De laatste jaren zijn er twee tegenstrijdige trends op de markt voor amateurcamera’s: enerzijds proberen fabrikanten bekende en gewenste functies in steeds compactere body’s te passen, anderzijds neemt de fysieke omvang van de beeldsensoren toe. “De wedloop naar megapixels bij de ontwikkeling van sensoren heeft grotendeels plaatsgemaakt voor een streven naar grotere afmetingen, en het compacte formaat van de camera in combinatie met de hoge beeldkwaliteit trekt niet alleen nieuwkomers aan, maar ook gevorderde amateurs en professionals”. De spiegelloze, of “systeem” camera’s met verwisselbare optiek die begin 2009 zijn geïntroduceerd, spelen in op beide trends en voegen veelzijdigheid in lenskeuze toe aan compacte bodies en grote sensoren.
Test: Vladimir Dorofeev
Nikon 1 J3 spiegelloze camera
Specificaties
Nikon 1 V2 | Nikon 1 J3 | |
| Bajonet | Nikon CX, 2,7 bijgesneden | |
| Beeldsensor | CMOS 13,2 x 8,8 mm, 14,2 megapixels | |
| Processor | EXPEED 3A dubbele beeldverwerking met 850 megapixels per seconde | |
| Stofbescherming | Sensorreiniging aan/uit | geen |
| Zoeker | 0,47″ TFT LCD elektronische zoeker met 1.440.000 dots resolutie en 100% beelddekking | geen |
| Display | 7,5 cm TFT LCD-scherm met 921.000 dots resolutie | |
| Ingebouwde flitser | i-TTL, GN 5m ISO 100 | |
| ISO-gevoeligheid | ISO 160-6400 in stappen van 1 EV | |
| Bereik sluitertijd | meh. Sluiter: 30 tot 1/4000 s, elektronisch. Sluitertijd: 30 tot 1/16000 s | Elektronische sluiter: 30 tot 1/16000 s |
| Autofocus | 135-punts hybride autofocus centrale 73 ondersteunen fase-AF | |
| Belichtingsmeting | TTL met beeldsensor. Matrix, centrum gewogen, spot | |
| Opnamemodi | Auto, P, A, S, M | |
| Opnameformaat | JPEG, RAW NEF 12 bit, RAW+JPEG | |
| Continu opnemen | 5, 10, 15, 30 of 60 beelden per seconde | |
| Video | Full HD bij 30 of 60i beelden per seconde, Time Lapse | |
| Geheugenkaarten | SD, SDHC, SDXC | |
| Interface | USB, HDMI Type C, multifunctionele accessoirepoort | USB, HDMI Type C |
| Vermogen | 7,2V lithium-ion batterij, 1.485mAh, 310 opnamen | 7,2V lithium-ion batterij, 1020mAh, 220fps |
| Afmetingen | 107,8×81,6×45,9mm | 101×60.5×28.8mm |
| Gewicht | 278g 337g met batterij | 201 g 244 g met batterij |
Inleiding
Nikon kondigde het Nikon 1 spiegelloze systeem aan in september 2011, twee jaar nadat Olympus en Panasonic hun eerste spiegelloze camera’s hadden gelanceerd. De aankondiging riep veel twijfels en kritiek op: de noviteiten voldeden volledig aan de verwachtingen wat betreft de afmetingen van de behuizing, maar waren gebaseerd op een 13,2×8,8 mm CMOS-sensor van één inch.
De logische beslissing van de fabrikant is moeilijk in twijfel te trekken: Nikon was wanhopig om geen tijd te verliezen en toe te treden tot het snelgroeiende spiegelloze segment van de cameramarkt, terwijl het probeerde “kannibalisme” te vermijden door het nieuwe systeem duidelijk te scheiden van zijn SLR-modellen.
De logica is duidelijk, maar de aantrekkingskracht van het nieuwe systeem en het concurrentievermogen ervan hebben nogal wat discussie veroorzaakt en doen dat nog steeds. Maar Nikon heeft zijn assortiment spiegelloze camera’s en optiek zorgvuldig uitgebreid: 7 camera’s en 11 lenzen in 2 jaar – een indrukwekkend totaal.
