Test van de Panasonic Lumix DMC-GF2 compactcamera

De fotografische technologie evolueert tegenwoordig zo snel en onvoorspelbaar dat het beschrijven van conventionele camera’s, die de vrucht zijn van evolutionaire ontwikkeling, op de een of andere manier niet eens meer interessant is… Met de nieuwe Lumix DMC-GF2 van Panasonic hoef je je daar echter geen zorgen over te maken.

Panasonic Lumix DMC-GF2 compact camera

Specificaties

Sensor grootte: 4.3″ Live MOS met stofreinigingsfunctie

Grootte: Vier derden 17,3 x 13mm

Resolutie: 12,1 Megapixel 4000 x 3000 , 4:3

Frame formaten: 4:3, 3:2, 16:9, 1:1

Krop-factor: 2

Opnameformaat: RAW, JPEG

Lichtgevoeligheid: ISO 100 – 6400

Video: AVCHD/ QuickTime Motion JPEG, tot 1920 x 1080, ongeveer 100 min. video-opnamen in alle formaten, behalve 1:1

Zoeker: elektronenoptisch afneembaar optioneel accessoire

Display: Kleuren touchscreen LCD TFT , 3″ ong. 460.000 punten

Opnamesnelheid: CH: 3,2 fps zonder LiveView , CM: 2,6 fps met LiveView , CL: 2 fps; JPEG tot geheugenkaart vol is, RAW tot 7 beelden per burst

Geheugenkaarten: SD, SDHC, SDXC

De afmetingen: 113 x 68 x 33 mm

Gewicht: 265 g

De nieuwe camera vervangt de GF1, die anderhalf jaar geleden werd uitgebracht en meteen de sympathie van fotografen won: volgens de algemene mening van deskundigen was hij zowel qua beeldkwaliteit als vooral qua controle van de opnameparameters een van de beste in de nieuwe klasse van “spiegelloze” camera’s, die beter compactcamera’s met verwisselbare optiek kunnen worden genoemd. De klasse zelf is waarschijnlijk de meest opwindende en veelbelovende in de industrie op dit moment, en combineert de kwaliteiten die tot voor kort ondenkbaar waren in een compact en DSLR-beeldkwaliteit, en dus trekt elke belangrijke innovatie in deze klasse onvermijdelijk de aandacht. Niet te vergeten de verandering van een van de leiders…

De Lumix GF2 verschilt sterk van zijn voorganger. Kleiner, slanker en, belangrijk, merkbaar goedkoper, het neemt nu full-length Full HD-video 1920×1080 op met stereogeluid. De maximale gevoeligheid wordt verhoogd tot 6400 ISO, maar belangrijker is dat de miniaturisering en de daaruit voortvloeiende dunnere knoppen op de behuizing het besturingssysteem radicaal veranderen. Het belangrijkste bedieningselement van de camera is nu het grote en heldere aanraakscherm, dus het fotograferen van de GF2 werd zoiets als spelen met een “iPhone” desgewenst is het mogelijk het display uit te schakelen en de parameters te wijzigen met knoppen in de oude stijl . Het meest verrassende is niet de uitrusting van deze noviteit met aanraakscherm dergelijke camera’s zijn al lang bekend , maar hoe succesvol dit besluit is gerealiseerd. Het kost even tijd om eraan te wennen en dan ben je verbaasd om te ontdekken dat de snapshotprestaties onaangetast en verbeterd zijn, terwijl de camera een aantal spannende nieuwe functies heeft gekregen.

Buitenaanzicht

Op het eerste gezicht maakt de nieuwigheid een positieve indruk: de betrouwbare, middelzware metalen behuizing is gemaakt in klassieke stijl; door de zorgvuldige afwerking en het elegante ontwerp wordt meteen gevoeld dat de camera niet van goedkoop is – daarmee zal men zich niet schamen om zich overal te vertonen dat deze indruk niet toevallig is, zegt het opschrift Made in Japan op het bodempaneel; zeer weinig camera’s van de hogere klasse kunnen dat nu over zichzelf zeggen . Op het bovenpaneel zitten twee microfoons voor stereo-opname, een ontspanknop, een aparte knop voor het opnemen van videoclips wat handig is en een knop om iAuto’s eigen slimme automatische belichtingsmodus te activeren, die de meest geschikte scènemodus voor de situatie selecteert en aantoonbaar consistent goede resultaten oplevert. De knop licht blauw op wanneer iAuto wordt ingedrukt; als u nogmaals op de knop drukt, wordt iAuto uitgeschakeld en keert de camera terug naar de modus die eerder was ingesteld. Aan de andere kant van het bovenpaneel zit een ingebouwde “opvouwbare” flitser die als een duivel uit de doos springt als je op de daarvoor bestemde knop drukt. Dit ontwerp plaatst de flitser verder weg van de optische as van de lens voor meer omgevingslicht en vermindert het risico op rode ogen. Het heeft ook een ander interessant kenmerk, dat hieronder wordt beschreven.

