Nikon D90 SLR camera test

Zoals ik al zei, is het menu van de D90 vrijwel identiek aan dat van de D300, wat volgens mij een indicatie is van de ernst van de bedoelingen van de firma en van de slimme continuïteit ten opzichte van de oudere modellen. En niet te vergeten de belangrijkste factor voor elke camera: het aantal keren dat de sluiter gegarandeerd werkt. Voor onze camera is het 100.000. De sluitertijden zijn een serieuze overweging, en bepalen meteen het gebruiksbereik van het model. Dus maak je eerste conclusies!

Natuurlijk, de D90 heeft een sensor stofverwijderaar – deze functie is vrij gebruikelijk geworden, evenals een nieuwe modus voor DSLR-camera’s video-modus, en heel goed, door de manier waarop, maar de autofocus werkt niet – je moet handmatig scherpstellen. Dit is natuurlijk niet het belangrijkste kenmerk van de nieuwe machine, maar gewoon een interessant kenmerk.

Laten we eens kijken naar de belangrijkste kwaliteitswijzigingen ten opzichte van de D80 van dezelfde categorie. De verhoging van de sensorresolutie tot 12,3 megapixels vereist een aanzienlijke verbetering van de ruisonderdrukking. Voor alle moderne camera’s is de mogelijkheid om met een hoge gevoeligheid te fotograferen al gemeengoed, en hier hoeven amateurcamera’s alleen maar de topmodellen in te halen.

Het wordt steeds belangrijker om zonder externe flitsers opnamen van goede kwaliteit te maken met alleen het licht dat ter plaatse beschikbaar is. Veel getrainde amateurfotografen, evenals bijvoorbeeld studenten journalistiek aan de Staatsuniversiteit van Amsterdam, waar de auteur de eer heeft les te geven, bezitten niet altijd een full-frame professionele camera van de nieuwste generatie, maar houden ervan om te fotograferen zonder de “blitz”.

Kunnen zij met budgetcamera’s werken met hoge ISO-gevoeligheden?? Of Nikon’s nieuwste ontwikkelingen hen kunnen helpen om in alle omstandigheden hoogwaardige beelden vast te leggen? Op deze vragen zal ik proberen te antwoorden bij het testen van de nieuwe camera Nikon D90.

Dus, hier gaan we

Ik wil er meteen op wijzen dat in deze test alleen de AF-S DX Nikkor 18-105 mm f/3 is gebruikt.5-5.6G ED VR. Dit nieuwe optische gereedschap werd samen met de camera ontvangen in de vertegenwoordiging van Nikon in Amsterdam het is de bedoeling dat de camera ermee wordt uitgerust in een kitversie . Van het belang in tests alleen maar toegenomen: werk uitstekende professionele optiek we met u hebben bestudeerd ver en breed, en het is mogelijk om de ogen te draaien op nieuwe begroting ontwikkeling.

Niet iedereen kan meteen een vloot professionele Nikon-objectieven aanschaffen, en goede, voorspelbare prestaties, zelfs met goedkope optiek, zijn zeer belangrijk. De gespecificeerde lens heeft optische beeldstabilisatie, wat een must is bij opnamen in ongunstige lichtomstandigheden.

En in het algemeen is de indruk van de nieuwe lens vrij aangenaam voor een Nikon-lens zelfs traditioneel : hoogwaardige bouw, geen speling, geruisloze en soepele loop van de ringen. Het enige wat ik niet begrijp, is waarom de bajonethouder van plastic is..? Om de kosten laag te houden?

Nou, het zou niet veel duurder worden als het een solide metalen steun had… In één woord, de vraag. Maar ik denk dat we deze ongelukkige technische storing wel te boven komen – het belangrijkste is ervoor te zorgen dat alles waar we ons op hebben verheugd met de nieuwe camera werkelijkheid wordt. Dus, iedereen in de studio!

Om de een of andere reden beginnen al mijn tests van nieuwe spullen in de studio. Geloof me, het is een toevalstreffer..! Toch valt het wel mee: je kunt meteen de nauwkeurigheid van de witbalansinstelling controleren, zien hoe de optiek werkt bij model- en portretopnamen, de snelheid en nauwkeurigheid van de autofocus evalueren, enz.d., en maak ook een testopname bij weinig licht om te zien hoe effectief het ruisonderdrukkingssysteem is.

Foto 1 toont de stylist aan het werk met het model. De kamer wordt verlicht door gloeilampen van laag vermogen. Gevoeligheid 1600 ISO, stabilisator aan. Visueel kan ik geen verschil zien tussen het resultaat en de vergelijkingsopnamen van de D300: de ruis is heel acceptabel, ondanks de vele donkere gebieden in het beeld. Eerlijk gezegd was ik klaar voor zo’n geweldig resultaat, dus de D90 beviel me meteen vanaf het eerste beeld.

