Poëzie en proza van landschapsfotografie: deel 2

Hoe vaak hebt u op een prachtige plek niet onmiddellijk uw camera gepakt en, nadat u de hele “clip” in een paar minuten had opgenomen, naar huis gegaan met een gevoel van blijde verwachting van het bekijken van uw toekomstige meesterwerken? En hoe vaak ben je niet teleurgesteld dat je niet een klein beetje kreeg van wat je op je foto’s ziet?

Michail Trakhtenberg, Dva Oseni Twee Herfstjaren . Satka, regio Tsjeljabinsk., Nederland

Canon EOS 300D

, 135 mm, f/6.3, 1/250 c, ISO 100.

Wat is er mooier dan een gouden herfst die in een spiegel van water kijkt..? Een boot met een visser vult het onderwerp aan, brengt het dichterbij en maakt het begrijpelijker voor het menselijk oog.

Overdracht van volume op een vlak

Heb je er ooit bij stilgestaan dat wat ons oog ziet, fundamenteel verschilt van wat de lens ziet..? Het is deze nuance die een van de eerste hobbels wordt waarop een beginnende fotograaf struikelt.

Het duurt lang om de wereld voor te stellen zoals gezien door de zoeker… Het gebeurt vaak dat de ogen zien, de ziel zingt, het hart uit de borst springt; maar als je “door” de lens gaat kijken, zakken je handen weg, begint je ziel te fluiten en gaan je ogen op zoek naar een andere invalshoek.

De reden hiervoor is eenvoudig: we zien de wereld in drie dimensies, we voelen het volume ervan, we voelen het met onze huid, onze longen en oren… Fotografie is beperkt tot een tweedimensionaal vlak waar het fysiek onmogelijk is om een driedimensionale, tastbare ruimte te creëren. e. volume.

Bovendien hebben onze ogen een uniek vermogen om grote gebieden te bestrijken door zeer snel scherp te stellen wanneer we onze blik verplaatsen en de ontvangen informatie voortdurend te analyseren.

Het beeld ziet er anders uit: we verliezen de derde dimensie ik laat met opzet de nieuwerwetse 3D-technologieën weg, omdat hun toepassing nog beperkt is en hun mogelijkheden nog niet volledig worden begrepen , en de voorwerpen worden plat. De fotograaf kan echter hun driedimensionale verschijning visueel benadrukken met de volgende technieken:

1 De verdeling van een beeld in plannen voor, midden, ver ;

2 Het gebruik van licht in het kader: zij- en tegenlicht, variatie in de belichting van de scène, licht- en schaduwpatronen bijv. licht dat op de grond valt door een blad in een boom ;

3 Het gebruik van perspectief:

– Lineair – dit wordt bereikt door lijnen in het kader op te nemen die samenkomen op de achtergrond bijvoorbeeld op de horizon ;

– Tonaal in de lucht – de afname van het contrast van de onderwerpen naarmate ze verder van het opnamepunt verwijderd raken. Dit is het meest uitgesproken bij opnamen bij mistig weer, wanneer de voorwerpen in de verte hun vorm en contrast beginnen te verliezen en er meestal lichter uitzien dan die op de voorgrond;

– schaal – bereikt door de afstand tussen identieke objecten te variëren hoe verder weg het object, hoe kleiner het beeld ;

4 het gebruik van geringe scherptediepte in het kader;

5 gebruik van kleurcontrasten en overgangen felle bloemen in het gras, gouden bladeren tegen de lucht, zonovergoten heuvels, bomen

6 in de regel moeten de onderwerpen zoveel mogelijk scherpte en microcontrast hebben.

Onderwerp zoeken

Wat kan het onderwerp zijn voor een landschapsopname? Dit is waarschijnlijk de moeilijkste en meest retorische vraag, waarop geen gemakkelijke antwoorden bestaan.

Om een plot te vinden, laten we proberen ons af te stemmen op de golf van creativiteit, de verborgen snaren van onze stedelijke zielen raken, in onze kindertijd kijken, aankloppen bij kunstmusea, oude fototijdschriften doorbladeren – ik denk dat de sleutel tot de gekoesterde kist daar wel eens zou kunnen liggen …

Landschappen kunnen praktisch overal worden gefotografeerd: of je nu op wereldreis bent of net buiten je eigen huis. Hoe vreemd het ook lijkt, een foto genomen op de meest afgelegen en wilde plaatsen ter wereld heeft dezelfde artistieke waarde als een foto genomen in de buurt van bijvoorbeeld een dorpsrand of een stadspark.

De bepalende factor voor een goede landschapsfoto is niet het unieke karakter van de plaats waar de foto is genomen, maar de intrinsieke inhoud ervan, d.w.z. e. plot.

Of het nu gaat om een berkenboom voor je raam of een duin in de woestijn, een foto moet niet alleen bepaalde informatie over het onderwerp bevatten, maar vooral de stemming, de gevoelens en de verborgen betekenis van het onderwerp overbrengen. Met andere woorden, om zowel lyriek, poëzie als landschapsmuziek te zijn.

Onder bepaalde omstandigheden kan een grote verscheidenheid aan onderwerpen en uitzichten het onderwerp vormen voor een landschapsfotograaf. Een blad in het water, wervelend tussen weerspiegelingen van bomen en wolken; een dreigende steppe met overhangende ijzige wolken en grijs gras; een besneeuwd houten huis met gloeiende nieuwjaarsramen; de Zwitserse Alpen met koeien in de wei; een mist in een overstromingsweide; een pad in een bos; een eikenboom met spreidende takken; een golf die breekt op kustrotsen – de lijst zou eindeloos kunnen zijn.