Hoe dan ook, de Nikon 1 is interessant. Hoe goed de fabrikant erin geslaagd is het potentieel van verwisselbare optiek in combinatie met een kleine beeldsensor te benutten, en of het systeem als een serieus instrument kan worden beschouwd? Laten we proberen deze vragen te beantwoorden door de Nikon 1 V2 en Nikon 1 J3, twee huidige modellen van het Nikon 1 systeem, in gezelschap van 6 lenzen te testen.
Productiekwaliteit, controles en ergonomie
Het debat over sterke en zwakke punten is eindeloos, maar je kunt de kwaliteit van Nikon 1 niet ontkennen: beide modellen zijn gemaakt met zorg, precisie en aandacht voor detail, waardoor ze respect afdwingen en geen reden tot kritiek geven. Het bedrijf is niet verlegen met prijzen, maar de camera’s en lenzen van het systeem evenaren die in materialen en bouwkwaliteit. Nikon 1 J3 body is gemaakt van aluminium, Nikon 1 V2 chassis is gemaakt van metaal.
Het hoogwaardige plastic van het oudere model voelt prettig aan, in de lenzen van het systeem worden metaal en soortgelijke kunststoffen gebruikt. Het enige punt van kritiek is het ontwerp van de ingebouwde flitser op het jongere model: het roept twijfels op over de duurzaamheid ervan.
De geteste modellen lijken in veel opzichten op elkaar wat betreft functies en mogelijkheden; de verschillen zitten in de ergonomie, de kenmerken en de functionaliteit. De doelgroep van het testmonster is gemakkelijk herkenbaar aan zijn uiterlijk. Zo lijkt de lay-out en het ontwerp van de Nikon 1 J3 op de gebruikelijke compacte digitale camera’s geen zoeker, zeer weinig bedieningselementen, en het model is duidelijk ontworpen voor beginners en gebruikers van een “digitale camera” . De Nikon 1 V2 ziet eruit als een kleinere versie van een traditionele DSLR, met een elektronische zoeker en meer bedieningselementen; hij zal waarschijnlijk meer in de smaak vallen bij fotografen die hun opnamen snel onder controle willen hebben.
De Nikon 1 V2 is een van de aantrekkelijkste camera’s: de beelden doen helaas geen recht aan de geweldige combinatie van “speelgoedachtig” en compactheid met “ernst”.
De bedieningselementen op het bovenpaneel van de Nikon 1 J3 zijn beperkt tot een draaiknop voor het selecteren van opnamestanden en 3 knoppen – voeding, video-opname en ontspanner. De aan/uit-knop was even wennen: ik verwarde hem voortdurend met de video-opnameknop. De keuzeknop bevalt me niet: hij is handig geplaatst, maar ik begrijp niet waarom hij geen directe toegang heeft tot de creatieve modi. Het bovenpaneel van de Nikon 1 V2 is traditioneel en comfortabel: inschakelen gebeurt met de hendel op de ontspanknop, het keuzewiel geeft direct toegang tot alle opnamestanden en het bedieningswiel is goed geplaatst.
Het frontpaneel is bij beide modellen overzichtelijk: de bedieningselementen zijn beperkt tot de lensontgrendelingsknop en de AF-hulpverlichting. V2 voegt een infrarood afstandssensor toe. De as van de Nikon 1 J3, die alleen is uitgerust met een elektronische sluiter, is bedekt met een transparant scherm om de sensor tegen stof te beschermen; de Nikon 1V2, die de elektronische sluiter deelt met de mechanische sluiter, heeft geen dergelijk scherm.
Het achterpaneel van de Nikon 1 J3 is laconiek: overheerst het 3-inch 7,5 cm diagonaal display met een resolutie van 921.000 dots, met rechts daarvan de weergaveknop, de menutoegang, de multikiezer en de delete-knop. De helderheidsmarge van het scherm is voldoende voor gebruik in de meeste situaties, maar het faalt in fel zonlicht. Het is niet duidelijk waarom Nikon nog steeds geen touch-screen display gebruikt op zijn Nikon 1-camera’s: een dergelijke oplossing is duidelijk nodig en kan veel gemak en efficiëntie toevoegen.