Omdat ik de kleurtemperatuur van de bij de studio geleverde flitsers precies weet, stel ik deze in op de geteste camera. Ook hier geen verrassingen – alles is nauwkeurig, geen kleurvariaties. Dus begin ik opgewonden aan mijn eerste tests van de nieuwe camera foto 2, 3 . De camera stelt zeer snel scherp en de “kitlens” is in uitstekende staat met goede scherpte, detail en contrast.

Misschien een beetje stijf, maar voor een “alledaagse” optiek is hij niet slecht zie foto’s 4 en 5 . De bedienbaarheid van de nieuwe camera is geweldig, ik heb de indruk dat ik hem al vaak in mijn handen heb gehad, de lijnen, de zoeker, het sluitergeluid lijken erg op de D300, alleen is hij echt licht van gewicht fotografen zouden dat geweldig vinden! ! .

Het apparaat is dus zonder enig voorbehoud geschikt voor studiowerk. Ik verklaar dit met volle verantwoordelijkheid, aangezien studiofotografie het belangrijkste type van mijn fotografische praktijk is.

Een wandeling door de lentestad

Om mijn testsessie, die zo goed begon, voort te zetten, ging ik naar het Europaplein in Amsterdam – volgens mij een goede plaats om te testen: er is het gereconstrueerde Kievsky Railway Station, een zeer interessante brug over de Moskva rivier en goede algemene plannen. Ongelijke verlichting van de rivier en de lichte gebouwen, waaronder.

Het regeringsgebouw is de beste plaats om de breedte van het dynamisch bereik van de sensor, de nauwkeurigheid en correctheid van de belichtingsmeting, alsook de contourscherpte en het detail van het met de geteste lens gemaakte beeld te evalueren.

De daglichturen zijn een paar uur voorbij hun actieve fase: de zon staat laag, en wordt af en toe verduisterd door lichte, doorschijnende wolken. Het helpt om te beoordelen hoe goed de highlights en schaduwen van de onderwerpen worden weergegeven, of liever gezegd hoe goed de camera ze weergeeft.

Vanaf de eerste opnamen, gemaakt bij verschillende brandpuntsafstanden foto’s 6, 7, 8 , kun je het dynamisch bereik van de Nikon D90 waarderen: in de lichte en donkere delen van het beeld blijven alle details behouden, er zijn geen “knock-outs” of “gaten”. Nauwkeurige en betrouwbare meting. Ik heb gekozen voor 3D-kleurenmatrixmeting omdat die naar mijn mening het best de werkelijkheid weerspiegelt bij het werken in de automatische programma- en modus P.

Ik loop naar de brug over de Moskva rivier en terwijl ik de brug oploop let ik op alle contrasterende details in de verschillende belichtingen: het vele glas op de brug geeft allerlei reflecties. Ik maak een paar opnamen foto 9 en stel met genoegen vast dat de belichtingsmeting ook hier uitstekend en soepel functioneert.

Als ik naar de andere kant ga, schiet ik een algemeen zicht op de rivier en het Witte Huis… De belichting is ongelijk, zelfs fragmentarisch op plannen, maar zelfs hier liet de nieuwe Nikon me niet in de steek: kijkend naar de foto ben ik overtuigd van de bijna perfecte lichtbalans. Ik constateer opnieuw de uitstekende scherpte en goede geometrie van de 18-105mm lens, wat niet altijd te verwachten is bij goedkope optiek Foto 10 .

Vanaf ongeveer dezelfde locatie fotografeer ik de brug onder bijna tegenlicht om het detail in de schaduwen te controleren. Alle details blijven behouden, het contrast is goed en evenwichtig foto 11 . Om de lensresolutie en de scherpte in het midden en aan de randen visueel te controleren neem ik een fragment van een brugspant, ook hier geen problemen foto 12 .

Verbazingwekkende ontdekkingen

Testen van het nieuwe toestel in autofocus tracking en continue opname modus. De D90 heeft een geclaimde snelheid van 4,5 beelden per seconde, wat op zich vrij goed is. Eerlijk gezegd maakte ik me geen illusies, gezien de verklaarde klasse van het nieuwe toestel: bijna alle amateurcamera’s, zelfs met hoogwaardige lenzen, vertonen merkbare fouten bij het scherpstellen, en nog meer bij continu werken.

Zelfs topmodellen van verschillende fabrikanten lijden in meer of mindere mate onder deze technische malaise. Drie opeenvolgende sequenties van vijf schoten. Ik had het gevoel dat de continue opnamesnelheid ongeveer 5 beelden per seconde is.

Meteen de beelden doornemen. Oh, het wonder! Bewegende objecten zijn perfect scherp in alle opnamen! Dergelijke resultaten worden niet vaak gezien met meer geavanceerde camera’s en lenzen foto’s 13, 14 . Ik schiet nog drie series, hetzelfde resultaat. Een totaal verrassende en onverwachte uitkomst! We geven de tests voor tracking focus en continu-opnamen en de kwaliteit van de lens in deze stand een A+!

Gevuld met indrukken, neem ik de metro… Onderweg maak ik de laatste opname in een halfdonkere ondergrondse gang bij 1600 ISO, waarbij ik de camera nogmaals controleer op ruis in lastige lichtomstandigheden.