Naast de ingebouwde flitser kan de GF2 ook een externe flitser gebruiken – hiervoor is op het bovenpaneel een “flitsschoen” aangebracht, waarin u een verwijderbare elektronische zoeker kunt plaatsen de poort hiervoor bevindt zich onder de “flitsschoen” . Ten slotte verbergt een speciale klep aan de rechterkant van de camera vanaf het scherm gezien de digitale AV-uitgang en de HDMI-poort.

Een groot deel van het achterpaneel wordt in beslag genomen door het hoogwaardige 3-inch aanraakscherm met antireflecterende coating iets wat de GF1 niet had . Naast het joypad en de gebruikelijke knoppen voor weergave en het snelmenu, kun je ook het klikwiel gebruiken, dat net onder je duim zit. De laatste maakt het gemakkelijk om verschillende instellingen te wijzigen afhankelijk van de gekozen modus, terwijl de laatste inzoomt op het beeld wanneer u het afspeelt.

De camera neemt beelden en clips op een SD-geheugenkaart op, die, net als de batterij, in een compartiment onder het klepje aan de onderkant wordt geplaatst. De batterijcapaciteit is 7,3Wh en gaat meer dan 300 opnamen mee in standaardomstandigheden. Genoeg zelfs om te reizen.

Controles

De camera aanzetten leidt tot een hele nieuwe wereld van controle. Natuurlijk kun je de camera nog steeds op de ouderwetse manier bedienen, met de knoppen in de conventionele ‘compact’-stijl, maar om eerlijk te zijn kunnen compactcamera’s nooit tippen aan een DSLR in termen van gemak en reactiesnelheid. Daarom wekt de nieuwe aanpak van de Panasonic ingenieurs in de GF2 op zijn minst interesse, en na korte tijd van gewenning – goedkeuring. De bediening is teruggebracht tot een live dialoog met een responsief scherm dat zeer goed reageert en gemakkelijk te organiseren is. De grote knoppen Snelmenu en Display zijn permanent verlicht. De ene opent een intuïtief bedieningsmenu voor snelle en gemakkelijke navigatie, terwijl de andere de manier verandert waarop informatie op het display wordt weergegeven. Het is noodzakelijk op te merken dat het menu veel handiger en doordachter georganiseerd is dan bij andere concurrenten. Het is mogelijk om de camera zelfs met handschoenen aan te bedienen – dat is veel comfortabeler dan met bevroren vingers naar kleine en koude knoppen te grijpen.

Een nieuwe benadering van de bediening introduceert verschillende functies die de controleerbaarheid radicaal verbeteren en fotografen helpen de gewenste opnamen te maken met minimale inspanning en tijd. de belangrijkste van de functies is de mogelijkheid om het scherm met je vinger aan te raken en de camera te vertellen op welk deel van het frame je wilt scherpstellen. De camera reageert onmiddellijk, stelt scherp waar je wilt en laat het onderwerp dat je hebt gezien niet los, hoe het ook beweegt in het kader. U kunt nog verder gaan: in de Touch Shutter-modus stelt de camera scherp op een aangewezen gebied en maakt onmiddellijk een foto. Het is handig voor snelle opnamen, maar in de praktijk, als er geen haast bij is, is het beter de ontspanknop in te drukken: je kunt nog eens controleren hoe het kader is uitgelijnd als je eigen vinger het grootste deel ervan niet bedekt.

Aangezien de camera een vrij grote sensor heeft 4/3, t. e. Bijna zoals bij de meeste SLR-camera’s , kunt u professioneel ogende onscherpe achtergronden krijgen. Het is een krachtig en expressief fotografisch hulpmiddel dat niet kan worden bereikt met compacts. In de modus iAuto kan de mate van achtergrondonscherpte ook worden geregeld door het scherm aan te raken – raak gewoon het pictogram onder de virtuele knop van het snelmenu aan en er verschijnt een horizontale balk; met een vingerbeweging kunt u het diafragma sluiten of openen, waardoor de scherptediepte verandert. Deze creatieve vrijheid moedigt experimenten aan zonder de kosten van film, waardoor de onverschrokken amateur de kans krijgt zijn of haar vaardigheden in een ongekend tempo te ontwikkelen.

