Waterfilters: zuiver water rechtstreeks uit de kraan zonder bedrog?

Laten we proberen uit te zoeken welke binnenlandse en buitenlandse filtermodellen er momenteel op de markt zijn, en hoe ze van elkaar verschillen.

Filter. En geen bazaar

Wat men ook zegt over de slechte kwaliteit van ons leidingwater, toch is de kwaliteit van de zuivering in stedelijke stations in Nederland vrij hoog in vergelijking met veel landen in de wereld. Gemeentelijk leidingwater moet nog steeds extra worden behandeld voordat het kan worden gedronken.

Ten eerste, versleten leidingen en geven onzuiverheden: roest, slib, landbouwafval.

Ten tweede garandeert de voorbehandelingscyclus geen volledige verwijdering van zware metalen, hardheidszouten, nitraten, pesticiden en organische onzuiverheden in interactie met chloor kunnen zij leiden tot de vorming van stoffen met kankerverwekkende en mutagene werking .

In de derde en laatste plaats wordt leidingwater in de meeste gevallen gekenmerkt door een hoog chloorgehalte, dat in de stations wordt toegevoegd om het water te desinfecteren.

Er zijn vier basistypen filters die gewoonlijk in stedelijke huishoudens worden gebruikt.

kan-type filters

Het filtratieprincipe van dit type apparaat is zeer eenvoudig: het water wordt gefilterd door een vervangbare cartridge, de filter hoeft niet rechtstreeks op de waterleiding te worden aangesloten. De capaciteit van de kruik ligt tussen 1,8 l en 4,8 l, en de filtratiesnelheid bedraagt maximaal 0,4 l/min.

In de verwijderbare cartridge zit een speciaal sorptiemiddel meestal een geactiveerd korrelig of vezelig houtskool sorptiemiddel . Een belangrijk voordeel van de modellen is de mogelijkheid om patronen voor verschillende doeleinden te gebruiken, nl.e. voor ontharding, chloorzuivering, enz.d.

Het grootste nadeel van pitcherfilters is de noodzaak van een vrij frequente vervanging van de patronen hun levensduur bedraagt zelden meer dan 350 liter , wat betekent dat dergelijke filters niet goedkoop zijn in het gebruik. Prijsklasse voor kruikenfilters varieert van 400 tot 1000 roebel. Verwisselbare cartridges aan dergelijke filters kosten, afhankelijk van de mate van filtratie, van 150 tot 250 roebel, en om ze te veranderen – en, dienovereenkomstig, nieuwe kopen, is het aanbevolen ongeveer elke twee maanden.

Speciale sproeiers op de kraan

De filtratiesnelheid in deze modellen is ongeveer gelijk aan die van de kruikenfilters, maar de middelen die onzuiverheden en schadelijke stoffen adsorberen zijn twee tot drie keer hoger. U kunt een filter kopen, afhankelijk van het aantal graden van zuivering voor 200-1200 roebel. Het enige serieuze nadeel van deze modellen is de noodzaak om een tuitje op de kraan te zetten voor drinkwater.

Stromingsfilters op tafel

Deze apparaten worden dicht bij de waterkraan geïnstalleerd en snel aangesloten door middel van een flexibele slang wanneer schoon water nodig is. Alleen drinkwater wordt gezuiverd; bij gebruik als bedrijfswater – bijvoorbeeld voor de afwas – worden geen patroon- of filtermiddelen gebruikt. De filtratiesnelheid is 3-4 keer hoger dan bij kruikfilters en de gebruiksduur is bijna 10 keer langer. De kosten van dergelijke filters stijgen, in vergelijking met filters met kruiken, in verhouding tot de leidende kenmerken en variëren van 2.700 tot 10.000 roebel.

Stationair stromingsfilter

Het kan bestaan uit een of meer behuizingen die in het watersysteem worden ingebouwd en onder de gootsteen worden geplaatst – naast elkaar of boven elkaar. Een extra kraan voor drinkwater wordt in de gootsteen geïnstalleerd, terwijl u water voor niet-voedingsdoeleinden uit de normale kraan blijft halen. Dergelijke filters hebben een zeer lange levensduur van 4.000 tot 15.000 liter en worden ook gekenmerkt door hoge filtratiesnelheden vanaf 2 liter/minuut . .

Hoe vindt het filtratieproces plaats?

In deze tabel hebben wij de belangrijkste filtertypes voor stadsappartementen beschreven. Laten we nu eens kijken welke technieken worden gebruikt in waterzuiveringsfilters voor thuisgebruik, en hoe ze van elkaar verschillen.

Sorptiefiltratie wordt zelden alleen gebruikt, maar meestal in combinatie met andere soorten behandeling. Sorptie betekent “absorptie” en actieve kool wordt doorgaans als zodanig gebruikt. Actieve kool in korrel- of vezelvorm absorbeert chloorhoudende verbindingen en pesticiden. Er zijn verschillende soorten sorbens, maar in de industrie worden vooral kokosnoot gemaakt van kokosnootschalen en berk actieve kool gebruikt.

