Sony SLT-A57 SLR test: De camera maakt gebruik van Translucent Mirror technologie en heeft een elektronische zoeker

In maart 2012 introduceerde Sony zijn nieuwe camera Sony SLT-A57, die is gemaakt met behulp van doorschijnende spiegeltechnologie en een elektronische zoeker heeft in plaats van de traditionele voor andere fabrikanten optische. Deze oplossing heeft de opnamesnelheid van bursts drastisch verhoogd, een realistisch scherpstelsysteem voor video-opnamen gecreëerd en de totale omvang van de camera verkleind.

Enkele jaren geleden werd een nieuwe klasse DSLR’s gecreëerd, die het nog steeds goed doet. Ik was benieuwd naar het succes van dit nieuwe, relatief goedkope model en het filiaal in Amsterdam leverde de nodige reeks hoogwaardige optieken van 16 mm tot 400 mm samen met de nieuwe camera. Met deze set trok ik een maand lang de absolute wildernis van Noordwest-Nederland in, om landschappen, vogels, planten en insecten te fotograferen.

Van het vorige model Sony SLT-A55 , de nieuwe camera is verschillende zoeker, een iets hogere bovengrens van ISO-gevoeligheid, veranderde de grootte van de behuizing, verbeterde video-mogelijkheden. Over het geheel genomen is het nieuwe model een logische ontwikkeling van het systeem, zonder revolutionaire innovaties of superhandige oplossingen, zoals in het oudere en veel duurdere model SLT-A77.

Technische parameters

Ontwerp, bediening, ergonomie

Hoewel hij tot de amateurklasse van DSLR’s behoort, denk ik dat elke moderne camera goede resultaten zal opleveren in de handen van een goede fotograaf. Het verschil tussen de klassen van professionele en amateurapparatuur begint bij de bruikbaarheid – in de mate waarin men met de apparatuur moet worstelen om technische oplossingen of de beperkingen van de fabrikant of de beperkingen van de eigen portemonnee te overwinnen.

Meer comfort in de nieuwe camera. Het eerste wat opvalt is de behuizing, die heerlijk in de hand ligt. De afmetingen en de ergonomie lijken op die van oudere modellen, maar het aantal knoppen is naar mijn mening niet voldoende om snel veel belangrijke instellingen te wijzigen – je moet altijd naar het cameramenu grijpen. Maar bij amateurfotografie is deze aanpak aanvaardbaar.

Ik vond de nieuwe elektronische zoekertechnologie, True-Finder genaamd, een compromis, een soort balans tussen kosten en kwaliteit. Kleur- en helderheidsgetrouwheid verbeterd ten opzichte van vorig model. Geen “cartooneske”, verzadigde kleuren. De zoeker van de SLT-A57 is inderdaad minder comfortabel dan die van oudere Sony Alpha-modellen met een elektronische zoeker met een hogere resolutie.

Als we door de elektronische zoeker kijken, zien we niet de eigenlijke actie, maar wat er op het beeld staat. Dit helpt de ervaren fotograaf, maar kan verwarrend zijn voor de beginnende fotograaf, vooral bij het fotograferen tegen het licht in, met een felle lichtbron in het kader of in andere moeilijke situaties.

Het grote externe display is hier uitstekend, maar het wordt minder effectief in fel zonlicht, precies in de wildernis. Onder de zon is het moeilijker om fijne details te zien, hoewel de kwaliteit van de display net zo goed is als die van de oudere Sony SLT-A77.

Uitstekend in termen van waterdichtheid. Stortregens, 100% vochtigheid, stormachtige wind en werk van motorboten hadden geen invloed op de prestaties van de camera, wat me opnieuw overtuigde van de betrouwbaarheid van Sony. Frequente lenswisselingen in het veld hebben niet geleid tot stof op de doorzichtige spiegel en sensor.

Camera-opties

12 beelden per seconde – wat kan er sneller? De snelheid van een zoom die voorheen alleen beschikbaar was voor een topklasse reportagecamera is de norm geworden in een Sony product dat onder de $1000 geprijsd is. Dit heeft een duidelijke invloed op de onderwerpen die beschikbaar zijn gekomen voor amateurs. Maar veel eenvoudiger dan dat wordt het niet. Marketeers die 12 beelden claimen, leggen niet altijd uit dat zo’n fantastische snelheid alleen mogelijk is in een speciale modus, bij opnamen in gecomprimeerd JPG-formaat, met een verlaagde beeldresolutie van 8 megapixels en een reeks van niet meer dan 23-24 beelden.