Optiek

De mogelijkheid om verwisselbare optiek te gebruiken is een van de fundamentele voordelen van de nieuwe klasse van camera’s waartoe de GF2 behoort en die overigens door Panasonic-ingenieurs is gecreëerd: de eerste dergelijke camera was de gedenkwaardige Lumix G1 in 2008 . Het bedrijf biedt een interessante selectie van kwaliteitsoptica, in het bijzonder, voor onze test gaf de vertegenwoordiging in Amsterdam een ultra-groothoek zoom 7-14/4 in het gebruikelijke 35 mm equivalent komt het overeen met 14-24 mm full frame en macro lens Leica 45/2,8 eq. 90mm . De camera wordt gewoonlijk geleverd met een uitstekende 14/2.5 groothoeklenslens Eq. 28 mm , waarmee hij praktisch in elke zak past. Alle drie de lenzen het bedrijf heeft een veel groter portfolio, momenteel elf, waaronder ’s werelds eerste 3D verwisselbare lens presteerden zeer goed op het gebied van scherpte, contrast en scherpstelling.

En laten we niet vergeten dat het belangrijkste kenmerk van het 4/3-formaat zijn openheid is, d.w.z. e. Het komt erop neer dat elke lens van elke fabrikant die het formaat ondersteunt op elke camera kan worden gemonteerd. Veel bedrijven hebben interessante optiek 4/3.

Schieten en verbeelding

Een praktische opname-ervaring met de GF2 is. De camera reageert snel en het kost weinig tijd en moeite om de instellingen te veranderen als je eenmaal vertrouwd bent met het menu, vooral als je de techniek kent en weet wat je wilt en hoe je dat kunt bereiken. Het contact tussen de camera en de fotograaf en dit is de belangrijkste voorwaarde voor een goede opname! Het is snel opgezet en onderhoudt zichzelf betrouwbaar. Maar belangrijker is iets anders: of het nu de psychologische onverenigbaarheid is tussen de miniatuur van het toestel en het volledige 3D-beeld op een goed scherm of de speelsheid van het aanraakscherm, fotograferen met de GF2 schept een speciale stemming en je wilt iets nieuws uitvinden, proberen een instelling te veranderen en zien wat er gebeurt. In het algemeen lijkt er een sfeer van lichtheid en experiment samen te komen die ideaal is voor fotografie.

Dit is precies de tip die iemand waarschijnlijk tot de ontdekking heeft gebracht die momenteel op de fotografiefora wordt besproken: als u uw vinger naar achteren buigt met de opgeheven flitser en de reflector op deze manier naar boven richt, kunt u gemakkelijk fotograferen met “off the ceiling” bounce verlichting ervan uitgaande, natuurlijk, dat u binnen fotografeert en het plafond licht is zonder extra kosten. Het verschil in de kwaliteit van het licht is verbazingwekkend, en je kunt er zeker van zijn dat als je het eenmaal hebt geprobeerd, je het nooit meer zult vergeten. De enige “maar”: het flitsvermogen voor dergelijke verlichting is nog steeds niet voldoende, en je moet de gevoeligheid instellen op 400-800 ISO; maar in tegenstelling tot compacts geeft de GF2 bij een dergelijke gevoeligheid absoluut prima foto’s.

Elk experiment kan onmiddellijk worden bekeken op het kwaliteitsscherm, waardoor het leren van de techniek heel snel gaat denk eraan dat het in de filmtijd dagen of zelfs weken duurde om vertrouwd te raken met het resultaat . je zou kunnen proberen te fotograferen met een lange sluitertijd, bedrading, enz. De cameramakers hebben de fotograaf voorzien van een stevig arsenaal om te experimenteren: er zijn verschillende kleurweergavestanden en creatieve scènes, zodat de nieuwkomer het een goede raadgever zal vinden.

