Sony A550/A500/A450 DSLR test

Kijken hoe Sony de SLR-markt betreedt is als kijken naar een hockeywedstrijd. Dit is immers geen markt voor compacts die je als een handschoen kunt verwisselen. Het systeem is gebouwd om lang mee te gaan, en het prijskaartje is hoog. Maar de kracht van de speler is tegen deze taak opgewassen: de financiële kracht van Sony is veel groter dan die van Canon en Nikon samen.

Sony A550

In het algemeen bevallen alle drie de nieuwigheden in termen van snelheid: snelle autofocus, vooral met de nieuwe 18-55/3,5-5,6 en 55-200/4-5,6 DAT-standaardzoom, en een record voor zijn klasse snelheid laat je hopen dat de geslaagde opname wordt gepakt.

Alle drie de modellen gebruiken de grote batterij, met twee keer zoveel capaciteit als de kleinere modellen. Het display toont continu het percentage resterende batterijstroom. Volgens de fabrikant kan de A550 bijna 1000 opnamen maken op één lading, de A500 en A450 zelfs meer dan duizend dankzij respectievelijk de lagere resolutie sensor en het scherm .

We kunnen deze bewering niet bevestigen of ontkennen, want tijdens de test van een week is de batterij van geen van beide camera’s leeggelopen, wat helemaal niet slecht is. Maar de ingebouwde flitser werd nauwelijks gebruikt omdat de vertegenwoordiging van Sony ons voor het testen externe flitsers van het “Alpha”-systeem gaf, en het is onmogelijk om niet de uiterst correcte lichtmeting van de combinatie “camera – flitser” op te merken, die stabiel werd bevestigd bij het werken met alle drie de camera’s en drie verschillende flitsers.

Alle camera’s nemen beelden op twee kaarten op – een standaard SD-kaart van elke capaciteit en een eigen Memory Stick. Het wisselen tussen de kaarten is mechanisch, met een speciale hendel, zodat u niet op beide kaarten tegelijk kunt opnemen. De opnamesnelheid van de kaart is redelijk in lijn met de klasse van de nieuwigheid.

Alle drie de modellen hebben een beeldstabilisator, die inwerkt op de schakelsensor hij geeft een marge van ongeveer 3 sluitertijden , en een systeem om de sensor van stof te ontdoen.

Sony A550

Maar prestaties zijn prestaties en een camera leer je door foto’s te maken. Laten we beginnen met een reeks kamertests. Witbalans, zoals alle DSLR’s, houdt niet van gloeilampen. Maar de nieuwere modellen, waaronder de budgetvriendelijke A450, hebben een zeer professionele optie voor het instellen van de witbalans volgens Kelvin. Kies 2800 K en alle vragen zijn beantwoord.

Dankzij het draaibare scherm kunt u werkelijk opnamen maken vanuit hoeken die met een conventionele DSLR ondenkbaar zijn. Om met een camera met een conventionele zoeker zo’n portret van een kamerdier in habitat te maken had ik de parketvloer moeten demonteren en vanaf de benedenburen moeten fotograferen, maar met de A550 is dat eenvoudig d.w.z.. Weergave .

Een nieuwe Sony 30mm macrolens werd ook verkregen om te testen, en het zou zonde zijn om die niet uit te proberen. De lens was geweldig en het potentieel voor beeldende kunst is, zoals een korte macrolens betaamt, enorm. Het meten van licht buiten de flits wordt uiterst correct uitgevoerd, wat overigens niet verwonderlijk is: in de tijd van de film was Minolta, wiens erfenis ligt in het SLR-systeem Alfa, beroemd als fabrikant van niet alleen camera’s en optiek, maar ook belichtingsmeters, waaronder flitsmeters voor het geval u het vergeet, de Amerikanen op de maan schoten een “Hassel” en maten het licht Minolta . De tekening van de nieuwe macrolens is zeer goed, en het duurde lang om hem te testen.

Sony A550

Macrolens werd gebruikt om het werk van de ingebouwde stabilisator serieus te controleren – het apparaat is uiterst nuttig, want ook al kan de optische stabilisator in lens in sommige gevallen de stabilisator op basis van sensorverplaatsing overtreffen het gaat in de eerste plaats om tv-toestellen , er zijn hele klassen lenzen, waaronder de meest interessante, waarbij je gewoon geen stabilisator kunt toevoegen – dit zijn snelle zooms en fixes, waaronder onze 30 mm prime. Zo zou een gestabiliseerde f/1.4 “half-pint”, althans met de huidige technologie, te groot en te zwaar zijn.

