...

Overzicht van de Golden Turtle-fotowedstrijd

Toen in het voorjaar van 2007 een kleine groep liefhebbers van natuurfotografie bijeenkwam bij de openingsceremonie van de eerste eindtentoonstelling van de Golden Turtle-fotowedstrijd, kon niemand zich de moeizame totstandkoming en tegelijkertijd de snelle groei van de kijkersaandacht voorstellen die het project te wachten stond.

Op het ijs

Het verhaal van het opstijgen

Vijf jaar is al een jubileum, het is geschiedenis. Hoe het idee ontstond om de eerste serieuze natuurfotowedstrijd in het moderne Nederland te organiseren? Dat was de vraag die we stelden aan Alexander Myaskov, leider van het team van enthousiastelingen, die voor onze ogen een nieuwe geschiedenis van de Nederlands natuurfotografie creëren.

Alexander – doctor in de economie, universitair hoofddocent. Hij doceert aan het departement milieu-economie van de mijnbouwuniversiteit van Amsterdam. Volgens Alexander leerde zijn moeder hem de eerste lessen van liefde en zorg voor de natuur toen hij als kind ging kanoën. Zij besteedt nu veel tijd aan het opzetten van verschillende milieu-educatieprojecten. Maar niet in een rally of een protest, maar om de mensen van Nederland echt te helpen meer te weten te komen over de natuur van hun geboorteland. Fotografie, zegt hij, is een krachtig middel om de aandacht te vestigen op milieuproblemen. Daarom was hij serieus geïnteresseerd in het creëren van een platform dat veel mensen zou samenbrengen: natuur- en reisfotografen, tijdschriftredacteuren, wetenschappers en, het belangrijkste, het publiek. En niet alleen om te concurreren door geld van sponsors te verspillen, om de beste te kiezen en de prijzen te verdelen. Integendeel, de natuurfotografen konden eindelijk hun werk laten zien, dat jarenlang niet was doorgedrongen tot de pagina’s van tijdschriften. Men dacht dat het grote publiek hier niet in geïnteresseerd was. De eerste tentoonstelling in het Photocenter aan de Gogolevsky Boulevard in Amsterdam ontkrachtte deze bewering: er kwam een recordaantal toeschouwers in de afgelopen 15 jaar op dat moment .

Maar het bleek dat we geen stabiele gemeenschap van natuurfotografen hebben, noch in Nederland, noch in de naburige landen. Individuele liefhebbers, die in verschillende regio’s van het land fotografeerden, hadden vaak geen betrouwbare informatie over wat hun collega’s uit het Verre Oosten, Wit-Nederland en Kazachstan deden, om nog maar te zwijgen van het werk van Europese, Amerikaanse of andere reeds lang gevestigde gemeenschappen van natuurfotografen. De ongeschreven wetten van waarachtigheid en authenticiteit, die lang in het buitenland waren uitgewerkt, waren onbegrijpelijk. Elke kikker die met geweld op een roos bij de veranda van een vakantiehuisje werd geplant, werd in de ogen van veel auteurs en alle kijkers beschouwd als de maatstaf van de natuurfotografie. Charismatische persoonlijkheden waren niet algemeen bekend, wier ervaring en gezag niet alleen door de meerderheid van de auteurs jong of volwassen , maar ook door de meerderheid van het publiek zouden worden aanvaard. Ze waren er, ook in ons land, maar slechts een zeer kleine kring van specialisten was op de hoogte van hun werk.

Daarom waren, zoals Alexander Myaskov zegt, de eerste juryleden geen fotografen, maar mensen die dicht bij de fotografie staan en de zaak van het natuurbehoud steunen. Dit waren Vitaly Gorbatov, een beroemd natuurkunstenaar, Vasily Peskov, een legende van de natuurbeschermingsjournalistiek, Ivan Zatevakhin, een bioloog en TV-presentator. Zelfs maestro en absolute autoriteit van de Nederlands landschapsfotografie Gipp Vadim Gippenreiter nam actief deel aan de jury. Maar de eerste behaalde successen hebben bij sommige deelnemers een moeilijke reactie opgeroepen. Ik had te maken met een fenomeen als jaloezie… Misschien was het het gebrek aan informatie en het ontbreken van een open gemeenschap dat sommige fotografen ervan weerhield het bestaan te erkennen van een brede kring van sterke auteurs, ook jonge auteurs die geen lid zijn van een elitair genootschap van landschapsfotoboekenschrijvers. Een stortvloed van kritiek kwam op het concours en zijn leider, voor van alles en nog wat: voor het gedrag van de auteurs, voor technische fouten, voor het drukken, zelfs voor de buitenlandse publicaties van de winnaars. “De totale kritiek van verschillende mensen op de resultaten van het werk van ons kleine team was zeer verontrustend”, deelt Alexander zijn indrukken. De vraag rees of het werk de moeite waard was?.. Het was de steun van de mensen voor wie het project was opgezet – natuurfotografen uit Nederland”.

