De poëzie en het proza van de landschapsfotografie: deel 1

Wat is landschap?? Op zoek naar een antwoord op deze vraag heb ik ooit veel fotografische literatuur en pagina’s van het internet doorzocht, maar ik vond geen eenduidig antwoord. Het blijkt dat er zelfs vele definities zijn voor de term “landschap”… Ondanks de overvloed aan definities betekent landschap in het algemeen veel meer dan de onderstaande indeling… Echte landschapsfotografie moet niet alleen de natuur in de een of andere vorm weergeven, maar ook stemmingen en gevoelens kunnen overbrengen, een idee of gedachte met zich meedragen die de auteur met het publiek wil delen… Ik begin me nu te realiseren dat landschap voor mij een gemoedstoestand is geworden.

Alexander Nesterovsky. Kade in melk Simeiz, Krim, Oekraïne

Canon EOS 450D

, 17 mm, f/6,3, 110s, ISO 100, ND 1000 neutraal filter.

Het gebruik van een lange sluitertijd heeft de golven in “melk” veranderd, en de stenen en de oude pier in mysterieuze boodschappers van de tijd. De laconieke compositie en het vierkante formaat van het beeld passen perfect bij elkaar.

Wat voor soort portret? Ik bedoel het landschap…

Hier volgen enkele voorbeelden van de definitie van een landschap, afkomstig uit verschillende bronnen:

– Een uitzicht op het platteland;

– Een artistieke voorstelling van de natuur;

– foto’s van natuurlijke en door de mens gemaakte natuur, uitzichten op bergen, rivieren, bossen, velden, steden, historische monumenten, enz. p.;

– een deel van het omliggende platteland. Naast natuurlijke elementen zoals bergen en bomen, velden en hagen, kunnen landschappen ook water rivieren, meren, watervallen en typische plattelandstaferelen zoals een dorpskerk, huisjes, hotels, boerderijen en diverse landbouwwerkzaamheden omvatten: ploegen, oogsten, enz. d.

De schijnbare eenvoud en toegankelijkheid van het genre is bedrieglijk: landschap is het moeilijkste maar ook het mooiste fotografiegenre. Om een goede foto te maken heb je, behalve kennis van de theorie en praktische schietvaardigheid, een gunstige combinatie van omstandigheden nodig: het weer, het tijdstip van de opname, de belichting, de juiste stemming en vaak – elementair geluk.

Uitzicht op het landschap

Landschap als fotografiegenre kan worden onderverdeeld in vele soorten, zowel wat betreft de inhoud van het beeld als de aard van het afgebeelde landschap. Het is niet nodig om er in detail op in te gaan; wij belichten bijvoorbeeld slechts enkele van de populairste takken:

– Architecturaal architectonische ensembles ingevoegd in het omringende landschap ;

– Industrieel algemene soorten industrie in al haar verschijningsvormen;

– urban stadsgezichten ;

– Landelijk uitzicht op het platteland ;

– Marine foto’s van zee, oceaan, kust, enz. . d. ;

– bergachtig uitzicht op bergen ;

– animate met beelden van mensen of dieren in harmonie met het landschap, maar niet de hoofdpersonen ;

– Het landschap zelf velden, bossen, rivieren, enz. . d. en vele anderen.

We kunnen ook een conventionele indeling van landschapsfoto’s maken op basis van hun doel:

– Documentair landschap met een volledige en authentieke herkenbare fixatie van het terrein en de natuurtoestand ;

– landschap naar het geheugen miljarden foto’s die vrije ruimte in het geheugen van computers en netwerkservers opvullen ;

– artistiek landschap een kijk op een landschapsfoto vanuit het standpunt van een schilderij .

De oneindige verdeling van een landschap in soorten en ondersoorten kan worden voortgezet door het tijdstip waarop de foto is genomen nacht, zonsondergang, enz. . d. , de seizoenen, het weer en… Dit zou een goed moment zijn om een ellips te plaatsen en door te gaan naar de volgende paragraaf, maar ik wil een kleine opmerking toevoegen: soms is het bijna onmogelijk om een landschapsopname precies in te delen en niet alleen .

Grondbeginselen van landschapscompositie

De basisprincipes van compositie zijn in het tijdschrift al herhaaldelijk besproken, daarom zal ik alleen ingaan op de basiskwesties die het meest voorkomen bij landschapsfotografie. De menselijke perceptie van een beeld hangt grotendeels af van de opstelling van de elementen in het kader ten opzichte van elkaar en van de grenzen van het kader .

als u naar een mooie foto met een goede compositie kijkt, zal een niet-geavanceerde kijker waarschijnlijk niet nadenken over hoe de foto is gemaakt, omdat zijn aandacht zal uitgaan naar het onderwerp, de kleur en de nuances van het licht zonsondergang, zonsopgang, zonnestralen, enz. . d. , t. e. op de “envelop” van de foto, zijn uiterlijk.

En de compositie is het “kader” van de foto, en niet iedereen kan dat goed beoordelen misschien een professionele criticus met oog voor röntgenfoto’s . Stel dat je een mooie foto tegenkomt met het verkeerde “kader”, d.w.z. e. met compositorische gebreken.

