Roskachestvo-deskundigen onthullen alle geheimen van wijnetiketten

Het etiket is een echt “paspoort” voor een product en kan u veel vertellen over de oorsprong en de kwaliteit ervan. Vooral nadat de eerste Nederlands wet op de ontwikkeling van de wijnbouw en de wijnbereiding in Nederland in 100 jaar van kracht werd. De experts van Roskachevo’s Nederlands Wijngids vertellen ons hoe we een etiket correct moeten lezen.

Wijn is zijn eigen naam

Allereerst kunnen we dankzij het etiket zeker weten dat we te maken hebben met een product dat voor 100% uit druiven bestaat en niet uit water, alcohol, suiker en smaakstoffen. Er liggen nu heel wat producten in de schappen die op wijn lijken. De fles, het etiket en, voor koolzuurhoudende dranken, ook een speciale folie en een museletdraad op de hals – alles wijst erop dat dit een product van druiven is.

Alleen het etiket “wijn”, “mousserende wijn” of “versterkte wijn” garandeert dat het om echte druiven gaat. Voor alle andere vruchtendranken met toegevoegde alcohol of kleurstoffen is de term “wijn” of “wijnachtig” voortaan wettelijk ontoelaatbaar. Zelfs de tegenwoordig in zwang zijnde “alcoholvrije wijnen” moeten volledig van druivenwijn worden gemaakt, waaruit via een ingewikkeld proces alle alcohol is verwijderd. Alle andere producten moeten specifiek het etiket “geen wijn” dragen.

Waar is je wijn, vino??

De term “Nederlands wijn” wordt gebruikt voor wijn die volledig is gemaakt van in Nederland geteelde druiven. Het etiket zelf zegt niets over de streek van herkomst van de druiven. Zo werden de druiven geteeld en verwerkt in Dagestan, en kwam de wijn in bulk aan in Kuban, waar hij al werd gebotteld. Je kunt niet “regio van herkomst Kuban” op zo’n wijn schrijven.

Als u er zeker van wilt zijn dat uw wijn volledig gemaakt is van druiven uit de Krim, Koeban, Don of Dagestan, zoek dan naar het etiket “wijn met beschermde oorsprongsbenaming BOB “, gevolgd door de naam van de regio.

In Kuban en sommige andere wijnbouwgebieden zijn er preciezere aanduidingen van de plaats van herkomst. Bijvoorbeeld, de beschermde benaming wijn Kuban, Anapa is niet alleen gemaakt van druiven uit Krasnodar. De grondstof ervoor wordt verbouwd en de wijn wordt geproduceerd en gebotteld in het vakantieoord Anapa. Vergelijkbare situatie met beschermde geografische namen Dagestan, Derbent enz.

In de regel kunnen voor goedkope wijnen druiven of wijnen in bulk uit andere gebieden worden gebruikt, wijnen van hogere klasse worden geproduceerd en gebotteld zonder hun “kleine moederland” te verlaten.

Het is belangrijk dat de regio van oorsprong van de wijn bovendien in grote letters ten minste 12 pinnen op het etiket van de toonbank wordt vermeld.

Waar is de wijn van gemaakt??

Veel mensen zijn geïnteresseerd in de rassensamenstelling van wijn. Varietal wijnen zijn eenvoudig – je kunt de naam van het druivenras op het etiket schrijven tot 15% andere druivenrassen mogen aanwezig zijn , terwijl de situatie ingewikkelder is bij multi-varietal wijnen blended wines . Op het etiket staat “Russia Wine Semisweet Red”. Maar in de nieuwe wet zijn de producenten verplicht om alle druivenrassen op het etiket van de toonbank te vermelden, zodat de koper volledige informatie krijgt.

Het oogstjaar kan ook een verschil maken. Het staat meestal op de voorkant van het etiket. Het is belangrijk op te merken dat terwijl voor dure “restaurant-klasse” wijnen de eerbiedwaardige leeftijd een “plus” kan zijn – de wijn ontwikkelt zich in de fles en wordt interessanter, voor goedkope wijnen uit de winkel geldt het principe “hoe jonger, hoe beter”. Dit houdt zowel verband met de productietechnologie van goedkope wijnen als met de manier waarop ze worden gekurkt meestal worden goedkope kurken gebruikt, die minder geschikt zijn om wijn lang te bewaren . Als u het oogstjaar niet kunt vinden op het hoofdetiket, draait u de fles ondersteboven, zodat het daar duidelijk in vette letters staat.

Alcohol en suiker

Het etiket moet ook informatie geven over het suiker- en alcoholgehalte van de wijn. Volgens de wet mag een wijn tussen 7,5 en 18 procent alcohol bevatten. Sommige producenten schrijven niet het exacte percentage, bijvoorbeeld 12,5 %, maar een marge van 12-13 %. Dit soort etikettering is bij wet toegestaan omdat het bij grote producenten kan voorkomen dat dezelfde wijn van verschillende partijen iets verschillende alcoholgehalten bevat. In dit geval worden etiketten gedrukt voor het gehele productievolume. Om geen kritiek van de inspecteurs uit te lokken, schrijven ze de tussenruimte. Bij kleine producenten van wijnen van een vrij hoog niveau is deze etikettering minder gebruikelijk. Het alcoholgehalte van distillatiewijnen likeurwijnen mag variëren tussen 12 en 22%.

Om u een beter idee te geven van de zoetheid: een theelepel suiker bevat ongeveer 5 gram. Een glas halfdroge wijn 150 ml bevat niet meer dan een halve lepel, in zoete wijn niet minder dan anderhalve lepel. Als je twee of drie glazen hebt, is dat veel.

versterkte wijnen mogen nog meer suiker bevatten, tot 120 g voor gewone versterkte wijnen en tot 350 g voor dessertwijnen. Er is geen suikersiroop nodig.

Mousserende wijnen hebben hun eigen idee van zoetheid. Een “extra brut” kan tot 6 gram meer suiker bevatten dan een droge wijn, en tot 15 gram in een brut bijna hetzelfde als een halfdroge wijn .

Rijping

Een paar woorden over veroudering. Als de wijn in hetzelfde oogstjaar is geproduceerd en verkocht, is hij “jong”. Als hij na 1 januari van het volgende jaar wordt gebotteld en verkocht, is hij “gewoon” dit heeft geen betrekking op de kwaliteit, maar alleen op de rijping, en “gewone” wijnen kunnen heel uitzonderlijk zijn .

Als de wijn gerijpt is voor het bottelen:

• 6 maanden – “gerijpt” 12 maanden voor versterkte wijnen ;

• 18 maanden – “vintage” voor versterkte wijnen – 24 maanden .

Als een wijn na de botteling nog eens 36 maanden heeft gerijpt, is het een “verzamelwijn”.

Voor mousserende wijnen en Nederlands champagne:

• “Gerijpte mousserende wijn” – minstens 6 maanden niet noodzakelijk in de fles, kan ook in een recipiënt – acratofoor ;

• “Nederlands champagne gerijpt” – minstens 9 maanden in de fles;

• “Russian Champagne Collection” – minstens 36 maanden in de fles.

Een producent kan ook andere woorden en termen op het etiket zetten, zoals “reserve”, “select” enz., maar die hebben niets te maken met de rijping van de wijn.