Tegenlicht en Nacht: De lichte en donkere kant van het leven

Ik zal in dit artikel niet in detail bekende fotografische termen uitleggen, dus laten we afspreken dat u het volgende weet “De sluitertijd is de tijd dat de sluiter open is… “ISO” is de gevoeligheid van de fotosensor. “Diafragma” is een getal dat aangeeft hoeveel keer de lens wordt bedekt door invallend licht. “Krop Factor” is een getal dat aangeeft hoeveel de sensor van uw camera kleiner is dan een zogenaamde “volle” 35x24mm sensor. verwijst niet naar het aantal pixels, maar naar de geometrische grootte van de sensor. “Brandpuntsafstand van de lens” is het getal dat op uw lens staat. Hoe groter het getal, hoe dichter de lens “inzoomt” op het beeld. Ik besef dat dit geen wetenschappelijke verklaring is, maar voor nu is het genoeg…

Het eerste wat we moeten begrijpen is wat het dynamisch bereik is… Eenvoudig gezegd is het de verhouding tussen het helderste licht en het donkerste licht waarin we details en halftonen kunnen onderscheiden. Het dynamisch bereik in de natuur varieert met een factor duizenden tot tienduizenden. Daarom wordt het in de fotografie logaritmisch gemeten… De zogenaamde “fotostappen” variëren met een factor 2. Alle apparaten en onze ogen hebben een verschillend dynamisch bereik.

Het helderste punt van een monitor verschilt bijvoorbeeld met een factor 500 van het donkerste punt, wat betekent dat de monitor niet meer dan 9 fotografische stappen kan weergeven. Maar het menselijk oog kan tot 14 stappen onderscheiden, d.w.z.e. Het dynamisch bereik van een monitor verschilt van wat het menselijk oog kan onderscheiden met 14 – 9 = 5 stappen, of 32 keer zoveel als de monitor kan weergeven. Een camera kan tot 9-10 dynamische bereiken in één beeld opnemen.

Bij normaal daglicht is het grootste verschil tussen de helderheid in de schaduw en de helderheid op de verlichte plaats niet meer dan 200 – 500 keer, zodat elke camera dit gemakkelijk vastlegt. Maar als je ’s nachts de straat op gaat, is het verschil tussen de donkere hoek en het directe licht van een straatlantaarn of de maan minstens 2.000 keer, of 11 stappen. Er is vaak een helderheidsverschil van 10.000 keer of 13 stappen. Uw camera is nog steeds niet in staat dit helderheidsbereik adequaat in één beeld vast te leggen, zodat u vaak ofwel zwarte gedeelten van het beeld of overbelichte straatlantaarns zonder kleur of halftonen in uw nachtopnamen ziet.

Je krijgt hetzelfde als je tegen de zon in probeert te schieten. Je ziet ofwel witte lucht en duidelijk zichtbare details aan de onderkant van het kader of het tegenovergestelde, blauwe lucht en witte wolken maar alles is zwart aan de onderkant. Het menselijk oog kan dergelijke verschillen in helderheid gemakkelijk onderscheiden, zowel ’s nachts als wanneer men naar de zon kijkt bv. bij zonsondergang . Daarom is het onze taak ervoor te zorgen dat de camera zowel details in de schaduw als details in de helderste gebieden adequaat vastlegt.

Zoals reeds gezegd, kun je dit niet in één enkel kader bereiken. Is er een uitweg uit deze situatie?

Het grootste voordeel van de camera is dat je de hoeveelheid licht die je opneemt kunt veranderen door de sluitertijd te veranderen. t.e. Als u de sluitertijd met een factor 2 verhoogt, verschuift de helderheid met 1 stop. Ik benadruk dat je niet vergroot, maar verschuift.

Dus als u 3 opnamen maakt waarbij de eerste 4 keer met 2 stappen snel is, de tweede een normale sluitertijd heeft en de derde 4 keer met 2 stappen langzaam is, dan is het totaal van de opnamen niet 9 stappen maar 9 + 2 + 2 = 13 stappen. Dit is goed genoeg voor de meeste nacht- en tegenlichtopnamen. Fotografen pionierden meer dan 100 jaar geleden met deze techniek, maar in die tijd was de camera-apparatuur minder perfect, zodat verschillende negatieven aan elkaar gehecht en gelijktijdig belicht moesten worden.