Beeldkwaliteit

Als serieuze camera kan de GF2 in RAW-formaat fotograferen en het pakket bevat een schijfje met SilkyPix converter software. Dit formaat biedt de hoogst mogelijke kwaliteit, en het is zeker de juiste keuze voor gevoelige opnamen, omdat zorgvuldige conversie volledige controle geeft over het uiteindelijke beeld, zij het ten koste van extra werk en tijd. SilkyPix heeft een fantastische hoeveelheid aanpassingen en fijnafstelling, dus je kunt er zowat alles mee doen. Voor dagelijkse opnamen is JPEG natuurlijk de natuurlijke keuze. De beeldkwaliteit is absoluut “spiegelbeeldig”, vooral bij lage gevoeligheden: de beelden worden verkregen met fijne details en een voldoende toonbereik. als het gaat om kleurweergave, kun je met zo’n verscheidenheid aan instellingen niet langer alleen praten over beeldkwaliteit, maar over welke kwaliteitsoptie het meest geschikt is voor een bepaald creatief doel.

De beeldkwaliteit wordt, zoals u weet, in de eerste plaats bepaald door het formaat van de camera d.w.z. de matrixgrootte en de optiek; vervolgens spelen binnen elke klasse andere factoren een rol: eigenaardigheden van computerherberekeningsalgoritmen, matrixkenmerken, enz. d., maar dat is een debat van gelijken. Geen enkele compact kan zo’n volumineuze, tastbare foto maken, vooral als je het diafragma niet onnodig dichtdraait.

Hoge gevoeligheid

Het is het hoge ISO-bereik dat de vooruitgang in de cameratechnologie duidelijk laat zien. Dat was een paar jaar geleden heel anders, maar de technologie van vandaag heeft het voor fotografen veel gemakkelijker gemaakt om te werken met. De GF2 biedt een uitstekende beeldkwaliteit tot ongeveer 400 ISO, bij 800 ISO is ruis merkbaar maar volledig verdraagbaar, ongeveer hetzelfde bij 1600 ISO en 3200 ISO is waarschijnlijk het praktische maximum qua beeldkwaliteit. Er is ook 6400 ISO, maar bij die instelling is ruis merkbaar, zelfs bij internetresolutie.

Over ruis gesproken, je moet het doel van het kader in gedachten houden. Het is één ding om het op het scherm met 100% vergroting te bekijken, en iets heel anders om het op gewone “gezinsgrootte” af te drukken. Aangezien praktisch gebruik eerder de tweede optie is, is het de moeite waard het geluid dienovereenkomstig te evalueren.

Video

De GF2 is beter geschikt voor video-opnamen dan zijn voorganger: hij neemt nu op in Full HD en introduceert stereogeluid. De videokwaliteit is eersteklas, de beweging is vloeiend en het stereo-effect in het geluid is verrassend sterk, hoewel de afstand tussen de microfoon en de bovenkant van de camera niet groot is – ongeveer 1 cm. Touch screen control heeft een interessant creatief effect bij video-opnamen mogelijk gemaakt: het is nu mogelijk een zeer professionele verschuiving van de scherpstelzone toe te passen door het gewenste gebied op het scherm aan te raken. Dit is hoe het werkt: eerst stelt de camera scherp op een object, bijvoorbeeld een meisje, en de rest van het beeld wordt onscherp gemaakt. Als u nu klikt op een wazig silhouet van bijvoorbeeld een jonge man, stelt de camera zachtjes en zonder haast scherp op hem en wordt het meisje wazig… Het is interessant dat de scherpstelling in de filmmodus eigenlijk heel snel is, en dit effect is opzettelijk vloeiend gemaakt, de scherptedieptebeweging van het scherptegebied wordt vertraagd, wat een sterke artistieke indruk maakt. Denk maar aan hoe de GF2 dit effect in films bereikte met een vingerknip. De focusjongen was een speciale medewerker, een speciaal geschilderd schild om gemakkelijker te kunnen focussen, eerst op brandpunt 1, dan op brandpunt 2. De operator zit achter de op het statief gemonteerde camera en stelt deze zorgvuldig scherp op de twee punten van de achterplaat en stelt speciale lensbrandpunten in om de scherpstelring tijdens de opname soepel van het ene brandpunt naar het andere te laten lopen. Hoe de tijd vliegt!

