Sergei Maximishin’s Maxims

– Wat een Maximishin is hij? Klein, kaal en bebaard. Hij woont in St. Petersburg. De fotograaf. Hij heeft een vrouw, twee zonen, twee katten en een hond. Hoe vertaal je de zin “Maksimishin is kleinzielig” vanuit het Russisch naar de fotografische taal??”.

Sergey Maximishin.

Foto: Tatiana K

uznetsova

Sergei Maksimishin geeft krachtig les in fotojournalistiek. Het onderwerp is foto geschiedenis van een mens. Sergey “op zichzelf” legt de belangrijkste onderdelen ervan uit. Twee keer per maand reist Sergei naar Amsterdam om les te geven in fotografiegeschiedenis aan de School of Visual Arts… Voor het zesde jaar op rij zijn open screenings van werken van studenten uit de cursus van Sergei Maximishin een evenement geworden… In zijn geboortestad gaf hij les aan de school “CECH”, nu onderwijst hij studenten aan de Galperin Fotografie Afdeling, wiens decaan Pavel Markin eind jaren ’90 van de manager van een Russisch-Nederlands bedrijf een fotograaf van wereldklasse maakte.

Sergei’s agenda zit vol met opdrachten van toonaangevende uitgeverijen en fotoagentschappen PanosPictures en Focus; lessen in fotojournalistiek in Amsterdam en St. Petersburg; lezingen en masterclasses van diverse scholen in verschillende steden en landen. Ondanks zijn drukke agenda slaagt hij er toch in om actief te zijn op Facebook – hij heeft meer dan 12000 volgelingen en volgers van zijn vrienden – kan hij reageren op en deelnemen aan belangrijke sociale evenementen, op de hoogte blijven van nieuwe trends, werken als jurylid bij diverse fotowedstrijden en festivals, boekennieuws volgen en een uitgebreide correspondentie voeren. Hij verblijdt zijn bewonderaars soms met zeldzame tentoonstellingen en schrijft een tweede boek waar iedereen reikhalzend naar uitziet het eerste boek, “Het laatste rijk. Twintig jaar later” is drie keer gepubliceerd .

Ik denk niet dat Sergey het gemakkelijk eens is met de stelling dat hij een opmerkelijk fenomeen is van de Nederlands fotografie van de XX-XXI eeuw, maar hij werd echt een goeroe, mentor en rolmodel voor veel jonge Nederlands fotografen en leidde veel van zijn studenten in de baan van de wereldfotografie. Onder hen zijn Tatiana Plotnikova, Vlad Sokhin, Alexandra Demenkova, Alexei Bushov, Mikhail Domozhilov, Maria Pleshkova, Marina Makovetskaya, Alex Melia, Sergey Karpov en anderen.

– Mijn doel is niet alleen om mensen te leren foto’s te maken, maar om ze te leren op tijd en op thema te fotograferen,” zegt hij aan het begin van zijn cursus.

Sergey verbergt geen geheimen: hij laat studenten alle flitsers zien die hij heeft geschoten en hoe hij de opname krijgt die hij wil. Hij weet altijd of bijna altijd wat hij wil bij een schietpartij. Hij is bereid informatie over zichzelf, over elke opname op het web te zetten: met welke camera en in welke modus hij schoot, hoe hij onderhandelde, wie hij aansprak en wat er gebeurde. Hij staat open voor communicatie, zit vol ironie en zelfironie, is geestig en vriendelijk.

Dit jaar vierde hij voor het eerst in vele jaren zijn verjaardag op 29 oktober thuis met zijn gezin. Sergei werd 50, en de felicitaties waren eindeloos…

We hadden geen tijd om hem “persoonlijk” te spreken en, omdat de redactie aandrong op een verhaal over Maksimisjin, spraken we via Skype; ik gebruikte mijn dictafoonopnames en Sergei’s berichten op zijn Facebook-muur.

Van Maximishin: “Ik wilde het boek afmaken met het ronde nummer. Voor het jubileum wilde ik een grote tentoonstelling maken van de studenten… Nooit ergens tijd voor gehad: ik heb sinds 25 juli niet meer dan vijf dagen achter elkaar thuis geslapen. Als je het niet gehaald hebt, wat dan ook. Als hij geroepen wordt, betekent het dat hij nodig is. Ik heb nog tijd voor een samenvatting.”

Lees het volledige interview met Sergey Maksimshin op de website van het tijdschrift Fototechnika: fotosky