Het display van de Nikon 1 V2 is hetzelfde als dat van het kleinere model, maar er is een elektronische zoeker boven, de knoppen bevinden zich links van het display en de DISP-knop en F-knop zijn toegevoegd aan de bedieningselementen voor directe toegang tot veelgebruikte instellingen. Het compacte formaat van de body stelt grenzen aan de grootte van de bedieningselementen, maar de Nikon 1 V2 heeft ze zo comfortabel mogelijk gemaakt. Ik zou ook willen toevoegen dat beide modellen een goede multi-selector hebben, waarmee snel door menu’s en camera-instellingen kan worden genavigeerd.
Ergonomisch gezien lijkt de Nikon 1 J3 op een gewone compactcamera, met een uiterst beperkte set bedieningselementen en een ongearticuleerde, onhandige greep. Het is geen alledaagse budgetcamera waar je alleen aan denkt als je van lens wisselt.
Nikon 1 V2 is vertrouwder en vriendelijker. Allereerst heeft hij een mooie elektronische zoeker met instelbare helderheid, dioptrie aanpassing en 100% zoekerdekking. Het oudere model is verrassend handiger dan verwacht: ondanks het kleine formaat zijn de bedieningselementen goed geplaatst, ligt de camera stevig in de hand en is de traditionele DSLR-vormige behuizing geen extravagantie in het ontwerp, maar een geslaagde oplossing die een comfortabele en betrouwbare bediening garandeert.
Flash
De door ons geteste modellen hebben hetzelfde ingebouwde flitsvermogen, dezelfde modi en dezelfde i-TTL-regeling het vorige vlaggenschip in de reeks, de Nikon 1 V1, had geen ingebouwde flitser . Flitsen gaat omhoog door op een speciale knop te drukken, de Nikon 1 J3 bevindt zich aan de linkerkant van de body naast de interface-aansluitingen.
Nikon 1 V2 – op de zijkant van het flitslichaam. De flitsspecificaties zijn zoals beweerd, maar de beperking van het jongere model – elektronische sluiter J3 geeft een synchronisatiesnelheid van slechts 1/60e van een seconde of langzamer – legt bepaalde beperkingen op aan succesvol werken in de invulflitsstand het oudere model bij gebruik van een mechanische sluiter is de synchronisatiesnelheid 1/250 seconden .
De accessoirepoort van de Nikon 1 V2 wijst ondubbelzinnig op de aanschaf van een on-camera flitser, maar de keuze van de fabrikant voor een speciale poort die de keuze beperkt tot slechts twee modellen – de Nikon 1 SB-N5 en SB-N7 – is verbijsterend. Ik denk dat de mogelijkheid om externe Nikon-flitsers te gebruiken veel Nikon DSLR-bezitters zou aanmoedigen om de Nikon 1 als tweede camera te kopen.
Focussen op
De geteste modellen gebruiken dezelfde autofocus-eenheden: een hybride systeem met 73 fasepunten en 135 contrastpunten. Volgens mij blijft de autofocus van Nikon 1 een van de leiders op de spiegelloze markt, hoewel de concurrenten de kloof in de twee jaar sinds de lancering van het systeem hebben verkleind. Niettemin is de autofocus van beide camera’s nauwkeurig, snel en betrouwbaar, ongeacht het gebruikte objectief.
De onmiskenbare pluspunten zijn de prestaties van tracking en continue autofocus; de bekende nadelen zijn het onvermogen om de keuze van de scherpstelmethode fase- of contrast-autofocus te beïnvloeden en de drastische drop-off bij ongunstige lichtomstandigheden wanneer de autofocus overschakelt op contrast-autofocus.