De stabilisatortest met een macrolens is bijzonder zwaar, omdat op korte afstand het effect van trillingen sterk wordt versterkt. Niettemin was het resultaat bij sluitertijden van 1/4-1/6s stabiel, zo niet perfect daarvoor zou je moeten verkorten tot 1/15s , dan toch volkomen acceptabel.

Hier controleren we ook de prestaties bij hoge gevoeligheden. De nieuwe processor BIONZ vermindert de ruis wezenlijk, onvergelijkbaar met de technologie van twee-drie jaar geleden: tot 400 ISO geen enkele vraag, en daarbuiten begint pure smaak, waarbij het oordeel van elke fotograaf varieert en alleen afhangt van zijn persoonlijke kieskeurigheid. Volgens mij kun je zonder problemen op 800 ISO fotograferen, behalve dat de kleuren een beetje gedempt zijn, dus die moeten misschien in de editor bewerkt worden. Maar zelfs 3200 ISO, ook al klinkt dat heel onaangenaam, kun je in extreme gevallen gebruiken voor sommige scènes, en 1600 ISO zeker. ISO 6400 en 12.800 zijn prima voor situaties waarin er geen andere keuze is. Ze zouden echter ook een mooie kaart van 10×15 cm vormen.

Sony A550

De enige klacht die ik heb over Sony’s gevoeligheidskeuze is dat de stapverandering volledige stap te groot is. Bij concurrenten kunt u de gevoeligheid en de exoparameters al lang in stappen van een derde van een stap veranderen, en dat is heel zinvol. Wanneer er veel licht is, is er natuurlijk niets aan de hand, maar wanneer elk foton telt, zou een meer gedetailleerde schaal geschikter zijn voor een redelijk compromis tussen scherptediepte en ruis.

Om de autofocussnelheid te testen een niet minder wrede test dan voor de stabilisator – een foto maken van kinderen op een snelle rotonde met een TV-toestel op korte afstand minder dan 3m met het diafragma volledig open. Het onderwerp beweegt snel, niet alleen langs het kader maar ook ten opzichte van de camera. De resultaten waren vrij positief: hoewel de lens de ogen van het kind niet kon bijhouden dat kon je alleen maar verwachten van een high-end reportagecamera, en het feit dat die het niet kon halen , was het gezicht vrij scherp diafragma was, nogmaals, volledig open .

Natuurlijk daalt de scherpstelsnelheid bij helderheid, maar dat heeft geen invloed op de scherpstelnauwkeurigheid. Los daarvan kan Sony worden geprezen voor de plaatsing van de scherpstelpunten – niet de gebruikelijke horizontale ruit, maar een “enveloppe”, zodat de hoeksensoren precies op de compositorisch belangrijke, volgens de “regel van derden”, punten in het kader vallen.

Sony A550

De laatste sneeuwval van het jaar viel tijdens de test, als bij toeval, om de duurzaamheid ervan op de proef te stellen. De camera overleefde een paar uur onder de sneeuwval zonder problemen.

De beeldkwaliteit is goed: zelfs bij vochtig en schemerig weer in maart komen de kleuren er bij alle standaardinstellingen behoorlijk verzadigd uit afb. kleur . Fine-tuning van het beeld ook is, is het geïmplementeerd als de gebruikelijke set standaard helder portret landschap zonsondergang, b w met afzonderlijke aanpassing van contrast, verzadiging en helderheid.

En hier komen we bij wat ik de meest interessante innovatie van Sony in het middensegment vind – de perfect geïmplementeerde en zelfs verfijnde functie voor optimalisatie van het dynamisch bereik. Een speciale knop om het te activeren verschijnt op de meest prominente plaats, het bovenste paneel, wat spreekt voor het belang dat de fabrikant eraan hecht.