Er zijn verschillende programma’s die dit werk voor u kunnen doen. Photoshop en Photomatix worden hoofdzakelijk gebruikt.

Deze foto laat zien hoe de Photomatix software verschillende frames “mengt” die met verschillende sluitertijden zijn genomen.

Ochtendopname “tegen de zon in”.

Eén frame geeft de heldere lucht weer, maar alle details ontbreken aan de onderkant van het frame en de lucht is bijna wit waar de wolkenstructuur zichtbaar is. De software “mengt” drie frames tot één, waardoor je zowel een goed gedefinieerde lucht als details eronder krijgt. Hier is een ander voorbeeld.

Naar mijn mening is de meest effectieve verwerkingsmethode om eerst Photomatix Pro te gebruiken.k. Het verwerkt meer dan drie frames beter dan Photoshop, voegt ze samen tot één beeld, is sneller, en stelt u in staat veel bestanden achter elkaar te verwerken. U kunt dan overschakelen naar Photoshop om de foto af te werken.

Photomatix Pro is een van de handigste programma’s voor het bewerken van foto’s met een hoog dynamisch bereik HDR-beeld . Ontwikkeld door het Franse bedrijf HDRSoft. Voordelen van Photomatix ten opzichte van zijn analogen, en ten opzichte van de HDR-functies van Adobe Photoshop, zijn de snelheid waarmee de HDR-beeldsamenvatting wordt gegenereerd en het effectieve mechanisme voor het onderdrukken van beeldschaduwen.

Photomatix Pro kan automatisch een beeld met hoog dynamisch bereik maken met behulp van de EXIF-informatie die door de camera is vastgelegd , een willekeurig aantal beelden met verschillende contrastverhoudingen verwerken en combineren. Er is geen sprake van verlies van schaduwen of details. In Photomatix Pro zijn er zes manieren om meerdere foto’s te mengen voor batchverwerking.

Photomatix Pro biedt twee methoden om problemen met betrekking tot mogelijk verlies van details in lichte en schaduwrijke delen van de foto op te lossen.

– Exposure Blending: Meerdere belichtingen combineren tot één beeld met een groter dynamisch bereik.

– Tone Mapping: details in de hoge lichten en schaduwen worden gereconstrueerd door een HDR-beeld te creëren, dat vervolgens wordt verwerkt ter voorbereiding van een afdruk of beoordeling.

De Photomatix-workflow bestaat uit twee delen. Eerst wordt een samengesteld 32-bits beeld met een hoog dynamisch bereik gegenereerd uit door de gebruiker geselecteerde onbewerkte bestanden. Het kan worden opgeslagen in RGBE- of OpenEXR-formaat en in de toekomst opnieuw worden geladen. De gebruiker kiest en stelt vervolgens de modus algoritme in voor de tonale omzetting van het samengestelde beeld in een normaal beeld met smal dynamisch bereik dat kan worden opgeslagen in 16-bits TIFF of 8-bits JPEG formaat.

Als de metadata van de bronbestanden uitgebreide en consistente informatie bevatten over de gebruikte belichting, berekent Photomatix de belichtingswaarde automatisch. Als er geen metagegevens beschikbaar zijn er is een lens gebruikt die geen diafragmawaarde aan de camera doorgeeft of als deze gelijk zijn er zijn series JPG- of TIFF-bestanden gebruikt die van een enkel RAW-origineel zijn gemaakt , evalueert de software de belichtingsstap en vraagt de gebruiker de belichtingsinterval te bevestigen of handmatig in te stellen.