Dat wil zeggen, je moet echt wachten op de climax, in het besef dat je 2 seconden continue opname over hebt. Het kan de sprong van een kind zijn, de worp van een hockeyspeler, de landing van een vogel – elk snel bewegend moment waarbij elke fase van de beweging belangrijk is. Bij opnamen in traditioneel professioneel RAW-formaat van hoge kwaliteit daalt de opnamesnelheid tot 9-10 fps, met een maximale burst van 18-19 fps. e. weer niet meer dan 2 seconden.

De camera schrijft dan foto’s naar de geheugenkaart gedurende minstens 25 seconden – fantastisch snel! Het mooie is dat je nog steeds een paar beelden kunt schieten terwijl je opneemt, omdat de zoeker nog steeds inzoomt, zodat de fotograaf geen plotselinge ontwikkelingen in de scène hoeft te missen. Zelfs bij de duurdere modellen van de firma is dat niet mogelijk: in zo’n situatie geven de Sony STL-A65 en SLT-A77 camera’s een zwart scherm en vergrendelen ze de ontspanknop.

Het is de moeite waard de beeldkwaliteit te beoordelen, want er is gesuggereerd dat de transparante spiegeltechnologie deze beïnvloedt. Daartoe hebben we een testopname gemaakt met beide camera’s in absoluut dezelfde omstandigheden en met dezelfde optiek, alsmede met een traditionele camera met schuifspiegel. Er is vrijwel geen verschil in de beelden, maar de textuur van de details in de hooglichten op de camera met doorschijnende technologie is gladder. Dit kan alleen worden beoordeeld door een kieskeurige vergelijking op hetzelfde moment. Ook de sluitertijd die nodig is om hetzelfde resultaat te bereiken is verlengd, maar heel lichtjes, met 1/3 EV.

Een andere coole functie was de opname van de digitale zoomfunctie. Dat wil zeggen dat we in JPG-formaat de brandpuntsafstand van de lens vrij en onmiddellijk kunnen vergroten, bijvoorbeeld van 400 mm tot 800 mm. Dezelfde bewerking in Photoshop geeft een resultaat van mindere kwaliteit. Ik kan niet voorspellen hoeveel gebruik zal worden gemaakt van deze functie, maar ze werkt goed samen met andere beeldbewerkingsfuncties in de camera die gemeengoed zijn geworden.

Test schieten

Wanneer je een maand lang in het open veld met een nieuwe camera werkt, heb je de tijd om de sterke en zwakke punten ervan te evalueren, om te wennen aan de aard van het instrument. De camera is licht, heeft een goede resolutie en snelheid, dus laten we het proberen in een fotojacht om voorzichtige vogels te besluipen.

In de stromende regen, kon ik dicht bij een troep wilde wilde whooper zwanen komen… In zo’n situatie moet je aandacht besteden aan de coördinatie van je eigen bewegingen, om alles heel soepel te doen en de personages in het beeld niet bang te maken. En draag de controle over aan de camera-automatisering. De scherpstelling in het midden mislukte niet, maar de belichtingsmeting was verkeerd en de highlights in het verenkleed gingen verloren.

Later heb ik meer dan eens gezien dat de camera mijn foto’s helderder maakt dan ze zouden moeten zijn, dus ik moet min correctie maken. Het meest interessante moment van een wegvliegende vogel vastleggen, dankzij de 10 fps continu-opname. Dezelfde hoge snelheid en scherpe focus hielpen me om de paringsdans van de kleine zorokvlinder vast te leggen.

Dit soort scènes is vrij zeldzaam voor de fotograaf, eenvoudigweg omdat niet alle apparatuur dit aankan. En de Sony 70-400 telelens stelt goed scherp, zelfs op afstanden van anderhalve meter, waardoor het de perfecte combinatie is voor macrofotografie.

Toen ik op jacht was naar een grijze pad die in een rivier leefde, moest ik hem per boot benaderen… Ik moest de camera heel laag houden, een paar centimeter uitgestrekt in mijn handen, om een echt vlakke, heldere achtergrond te krijgen.

Ik gebruikte het flip-down scherm om het goed te krijgen, en ik gebruikte Local Dot Focus om op het oog van het dier scherp te stellen. De camera was verbazingwekkend nauwkeurig in de belichting, er gingen geen details verloren in de hoge lichten, en de lichte trillingen van de boot werden tenietgedaan door het matrixstabilisatiesysteem. Je zou kunnen zeggen dat de combinatie van SLT-A57 en telelens gemakkelijk te gebruiken is.

