. Maar in 1989 introduceerde Canon de Canon EOS-1, een professionele camera die compatibel is met de EF-vatting van Canon. electro-focus, en electro-focus werd meteen de standaard werkapparatuur voor professionals.
Met dank aan RIA Novosti voor de foto ‘ s.
1. Grigory Sysoyev / RIA Novosti
Jelena Isinbayeva, die brons won op de Olympische Spelen in Londen, tijdens de finale van het polsstokhoogspringen.
Het lijkt erop dat de fotograaf werd ontlast van de verantwoordelijkheid om verschijningen te bepalen, dat hij kon fotograferen in moeilijke lichtomstandigheden en zich geen zorgen hoefde te maken over het scherpstellen. Tenslotte kan hij alleen maar denken aan de compositie van het frame en de artistieke waarde… Maar nogmaals, wat een top leek was slechts een keerpunt… Fotojournalistiek, en ook sportjournalistiek, was nog geen sportjournalistiek. Meestal bracht de fotograaf de film zelf naar de redactie: ’s avond of de volgende dag, of aan het einde van een zakenreis. En de tijd versnelde onophoudelijk-en de fotografie moet het inhaleren…
Fotograaf Alexander Nemenov legt vast met een Hasselblad Dixel 2000 jaren ‘ 90 . Dixel was een van de eerste apparaten die film digitale en informatie verstuurde door deze te verbinden met een vaste telefoon, want in die tijd, begin jaren ‘ 90, waren er nog geen laptops, geen internet, en cellulaire communicatie was net verschenen.
2. Foto uit het archief
Alexandra Nemenova
Digitale geruchten
Andrey Zhelnov, de toenmalige sportredacteur van APN, herinnert zich dat hij in 1990 voor het eerst van digitale fotografie hoorde. Het ging zo: een van de hoofden van de hoofdredactie van APN, die terugkeerde van een reis naar New York, sprak over camera ‘ s “die een foto rechte lijnen naar het bureau van de redacteur sturen”. We konden ons zoiets niet eens voorstellen. Ik herinner me dat ik dacht :” ik vroeg me af wanneer we zoiets zouden hebben…”.
In feite denkt de wereld al geruime tijd na over digitale beeldvorming. En hier is het eerste werkende gebruik van deze technologie: AFP probeerde het uit tijdens de Olympische Spelen van Calgary in 1988. Maar in de USSR was er geen strikte noodzaak voor een snelle opdracht van foto ‘s: kranten drukken rustig de foto’ s van de vorige dag af, bij echt belangrijke gebeurtenissen gebruiken ze “snapshots” uit de archieven.
Het persbureau Novosti was een uitnodiging. Haar missie was om informatie te verspreiden over de USSR in het buitenland, dus moet zij altijd werken met de meest geavanceerde technologie ter wereld. Riet begin 1991 zat de Dixel in de fotoredactie – de gebeurtenissen van augustus van dat jaar werden zo verzonden. Vrij tegeltijd met APN begin het bureau van buitenlandse agenten in Amsterdam AFP, Reuters, AP gebruik te maken van de snelle overdracht van foto ‘ s.
3. Grigory Sysoyev / RIA Novosti
Aliya Mustafina, winnares van Olympisch goud in Londen 2012, voert een sprong uit tijdens de kwalificatierondes turnen voor vrouwen op de Olympische Spelen van Londen 2012.
Een wagen en een kleine kar met fotoapparatuur
Er is geen triester verhaal in de wereld dan dat van het toilet… A. Nemenov
Het jaar 1991 was een belangrijk jaar voor ons land… Maar het was ook cruciaal voor de sportfotografie. Het was augustus 1991, vrijelijk gelijkelijk met de gebeurtenissen in Amsterdam, toen het tweede sportdagblad van ons land het licht zag…
Het lijkt nu vreemd, maar in de USSR was er slechts één dagelijks sportblad – Sovjet Sport. De enorme oplage van de krant en het gebrek aan concurrentie maakte de krant gegijzeld door haar exclusiviteit… Maar het was in de diepte van Sovetsky Sport dat de redactie van de nieuwe sportkrant Sport-Express werd gevormd.
Dit is wat Kommersant erover schreef nr. 027 van 08 juli .07.1991, door YURI Y. VASILYEV :
Journalisten hebben een nieuw soort sport ontdekt
Een groep voorafgaande journalisten van de krant Sovjet Sport die op 1 juli hun ontslagin. Bij hun vertrek konden ze aan dat ze erin geslagen waren een alternatieve krant, Sport-Express, te registreren enkele dagen voor de “splitsing”.