Vergelijking van PhotomatixProo met andere HDR-software

Informatie van de officiële website van de ontwikkelaar //hdrsoft.com

	Photomatix Pro	Photomatix Essentials	Aperture-plugin	Photoshop plug-in	Lightroom-plugin samenvoegen tot 32-bits plugin
Foto’s die zijn gemaakt met Bracketing samenvoegen	Ja	Ja	Ja	Nee *	Ja
“Tone Mapping met behulp van Detail Enhancer	Ja	Ja	Ja	Ja	Geen
Verdere details Verbeteringsinstellingen	Ja	Geen	Ja	Ja	Geen
HDR Tone Mapping en Contrast Optimizer	Ja	Ja	Ja	Geen	Geen
“Exposure Fusion met Fusion/Natural	Ja	Ja	Ja	Geen	Geen
“Exposure Fusion” en de belichtingsmethode Fusion/Real-Estate ontworpen voor binnenscènes met een zonnig dagzicht	Ja	Geen	Geen	Geen	Geen
Finishing Touch gereedschap verscherpen, contrast	Ja	Ja	Geen	Geen	Geen
Terug naar Tone Mapping Fusion	Ja	Ja	Geen	Ja	Geen
Fusiemethode vanuit één Raw-bestand	Ja	Geen	Geen	Geen	Geen
Foto’s die in de handmatige modus zijn gemaakt, kunnen automatisch worden geband	Ja	Ja	Ja	Nee *	Ja
Automatische spookverwijdering	Ja	Ja	Ja	Nee *	Ja
Instellingsopties voor automatische ontghosting Automatic Deghosting	Ja	Geen	Geen	Nee *	Geen
Selecteert het gereedschap voor het verwijderen van ghost artefacten Deghosting	Ja	Geen	Geen	Geen	Geen
Contexthulp in ingebouwde voorinstellingen	Ja	Ja	Ja	Geen	Geen
Contexthulp in aangepaste voorinstellingen	Ja	Geen	Geen	Geen	Geen
Weergaveopties voor gedefinieerde presets	Ja	Geen	Geen	Geen	Geen
Aangepaste presets opslaan en laden	Ja	Ja	Ja	Geen	Geen
Batchverwerking van foto’s genomen in “bracketing”-modus	Ja	Geen	Geen	Geen	Geen
Batchverwerking van afzonderlijke bestanden	Ja	Geen	Geen	Geen	Geen
Automatische vermindering van chromatische aberratie	Ja	Geen	Ja	Geen	Geen
Automatische ruisonderdrukking	Ja	Ja	Ja	Geen	Ja
Maximum aantal foto’s per sessie in bracketingmodus	Onbeperkt	5	Onbeperkt	Geen	Onbeperkt
JPEG, RAW en TIFF afbeeldingen laden 8- en 16-bit	Ja	Ja	Ja	Ja	Ja
Openen en opslaan van 32-bits HDR-bestanden	Ja	Geen	Geen	Nee *	Alleen floating-point TIFF Floating Point TIFF
Integreer met de gratis Lightroom-plugin	Ja	Geen	Niet beschikbaar	Geen	Geen
Type toepassing	Stand-alone programma	Stand-alone programma	Aperture 2 of hoger is vereist	Je hebt PhotoshopCS2 of hoger nodig	Vereist Lightroom 4 of hoger

* Vanaf Photoshop CS2 kunt u uw foto’s met bracket samenvoegen tot een 32-bits HDR-bestand en 32-bits HDR-bestanden lezen/schrijven. Vanaf Photoshop CS5 is er een functie voor het verwijderen van artefacten.

Praktische tips voor opnamen bij tegenlicht en ’s nachts

Welke camera is geschikt voor dit soort opnamen?

Voor opnamen bij tegenlicht kan elke camera met automatische sluiterprioriteit werken.

Welk “diafragma” te kiezen?

Het hangt af van uw onderwerp, maar het optimale diafragma voor het fotograferen van nachtscènes is niet minder dan f/ 5 tot f/ 8, omdat.k. Je hebt een helder en scherp beeld nodig.

Welke ISO kiezen?

Het antwoord is iets ingewikkelder. Het is duidelijk dat u beter af bent met lage ISO-snelheden; om precies te zijn, bij ISO boven 2500 wordt ruis zeer merkbaar en zal het verwijderen ervan het resultaat zeker verslechteren. Probeer dus geen ISO-snelheid hoger dan 500 te gebruiken.

Een klein trucje

Hoe fijner de textuur van het object, hoe minder ruis erop zichtbaar zal zijn.e. Als je bomen, bladeren, enz. fotografeert.p. je kunt hem instellen op 3000ISO, maar als je een muur, lucht of een soortgelijk vlak object fotografeert, kun je beter niet met een gevoeligheid hoger dan 500ISO fotograferen.

Een illustratie dat je de ISO op een zeer hoge waarde kunt zetten, en veel fijne details kunt krijgen.

Fotograferen uit de hand of met een statief?