Resultaat

De nieuwe camera van Panasonic kan zeker een doorbraak worden genoemd in de organisatie van de opnameregeling. Dit onderwerp is al geruime tijd een hot item – sinds de miniaturisering van camera’s een bepaald punt bereikte, en het is lang geleden dat er zo’n succesvolle oplossing voor het probleem werd geboden. Het gemak, de helderheid en de intuïtieve bediening van de GF2 zijn ideaal voor creatieve opnamen, en de beeldkwaliteit van de spiegelformaatsensor en de onberispelijke optiek zullen u niet teleurstellen. De videoliefhebber zal de combinatie van hoge videokwaliteit en compact formaat zeker waarderen, evenals de creatieve mogelijkheden die de heldere optiek en de nieuwe scherpstelregeling bieden.

De redactie dankt het kantoor van Panasonic in Amsterdam voor de apparatuur die voor het testen ter beschikking werd gesteld.

Beeldtests

Door op de afbeelding te klikken kunt u deze vergroten. Verlaat de volledige schermmodus door buiten het gezichtsveld te klikken

De Lumix 7-14/4 supergroothoek is uniek expressief – hij kan de ruimte als plasticine transformeren bij de geringste verkorting en toch een uitstekende beeldkwaliteit leveren. Als je hem naar beneden richt, zoals in dit geval, worden de huizen breder naar boven maar om lege plekken in het kader te vermijden, moet je iets licht interessants vinden om het onderste deel op te vullen – reflecties op het natte asfalt komen hier van pas . Bij dergelijk weer, en vooral bij dergelijke experimenten, is het zinvol de kleurverzadiging te versterken bij het maken van foto’s. f/5.6, 1/200 c, ISO 200, Lumix 7-14/4, brandpuntsafstand 7mm

Zowel de camera als de “normale” Lumix 14/2.5 groothoek zijn perfect voor nachtopnamen. Deze werd genomen rond middernacht, bij weinig licht was ik genoodzaakt het maximale diafragma te gebruiken, een relatief lange sluitertijd en een verhoogde gevoeligheid, en toch kwam hij er goed uit. Opnamen met het diafragma volledig geopend leveren een driedimensionaal, vloeiend beeld op met behoud van de kleinste details, terwijl de hoogwaardige sensor en geavanceerde beeldverwerkingsalgoritmen zorgen voor een ruim dynamisch bereik, essentieel voor nachtelijke opnamen. Een in één oogopslag genomen momentopname behoeft nauwelijks nabewerking. f/2.5, 1/10 c, ISO 1600, Lumix 14/2.5 lens

De Leica 45/2.8 Macro gelijk aan 90 mm in 35 mm equivalent is een uitstekend instrument voor het verkennen van de schoonheid van de microkosmos, met uitstekende optische eigenschappen en een autofocussnelheid die niet vaak voorkomt bij macro-objectieven. Zelfs in combinatie met het eenvoudigste type verlichting – een “frontale” ingebouwde flitser – levert hij driedimensionale en gedetailleerde beelden op, en bij meer expressieve verlichting, bijvoorbeeld goed omgevingslicht, kan hij wonderen verrichten. Hier is het diafragma volledig geopend en het wazige, zachte beeld benadrukt de wazige, buitenaardse uitstraling van het reptiel. f/2.8, 1/60 c, ISO 200, Leica 45/2.8 Makro lens

Deze opname is gemaakt om te zien hoe de 7-14/4 supergroothoek presteert in ongunstige lichtomstandigheden. Oordeel zelf: de zon, ook al wordt deze verzacht door de sluiters, schijnt rechtstreeks in de lens, en niet in het midden dat is de linkerkant van het beeld ; het diafragma staat volledig open. De lens doorstond de test met glans: geen flare of reflectie, de details in zowel schaduwen als hooglichten worden zeer gedetailleerd weergegeven en de toonovergangen zijn vloeiend en mooi. De bladeren, zelfs vrij dicht bij de hooglichten, behouden hun textuur, en de hooglichten “stralen” vrij mooi. En de camera verdient lof: hij had geen belichtingscompensatie nodig en de meting werkte opmerkelijk goed. f/4, 1/80c, ISO 100, 7-14/4, brandpuntsafstand 7mm .