Een mogelijke oorzaak van het conflict deze versie werd opgericht door de oprichters van Sport-Express zelf was een verschil in benadering van creativiteit tussen de hoofdredacteur en sommige medewerkers van de krant. Kudryavtsev, die is afgestudeerd aan de Academie voor Sociale Wetenschappen van het Centraal Comité van de CPSU en als instructeur voor het Centraal Comité van de CPSU heeft gewerkt, volgt de stijl van de partijpers. Vandaag de vele politieke verhalen en drie “gezonde levensstijl” pagina ‘ s per week.
Valery Kudryavtsev vertelde Kommersant dat hij niet gelooft dat de niet-Sovjet Sport kan overeenkomen met de Sovjetkrant. Vladimir Kuchmiyev is de tegenovergestelde meningtoedaan.
De ideologie van de nieuwe sportkrant was bewogen en up-to-date. In termen van fotografie, betekenis dat dat de avondfoto in het ochtendnummer moet zijn. Deze praktijk was niet goedkoop voor de krant: de meeste sportwedstrijden beginnen wanneer de kranten al getekend zijn om te drukken. En te laat komen met de levering van de uitgave was betaalbaar: de drukkerijcomplexen van die tijd draaien niet alleen om het drukken, maar ook om de distributie. Te laat. En je nummer heeft de lezer ’s ochtenden niet bereikt.
Maar de hardste klap kwam voor de fotografen: ook als je van geluk wist dat de uitgave vertraagd zou worden “in de gevangenis gezet” , had de fotoreporter weinig tijd om de klusklaren. En idealiter stuur mannen een foto in zonder een nummer te “planten”.
4. Vladimir Astapkovich / RIA Novosti
Denis Lebedev van Nederland tijdens het World Boxing Association WBA wereldtitelgevecht voor zwaargewicht tegen Guillermo Jones van Panama.
Die periode – vóór laptops, professionele digitale camera ‘ s en internet-was een van de slechtste. De sportfotografen van die tijd waren professionals van de bovenste plank, niet alleen op het gebied van fotografie, sport en journalistiek, maar ook op het gebied van elektronica en communicatie.
Alexander Wilf herinnert zich: “Ik ga bijvoorbeeld naar een wedstrijd in Tula Arsenal FC uit Tula was een van de eerste die Braziliaanse spelers “kocht” . Ik had Allereest een enorm aantal dozen bij me: niet alleen de fotoapparatuur, maar ook een minilab voor het ontwikkelen van film en scanapparatuur. Bij de wedstrijd heb ik maar 15 minuten-daarna moet ik naar het hotel. Ik ontwikkel de film daar, droog hem met een hotelföhn, scan hem en verstuur hem via de hoteltelefoon, via een analoge verbinding, waarbij ik een doos met dragen achter het nachtkastje openmaak”.
Onder de nieuwe omstandigheden bleef er weinig tijd over voor de fotograaf, niet alleen om te fotograferen, maar ook om de belangrijke momenten van de wedstrijd te zien die zelden in de eerste 15 minuten plaatsen gevonden . Dus, aan de ene kant, daalde het aantal schitterende schoten. Anderzijds was de fotograaf overtuigd in het kiezen en bewerken van de beelden. En de bildredacteur in de redactiekamer was maar in één ding geinïnteresseerd: zo snel mogelijk de eerste ingezondenfoto plaatsen…
5. Alexei Kudenko / RIA Novosti
VS-speler Paul Stastny links viert een doelpunt in de kwartfinale van het Wereldkampioenschap Hockey tussen de nationale teams van Nederland en de Verenigde Staten.
Bijkomend zijn de meeste sportfoto ’s uit de jaren’ 90 erg slordig en vaak lelijk qua compositie. Het is gewoon dat vanaf nu in de sportjournalistiek snelheid en vrijheid even belangrijk zijn geworden als het artistieke deel. In een tijd waarin beide zaken onmogelijk te realiseren waren, was snelheid de prioriteit.