Welke sluitertijd kiezen

Het formele antwoord is dat de sluitertijd zodanig moet zijn dat het kader niet “onscherp” is tijdens de belichting. Uit ervaring weet u dat uw sluitertijd sneller moet worden ingesteld dan de “brandpuntsafstand” van uw lens, vermenigvuldigd met de zogenaamde “Krop-factor”.

t.e. als uw lens een brandpuntsafstand van 50 heeft, een verkleiningsfactor van 1,4 zoals Canon’s 50-serie camera’s , dan moet de sluitertijd sneller zijn dan 50 x 1,4 = 70. Het getal dat hier het dichtst bij komt is 100. t.e. Sluitertijd 1/100 sec. Als je meer licht nodig hebt bij die sluitertijd, probeer dan de ISO te verhogen tot 500. Als dat niet genoeg is, pak dan je statief of iets anders waarmee je het kunt vervangen.

Een klein trucje

Wanneer u opnamen maakt van nachtscènes, is het beter om “Handmatig scherpstellen” te gebruiken om de sluitertijd langzamer te maken zodat het beeld niet wazig wordt wanneer u opnamen maakt.

t.e. Als u in het laatste voorbeeld de sluitertijd instelt op 1/100 sec of langer, kunt u prachtige opnamen maken met de zelfontspanner ingesteld op 1/40 sec. Dit betekent dat u foto’s kunt maken van donkere onderwerpen.

Gebruik autofocus of handmatige focus

Wanneer u opnamen maakt van nachtscènes, is het beter om “handmatige scherpstelling” te gebruiken, omdat “handmatige scherpstelling” geschikter is. k. Bij weinig licht werkt de autofocus vaak niet of is de focus verkeerd.

Een klein trucje

De meeste nachtopnames worden gemaakt met de focus op “oneindig”. Het makkelijkste is dit.

Richt op een helder object op meer dan 50 meter afstand. De lens zal zich instellen op “oneindig”. Stel vervolgens de lens in op de handmatige modus en het blijft in deze instelling.

Richt dan de lens op het gewenste onderwerp.

U kunt de sluitertijd instellen op een seconde of langer als u een statief gebruikt.

Een klein trucje

Veel moderne camera’s hebben een “Dark Background Subtraction” modus, die meestal is ingesteld voor sluitertijden langer dan 2 seconden.

Deze stand vermindert de ruis meerdere malen bij het maken van nachtopnamen.

Dus als u ziet dat u de sluitertijd moet instellen op 1 seconde, verhoog dan het diafragmagetal zodat de optimale sluitertijd sneller wordt dan 2 seconden.

Hoe kies je de beste sluitertijd, hoeveel langer die moet zijn voor een “overbelicht frame” en hoeveel langer die moet zijn voor een “donker frame”.

Er zijn drie fundamenteel verschillende manieren om dit te doen. De eerste methode is voor camera’s die geen helderheidshistogram hebben tijdens de opname zie de handleiding van de camera voor de functie en geen Bracketing-modus hebben.

Dit is een onmisbare functie op moderne spiegelloze en DSLR-camera’s. Dit is niet beschikbaar op eenvoudige compactcamera’s. Stel in dat geval de camera in op de modus “diafragmaprioriteit”. Stel het diafragma in op f/5 tot f/8 f/8 is beter .

Waarschuwing! Wanneer u opnamen maakt, moet u de “zelfontspanner” of de afstandsbediening van de camera gebruiken zodat u de camera NIET aanraakt wanneer de sluiter wordt ontspannen.Kadreer vervolgens het onderwerp en noteer de sluitertijd die het automatische sluitertijdsysteem aangeeft. Schakel vervolgens over naar de “handmatige” modus, stel de diafragmawaarde en de sluitertijd in op dezelfde waarde en maak de opname. Stel daarna de sluitertijd twee trappen hoger in en neem het “overbelichte frame”. Ga dan terug naar de “Optimale sluitertijd” en stel de sluitertijd twee keer langer in. Neem een “Dark Frame”.

De tweede optie is beschikbaar als uw camera de Bracketing-modus heeft. Stel eerst de ISO-snelheid en het diafragma in zoals hierboven uitgelegd, en bepaal dan de “Beste sluitertijd”. Stel vervolgens de bracketingmodus in op +/- 2 bracketingstappen en maak drie opnamen in de automatische modus.

