De Panasonic Lumix DMC-GH2 is toonaangevend in de klasse van compactcamera’s met verwisselbare optiek en evenaart en overtreft in sommige opzichten zelfs DSLR’s uit het middensegment. Nieuwe camera aangekondigd in september 2010.
Panasonic Lumix DMC-GH2 compact camera
Technische specificaties
Sensor: 4/3″ Live MOS met stofreducerende functie
Grootte: Micro Four Thirds 17,3 x 13 mm
Resolutie: 16,1 megapixel 4608×3456 , 4:3
Framematen: 4:3, 3:2, 16:9, 1:1
Krop-factor: 2
Opnameformaat: RAW, JPEG
Gevoeligheid: ISO 160-12.800
Film: AVCHD/QuickTime Motion JPEG, tot 1920×1080, ca. 120 min. video-opname in alle formaten behalve 1:1
Zoeker: Live View Finder gelijk aan 1.533.600 punten
Dekking van het frame: 100%
Beeldscherm: 3″, ongeveer 460.000 dots, kleur, kantelbaar LCD-aanraakscherm TFT
Opnamesnelheid: SH: 40 fps 4 M , H: 5 fps, M: 3 fps met Live View , L: 2 fps met Live View , JPEG tot volle geheugenkaart, RAW tot 7 beelden per burst
Geheugenkaarten: SD, SDHC, SDXC
Gewicht: 392g lichaam
Prijs: $1700
Een wandeling langs de oude Arbat gaf veel mogelijkheden voor verborgen genrefotografie. De meeste van deze opnames zijn gemaakt met een draaiende monitor… Ondanks het feit dat de personages daar meestal gewend zijn gefilmd te worden, neigt de voor de hand liggende focus het verhaal te verpesten.
Omdat ik in veel verschillende richtingen moest fotograferen en meer geïnteresseerd was in wat er in het kader gebeurde dan in de aard van het licht, stelde ik meteen de iA-stand in. Touch-screen bediening van het scherpstelpunt, waardoor onmiddellijke compositie en close-up selectie mogelijk is. Gezien de grootte van de camera, is het gemakkelijk om hem bijna volledig te bedekken met de handpalmen bij het nemen van foto’s.
Prestaties overtroffen de verwachtingen. Na mijn ervaring met verschillende camera’s moet ik zeggen dat ik nooit een genrevriendelijker camera heb gevonden dan de volledig stille G2 en GH2 met hun aanraakgevoelige monitoren. Natuurlijk zijn er spiegelreflexcamera’s met een draaibare monitor, maar hun scherpstelling in de Live View-modus is meestal vrij primitief en zeer compacte camera’s hebben zelden snel genoeg gereageerd.
Ik maakte een reeks avondopnamen van de dijken van Amsterdam in verschillende formaten, maar het hoofddoel was te controleren of de camera het verschil in helderheid kan onderdrukken. De iA-modus van de nieuwe camera is alleen opgewaardeerd om het dynamisch bereik te vergroten.
Onder normale omstandigheden schoot ik zeer goede resultaten tegen een hemelse achtergrond, maar ik wilde zien wat er zou gebeuren onder zeer zware omstandigheden. Laat ik je meteen zeggen dat ik niet verwachtte dat ik in zulke omstandigheden tenminste goede resultaten zou boeken… De zon was al laag gezakt en scheen recht in de lens een lichte waas kon het harde licht niet verzachten . Dit maakte het moeilijk om enig detail te zien.
Tegen de verwachting in zijn veel interessante foto’s juist bij tegenlicht gemaakt, en het wisselen van formaat heeft veel geholpen. En als je naar de foto’s kijkt, zie je vrij veel detail in de donkere gebieden… Onderwerpen die bij afwezigheid van tegenlicht zijn gefotografeerd, worden harmonieus weergegeven in zowel hoge lichten als schaduwen. Ik hield van de volledige afwezigheid van ruis in de foto’s, zelfs in de schaduwen. Zeker, bij hogere gevoeligheden is de verandering in de beeldstructuur merkbaar, maar in het 160-1600 ISO bereik is het te verwaarlozen.
