De poëzie en het proza van de landschapsfotografie: deel 6

Hoe vaak ik, zonder een extreme fotograaf te zijn, niet in situaties terecht ben gekomen waarin het eng was om zelfs maar je neus buiten te steken, laat staan foto’s te maken. Maar het verlangen naar kunst overtroeft bijna altijd het verstand, en daar sta je dan, nauwelijks staande onder een orkaanwind, proberend sluitertijd te vinden voor een andere sneeuwstorm.

Danil Korzhonov Nederland, Shatura . “Koraal.”

Nikon D80, Tamron

17-55/2,8, f/13

Meer Svyatoe. Een prachtig wintertafereel, de rijp wordt prachtig aangevuld met de grillige geometrie van de bomen en de textuur van de rotsen langs de kust.

Slecht weer bestaat niet in de natuur. Voor de fotograaf.

Ik heb lang geleden het bekende gezegde “Wat goed is voor deNederlandsis goed voor de…” aangepast tot het gezegde “Wat goed is voor de fotograaf is niet zo goed voor anderen…”.

De meest levendige, emotionele en gedenkwaardige foto’s worden gemaakt bij “slecht” weer, of het nu mist, vorst, sneeuwval, min 20 vorst, harde wind.

Of een meer typische situatie: men moet een paar uur dwalen in een bittere kou met motregen, zich troostend met de gedachte dat men niet altijd geluk moet hebben met het weer.

Als je in de zomer toevallig tijdens een hevig onweer fotografeert, bedenk dan dat de lucht voor en na het onweer verbluffend mooi en kleurrijk kan zijn.

Natuurlijk hoef je niet altijd in zulke moeilijke weersomstandigheden te fotograferen… Ik ben nog steeds erg onder de indruk van paasochtenden in de vloedweide, toen de kerkklokken door de mist heen klonken en je het zonlicht kon aanraken dat door de jonge bladeren stroomde.

Men kan ook denken aan rustige avonden in mei, waarbij het licht van de zonsondergang het omringende landschap zachtjes omhult – waarschijnlijk het mooiste en meest comfortabele weer om te fotograferen.

Van wat ik in de loop der jaren heb gezien, zijn perioden van plotselinge weersveranderingen het meest geschikt voor landschapsfotografie, maar helaas zijn ze van zeer korte duur.

Gevestigde toestanden zijn meestal saaier en banaler – zomerse wolkeloze dagen of langdurig bewolkt weer, bijvoorbeeld.

Vergeet niet dat een van de belangrijkste recepten voor het maken van een goede foto een mooie lucht is of spectaculair licht voor opnamen zonder lucht .

Een beetje over kleur

Kleur heeft een even grote of misschien zelfs grotere invloed op de perceptie van de kijker dan compositie. Aan elke kleur worden gewoonlijk een aantal eigenschappen toegeschreven: kalmerend, opwindend, herstellend en vele andere.

Afhankelijk van het overwicht van een van de kleurstellingen lijkt de foto een bepaald karakter te krijgen. Daarnaast kunnen kleuren ook worden gekenmerkt door kleurtemperatuur: warm, koud, neutraal.

Aangezien een fotograaf, in tegenstelling tot een kunstenaar, zelf geen kleur creëert, is zijn voornaamste taak de combinatie van kleuren te zien die de natuur zelf heeft gecreëerd, om de meest harmonieuze onderwerpen te benadrukken, of omgekeerd, om met kleurcontrasten te spelen.

Zo ziet een foto met gele bladeren aan een berk en gras bedekt met koude rijp er opvallend mooi uit. Kleur werd in een vorig nummer uitvoerig besproken, dus ik stel voor dat we kijken naar de volledige afwezigheid ervan.

Zwarte en witte magie

Tegenwoordig worden de meeste landschapsfoto’s in kleur gemaakt en gepubliceerd. Maar een kleurenfoto is zelden zo beknopt en tegelijkertijd welsprekend als een zwart-witfoto.

Terwijl kleur de onvolkomenheden van een compositie kan maskeren en de aandacht kan afleiden, presenteert een opname in zwart-wit alle sterke en zwakke punten tegelijk. Dus om een goed Z/W landschap te maken, moet je weten hoe je de wereld zonder kleuren moet zien en hard werken aan de perfecte compositie.

