Het eerste en belangrijkste dat u voor eens en altijd moet onthouden bij het maken van landschapsfoto’s is dat een goede reportage altijd een verhaal is. Alle cameratechnieken, de keuze van hoeken en perspectieven – dit alles moet bijdragen tot het blootleggen van dat verhaal… Dus het begin van elke reportage is begrijpen waar het verhaal over gaat. Om dit materiaal op te nemen ging ik naar de regio Kaluga, naar het dorp Nikola Lenivets, waar sinds tien jaar een uniek natuurpark van de architect Nikolai Polissky bestaat. Er zijn veel verhalen en reportages over Nikola-Lenivets, maar de meeste journalisten en bloggers richten zich op het zichtbare deel van de ijsberg – de verbazingwekkende beelden en landschappen van Nikola-Lenivets.
Weinig mensen weten dat Bobur, Universal Mind, Sturm the Sky, Selpo en vele andere kunstvoorwerpen door de handen van lokale Nikola-Lenivets muzhiks zijn gemaakt. die een soort plattelandsmensen zijn, maar met een paar slagen van een kettingzaag of boormachine een lelijke hak in een vogel, schildpad of apenkop kunnen veranderen. Op muziek van Chris Rea en Sting, tegen de achtergrond van een 19e eeuwse kerk. Totaal sur. Dat is wat je moet uitbeelden.
Ok, we hebben het verhaal, nu moeten we het formaat kiezen. Er zijn verhalen die in één foto passen – één foto kan het hele verhaal vertellen, je hebt niet eens een onderschrift nodig. Maar meestal heb je tien tot vijfentwintig foto’s nodig om het verhaal over te brengen… Zet het niet te hoog, want de aandacht van de kijker begint al af te dwalen na het tweede dozijn foto’s.
Probeer de hoofdpersonen in het verhaal te herkennen. Het kunnen mensen of dingen zijn. De hoofdpersoon zou een stad kunnen zijn en je moet het leven van de reus op de voorgrond plaatsen, niet de mensen erin. Maar dat is aerobatics, dus we beginnen met een makkelijker onderwerp. Als je hoofdpersoon een mens is, probeer hem dan te leren kennen en leer over zijn gewoonten, zijn persoonlijkheid, zijn voorkeur voor eten en muziek. Deze kennis zal je helpen om je personage beter in beeld te krijgen. Maak een portret van hem, niet noodzakelijk met een portretlens zoals 85mm. Met een groothoeklens kun je een goed portret aan je bureau maken. En ja, wees niet verlegen om je personage te vragen voor je te poseren – laat hem aan je bureau zitten, laat wat van het proces zien. Als hij bijvoorbeeld een meester houtsnijder of pottenbakker is, laat hem dan zien hoe hij te werk gaat.
In het algemeen is het advies voor het maken van een goed verslag hetzelfde voor sociale, industriële of evenementenverslaggeving. Schiet verschillende hoeken. Begin met een overzicht om de scène weer te geven en de omgeving, het aantal mensen en zelfs het weer in te schatten. Gebruik hiervoor een groothoeklens. Maak de medium opname met een gematigde groothoek of statief om een deel van de actie te laten zien, een deel van een grotere scène. En zorg ervoor dat je close-ups maakt, met oog voor detail… Je kunt dat doen met de televisie.
Een gereedschapskist, een puinhoop of een perfect opgeruimde werktafel, een stapel afgedankt houtwerk of een stapel versnipperd papier kunnen allemaal deel uitmaken van het verhaal; weet gewoon wat belangrijk is en concentreer je daarop. Zorg dat je een goede foto maakt van handen, kleding, juwelen enz. want die kunnen je veel over iemand vertellen. Maak op markten en bazaars close-ups van producten, op vlooienmarkten, van artikelen in kraampjes van verkopers. Deze details zijn van groot belang voor een goede reportage.
Probeer een originele invalshoek te vinden. Til de camera boven uw hoofd en laat hem op de grond zakken – gelukkig kunt u met het draaibare scherm van de Nikon D5500 comfortabel vanuit dergelijke hoeken fotograferen. Gebruik reflecties in spiegels en plassen om de ruimte visueel te verbreden en onverenigbare objecten in één kader te combineren. Zoek naar “portalen” – open deuren, ramen, gaten in muren en gaten in andere voorwerpen zoals originele beelden of badges op auto’s – en schiet op de werkelijkheid aan de andere kant van deze “portalen”. Maar vergeet niet dat het geen gimmick omwille van de gimmick moet zijn – probeer een bepaalde betekenis of conflict over te brengen, door zo’n “portaal” te combineren of te contrasteren met wat er doorheen te zien is.
Het is een aparte taak om mensen te fotograferen in een reportage… Als je de opnames van tevoren hebt geregeld, is het waarschijnlijk niet moeilijk… Bij grote evenementen zijn de mensen meestal ook bereid om gefilmd te worden en voelen ze zich op hun gemak met de camera. Maar als het gaat om stadsreportages, kan het maken van een foto van mensen een ontmoedigende taak zijn. In Nederland, bijvoorbeeld, reageren mensen heel slecht op een camera die op hen gericht is… Je kunt heel gemakkelijk een onflatteuze opmerking over je persoon krijgen… Simpelere mensen slaan je meteen in je gezicht. Je kunt natuurlijk altijd naar boven gaan en vragen om een foto te maken, maar dan zou de natuurlijkheid van de scène worden verpest. In sommige gevallen zal hetzelfde opklapbare scherm helpen een discreet portret te maken. Mensen reageren niet op je als fotograaf tenzij ze de camera ter hoogte van je gezicht kunnen zien… Met het scherm naar achteren gekanteld en de camera op taillehoogte, kunt u foto’s maken van mensen in de metro tijdens het spitsuur – niemand zal het merken.
Rapportage gebeurt vaak binnen, waar weinig licht is. In dit geval kunt u beter snelle lenzen gebruiken en de lichtgevoeligheid zo hoog mogelijk instellen om een sluitertijd van één gedeeld door de brandpuntsafstand te bereiken. Met deze sluitertijd kunt u opnamen maken van statische onderwerpen zonder dat de camera trilt. Maar voor bewegende objecten, en in reportages beweegt er altijd wel iets, moet de sluitertijd nog sneller zijn. Naast het diafragma kun je ook negatieve belichtingscompensatie invoeren en in RAW fotograferen. Met dit formaat kunt u niet alleen de witbalans van de voltooide foto aanpassen, maar ook een onderbelichte of ruisende foto eruit halen.
Maar zelfs als het technisch niet perfect is, moet je het niet in de prullenbak gooien. Vergeet niet dat het gaat om het onderwerp en niet om technische perfectie. Met de juiste compositie en een sterk onderwerp kan zelfs een wazige, overbelichte opname een meesterwerk worden, en zullen alle technische fouten worden gezien als een artistieke truc.
Wat zijn enkele tips om een goede reportage te maken met de Nikon D5500? Heeft deze camera specifieke functies of instellingen die nuttig kunnen zijn bij het vertellen van een verhaal?
Wat zijn enkele essentiële kenmerken van de Nikon D5500 die ervoor zorgen dat het verhaal in een reportage tot leven komt?