3D
De nieuwe camera maakt de overgang naar 3D op de eenvoudigste manier – je stelt gewoon de bijbehorende lens in en de camera informeert je er meteen over. Hij neemt op in MPO-formaat, maar maakt ook JPEG-beelden van dezelfde kwaliteit. Natuurlijk kunt u de 3D-beelden niet zien op gewone monitoren, maar Panasonic produceert 3D TV-toestellen Viera die comfortabel kunnen worden bekeken.
Er bestaan andere oplossingen, en er zijn zelfs 3D-laptops verschenen voor heel redelijke prijzen. Gezegd moet worden dat stereobeelden al heel lang worden gemaakt – films, fotografie en zelfs tekeningen hebben nooit echt iemand verrast. De geringe verspreiding van dit soort visuele producten hield verband met een nogal ongemakkelijke manier van kijken.
Alleen de technologie van de laatste tien jaar heeft het mogelijk gemaakt hoogwaardige reproductieapparaten te maken die toegankelijk zijn voor de massaconsument. Met name het eerste 3D-tv-kanaal in Nederland, een gezamenlijk project van Panasonic en “NTV Plus”, werd in oktober 2010 gelanceerd.
Ik heb heel wat scènes opgenomen met de nieuwe 3D lens in verschillende omstandigheden. Helaas zult u deze foto’s niet met het juiste effect in het tijdschrift kunnen weergeven. Uit de resultaten kunnen echter enkele conclusies worden getrokken.
Fotograferen met een 3D-lens is in veel opzichten merkbaar gemakkelijker dan met andere lenzen. Met een constant diafragma f/12 en een brandpuntsafstand van 12,5 mm hoeft u zich geen zorgen te maken over de scherpte, van 0,6 m tot oneindig is alles scherp, maar een laag diafragma vereist controle over de sluitertijd bij weinig licht. Een onscherp beeld is gecontra-indiceerd voor dergelijke foto’s.
Een resolutie van 1920×1280 moet niet worden beschouwd als een verlaging, zij is meer dan voldoende voor weergave op 3D-monitoren of TV’s. Maar onthoud: 3D verbetert geen lelijke foto’s! Bovendien maken de chaotische filler shots soms een uiterst moeilijke indruk. Voor een goed 3D-effect moet je enkele vrij eenvoudige regels volgen.
In de fotografie moet de ruimte worden verdeeld in duidelijk waarneembare diepten – de voorgrond, de middengrond en de achtergrond. Onderwerpen die alleen de achtergrond omvatten hebben geen uitgesproken effect. Foto’s waarin voorwerpen dicht bij elkaar geen duidelijke omtrek hebben, zien er ook niet beter uit. Maar interessante, levendige beelden in volumetrische weergave winnen wel.
Conclusies
Ondanks het feit dat het vorige model nog steeds actueel is, heeft Panasonic besloten een nieuw model uit te brengen. Het resultaat is een zeer handige, functierijke en handzame camera, met een uitstekende beeldkwaliteit, een hoge scherpstelsnelheid en een goede algemene snelheid.
Zeer nauwkeurige en snelle autofocus in combinatie met trillingsonderdrukking zorgt voor maximale hoeveelheid scherpe opnamen. De Panasonic Lumix DMC-GH2 verdient het hoogste cijfer en is de onbetwiste leider in zijn klasse.
De redactie dankt het hoofdkantoor van Panasonic in Amsterdam voor de camera die voor het testen ter beschikking werd gesteld.
Tests in beeld
Bewolkt weer is nadelig voor de meeste onderwerpen, vooral als ze een onverzadigde kleurstelling hebben. In dit geval leverde de natuurlijke gradatie in helderheid een voldoende mooie opname op f/6.3, 1/320 sec, ISO 400, 14-42mm lens, 14mm brandpuntsafstand .