Maar je kunt dezelfde scène op verschillende manieren opnemen… Laten we het eenvoudigste voorbeeld nemen: hoe maak je een foto van een boom?? Stel dat het een machtige eik is, de koning van het bos. Er zijn veel mogelijkheden om foto’s te maken:

– gebruik verschillende hoeken gebruik een groothoeklens dicht bij de boom om het perspectief en de schaal van de koninklijke te benadrukken, of juist beleefd afstand houden en een telelens gebruiken, waardoor de ruimte wordt “samengeperst” om de geometrie van de takken duidelijker te laten zien ;

– Wacht op het juiste licht laag zijlicht voor een diepe weergave van het volume; tegenlicht voor een stralend effect; zonsondergang of zonsopgang voor een zachte, warme toets; of fotografeer een boom op een bewolkte dag om de trieste kant van de ouderdom te benadrukken ;

– kies indien mogelijk interessant weer stel je een eik voor in een mistwolk met de stralen die in de bladeren dringen of regendruppels die op de bladeren schijnen in de zon na een regenbui ;

– Om deze plek in verschillende seizoenen te bezoeken het is zelfs moeilijk voor te stellen hoe verschillend de resultaten kunnen zijn: in de winter – takken bedekt met sneeuw; in de herfst – gouden bladeren, verzilverd met rijp; in de lente – een bedekking van delicate smurrie; in de zomer – een overvloed van alle mogelijke tinten groen ;

– probeer verschillende hoeken om de beste compositie en achtergrond te vinden, enz. d.

En als je bedenkt dat geen twee fotografen dezelfde foto’s maken, stel je dan eens voor hoeveel prachtige “portretten” je van een boom kunt maken..!

Aan de andere kant kan het maken van willekeurige foto’s, zonder na te denken over het eindresultaat of in gedachten een idee of een gedachte aan de kijker over te brengen, veel flutfoto’s opleveren, zelfs als je in de mooiste delen van de wereld bent.

Hoe leer je een verhaal te zien? De vraag is even ingewikkeld als de vorige. Als de aanblik van een prachtige natuur je niet ongemakkelijk maakt, is het heel moeilijk en zelfs noodzakelijk om te leren kijken? .

Als u vindt dat de schoonheid van de natuur u diep in de ziel raakt, is het beste advies om steeds vaker te kijken naar de werken van erkende meesters van het landschapsgenre, waarbij u tegelijkertijd probeert te analyseren waarom u deze of gene foto mooi vindt, en probeert parallellen te trekken met de wereld om u heen.

Ik stel voor om zo vaak mogelijk “inactief” te oefenen, je het landschap dat je ziet voor te stellen als een foto die bij elke gelegenheid wordt genomen, of bijvoorbeeld altijd een kleine lichtgewicht zeepkist bij je te dragen als je verbeelding weigert de werkelijkheid die je met je oog ziet te veranderen.

Het enge is dat hoe meer we opgaan in het moderne leven, hoe verder we afdrijven van het vermogen om de schoonheid om ons heen te zien… En de fabelachtige landschappen, zo blijkt, zijn uitsluitend te zien op de televisie internet ergens tussen de kanalen Discovery en National Geographic.

Landschappen van de Aarde

Alexander Kitsenko. Volgens Tolkien: de wandelende Ent, Kharkov obl., Oekraïne

Canon EOS 350D, Canon EF-S

17-85 mm 4,0-5,6 IS USM, 35 mm, f/10, 1/320 s, ISO 100.

De meest gewone plek in de mist wordt onherkenbaar en mysterieus, doet denken aan een sprookje. De gekozen hoek en de grillige vorm van de bomen deden ze “tot leven komen” en samen met de auteur een wandeling in de mist maken.

Alexander Kitsenko, Droom van Eikendal regio Charkov ., Oekraïne

Canon EOS 350D, Canon EF-S

17-85 mm 4,0-5,6 IS USM, 17mm, f/11, 1/640s, ISO 100.

Panorama van acht verticale frames. De vroege ochtend, de wegtrekkende mist en de met eiken omzoomde valleihellingen maakten het mogelijk de nabijheid van de beschaving en menselijke problemen even te vergeten. Panoramafotografie helpt om de volledige omvang van het uitzicht vast te leggen, de diversiteit van de bomen en hun schaduwen geven een driedimensionaal effect aan de foto. Witte sporen – bloeiwijzen die naar de zon leiden – accentueren het perspectief in het kader.

Mikhail Vershinin, Dageraad van mijn stad, d . Krasnoyarsk, Nederland

Canon EOS 1Ds Mark II

, 24 mm, f/10, 1/15 c, ISO 200.

Op een mistige ochtend kan zelfs een stadsbrug romantisch worden… De gestroomlijnde geometrie van de brugelementen tegen de achtergrond van mist levert de perfecte combinatie van lineair en tonaal perspectief op.

Mikhail Vershinin. New Day Morning, Krasnoyarsk Pillars, Nederland

Canon EOS 1Ds Mark II

, 330 mm, f/11, 1/200 c, ISO 200,

panorama van zes horizontale frames.

Een ongelooflijke ochtend extravaganza van zon en mist. Het ritme van de balken en boomtoppen maakt dat je je blik erover wilt laten gaan als een vinger aan een touwtje, telkens weer..

In de volgende publicatie zullen we het hebben over de fotoapparatuur die nodig is voor landschapsfotografie