Het bleek dat verscheidene sterke Nederlands natuurfotografen zeer bekend waren in Europa. Dankzij deze contacten hebben we een vriend gemaakt – de oprichter van de European Society of Nature Photographers en haar langjarige voorzitter Klaus Nigge. En de gelegenheid deed zich voor om echte sterren van de Europese natuurfotografie uit te nodigen om in de jury plaats te nemen. Vincent Munier, Klaus Nigge zelf, Jim Brandenburg en Laurie Campbell hebben in de loop der jaren allemaal als jury gefungeerd. Deze fotografen hebben tienduizenden beelden geproduceerd en hebben vele malen deelgenomen aan internationale opdrachten bij Europese natuurfotowedstrijden. Zij hebben de enorme hoeveelheid werk van verschillende auteurs gezien, zij kennen trends, zij voelen zowel nieuwigheid als herhaling, pogingen tot plagiaat. Onschatbare hulp werd verleend door de wereldberoemde meesters van de reportage uit Nederland, Alexander Zemlyanichenko, Sergey Maksimishin, Andrey Polikanov… Ze hebben in verschillende jaren in de jury gezeten. Het was hun ervaring met het jureren van diverse internationale reportagefotowedstrijden die het internationale jureren zo soepel en productief maakte. Opgemerkt zij dat de juryleden eerst een maand op afstand via internet werken en dan in Amsterdam bijeenkomen. Daar konden zij de uiteindelijke beslissing nemen door de papieren versies van de inzendingen aan te raken en te onderzoeken en, met medewerking van andere collega’s, hun eigen oordeel te vellen.

Toen de Golden Turtle-wedstrijd in Europa bekend werd, begonnen ook buitenlandse auteurs deel te nemen. Op dit punt is er een kloof ontstaan tussen de normen van de meeste Nederlands natuurfotografen en die van Europese fotografen die over een hele mondiale infrastructuur beschikken om hen te helpen. Een netwerk van nationale parken ondersteund door overheidsinstanties, een instituut van gidsen, gidsen en rangers, gerenommeerde fotografen die fotoreizen leiden – dit alles is bedoeld om amateurfotografen te helpen interessante opnamen te maken. Er is nog een andere kant van de medaille. Ernstige beperkingen in het gedrag van fotografen in veel parken dwingen amateurs om alleen opnames te maken vanaf goedgekeurde locaties, met herkenbare locaties, identieke achtergronden. Dit vermindert de exclusiviteit en precies de waarde van de wedstrijd, en vermindert de belangstelling van de internationale jury voor gewone foto’s van beren uit Alaska, de grote trek over de Mara-rivier of de sardienenloop voor de kust van Zuid-Afrika. Binnenkort zullen foto’s van beroemde Kamchatka-beren hetzelfde lot ondergaan. Daarom kan een unieke, interessante en ongewone foto van een kikker die over een landweggetje trekt, voor de jury interessanter zijn dan een dynamische scène van een antilope die in een Afrikaanse rivier springt, die al honderden keren is gefotografeerd.

“De tijd van de eerste ontdekkingen en gemakkelijke overwinningen is voorbij,” zegt Alexander Myaskov. Daarom wordt, ceteris paribus, vanaf dit jaar voorrang gegeven aan foto’s die in Nederland zijn gemaakt, maar het maakt niet uit welke nationaliteit de fotograaf heeft. Door de standpunten van vele auteurs te onderzoeken, is het de moeite waard te begrijpen dat een natuurfotografie niet slechts een enkele opname is, maar een verhaal dat achter de scène kan worden gelezen. Een van de onderdelen van dit verhaal is nieuwigheid. Een nieuw, onontdekt onderwerp, een onconventionele manier van kijken of het gebruik van een lens die ongebruikelijk is voor bepaalde soorten fotografie… Het andere element van het verhaal is de dringende en spannende subtekst om de aandacht te vestigen op milieu- en klimaatveranderingsproblemen en parallellen te trekken met menselijk gedrag… En natuurlijk gaat dit alles gepaard met compositie en lichtwerk. Natuurlijk kan een unieke opname ook worden gemaakt op een bekende locatie, waar duizenden auteurs al hebben gefotografeerd. Maar dit is een soort geluk, en het zal niet onopgemerkt blijven.