Handmatig scherpstellen blijft een rage: het bedieningsgemak van de draaibare multi-selector wordt sterk tenietgedaan door het gebrek aan detail in het display. Nikon reageerde op de kritiek van fans van handmatige scherpstelling door het topobjectief Nikon 1 Nikkor 32/1 uit te brengen.2 – De eerste lens van het systeem met een speciale handmatige scherpstelring.
Snelheid
Op het eerste gezicht is het moeilijk om de helden van de review toe te schrijven aan de recordbrekers: de tijd van inschakelen tot de eerste foto, opname op de geheugenkaart, bladeren en navigeren door het menu verschilt niet van de prestaties rivalen. Maar er zijn onmiskenbare voordelen aan de geteste modellen: een elektronische sluitertijd van 1/16000ste van een seconde en de mogelijkheid om een burst van 40 volledige opnamen te maken met maximaal 60 beelden per seconde. Beide zijn onopvallend wanneer je een snelle blik werpt op de specificaties, maar beide blijken nuttig te zijn in het gebruik.
Schieten
bruikbaarheid en ergonomie zijn belangrijk, maar beeldkwaliteit is nog steeds het belangrijkste kenmerk van fotografische apparatuur, en het is het vermogen van de ongewoon kleine sensor dat de grootste bezorgdheid heeft gewekt. Vergelijkbaar met de auto-industrie, waar het motorvolume een van de objectieve kenmerken blijft waarmee je rivaliserende modellen head-to-head kunt vergelijken, is het “motorvolume” – sensoroppervlak – van de Nikon 1 bijna de helft van het oppervlak van micro4/3-standaardsensoren 17,3×13 mm en 3,2 keer het oppervlak van APS-C-formaat sensoren 23,5×15,6 mm .
Laten we beginnen met de conclusies: geen wonder, maar ook geen verzengende teleurstelling over de geteste modellen. De fabrikant is erin geslaagd het maximale uit de inch-sensor te persen, maar concurreren op gelijke voet in ruis en dynamisch bereik is nog niet mogelijk. De geteste modellen zijn gebaseerd op Aptina CMOS-beeldsensoren met 14,2 megapixels en een ISO-gevoeligheid van 160-6400.
Detail en scherpte zijn prima, mede dankzij de hoge kwaliteit van de Nikon 1 optiek: geen van de 6 geteste objectieven gaf problemen of werd een beperkende factor. Nu is 14 megapixel resolutie nauwelijks een record, maar het is meer dan genoeg voor comfortabel werken en afdrukken tot A3-formaat+.
Ruis is te verwachten bij hoge ISO, maar goed belichte opnamen verrassen aangenaam: met uitgeschakelde ruisonderdrukking tot ISO 800, ISO 1600 is OK, ISO 3200 is ruwweg acceptabel, maar ISO 6400 is het vermijden waard, evenals de grote concurrenten. De ruisonderdrukking is zeer zacht, met behoud van zoveel mogelijk details.
De sensor is hinderlijk in onderbelichte gebieden: zonder ruisonderdrukking wordt opdringerige gekleurde ruis zichtbaar bij ISO 400, en het inschakelen ervan resulteert in een daling van de resolutie in onderbelichte gebieden die zijn gecorrigeerd.
Dit geldt ook in niet geringe mate voor RAW NEF fotografie: een frame zonder onderbelichte gebieden geeft geen problemen bij ISO 160-1600 en is aanvaardbaar bij ISO 3200. Ruisonderdrukking is aanwezig in RAW-foto’s, ongeacht de menu-instellingen, maar wordt heel voorzichtig toegepast.
Geen slecht resultaat, met een onverwacht klein verschil met de concurrentie. Maar veel hangt af van de juiste belichting.