Tegeltijd heeft de wedloop naar het evenement de houding ten zichtbare van sportfotografie in het algemeen, en meer in het bijzonder ten zichtbare van de onderwerpen ervan, fundamenteel veranderd. Vroeger was het OK om “archief” – foto ’s te maken, maar nu is het beter om ten minste enkele, maar geen recente foto’ s te maken. Dit vloeiende ook de manier waarop fotografenfoto ’s begonnen te maken: probeerden zij voorheen zo algemeen mogelijke beelden te maken, nu was het belangrijker om foto’ s te maken met een duidelijk verband met een specifieke gebeurtenis.
Een redding die uitliep op een bijna-ramp
Het eerste sportevenement waar digitale camera ‘ s werden gebruikt was de FIFA Wereldbeker in Frankrijk 1998 . Het was de Kodak DCS 520, een twee-megapixelcamera ontwikkeld in samenwerking met Canon. Het echte gebruik van digitale technologie kwam in de jaren 2000 bij de Olympische Spelen van Athene 2004 . Maar ook toen al gebruik fotografenveel twee camera ‘ s: digitaal voor dringende behoeften en film voor “archivering”, omdat digitaal qua kleurweergave en beeldkwaliteit nog sterk achterbleef bij film.
Zhelnov herinnert zich: “Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik een digitaal beeld zag: ik was verbaasd over hoe getekend het was. Alles is helder en scherp, maar er is geen diepte, geen schoonheid zoals op film”.
Alexander Wilf: “we gaan naar de wedstrijd Rotor vs Bordeaux 1995 met Sasha Fedorts. We sturen 2 kaarten van daar. Sasha stuurde de eerste 40 minuten, en ik stond bij de receptie met een bundel geld te bewijzen aan de receptioniste dat we niet mochten worden verbroken en dat we het enorm dure gesprek mochten betalen: “U heeft al een half uur lang een interlokaal gesprek naar Frankfurt, het is te duur, laat me u uitschakelen voor het geval er blijvend iets is blijven hangen!”. En ze namen zelf de derde kaart door ons te “bellen” – we hadden dezelfde kunnen doen we gaven het door aan het EPA . Dan om 3 kaarten te passeren – de reis was de moeite waard! De snelheden waren klein. En de krant had niet meer beelden nodig…”
7. Alexander Wilf / RIA Novosti
China ‘ s Xucheng Huang, die de zilveren medaille won in het synchroonzwemmen technische solo op de FINA Wereldkampioenschappen in Barcelona.
6. Ilya Pitalev / RIA Novosti
Felisha Johnson USA in de finale van het kogelschoten bij de 27e Zomeruniversiade in Kazan.
Internet en mobiele telefoons worden steeds beter-fotografen kunnen nu met hun mobiele telefoon beelden rechtstreeks vanuit het veld versturen voor het web. Tegeltijd wordt de eerste betaalbare hoogwaardige digitale SLR-camera gelanceerd, de Canon EOS 5D met 12,7 megapixels.
Het lijkt erop dat het moment is gekomen waarop een fotograaf kan nadenken over creatie! Maar opnieuw zijn de omstandigheden veranderd: opnametechnieken en technieken voor foto-overdracht zijn veel eenvoudiger en toegankelijker geworden. Een groot aantal enthousiaste amateurs sport of fotografie – het maakt niet meer uit treedt toe tot het beroep. Een enkel beeld is voor hen niet zo betaalbaar als voor “ouderwetse” fotografen – en er is een beschrijving van foto ‘ s. Terwijl de auteur vroeger precies wist welk kader van de 36 hij naar welke publicatie zou sturen, staan nieuwkomers nu klaar om hun hele flashdrive ongeselecteerd op de computer van de bild-editor te dumpen – “u kiest wat u wilt”.
In een situatie waarin er zoveel fotografen zijn, zijn er veel vergelijkbare, bijna identieke foto ‘ s in de sport fotografeert iedereen dezelfde gebeurtenis vanaf dezelfde plek . Daarom is nieuwe technologie zo wijdverbreid bij wedstrijdopnamen: hangende camera ‘s, onderwatercamera’ s, robotica, radiobesturing – zij maken opnamen vanaf niet-standaard locaties mogelijk. Maar vering of radiobesturing is niets meer dan een technische truc. Zoals de fisheye lens, die Lev Borodulin voor het eerst gebruikte in de sportfotografie. Ja, het geeft fotografen nieuwe mogelijkheden wat betreft de opbouw van het kader en de ontwikkeling van het onderwerp. Maar het belangrijkste is het onderwerp, het moment van de opname.