Kokosnoot houtskool verdient de voorkeur voor de vervaardiging van sorptiepatronen voor waterzuivering. Het is mechanisch robuuster en daardoor minder gevoelig voor slijtage tijdens het vervoer en het daaropvolgende gebruik.

Bovendien bevat het minder onzuiverheden, waaronder ijzer, en heeft het een 2-3 keer grotere sorptiecapaciteit in vergelijking met geactiveerde berkenhoutskool. Deze prestaties zijn te danken aan de eigenschappen van de kokosnootschalen: zij hebben een dichte en uniforme structuur die een “diepe” activering van de kolen mogelijk maakt zonder dat de mechanische sterkte van de afzonderlijke korrels verloren gaat.

De werking van ionenuitwisselingsfiltratie is bedoeld om zware metalen en zouten, die bijdragen tot de hardheid van het water, kwijt te raken. De ionenwisselaarsharsen zijn betrokken bij de chemische reactie.

Bij elektrochemische filtratie, of elektrochemische zuivering, wordt water dat door verschillende speciaal ontworpen bakken wordt geleid, onderworpen aan een sterk elektrisch veld en ondergaat het complexe redoxreacties. Alle schadelijke onzuiverheden en virussen en bacteriën worden volledig geëlimineerd. Het is de meest efficiënte manier van schoonmaken en heeft een bijna onbeperkte levensduur. Enig ongemak is dat het wordt afgeraden om het water na dit reinigingssysteem enkele uren te drinken, omdat de zuurgraad ervan toeneemt.

Membraanfiltratie, of omgekeerde osmose systeem. De essentie van deze uiterst populaire technologie is dezelfde mechanische reiniging, maar dan op moleculair niveau. Dunne-filmmembranen laten alleen watermoleculen door de kleinste poriën ongeveer 0,0001 micron , omdat de diameter van de membraanporiën ongeveer 200 keer kleiner is dan die van virussen en 4000 keer kleiner dan die van bacteriën.

Het filtratieproces wordt geactiveerd door een externe druk die groter is dan de osmotische druk die de concentraties van de oplossingen gelijk maakt : water beweegt van de oplossing met een hogere zoutconcentratie naar de oplossing met een lagere zoutconcentratie.

Vrijwel alle filtratiemethoden in waterzuiveraars zijn gecombineerd; de laatste tijd worden filters met meertrapsfiltratie steeds vaker in prijslijsten opgenomen. De eenheden verwijderen niet-opgeloste chemische verbindingen, zwevende deeltjes, zand en soortgelijke onzuiverheden tot een deeltjesgrootte van ongeveer 5 micron in de eerste zuiveringsfasen.

In de meeste modellen van meertrapsfilters werkt in deze fase een eenvoudig polypropyleenfilter. De volgende stap is sorptiefiltratie, die chloor en andere organische verbindingen absorbeert als chloorhoudende verbindingen niet uit het water worden verwijderd, wordt de volgende membraanzuivering praktisch onmogelijk, omdat chloor het membraan aantast . Ten slotte gaat het water door een membraan, een omgekeerd osmose systeem dat het water uiteindelijk bevrijdt van onzuiverheden en slib.

Hoe drinkwater moet zijn?

Het onderzoek naar water en schoon water is speciaal uitgevoerd door de UNESCO, die initiatieven en projecten van verschillende gemeenschappen en individuen over de hele wereld steunt. In Nederland bijvoorbeeld doen scholen met een UNESCO-status veel voor het Grote Wolga Rivier Route project. In veel landen van de wereld, en sinds 1995 ook in ons land, wordt op 22 maart de “Internationale dag van het water” gevierd.

Chloorderivaten – chloroform, tetrachloorkoolstof – hopen zich op in het lichaam. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft geconcludeerd dat ze in 70% van de gevallen kanker veroorzaken. Bovendien veroorzaken restanten chloor en aluminium in leidingwater ziekten bij kinderen kwaadaardige tumoren, longontsteking, gastritis, eczeem en vroegtijdige sterfgevallen bij volwassenen kanker, ziekte van Alzheimer, enz. . Volgens Amerikaanse onderzoekers verhoogt 15 jaar dagelijks drinken van gechloreerd leidingwater de sterfte aan darmkanker met 2 tot 3 keer in vergelijking met degenen die schoon geozoniseerd water drinken. Zelfs als gechloreerd water wordt gekookt, kunnen niet alle problemen worden genezen. Een aantal bacteriën blijft zelfs na het koken levensvatbaar, terwijl het chloorgehalte met slechts 30% wordt verminderd. Zware metaalzouten en organische verontreinigingen worden niet verminderd. Giftige organische chloorverbindingen kunnen niet worden verwijderd door ze te koken, in te vriezen of het water een dag lang ongemoeid te laten.