In dit geval komen onwillekeurig gedachten op: “eh, het is mooi, ik wou dat er meer…” of “mmm… er ontbreekt iets”. Een directe parallel zou kunnen worden getrokken met de perceptie van menselijke schoonheid: een mooi gezicht maar een beetje een neus, of een mooi gezicht maar niet veel van een been… enzovoort. d. Uiteindelijk komen we tot de conclusie dat in de fotografie niet alleen de buitenkant van belang is, maar ook de geometrische basis waarop de foto is gebouwd.

Hier volgen enkele van de meest gebruikte compositieoplossingen in het landschap:

1. De regel van de gulden snede gebruiken.

2. Volg de regel van derden probeer het kader niet in tweeën te delen, tenzij het natuurlijk jouw idee was – bijvoorbeeld voor foto’s gebaseerd op de symmetrie van het object en zijn weerspiegeling .

3. Opname van lijnen in het kader: diagonale lijnen om enige dynamiek in het beeld te creëren diagonale compositie van linksonder naar rechtsboven is rustiger, compositie van linksboven naar rechtsonder is dynamischer , verticale om hoogte uit te drukken, horizontale om een rustiger stemming te creëren, gebogen om meer sierlijke en vloeiende composities te benadrukken .

4. De lijnen die het kader binnenkomen mogen in de regel het kader niet verlaten behalve de horizonlijn in zeegezichten, enz. . p. .

5. Ruimte in het kader voor compositorische dynamiek bv. een uitrekkende boomtak, een scheve boomstam, een scheef gebouw .

6. Een evenwichtige compositie maken wanneer de randen elkaar niet overtreffen .

7. Indien mogelijk moet het midden van het frame lichter zijn dan de randen.

8. Nadruk op de belangrijkste compositorische elementen met de secundaire op de achtergrond .

9. De omlijsting overhangende takken, bladeren, bijvoorbeeld .

10. Kies de geometrie van het kader verticaal, horizontaal, vierkant, of willekeurig bijsnijden in de nabewerking .

11. opneming van een oneven aantal identieke compositorische elementen objecten in het kader.

12. Compositorische elementen moeten zo mogelijk niet chaotisch worden gerangschikt probeer ze in één van de eenvoudige geometrische figuren op te stellen: driehoek, cirkel, ovaal, enz. . d. .

13. Het kiezen van de juiste of interessante hoek je kunt niet alleen foto’s maken vanaf ooghoogte, maar ook tot aan het middel in ijswater .

14. Belangrijk element beter geplaatst aan de rechterkant van het beeld.

15. Maak een schikking van objecten, lijnen, plannen zodat wanneer je naar de foto kijkt het oog van de kijker niet voorbij het kader gaat.

Als je serieus landschapsfotografie wilt bedrijven, is inzicht in compositie essentieel voor professionele groei. Een kleine uitweiding: niemand verbiedt u deze zogenaamde wetten te overtreden, maar doe het bewust, met voldoende kennis van de theorie.

Vervolgens is uw eigen perceptie van wat een intern compositiegevoel inhoudt waarschijnlijk de beste leidraad om de juiste compositie te bepalen.

In wezen zijn de bovenstaande samenstellingstechnieken geen dogma, ze zijn allemaal empirisch verkregen. En als je alle wetten van samenstelling terugbrengt tot één zou het er zo uitzien.

Landschappen van onze planeet

Yury Golub. Weg Askania Nova Nationaal Park, Oekraïne

Nikon D50, Nikkor AF-S

18-70 mm f/3.5-4.5G ED, f/13, verloop- en ND×8-filters.

Een weg die naar de horizon leidt, een eenzame boom en de opkomende hemel trekken de kijker direct het kader binnen, en het gebruik van zwart-witte technologie verwijdert onnodige informatie, waardoor we alleen overblijven met de Oekraïense steppe.

Michael Reifman, Saga van de IJslandse nacht, Reynisfjara strand, Seastacks Reynisdrangar, IJsland .

Nikon D3x

, 17 mm, f/13, 1,3 c, ISO 200.

Vakkundig gekozen sluitertijd creëert het effect van bewegend water dat de verspreide rotsen die naar de moederrots kruipen animeert. Volgens de IJslandse legende is Reinisdrangar niets anders dan trollen die bevroren zijn in het vroege ochtendlicht en niet in staat zijn hun driemaster te verbergen in het donker.

Michael Reifman, Bryce Canyon na sneeuwval, Utah, VS

Nikon D3x

, f/14, 1/125 c, ISO 100.

De perfecte combinatie van een unieke locatie met al even unieke weersomstandigheden: sneeuw, vrieskou -25C, mist, en de warme levendige kleur van de Rockies; is dat niet waar elke fotograaf van droomt?? Het panoramische formaat van de opname benadrukt de grootsheid van de canyon, en elk van de rotsen lijkt op een sprookjesfiguur het silhouet van een vrouw en een figuur die haar handen in haar bontmouwen verbergt zijn duidelijk zichtbaar .

In het volgende nummer bespreken we hoe we een landschapsopname kunnen inkaderen en een 3D-effect kunnen bereiken in een vlakke foto