Ik ben verbaasd over het kleine aantal deelnemers aan de jeugdnominatie,” zegt Alexandr Myaskov. – Voor jongeren kan deelname aan het project de eerste stap zijn naar erkenning, een stap in de wereld van de fotografie. Tijdschriftredacties hebben lang begrepen dat een Gouden Schildpad-finalist een soort garantie is voor de kwaliteit en toewijding van een fotograaf.”

Dit jaar had ik de eer om deel uit te maken van de internationale jury. De inschrijving voor de wedstrijd is begonnen en eindigt op 31 oktober 2011. U kunt meer informatie vinden op de website van de Animalphoto Competition of, als u iets niet begrijpt, kunt u rechtstreeks schrijven naar Alexander Myaskov of leden van zijn team.

Nu is het tijd om het verhaal te vertellen achter enkele van de laatste werken van de wedstrijd van 2010 en de auteurs van deze foto’s.

“Geloof, Hoop, Liefde”

Nikolai Zinoviev is een paar jaar geleden begonnen met natuurfotografie. Hij fotografeert vooral in het buitenland: in Kenia, Tanzania, Nieuw-Zeeland, Alaska en Kazachstan. Vroeger werkte hij op speciaal geprepareerde plaatsen, maar de laatste tijd probeert hij zich steeds meer in de natuur onder te dompelen en slaapt hij in een tent. Dit jaar wil hij fotograferen in het voor fotografen meest onbekende land van het noordelijk halfrond – Nederland. Gebruikt Nikon-apparatuur.

“De Denker” en “We zijn niet van hier.”

Andrey Gudkov begon bijna 20 jaar geleden met het maken van natuurfoto’s, toen hij biologie studeerde. En nadat hij beroemde buitenlandse fotografen had ontmoet, begon hij zijn eigen stijl te ontwikkelen. In zijn opnamen hebben de dieren een karakter en vindt de kijker parallellen tussen menselijk gedrag en dat van een wild dier. Dat is wat het werk van Andrew zo aantrekkelijk maakt. Hij schiet, zegt hij, in zulke achterbuurten waar geld er niet toe doet. Maar het is daar, ver weg van de wandelpaden, waar een dierenfotograaf fantastisch interessant materiaal kan maken. Recentelijk heeft Andriy veel tijd besteed aan het Wildanimalssafari project. Hij organiseert expedities voor fotografen over de hele wereld: naar Kenia, Tanzania, Canada, Indonesië, Galapogos en Madagaskar. Gebruikt Canon apparatuur.

“Scout”

Enkele jaren geleden heeft Evgeny Moseikin samen met zijn collega’s Valery Moseikin en Vladimir Dmitriev het milieu-educatieproject “Photo Expedition WildLife Travel” opgezet en met succes ontwikkeld. Op het Manych-meer werden een veldbasis en een opleidingscentrum opgericht voor fotografen met een ruime ervaring in het maken van opnamen, en er werden comfortabele onderkomens gebouwd voor dierenliefhebbers. Het is deze aanpak die de leden van de expeditie in staat stelt voortdurend unieke foto’s te maken en hun ervaring met succes te verspreiden onder amateurfotografen. Het project heeft een blog op het web, waar veel informatie te vinden is en geïnteresseerde fotografen zich bij het project kunnen aansluiten.