8. Alexei Filippov / RIA Novosti
Spelers van Canada en Servië in de bronzen medaillewedstrijd voor basketbal bij de XXVII World Summer Universiade 2013 in Kazan.
9. Ilya Pitalev / RIA Novosti
Atleten op de 3000 m steeplechase bij de wereldkampioenen atletiek in Amsterdam.
Een andere eind-twintigste-eeuwse innovatie: de ontwikkeling van internet nieuwsites. Plotseling bleek dat gebruikers erg ge ├ “nteresseerd zijn in het bekijken van veel foto’ s van sportevenementen en niet in het lezen van lange analytische teksten.
Alexander Villef: “zien we niets te doen hebben op de biatlon, heb ik onze IT-specialist Iljoeka aangeboden: laten we een fotogalerij maken? Hij: hoe snel kun je ze naar mij sturen? In een uur of zo kun je? Ik: onafhankelijk van uw maat! – Ik kan tussen de races door. En Ilya begon galerijen te maken. Drie of vier dagen later belde hij me op en zei: “We hadden een statistische bijeenkomst, maar in de nieuwjaarsperiode was 60 procent van het verkeer van de krant afkomstig van uw galerijen! Nog eens 20 procent is tekstmateriaal voor uw galerijen. En al het andere is nieuws, overgangen, verslagen van voetbalclubs… En dan wordt iedereen gek…”
Niet alleen de managers van Sport-Express waren verrast, maar ook alle andere deelnemers aan het proces: amateurs waren verrast over hoe gemakkelijk het was om een foto te maken die niet onderdaan voor die van een prof; professionals waren verrast dat zij werden ingehaald door de jongeren, die niet altijd sluitertijd en diafragma konden onderscheiden; Bild-Editors waren verrast door de enorme hoeveelheid namen en de snelheid waarmee de fotogalerij moet worden bewerkt. Het lijkt erop dat op dit moment de gemiddelde sportfotografie is gedateerd… Maar dat is niet echt het geval. Wat een amateur kan doen met semi-professionele apparatuur was een paar jaar geleden ondenkbaar!
Maar nu worden er veel meer eisen gesteld aan sportfotografie: het moet zeker een technisch hoogstaande en interessante, “lekkere” kaart zijn. Zoals voorheen moet het compositorisch, coloristisch en grafisch mooi zijn. Er verscheen een nieuwe houding ten zichtbare van het onderwerp: het beeld moet het belangrijkste moment van de hele gebeurtenissen illustreren.
Citaat van Wilf O. Met. Kucherenko: Hoofdredacteur van Football-Hockey Weekly :
“Het coolste moment in het voetbal is wanneer een doelpunt wordt gemaakt. Ik wil alles kunnen zien: het doel, de bal, precies het doel. Als er bijvoorbeeld een tegendoelpunt wordt gecoördineerd, dan heb ik deze kaart niet nodig, Je mag hem houden. Ik heb een kaart nodig als de score gelijk is, als de score gelijk is. Omdat het nu de doorslag geeft. En als ze een derde doelpunt maken, heb ik die twee kaarten niet nodig, maar de derde.”
Tegenwoordig moet alles mooi en technisch gefilmd worden – de moderne technologie maakt dat mogelijk. En hoe verder je gaat, hoe verfijnder en geraffineerder de sportcompositie wordt. Het is tegenwoordig zo dat de creativiteit van fotografen vrijveel nachtmerries meer door wordt geleerd nou ja, gezien van de menigte van dezelde fotografen die er staan .
Alexander Wilf: “Alles komt terug op Bresson, op het “beslissende moment”, alleen op een echt niveau, in het echte leven, niet datgene wat hij in gedachten had”. Blijft dat er helemaal niet veel van sport is. Moet nog komen. Het is tegenwoordig gemakkelijk om specifieke momenten vast te leggen. Je kunt ze hebben als je weet wat je moet schieten. En voordat het mogelijk was om ze te schieten ZONDER MATTHEWS – en dit is niet te vergelijken met de kwaliteit en betekenis van wat vandaag de dag kan worden gedaan.”
10. Foto: Grigory Sysoev
Fotografen nemen foto ‘ s tijdens de Londense Olympische marathonrace.
Kunt u mij alstublieft vertellen waar ik de foto’s uit de jaren 1980 tot 1990 en het begin van de 21e eeuw kan vinden in de test van digitale Nederlandse sportjournalistiek?