De derde variant wordt toegepast in geval van de mogelijkheid om het helderheidshistogram bij de opname te zien. Doe eerst alles zoals hierboven tot de sluitertijd is gekozen, schakel dan over op “Manual” en kijkend naar het helderheidshistogram verlaagt u de sluitertijd tot de helderste elementen volledig uit het histogram verdwijnen. Neem daarna de foto.

Dit wordt de donkerste opname. Onthoud de sluitertijd. Verhoog dan de sluitertijd totdat de donkerste delen van het histogram verdwijnen. Maak een foto. Het zal een “overbelichte foto” zijn. Onthoud de sluitertijd.

Tel dan die getallen op en deel door de helft. Het getal dat je krijgt is de sluitertijd voor de derde opname. Bijvoorbeeld, als het lichtste frame een sluitertijd van 10 seconden had en het donkerste frame een sluitertijd van 2 seconden, dan zou het derde frame een sluitertijd van 10 + 2 2 = 6 seconden moeten hebben.

De derde methode geeft de beste resultaten.

Kleine trucjes

1. Mooie “stralen” rond heldere lichten worden veroorzaakt door een smalle opening. Dus, als u GEEN stralen rond de gloeiende punten van fakkels wilt, open dan het diafragma. Bij diafragma’s kleiner dan f/5 zie je meestal nauwelijks stralen rond de lantaarns.

Als u daarentegen mooie lange balken rond een lantaarn wilt maken, moet u het diafragma vergroten tot boven f/8. Hoe groter het getal, hoe langer de balken zijn.

Illustratie dat bij een lage openingswaarde er geen “stralen” zijn rond brandende kaarsen.

Dezelfde kaarsen geschoten bij een hoge diafragmawaarde f/21 , waardoor er grote ‘stralen’ omheen ontstaan.”

2. Probeer de helderste en dichtstbijzijnde lichten lichtbronnen te laten verduisteren door bijvoorbeeld een boom, een lantaarnpaal, iets. Als het licht van de lantaarn direct op de lens valt, krijg je veel lichtvlekken.

3. Als u uw eigen lichtbron gebruikt, zoals een zaklamp, koplampen van auto’s, enz.p., Als de camera niet alles tegelijk kan belichten, maak dan meerdere opnamen, waarbij u verschillende delen van het onderwerp na elkaar belicht. Als elk van de verkregen frames “overbelicht” is, zal het object bij samenvoeging in een van de hierboven beschreven programma’s gelijktijdig in alle richtingen worden belicht.

4. Maak geen nachtopnamen en opnamen met tegenlicht in de wind, d.w.z.k. Takken en bladeren wiebelen gedurende deze tijd, ze zullen onscherp lijken bij lange sluitertijden of wanneer meerdere beelden op elkaar gestapeld worden.

Je kunt duidelijk zien dat de kleine takken van de berk “vervaagd” zijn door de wuivende wind.

De laatste procedure voor het maken van foto’s van een nachtscène.

1. Kies uw onderwerp.
2. Stel uw statief en camera zo op dat het directe licht van nabijgelegen lampen niet op de camera valt.
3. Richt de camera op oneindig en vergrendel in de handmatige modus.
4. Stel de ISO-gevoeligheid in op ongeveer 200 – 400 of hoger, afhankelijk van het onderwerp.
5. Stel de diafragmavoorkeuze in en stel deze in op f/5 tot f/8 als u grotere mooie stralen wilt, stelt u het diafragma hoger in dan f/8 .
6. Kies een van de drie hierboven beschreven sluitertijden en maak drie opnamen.
7. Verwerk deze frames in een van de programma’s. Of stuur de beelden naar een fotolab voor verwerking.

De uiteindelijke volgorde voor het maken van een opname met tegenlicht is in wezen dezelfde. Het enige verschil is dat het zonder statief kan…

Een klein trucje

Als u wilt dat de zonnestralen een maximaal contrast laten zien, schiet dan niet dwars op de stralen, maar erlangs.

Een illustratie van verstoppen in de schaduw bij nachtelijke opnamen.

Illustratie van stralen die overdag verschijnen bij een hogere openingswaarde.

Illustratie voor het fotograferen tegen de zon in bij een lage diafragmawaarde, met een combinatie van drie frames.