Een bijzonder slim ontwerpkenmerk van de GF2 is de ingebouwde opvouwbare flitser die met een vinger kan worden teruggeklapt en nog steeds volledig functioneel is wanneer tegen het plafond wordt gevuurd. Dus zonder extra kosten kun je fotograferen in bounce flitslicht, wat normaal alleen mogelijk is door een dure externe flitser met een roterende reflector te kopen. Het licht zorgt voor een heel andere lichtkwaliteit en sfeer op de foto: het directe “frontale” licht, hoewel over het algemeen aanvaardbaar, produceert een vlakke schaduwloze dekking van het gezicht, maar een zeer merkbare schaduw in de achtergrond, terwijl het gereflecteerde licht van het plafond een sculpturale hoofdsculptuur produceert, waarbij de harde schaduw in de achtergrond verdwijnt en de kamer veel natuurlijker en gelijkmatiger wordt verlicht. Theoretisch, als u een lichte en niet erg gekleurde muur vindt, kunt u deze techniek proberen voor een verticale opname met zijlicht, en als de muur een intense kleur heeft – voor een extreme ervaring. in beide gevallen f/3.5, 1/100 c, ISO 200, Leica 45/2.8 Makro lens

Deze kwam er bij de derde poging uit, wat de meting betreft en het kostte wat werk om het uiteindelijk goed te krijgen . Voor deze opname tegen een hemelse achtergrond was de belichtingscompensatiewaarde niet voldoende en de aanvankelijke instelling van 2/3 stop was niet voldoende – ik moest deze verhogen tot 1 1/3 stop en pas toen verscheen het gezicht van het kind in zijn natuurlijke tonaliteit. Maar dat is geen nadeel – elke DSLR zou dezelfde procedure hebben vereist, of spotmeting, of belichtingsvergrendeling – de GF2 is in dit opzicht helemaal niet misplaatst, aangezien camera’s nog niet leren je gedachten te lezen en te begrijpen of je tegen de lucht of tegen de grond gaat fotograferen. f/5.6, 1/500s, ISO 400, lens 14/2.5

Als je onder dit soort hemel fotografeert, moet je de belichtingscompensatie instellen – hier +1. Een kleine, onopvallende camera met een compacte pancake lens is perfect voor deze onopvallende bewakingsfotografie, terwijl een lompe DSLR waarschijnlijk totaal onnodig de aandacht zou trekken. Wanneer de afstand tot uw onderwerp klein is en u de achtergrond niet te veel wilt vervagen in dit geval zou die samen met de gepantserde auto vervagen is het beter niet op de software te vertrouwen, maar het initiatief te nemen in de scherptediepte-detectie door de modus diafragmavoorkeuze in te stellen. De f/5.6 waarde legde het hele voertuig scherp vast. f/5.6, 1/40 c, ISO 100, 14/2.5 lens

Niet voor niets zei Henri Cartier-Bresson: “Fotograferen met een groothoek is als schreeuwen”. Zijn vermogen om het kader te verzadigen met speciale krachtlijnen, een belangrijke eigenschap van extreme groothoeklenzen, verdient een lange bespreking, en de Lumix 7-14/4 verdient topcijfers. Met 100% zoom kun je elk takje en elke knop in deze boom zien… Zeer belangrijk is ook dat de vervorming kromme rechte lijnen aan de randen van het beeld zeer gering is, in ieder geval niet gemakkelijk waarneembaar zonder speciaal onderzoek, wat de lens zeer waardevol maakt voor interieur- en architectuurfotografie. f/5,6, 1/250 s, ISO 100, Lumix 7-14/4 lens, brandpuntsafstand 7 mm

De 14/2.5 groothoek eq. De 28 mm zijn herkenbare beeldhoek en de stilistiek gebaseerd op accentuering van het perspectief – de nabije objecten “springen” voelbaar uit het kader, alles wat ver weg is gaat op in monotoon genoeg achtergrond. Dit soort ruimtelijke weergave dwingt je dichter bij je onderwerp te komen en ook dat is voelbaar in het kader. Voor het fotograferen van dergelijke “kinder”-onderwerpen helpt het meestal om de kleurverzadiging te verhogen, en bij bewolkt weer is dat bijna verplicht. f/5.6, 1/100 c, ISO 100, lens 14/2.5

Nieuwe controleprincipes helpen veel bij het maken van foto’s – voor dit beeld was het voldoende om het gezicht van een van de dansers aan te raken, zodat de lens onmiddellijk op de kinderen scherpstelde, hoewel het beeld zeer snel bewoog. In het algemeen had de autofocus bij goed licht nooit problemen tijdens de testopnamen en zelfs in de moeilijkste omstandigheden bv. het opzetten van een macrolens in een halfdonkere kamer zijn de autofocusprestaties positief. f/2.8, 1/125 c, ISO 1000, Leica 45/2.8 Makro lens