“De Dromer”

Sergey Belykh. Beste natuurfoto in Nederland. Sergey woont in Lipetsk en werkt samen met zijn collega Andrey Kostenko al drie jaar aan een fotoverhaal over het leven in een kolonie blauwe reigers. “De opname is afgelopen zomer gemaakt niet ver van de stad,” zegt Sergei. – Het was erg warm in die dagen, dus reden we naar buiten om te filmen, vlakbij een vijver. Dacht te werken met de waders. We komen aan bij de vijver, zetten ons aan de oever in een schuilplaats. Wachten. Plotseling zie ik een kievit aankomen. Hij droomde er al lang van om een mooie foto van de vogel te maken… En net toen ik op de knop wilde drukken, liet iemand mijn droom schrikken. Ik werd zelfs boos. Ik begon rond te kijken naar de boef die mijn chibi wegjoeg… Er zat een vos tegenover me. Hij kwam bij het water, stond aan de oever, dronk, joeg achter kikkers aan en keek naar een vogel die overvloog. Toen schoot ik de “Dreamer”. De vos was mager en hongerig, en had een duidelijke wens om een vette vogel te eten. Dwaalde ongeveer 15 minuten langs de kust en ging het riet in zonder iets te eten te vinden. Ik heb hem nooit meer gezien. Toen collega’s de foto zagen, viel hun onmiddellijk het karakter van de vixen op, de juiste plek, de onopvallende achtergrond, alle kenmerken die een goed gemaakte foto onderscheiden van een willekeurige foto.”

“Het leven is mooi

Sergei Kokinsky. Sergej, een uitgever en reisliefhebber uit Toela, begon onder invloed van zijn landgenoot Vladimir Tsjistjakov natuurfoto’s te maken. Fotografeert traditioneel in georganiseerde fotosafari’s over de hele wereld. Maar in zijn werken probeert hij niet simpelweg een mooi of exotisch dier vast te leggen, maar probeert hij een moment in het gedrag van een dier of vogel te vangen, wanneer het beeld van een personage op de foto gelijkenis vertoont met menselijk gedrag. En dat is een beloning voor de kijkers, een positieve emotie voor hen.

“The Last Reward”, “The Owl Family”, “The Plumage”

De Hongaarse auteur Mate Bense is waarschijnlijk het jongste genie in het genre natuurfotografie. Zijn eerste succes behaalde hij op 14-jarige leeftijd met een Tair 3 lens van Sovjetmakelij. Bense had het principe ontwikkeld dat vogels, dieren en insecten alleen gefotografeerd mochten worden als ze in beweging waren, hun gebruikelijke bezigheden deden, en altijd van korte afstand. Hiervoor bouwen de auteur en zijn assistenten unieke schuilplaatsen. In deze langdurige schuilplaatsen zit de fotograaf achter een groot spiegelglas, letterlijk midden in de actie. En de “Plumage” opname maakte gebruik van een drijvend platform met een camera gemonteerd, die de auteur op afstand bestuurde vanuit een schuilplaats. De bouw van dergelijke schuilplaatsen over de hele wereld is natuurlijk vrij duur en vergt veel inspanning. Maar op deze manier krijg je een uniek resultaat, een geheel nieuwe manier van kijken naar het gedrag van vogels in de natuur. Dit jaar bezocht Mate Bense Amsterdam en vertelde onze natuurfotografen over zijn geheimen. Het publiek applaudisseerde voor de fotograaf, en Valery Moseikin, die bijna alles weet over het fotograferen van vogels, was niet alleen geschokt door zijn werk, maar ook door de technische en wetenschappelijke benadering van de Hongaar, die onlangs 24 jaar is geworden.

“Visreiger”

De Israëlische fotograaf Vladimir Kogan heeft een lange en onderscheiden carrière in de vogelfotografie. Zijn eigen ervaring en methoden helpen hem daarbij.

“Een kleine mot.”

Dmitry Pavlov, een ichthyoloog uit het dorp Borok in de regio Jaroslavl, raakte geïnteresseerd in natuurfotografie nadat hij tijdens een stage in het buitenland Finse auteurs had ontmoet. De kleinste leden van de insectenwereld, de collembola en de microkosmos eromheen, zijn de onderwerpen van zijn fotografische studie. De meeste mensen weten niet eens dat ze bestaan. De “modellen” zijn niet groter dan twee millimeter en de opnamen zijn uiterst technisch, omdat ze niet in een studio met kleine, stilstaande voorwerpen zijn gemaakt, maar in de natuur. Ik denk dat de winnende inzending in de Micromirror-nominatie is gekozen omdat de auteur niet alleen een portret liet zien, zij het van een zeer klein en onopvallend schepsel, maar het leven van dat schepsel in het omringende landschap door de ogen van niet een mens maar van een al even kleine held. Ingewikkelde compositie en interessant licht zijn van het grootste belang.

“Heartbreakers.”