Sinds 1996 worden de hygiëne-eisen voor drinkwater in gecentraliseerde watervoorzieningssystemen gespecificeerd in SanPiN 2.1.4.1074-01 “Drinkwater”. In dit document worden de waterkwaliteitsindicatoren onderverdeeld in epidemiologische, organoleptische, radiologische en chemische indicatoren. Wat zijn deze statistieken?

Epidemie. Talrijke vormen van bacteriën, protozoa en hogere organismen kunnen in water leven en groeien. Het is niet mogelijk al deze mineralen te analyseren, omdat dit te duur en te tijdrovend is. een analyse uitgevoerd op de aanwezigheid van zogenaamde “indicator”-microben, die waarschuwen voor de mogelijke besmetting van de bron met een pathogene microflora, zoals E. coli. De hoeveelheid ervan in 1 liter water wordt de coli-index genoemd. De tweede indicator is het totale aantal microben. Dit is het aantal bacteriën dat kolonies vormt in 1 ml water. Volgens de sanitaire voorschriften moeten beide hoeveelheden nul zijn. De protozoa moeten ook volledig afwezig zijn.

Radiologische prestaties. Deze indicatoren worden bepaald met behulp van dosimetrische instrumenten. De totale α-radioactiviteit van het water mag niet hoger zijn dan 0,1 Bq, en β-Radioactiviteit – 1 Bq per 1 liter water.

Chemische indicatoren. De pH-waarde is, eenvoudig gezegd, de zuurgraad. Volgens deze methode kan water neutraal pH = 7 , basisch pH 7 of zuur pH 7 .

De totale mineralisatie wordt bepaald door de massa van het droge residu dat wordt verkregen door verdamping van een bepaald volume water. Het cijfer mag niet meer dan 1.000 mg/l bedragen.

Organische en anorganische stoffen. Het totale aantal chemische stoffen dat in water kan voorkomen als gevolg van industriële en andere menselijke activiteiten bedraagt meer dan 50.000. Elk van hen testen is gewoon onmogelijk. Interessant is dat vanaf 1 juli 2002. Voor het eerst wordt niet alleen de bovenste, maximaal toegestane elementinhoud gespecificeerd, maar ook de onderste. Natuurlijk worden ze niet allemaal bedoeld, maar alleen die mineralen die gebruikelijk en nuttig zijn voor het lichaam. De waterhardheid moet bijvoorbeeld liggen tussen 1,5-7 mg-eq/l, de alkaliteit 0,5-6,5 mg/l, calcium 25-80 mg/l, magnesium 5-50 mg/l, kalium 2-20 mg/l, bicarbonaten 20-400 mg/l, fluoride-ion 0,06-0,2 mg/l en jodide-ion 40-60 µg/l. Een dergelijke aanpak beperkt enigszins het gebruik van zuiveringsmethoden die het mineraalgehalte van water tot bijna nul terugbrengen.

Organoleptische prestaties. Geur en smaak. Voor de beoordeling daarvan wordt een vijfpuntsschaal gebruikt: 1 punt – zeer zwak; 2 – zwak; 3 – merkbaar; 4 – duidelijk; 5 – zeer sterk. Drinkwater mag geen hogere score hebben dan twee. En niet bij kamertemperatuur, maar bij 60 ° C, wanneer zowel geur als smaak vele malen intenser worden u kunt deze beoordelingsmethode ook gebruiken . Beide worden echter, in de taal van deskundigen, organoleptisch bepaald, dat wil zeggen door “smaak” en “geur”.

Waterhardheid wordt onderverdeeld in tijdelijke en permanente. Tijdelijke hardheid wordt veroorzaakt door de calcium- en magnesiumwaterstofcarbonaten in het water, die bij het koken als aanslag neerslaan. Constante hardheid is het gevolg van de aanwezigheid van calcium- en magnesiumzouten zoals nitraten, sulfaten, enz. d. Het is niet schadelijk voor de mens en een belangrijke bron van calcium en magnesium voor het lichaam. Bij het testen van het water bepaal je de totale, totale hardheid in milligram equivalenten per liter mg-eq/l . De waarde voor drinkwater mag niet hoger zijn dan 7 maar nooit lager dan 1,5 .

Verzuring van het water. Dit komt door de aanwezigheid van organische stoffen en een aantal gemakkelijk oxideerbare anorganische onzuiverheden tweewaardig ijzer, waterstofsulfide, enz. . d. . De meest gebruikte methode om deze index te bepalen is de oxidatie van water met kaliumpermanganaat manganitsa , in overeenstemming waarmee de index zelf gewoonlijk de permanganaat-oxidatie-index wordt genoemd. Voor drinkwater mag het niet hoger zijn dan 5 mg/l.