De witbalans werd automatisch ingesteld, en hoewel de vitrine met tl-verlichting werd verlicht, is het resultaat heel acceptabel ook ruis is een probleem . Opnieuw zijn we overtuigd van het uitstekende werk van de camera in de automatische witbalans modus, en we concluderen dat de gevoeligheid van 1600 ISO voor Nikon D90 absoluut werkt, zonder enige kwaliteitsbeperking foto 15 .

Aangename samenvatting

Samenvatting van onze testresultaten. Mijn subjectieve mening is dat de camera in zijn klasse in alle opzichten een uitstekend cijfer verdient en met een gerust hart zijn plaats zou moeten innemen in een koffer, niet alleen voor gevorderde fotografen maar ook als tweede camera en misschien als eerste in de studio ! professionals, waaronder de feilloze snelheid en supernauwkeurige tracking focus, en fotojournalisten. Ik kan het niet echt amateuristisch noemen: in mijn ogen is “amateur” spul meer een duur speeltje, meer niet.

En Nikon D90 behoort niet tot die categorie. En de term “semi-professioneel” is ook niet goed. We zeggen niet kok, kleermaker, piloot, fotograaf – “semi-professioneel”… Deze camera is meer voor serieuze en voorbereide fotografen, en of hij professioneel is of niet, is niet zo belangrijk. Natuurlijk is de lichtgewicht plastic behuizing minder stevig dan het pantser van bijvoorbeeld een D3, maar de D90 heeft iets andere doelstellingen.

Probeer de nieuwe machine eens uit en ik weet zeker dat velen van u er net zo van onder de indruk zullen zijn als ik! Veel succes met je beelden en veel geluk voor jou, collega’s!

De redactie dankt het kantoor van Nikon in Amsterdam voor de apparatuur die voor de test ter beschikking werd gesteld.

Alle opnamen in hoge resolutie JPEG-formaat.

Beeldtests

Klikken op de foto toont een grotere versie van de camera. U kunt de schermvullende modus verlaten door buiten het veld van de foto te klikken.

Foto 1. De verlichting bestond uit wandlampen met een zwakke gloeilamp, de automatische witbalans was redelijk trouw aan de lichtomstandigheden, de ruis in het beeld was minimaal f/4.0, 1/20sec, ISO 1600, brandpuntsafstand van 26mm .

Foto 2. De belangrijkste voorwaarde is dat de textuur van het breiwerk nauwkeurig wordt weergegeven. De 18-105mm lens presteerde uitstekend f/9, 1/125 sec, ISO 200, 50mm .

Foto 3. Vergelijkbare opname – details, textuur, kleur in schaduwen en hooglichten zijn onberispelijk f/9, 1/125 sec, ISO 200, brandpuntsafstand 52mm .

Foto 4. Close-up. Mooie highlights en onopvallende gelaatstrekken f/9, 1/125 sec, ISO 200, 105mm .

Foto 5. De scherpte van de lens is verbazingwekkend, met de kleinste details die met het blote oog onzichtbaar zijn wanneer er wordt ingezoomd f/9, 1/125s, ISO 200, brandpuntsafstand 105mm .

Foto 6. Vrij hard zijlicht, maar geen dips in schaduwen of hooglichten f/10, 1/400s, ISO 200, brandpuntsafstand 50mm .

Foto 7. Zelfde onderwerp van dichterbij genomen f/10, 1/400s, ISO 200, brandpuntsafstand 50mm .

Foto 8. Architectonisch detail. Dit soort opnamen resulteert meestal in te heldere luchten en verlies van details in de schaduwen. In dit geval is de tonaliteit zo goed als perfect f/8, 1/1000 sec, ISO 400, 85mm .

Foto 9. Extreem scherp beeld, vooral indrukwekkend achter het glas f/9, 1/320s, ISO 200, 21mm brandpuntsafstand .

Foto 10. Een stadsgezicht met een lange adem. Geen klachten over beeldkwaliteit. De algemene toon, het contrast en de details zijn uitstekend f/9, 1/320s, ISO 200, brandpuntsafstand 48mm .

Foto 11. De details in het beeld zijn prachtig, en toch staat het diafragma bijna helemaal open f/5.3, 1/400s, ISO 200, 70mm .

Foto 12. De nauwkeurigheid van de scherpstelling bij open diafragma op een lange brandpuntsafstand is onberispelijk f/5.6, 1/100sec, ISO 200, brandpuntsafstand van 90mm .

Foto 13. Een opname uit de serie, ter controle van de tracking AF f/7.1, 1/800s, ISO 400, brandpuntsafstand 105mm .

Foto 14. Een andere scène genomen met tracking AF f/7.1, 1/800s, ISO 400, 105mm .

Foto 15. Moeilijke belichting en zeer hoge gevoeligheden verhinderden niet dat de foto goed uitpakte. Ruis is bijna onbestaande, zelfs in de schaduw f/5.6, 1/100sec, ISO 1600, 85mm .