De Oekraïense fotograaf Ivan Kmith werkt met succes voor photostocks. In de studio fotografeert hij panorama’s, natuur, objecten en voedsel. Zelfs in de natuur, door een opname te maken van rupsen die eten, is de auteur erin geslaagd een geslaagde parallel te trekken met de wereld van menselijke relaties, niet alleen in beeldspraak maar ook in de titel. De belichting werkt heel goed, bijna volgens de regels van de studiofotografie.

Visiones de GalapAgos

Alexander pats0n Safonov, een bekende onderwaterfotograaf, noemt zijn werk een hobby. Hij besteedt al zijn vrije tijd aan duiksafari’s in verschillende delen van de wereldzeeën. De Galapagos is een van de rijkste plaatsen op aarde, zegt Alexander. Geïsoleerd van het vasteland en dankzij een ongewoon evolutionair pad, zijn de eilanden het thuis geworden van vele unieke soorten. Een van de dingen die als het visitekaartje van de archipel kunnen worden beschouwd: de meeste inwoners zijn niet bang voor mensen, zodat je op zeer korte afstand met hen kunt communiceren. Maar het interessantste in de Galapagos is onder water. Dankzij de convergentie van verschillende oceaanstromingen kunt u een grote verscheidenheid aan dieren observeren: haaien, roggen, scholen vis, maar ook zeeleeuwen, zeehonden, dolfijnen en nog veel meer. Alexander is een meervoudig winnaar van fotowedstrijden, de winnaar van de titel “Fotograaf van het Jaar” bij de Golden Turtle 3 wedstrijd.

“De maan.”

Elena Emchuk. Als kind was Elena al gefascineerd door tekenen, en daarna werd haar werk beïnvloed door het werk van Michael Cena, Max Ashe. Volgens Elena is het heel belangrijk om niets te herhalen, om te fotograferen wat je wilt zien en niet wat anderen willen zien, want dat zou niet het verwachte resultaat opleveren. Dat is niet toegeven aan modetrends, maar schieten vanuit het hart, in de eerste plaats voor jezelf – en alleen dan zal alles lukken. De lucht is meestal een groot deel van Yelena’s werk. Dit werk is gebouwd op de wetten van de beknoptheid – het is waarschijnlijk dit en een bewuste overtreding van enkele “leerling”-wetten van het landschap die het hebben doen opvallen.

“Tucanografie”

Fotograaf, reiziger en organisator van expedities voor fotografen van alle niveaus, Michael Reifman uit Chicago is vooral bekend om zijn landschappen geschoten in de nationale parken van het zuidwesten van de VS. De natuur van Amerika zelf is fascinerend. Het is geen toeval dat Amerikanen een traditie hebben van reizen door hun nationale parken, waarbij de ervaring en de foto’s vaak te voet worden genomen in plaats van vanuit een busraam. Deze foto werd genomen in Brazilië en toont een oplettende toekan, die zich zo liet meeslepen door de aangeboden appel dat hij zich liet fotograferen met een macrolens.

“Wacht en wacht”

Andrey Yermakov. Een van de weinige opnamen van de wedstrijd, gemaakt met een professioneel formaat camera op film. Voor zover ik weet, is Andrey een landschapsfotograaf, die actief de natuur van het Noorden en het Verre Oosten fotografeert.

“Gast uit de mist

Foto van het jaar. Ik had het geluk Maxim Deminov een paar jaar geleden te ontmoeten… Hij woont aan de rand van de wereld, in Tsjoekotka, in het dorp van de rendierhouders, Ryrkaipiy op Kaap Schmidta. Werkt als dieselmonteur in een ketelhuis en fotografeert zijn vaderland, waar hij erg van houdt. Voor de derde keer in de competitie. Maakt foto’s met Nikon camera. Niet ver van zijn huis, waar hij gelukkig woont met zijn familie, zijn er ongeveer 10.000 walrussen en een heleboel ijsberen af en toe geconcentreerd in de kuststrook. Waarschijnlijk is zo’n bijeenkomst gebruikelijk voor dorpelingen. De centrale compositie van het kader is ook gebruikelijk. Maar de juryleden zagen er iets in dat alleen door een verfijnde toeschouwer kon worden gezien – de blik en de gang van het grootste roofdier op aarde, gelegen op een onbekende plaats, onbedekt door sneeuw. Het spreekt over de veranderingen die plaatsvinden in de natuur en de veranderende habitats van dit grote beest. En zijn acties konden onvoorspelbaar zijn voor de auteur van het schot.