Deze functie is bedoeld om overmatig contrast tegen te gaan, de plaag van de fotografie sinds de oudheid, die ons leerde: “Je moet hard knijpen om een idee te krijgen van hoe de uiteindelijke foto eruit zal zien. Het helderheidsbereik dat het oog en de film matrix waarnemen is zeer verschillend en als je in werkelijkheid net een contrasterende scène zag, zou het frame een zuiver silhouet bevatten met diepzwarte schaduwen. Uiteindelijk lost slimme elektronica dit probleem stukje bij beetje op.

De eerste stap was het programmatisch optimaliseren van het dynamisch bereik. De meeste camera’s hebben deze functie, inclusief alle nieuwe “alfa’s”. Het brengt gewoon de schaduwen in het kader naar voren, zoals het gereedschap Schaduwen/Hooglichten in Photoshop, om wat textuur en detail uit de duisternis te halen. Het nadeel van deze methode is een merkbare toename van de schaduwruis. Om dat te voorkomen, bieden alle drie de nieuwigheden optimalisatie door automatisch HDR vast te leggen – een frame met een hoog dynamisch bereik. Met HDR neemt u twee opeenvolgende beelden met verschillende belichtingen u kunt het verschil handmatig instellen in 1 of 3 stappen, of de camera het automatisch laten detecteren en combineert u ze tot één opname, waarbij de schaduwen en hoge lichten zijn vervaagd – en er geen ruis is. Mogelijke microverschuiving tussen opnamen wordt automatisch gedetecteerd en gecompenseerd.

Sony A550

Het resultaat is een serieus creatief instrument dat het beeldcontrast op een veel slimmere manier regelt dan een eenvoudig menu. HDR serie .

Als een fotograaf eenmaal ontdekt dat hij dingen on the fly kan doen met een beetje tweaken die eeuwig duurden in “Photoshop”, kun je veilig voorspellen wat hij de komende paar uur zal doen, en waar hij regelmatig naar terug zal komen. Het doet dat met een robuust Alfa-display dat als je het onder de knie krijgt het resultaat heel duidelijk maakt. De automatische HDR-stand is erg schuchter en het effect is vaak zwak, dus u kunt beter zelf experimenteren.

Alle camera’s worden geleverd met software voor optimalisatie van het dynamisch bereik. Het is meer geschikt voor snel bewegende onderwerpen waarbij de oorspronkelijke twee HDR-frames te veel van elkaar kunnen verschillen.

Verrassend genoeg nemen camera’s met zo’n geavanceerde Live View-modus geen videoclips op. Voor wie dan ook, maar Sony om video-opname op te nemen in de bewapening van nieuwe producten zou gemakkelijker zijn of misschien is het intrige binnen het bedrijf zelf, van de divisie die camcorders produceert? . Hoe het ook zij, we mogen aannemen dat de druk van de markt het bedrijf zal dwingen om deze omissie al in de volgende generatie SLR-camera’s goed te maken.

Conclusie: de nieuwe producten uit het middensegment van Sony zijn succesvol en ongewoon, en het lijdt geen twijfel dat hun innovaties door andere fabrikanten zullen worden gekopieerd. Alle drie de modellen vinden hun kopers: zij die het uiterste willen en zij die hun geld niet willen verspillen. De A550, A500 en A450 bieden geavanceerde technologie en een hoge beeldkwaliteit. Bijzondere vermelding verdienen de inspanningen van het bedrijf om fotografie leuk en creatief te maken, wat de sleutel is tot goede foto’s.

Wij danken de vertegenwoordiging van Sony in Amsterdam voor het ter beschikking stellen van de testapparatuur.

Test in beeld

Door op de foto te klikken kunt u een grotere afbeelding zien. Verlaat de volledige schermmodus door buiten het gezichtsveld te klikken.

Zelfs bij ISO 3200 bracht het camera-lenzen systeem in dit geval de A500 en 30mm macro de rozenblaadjes met voldoende kleur en textuur naar voren. Sony A500, diafragmavoorkeuze, 30/2.8 macro, ISO 3200, 1/60 c, f/10, natuurlijk licht.

De textuur van oppervlakken vastleggen is geen gemakkelijke taak, maar de A500 deed het behoorlijk goed. En dit is ISO 3200! Sony A500, handmatige belichting, 30/2.8 macro, ISO 3200, 1/100e seconde, f/11.

1.

2.