Dezelfde scène in twee beeldverhoudingen, 16:9 en 4:3. Dankzij het verticale panoramaformaat kon ik de compositie verfijnen f/5.6, 1/160s, ISO 400, 14-42mm lens, 19/24mm brandpuntsafstand .
Arbat, straat graffiti muur. Er waren eigenlijk vrij veel mensen op straat, maar het duurde vrij lang om te wachten op een voorbijganger die aan zijn silhouet voldeed. Ook panoramisch, monochroom. Het contrast werd iets verhoogd in de bewerkingsmodus om het beeld grafischer te maken f/5.6, 1/200s, ISO 400, 14-42mm lens, 14mm brandpuntsafstand .
We hebben 8 frames gefotografeerd voor dit onderwerp. Gefotografeerd in heimelijke modus met roterende monitor. Aan het einde merkte het personage de camera op en bedekte zichzelf met het tijdschrift… De voorlaatste opname was de beste f/5.6, 1/100sec, ISO 400, 14-42mm lens, brandpuntsafstand van 42mm .
Een vrij gewone scène. Intelligente iA-stand, fotograferen tegen het licht van onderen, scherpstelpunt selecteren met aanraking op touchscreen f/5.6, 1/125s, ISO 400, 14-42mm objectief, 42mm brandpuntsafstand .
“Wat een bijeenkomst!” Continu opnemen, de personages bewogen snel en voorbijgangers kwamen in beeld, maar de snelle reactie van de camera hielp bij het vastleggen van deze opname f/5.6, 1/125sec, ISO 400, 14-42mm lens, brandpuntsafstand 33mm .
“Arbat gang”. Ik zag het tafereel vanuit mijn ooghoek. Draaide de camera om, nam twee foto’s, de eerste kwam eruit. Geen vertraging na het indrukken van de sluiter, de autofocus is onmiddellijk! f/5.6, 1/100sec, ISO 400, 14-42mm lens, 34mm brandpuntsafstand .
Dit is geen tegenlicht. Het tegenlicht staat immers onder een hoek, zonder lichtbron in het kader. Het is een echt tegenlicht, waarin de details moeten verdwijnen. De bult in de vlek van de zon is natuurlijk, maar het was een interessante foto f/18, 1/1250 sec, ISO 400, 14-42mm lens, brandpuntsafstand 33mm .
De samenstelling paste perfect in het 1:1 vierkant. iA-stand, uitgebreid dynamisch bereik heeft gezorgd voor tonale overgangen, zelfs met zo’n complex lichtpatroon f/11, 1/500s, ISO 400, 14-42mm lens, 33mm brandpuntsafstand .
De foto is genomen op dezelfde plaats als de vorige, maar met een andere lichtrichting. Zeer subtiele kleurweergave, vooral van de highlights in de lucht f/8, 1/250s, ISO 400, 14-42mm lens, 23mm brandpuntsafstand .
Geschoten met een 3D lens. Verre afstand zonder objecten op korte afstand. Het volume in het beeld is bijna niet voelbaar, de diepte wordt alleen benadrukt door de tonaliteit. Zelfs het gebruikelijke dubbele beeld, veroorzaakt door de superpositie van het linker- en het rechterbeeld, is eigenlijk afwezig f/12, 1/60 s, ISO 200, 3D-lens 12,5 mm .
Nog een opname met een 3D lens. Scherp gedefinieerde voor- en achtergrond. De verdubbeling van de contouren valt vooral op in de voorgrond – het laat indirect zien dat de volumetrie van de foto maximaal effect heeft. Bovendien wordt het volume benadrukt door het heldere werkgebied in het onderwerp f/12, 1/30s, ISO 800, 12,5mm 3D lens .
Testen van camera’s van andere fabrikanten:
Nikon J1 compact camera test: witbalans bij de samovar was perfect
Test met compacte Sony NEX-5N: Toen ik de opnamen van Baba Yaga moeras maakte, merkte ik het niet
Canon PowerShot SX30 IS compact camera test: daar, achter de horizon