De Denker speciaal jurymerk . Andrey Gudkov

Thinker speciaal jurymerk . Andrei Gudkov. Je moet gewoon het moment aangrijpen!

We zijn zelf geen locals speciale opmerking van de jury . Andrej Gudkov

We zijn zelf geen locals speciale opmerking van de jury . Andrej Gudkov

Locatie: moeilijk land.

Geloof, Hoop, Liefde Speciale Jury Mark . Nikolaj Zinovjev

Geloof, Hoop, Liefde Jury waardering . Nikolaj Zinovjev

Nikon D3x, Nikkor 600 mm f/4 VR, 1/125 s, f/4, ISO 400.

De tweejarige jongen, broer en zus, staan even stil aan de oever en verliezen hun moederbeer uit het oog, die samen met de andere beren op zilvervisjes is gaan vissen.

Het leven is mooi. Sergey Kokinsky

Het leven is mooi. Sergey Kokinsky

Nikon D300, Nikkor 200-400 mm f/4G ED-IF AF-S VR, 1/2500 s, f/7.1.

Antarctische pinguïn kinbandpinguïn

Uitstekende opname omstandigheden, geweldige stemming van het model, alles is goed!

Een dromer! De beste opname van de Nederlands natuur. Dieren . Sergey Belykh

Dreamer! De beste natuurfoto in Nederland. Beesten . Sergey Belykh

Canon 7D, EF 500 mm, 1/320 s, f/5.6, ISO 250.

De abnormaal hete zomer dwong de dieren vaak om waterlichamen te bezoeken. Zittend in de plooi, foto’s nemend van het water spel. Ik had zo’n gast niet verwacht!

Scout. Evgeny Moseikin

Scout. Evgeny Moseikin

Canon 5D, 400 mm, 1/8000 s, f/6.3, ISO 400.

Bij zonsondergang verkent een vos Vulpes vulpes het wad op zoek naar nachtelijke waadvogels.

Een reiger-visser. Vladimir Kogan

Visreiger. Vladimir Kogan

Nikon D3, Nikkor 200-400 mm f/4G VR + AF-S Teleconverter TC-17E II, 650 mm, 1/1250 s, f/7.1, ISO 400.

Grijze steltlopers zijn zeer voorzichtige vogels en zelfs goed gecamoufleerde schuilplaatsen zijn zeer zelden binnen 100 meter van elkaar. Dit was het meest uitzonderlijke moment in de 3 jaar dat ik deze vogel constant filmde… Het naderde minder dan 20 meter zonder het minste teken van vrees.

Moeilijkheden bij dit soort opnamen “op waterhoogte” zijn dat langdurig fotograferen in deze positie leidt tot snelle vermoeidheid en moeheid, en dat slecht zicht kan leiden tot fouten bij de kadering en scherpstelling.

De familie van de uilen. Bense Mate

Familie van uilen. Bense Mate. Nikon D700, ISO 1600.

Laatste prijs. Bense Mate

Veren. Bence Mate. Nikon D300, 1/80 s, ISO 400.

Een kleine koe in een woud van reusachtige lantaarns. Dmitry Pavlov

Kleine koe in een woud van reusachtige lantaarns. Dmitry Pavlov

Canon 7D, Canon 100 Macro + Raynox DCR250 en DCR150, Canon 430 EX II met zelfgemaakte diffuser, Wimberley beugel.

Een stapel door iemand achtergelaten boomstammen die al begint te rotten… Wat kan hier interessant zijn?? Maar met een gewapend oog bekeken blijkt het oppervlak van de verrotte boomstam een fantastische wereld te zijn. Er torent een woud van verbazingwekkende lantaarns die zwaaien bij het minste zuchtje wind: de sporangia van myxomyceten, oftewel slijmzwammen; verbazingwekkende organismen die dierlijke en plantaardige kenmerken combineren. In dit bos struinen kleine dikke gele kollembolen rond, of katoenstaarten, kleine insecten van een paar millimeter lang. De grootste moeilijkheid bij het vastleggen van deze geheime wereld is het onthouden van het indrukken van de ontspanknop terwijl je door de zoeker naar deze pracht kijkt.

van. Borok, district Nekozsky, regio Jaroslavl, Nederland.