De beeldstijl verandert de indruk van de foto ingrijpend – de warmere tint op de bovenste foto is te danken aan de instelling van de portretstijl, het rustiger gamma op de onderste foto is het resultaat van de keuze van de standaardstijl. Sony A550, diafragmavoorkeuze, 18-55/3.5-5.6 DAT, ISO 200, 1/200 c, f/11.

Deze foto laat zien hoe goed het autofocussysteem werkt. Er was heel weinig licht in de kamer, de opnamen zijn van heel dichtbij gemaakt, en het dier in de schelp kan verrassend beweeglijk zijn… Niettemin – alles wat gepland was is scherp overgebracht. Sony A500, handmatige belichting, 30/2.8 macro, ISO 400, 1/100e seconde, f/11, externe flitser.

De directe respons en snelle autofocus van de A550 maken het een zeer capabele camera voor straatfotografie. Sony A550, programmabelichting, 18-55/3.5-5.6 DAT, ISO 200, 1/100e seconde, f/11.

De uitstekende prestaties van de macrolens en het inherente spel met de scherptediepte bij macrofotografie moedigen verdere experimenten aan. Uit de hand gefotografeerd – in-camera Alf stabilisatie blijkt zeer effectief. Sony A550, 30/2 macro.8, diafragmavoorkeuze, ISO 800, diafragma f/6.3, sluitertijd 1/60 sec.

Zelfs de beste DSLR’s hebben nog niet geleerd hoe ze de witbalans bij kunstlicht nauwkeurig moeten bepalen links is de automatische instelling . Met de nieuwe Sony camera’s kunt u handmatig de gewenste kleurtemperatuur van Kelvin kiezen, waardoor het probleem verdwijnt als iemand het wil proberen, hier is een referentiepunt: huishoudelijk gloeilicht is ongeveer 2800-3000 K, fel zonlicht is 5500 K, bewolkte hemel is 8000-10000 K .

De nieuwe 30/2 macrolens.8 geeft fotografen de perfecte gelegenheid om allerlei kleine dingen te onderzoeken – het blijkt dat een halve palm dolly er ook uit kan zien als een Stranger. Sony A550, 30/2 macrolens.8, handmatige modus, ISO 3200, diafragma f/11, sluitertijd 1/100sec, externe flitser…

De belichtingsmeting van de A550 werkt zeer correct en stelt de opnameparameters in op basis van licht – schaduwen gaan in silhouet. Sony A550, programmabelichting, 18-55/3.5-5.6 DAT, ISO 200, 1/320c, f/13.

De camera ving de laatste vlaag van de winter op en bracht twee uur door in de sneeuw – zonder schade. Sony A550, 18-55/3 zoom.5-5.6 DAT, diafragmavoorkeuze, ISO 200, diafragma f/4.5, sluitertijd 1/640 c.

De camera testen op snelheid van scherpstellen. De draaimolen draait snel genoeg, het kind vliegt twee of drie meter weg van de camera – de omstandigheden van de test zijn zwaar. Toch slaagde de lens er bij een paar opnames in om het onderwerp in ongeveer 80-90% van de tijd scherp te krijgen.

Deze kleurrijke groep stond klaar om deel te nemen aan een test van in-camera stabilisatie op Sony DSLR’s. Blijkt dat zelfs op dit korte afstand de stabilisator de scherpte in de meeste gevallen op 1/4s houdt.

Een test van de stabilisator veranderde snel in een test van de prestaties van de camera bij hoge gevoeligheden. Het is bekend dat ruis meer opvalt in de donkere gebieden. Maar je kunt nog steeds op ISO 3200 fotograferen als je geen andere keuze hebt. Linksboven bij ISO 1600, onder bij 3200.

Het optimaliseren van het dynamisch bereik met een krachtig en slim hulpmiddel als HDR auto-shooting geeft ons grote controle over het beeldcontrast. Ik kan geen conclusies trekken over aanbevolen belichtingsverschillen – te veel hangt af van de scène, ten eerste, en je moet je oog daarvoor trainen, ten tweede. Tot dusver blijkt dat voor twee visueel vergelijkbare onderwerpen het beste belichtingsverschil heel verschillend kan zijn. Uiteraard geeft het gebruik van HDR-technieken de foto een meer doordachte en zachte uitstraling. Alle foto’s: Sony A550, standaardzoom 18-55/3.5-5.6 DAT, diafragmaprioriteit, ISO 200, diafragma f/11-7.1.