Bij het werken met groothoeklenzen doen zich een aantal uitdagingen voor. Fel zonovergoten heermoes die groeit aan de rand van een moeras gevuld met absoluut zwart water. Ik was ervan overtuigd dat de sensor het enorme contrastverschil aankon. De uitdaging om de scherpstelling goed te krijgen was een beetje lastig… In de zoeker kon ik niet goed scherpstellen omdat ik de resolutie miste. Het buitenscherm werd verlicht door de felle zon en kon me ook niet helpen. Ik moest een paar opnames maken bij verschillende diafragma’s, en dan de computer gebruiken om de beste te kiezen.

Als ik met mijn Sony camera’s zonsondergangen fotografeer, gebruik ik altijd HDR. Ik vind het een stuk sneller dan uren bezig zijn met het herhalen van bestanden op een computer. Het belangrijkste is om de juiste mate van correctie te kiezen, want als je die instelt op maximale impact op het bestand kun je een onnatuurlijk beeld krijgen, niet van toepassing op een wildlife verhaal. Soms is het nuttig om de HDR-modus niet alleen tegen het licht in te gebruiken, maar ook in het bos, bij fel zonlicht.

De gestabiliseerde sensor is niet alleen goed voor telelenzen, maar verruimt ook uw mogelijkheden bij groothoekopnamen, zodat u langere sluitertijden kunt gebruiken zonder statief of voor creatieve effecten zoals beweging.

Bij het fotograferen van een rivierscène in de felle zon in JPG vond ik dat de camera de kleurbalans niet altijd goed kreeg, het beeld werd kouder en blauwer. Bij opnamen binnenshuis bij kunstlicht of gemengd licht is het resultaat vrij authentiek.

Natuurlijk wordt de hoogste fotokwaliteit bereikt in het 100 tot 400 ISO-bereik. Verder hangt het af van de scène, maar in het algemeen is de gevoeligheid tot 1600 ISO vrij goed, en tot 3200 ISO voor foto’s die op het internet worden geplaatst. Een vergelijkbaar resultaat is iets slechter dan de oudere modellen van de firma.

Kenmerken van computerfotoverwerking

Een maand van veldopnames vloog voorbij, en hier zat ik dan met 50GB aan RAW-bestanden. Omzetten van de resultaten van RAW naar de traditionele TIFF- en JPG-bestanden voor afdrukken of printen. Zoals opgemerkt, is de eigen verwerkingssoftware Image Data Converter v. 4 is nogal onhandig en onhandig naar hedendaagse maatstaven.

Om te profiteren van de veel handigere ACR 7 module.1, je moet ofwel een zeer dure moderne Photoshop 6 kopen of Adobe Lightroom 4 installeren, alleen beschikbaar voor Windows 7, of de gratis DNG-converter van Adobe gebruiken en genieten van alle functies van de nieuwe camera in je vertrouwde werkruimte voor digitale fotobewerking.

Conclusie

De nieuwe Sony SLT-A57 is evenwichtig, licht en comfortabel, met geweldige functies zoals alle nieuwste toevoegingen van Sony, terwijl hij toch vrij goedkoop is. De camera kan op bijna alle gebieden van de amateur- en professionele fotografie worden gebruikt. Zijn prestaties zijn minstens zo goed als die van de grote Alpha-modellen, maar als u het volledige scala aan innovaties van Sony wilt, kunt u gaan voor de oudere Sony SLT-A65 of de dure maar technisch onberispelijke Sony SLT-A77.

Beeldtests

Wilde zwanen.

ISO 500, f/6.3, 1/500s, 70-400mm lens,

10 fps continu fotograferen, tracking focus,

nabewerking in grafische editor.

Grijze pad.

ISO 400, f/10, 1/200 s, 70-400mm lens,

Continu fotograferen met 10 fps met SteadyShot ter compensatie van cameratrillingen , gevolgd door scherpstellen op een ingesteld punt.

Puin op de rivier.

ISO 100, f/9, 1/320s, 16-35/2.8 lens,

Had wat beeldbewerking nodig om de kleurbalans te corrigeren.

Zonsondergang bij het Polisto-meer.

ISO 100, f/9, 1/40sec, 16-50/2.8 lens. Dynamisch bereik uitbreidingsmodus toegepast, resultaat van de verwerking van 3 frames direct in de camera.

De paringsdans van de zorokvlinder.

ISO 800, f/7.1, 1/1000sec, 70-400mm lens, 10 fps continu fotograferen, focus tracking, minimale afstand tot het onderwerp.

Panoramafotografie.

Waterrijke vallei van de Stradnica rivier is een toevluchtsoord voor zeldzame vogels.

ISO 100, f/10, 1/200 s

Prehistorische paardenstaart.

ISO 200, f/10, 1/40sec, 16-50/2.8 lens.

Moeilijkheden bij het beoordelen van de juiste focus.