Hartenbrekers. Ivan Kmith

Heartbreakers. Ivan Kmith. Nikon D300, Nikkor 105 mm VR Micro

Ik at hazelnoten en merkte dat de bovenste bladeren de boom was jong volledig bedekt waren met rupsen. Op sommige bladeren waren het er wel dertig! Toen ik ze door de lens bekeek, zag ik dit paar en het hartvormige gat dat ze hadden uitgebeten… Het was moeilijk om ze vast te leggen, want de bladeren schudden af en toe in de wind, en ik moest me met één hand vasthouden aan de rand van het blad. Ik heb heel wat opnames gemaakt, het was heel moeilijk om de scherpte te raken. Toch zijn sommige opnamen geslaagd.

Visiones de Galápagos. Alexander Safonov

Visiones de Galápagos. Alexander Safono.

Nikon D300, Nikkor 12-24 mm, 2 Sea&Sea YS-250 flitsers, 1/200 s, f/5, ISO 200.

Walvishaai Rhincodon typus

De laatste minuten van de laatste duik op Darwin Island brachten een interessante verrassing. Ik hing rond bij de veiligheidsstop in muar-dik thermocline water met een zicht van ongeveer 7 meter, toen er van ergens beneden een hevige knal kwam. Deze gids, die veel dieper lag en die ik niet eens zag, waarschuwde me dat er iets aan de hand was. Ik besloot naar beneden te duiken en een kijkje te nemen, en viel 15 meter naar beneden – en landde bovenop een enorme 14 meter lange walvishaai! Het was bedekt met een ongelooflijke, ongekende hoeveelheid kleverigheid die ik nog nooit eerder had gezien. Natuurlijk wilde ik het dier niet inhalen met 50 maten in de tank, en nam een klassieke foto van de staart van een walvishaai die in de verte zwemt. Maar het is het kleverige spul dat het heeft!

Tucanografie met een druppel appelsap. Mikhail Reifman

Tucanografie met een druppel appelsap. Mikhail Reifman

De toekan was zo verdiept in de appelschijfjes dat een macrolens nodig was om hem te fotograferen!

Lakhtak op IJseiland door Alexander Belov

Lahtak op een ijsschots. Alexander Belov

Canon 5D, Canon EF 100-400 mm f/4.5-5.6L, 360 mm, 1/1250 c, f/9, ISO 125.

Dit is een baby lahtak. Hij lag op een ijsschots en wilde tot het laatste moment onopgemerkt blijven… Maar het lijkt erop dat de zenuwen van het jonge beest geen stand hielden… Op een gegeven moment haastte hij zich snel naar het levensreddende water. Maar een seconde eerder wierp hij een zeer expressieve blik in onze richting.

Shantar-archipel, o. Grote Shantar.

Maan. Jemtsjoek Elena

Luna. Jemtsjoek Elena

Canon 400D, Canon EF 17-40mm, f/4.0L USM

Een zeegezicht geschoten in bijna volle rust bij volle maan na zonsondergang.

Oekraïne, de Krim, Kaap Tarkhankut.

Vasthouden en vasthouden winnaar . Andrey Yermakov

Hold on and hold on winnaar . Andrey Ermakov

Linhof Technika 4×5, Schneider Super Angulon 90/6.8, Sekonic L-558, Fuji Provia 100F, 1/2 s, f/22.5.

Beoordeel dit artikel
( Nog geen beoordelingen )
Lotte Visser

Vanaf mijn vroegste herinneringen ben ik altijd gefascineerd geweest door de schoonheid van de wereld om me heen. Als kind droomde ik ervan om ruimtes te creëren die niet alleen betoverend waren, maar ook van invloed waren op het welzijn van mensen. Deze droom werd mijn drijvende kracht toen ik besloot het pad van interieurontwerp te volgen.

Witgoed. TV's. Computers. Foto uitrusting. Beoordelingen en tests. Hoe te kiezen en te kopen.
Comments: 1
  1. Lieke Huisman

    Beste lezer, ik ben benieuwd naar jouw mening over het “Overzicht van de Golden Turtle-fotowedstrijd”. Welke foto’s sprongen er voor jou echt uit? Was er een bepaalde foto die je het meest indrukwekkend vond? Ik ben nieuwsgierig naar jouw favoriet!

    Beantwoorden
Opmerkingen toevoegen