De wereld van kleurrijke tinten maakt plaats voor een spel van licht en schaduw, voor spookachtige beelden of, omgekeerd, voor contrastrijke expressiviteit. Voor een zwart-wit landschap is het heel belangrijk om verschillende vormen en texturen in het kader te hebben, bijvoorbeeld de lucht bedekt met gestructureerde wolken ziet er bijzonder mooi uit.

Vaak zijn zwart-witfoto’s meer filosofisch dan artistiek of documentair.

Stedelijke en landelijke scènes

Men houdt vaak van wat men creëert, wat men van kindsbeen af heeft onthouden en geabsorbeerd. Ik heb het natuurlijk over onze thuislanden waar het grootste deel van ons leven zich afspeelt: steden en dorpen.

Stadsparken, pleinen, architectonische ensembles, dorpsranden, stadsstraten kunnen allemaal dienen als materiaal voor stadslandschapsfoto’s.

Zelfs voorsteden en industriële reuzen kunnen een bron van inspiratie zijn voor een fotograaf. Ondanks enorme verschillen met de natuurlijke wereld, is het stedelijk landschap evenals zijn andere ondersoorten onderworpen aan dezelfde wetten van fotografische compositie.

Een van de grootste problemen bij het maken van foto’s van bevolkte gebieden is het toenemende aantal voertuigen en voorbijgangers die proberen “in te springen” en de moeilijk te bereiken foto te bederven.

Hoe maak je een landschapsfoto? ?

Zo zijn we aan het einde gekomen van ons verhaal over landschapsfotografie. Er zijn natuurlijk veel meer verhalen te vertellen, veel meer om te delen. Er is genoeg materiaal voor een heel boek!

Ik betrap mezelf erop dat ik me niet eens kan voorstellen hoe moeilijk het is om te proberen schoonheid en ziel letterlijk in deze regels te “proppen”. Een diepere studie van de theorie bracht me bijna niet dichter bij de natuur, en ik ben de auteurs van de foto’s zeer dankbaar voor de prachtige landschappen, die de frisse tekst met liedjes en verhalen verdunnen.

“Hoe maak je dan een landschapsfoto?”U vraagt? Het recept voor een goed landschap is vrij eenvoudig: je moet zoveel mogelijk liefde voor de natuur opbrengen, dat mengen met poëzie, schilderkunst en muziek, naar dit alles kijken met het oog van een kind – en een foto maken.

Danil Romodin Nederland, Zuid-Oeral . “Het goud van Grote Satka”.

Canon EOS 50D, EF

17-40L/4.0 USMb, f/6.3, 1/150 c

Een onbevroren plek aan de Bolshaya Satka rivier, en natuurlijk de bijbehorende min 35 – wat heb je nog meer nodig voor een geweldige landschapsfoto?

Danil Korzhonov Nederland, Altai . “Shavlinskoye Lake.

Nikon D80, Tamron

17-55/2,8, f/13

Genomen onder de meest “gunstige” omstandigheden voor een landschapsfotograaf: onweer, regen, gladde stenen onder de voeten.

Andrey Shumilin Nederland, Siberië . “Onder de sterren”.

Nikon D200, Nikkor

12-24/2,8

Vier opnamen met verschillende belichtingen. Naast het prachtige betoverende schouwspel, combineert deze opname de titanische inspanning en vaardigheid van de auteur. Als je me niet gelooft – probeer het nog eens.

P.S.

Ik hoop dat dit overzicht over landschapsfotografie nieuwe fotografen zal helpen bij het verzamelen en systematiseren van al het noodzakelijke materiaal, zonder hetwelk het nogal moeilijk is om de eerste stappen in de landschapsfotografie te zetten.

Tot ziens, ik wens jullie allemaal succes in creativiteit en wees zo vaak mogelijk op de juiste plaats op het juiste moment.

Hoogachtend, Alexander Kitsenko.

Heel erg bedankt voor de foto’s die je hebt gemaakt:

Danil Korzhonov, Anton Petrusy, Danil Romodin, Andrey Shumilin, Leonid Tit.

Terug naar de eerste landschapspublicatie