Twee ongewone instellingen op de geteste camera’s. Enerzijds vertraagt de AutoISO-functie, die perfect werkt in de DSLR’s van Nikon, vaak op onredelijke wijze de sluitertijd om hoge gevoeligheidswaarden te vermijden, wat resulteert in onscherpe en buiten beeld staande opnamen; anderzijds is de ingebouwde belichtingsmeter geprogrammeerd om onderbelichting en bijgevolg het verschijnen van kleurruis te voorkomen, wat vaak resulteert in “uitgebluste” gebieden bij opnamen van scènes met een hoog contrast. De aangeboden Picture Styles hebben geen zichtbare invloed. Ik geef de voorkeur aan een traditionele “lichte belichting” en daarom had de standaardinstelling een negatieve 1/3 of zelfs 2/3 stop belichtingscompensatie, die een vertrouwd resultaat opleverde, zij het ten koste van gekleurde ruis.
Actieve D-Lighting corrigeert de situatie gedeeltelijk, en in automatische standen zou ik het gebruik ervan te allen tijde aanbevelen. Voor scènes met moeilijk contrast is de HDR-modus niet onredelijk. Het ontbreken van Exposure Bracketing was teleurstellend: in combinatie met de uitstekende continu-opnamesnelheid van 60 fps zou het een comfortabele HDR-shooter uit de hand zijn geweest.
Het jongere model heeft geen speciale AE-L/AF-L-knop: bij de V2 zit de AE-L/AF-L-functie op de multi-selector; bij de J3 wordt de belichting vergrendeld met slechts een halve druk op de ontspanknop.
De automatische witbalans werkte goed: beide camera’s leveren een betrouwbare en nauwkeurige kleurweergave, zelfs in moeilijke lichtomstandigheden.
Conclusie: ik had erger verwacht! Om te zeggen dat het Nikon 1 systeem de grote concurrenten overtreft is ongelukkig, maar gezien het verschil in beeldsensorformaat is het resultaat respectabel.
Video
Beide geteste camera’s bieden een indrukwekkend videopotentieel dat gelijk is aan, en vaak beter is dan, de concurrentie. Full HD-video met betrouwbare autofocus, voorspelbare belichtingsmeting, betrouwbare witbalans en flexibele instelbaarheid zal u niet teleurstellen.
Conclusies
Nikon 1 doorbreekt vooroordelen. Nikon 1 presteert eigenlijk beter dan de specificaties doen vermoeden. Nikon 1-camera’s zijn de volgende stap voor degenen die met digitale camera’s fotograferen maar hebben besloten voor een hogere kwaliteit en functionaliteit te gaan, en bij het kiezen van een tweede camera mogen gevorderde amateurs Nikon 1 absoluut niet vergeten: de ervaring en expertise van een van de onbetwiste marktleiders zijn volledig belichaamd in de camera’s en objectieven van Nikon 1.
Onder de vele superlatieven van het systeem: een reeks kwaliteitsobjectieven, een van de beste autofocusunits, een solide automatische bediening, hoogwaardige constructie en materialen.
Er zijn ook nadelen, zoals de hoge prijs, die vaak hoger is dan die van concurrerende modellen met grotere sensoren.
De Nikon 1 heeft een duidelijk potentieel en een duidelijke ontwikkelingsrichting: de vooruitgang is niet statisch, en over enkele jaren zullen de huidige beperkingen in verband met de fysieke omvang van de sensoren grotendeels zijn overwonnen. Nikon werkt aan de toekomst.
Beeldtests
Neutrale en correcte kleurweergave. Nikon 1 V2. ISO 250, 1/60 sec, f/8.
Hoge scherpte en geen “brij”, typisch voor kleinere sensoren. Nikon 1 V2. ISO 800, 1/25s, f/8.
Het helderheidsbereik van zelfs de meest complexe scène gaat de mogelijkheden van de sensor te boven. Hoge scherpte en details op het Nikon 1 10-30/3 kitobjectief.5-5.6 VR al bij volledig open diafragma. Nikon 1 V2. ISO 220, 1/125 s, f/3.5.
Nikon biedt een hoogwaardige superzoom met een equivalente brandpuntsafstand van 27-270 mm en optische stabilisator. Nikon 1 J3, 10-100/4-5 lens.6 VR. ISO 200, 1/250s, f/6.3, 100mm brandpuntsafstand Eq. 270mm .
Handheld nachtfotografie met het nieuwe Nikon 1 32/1.2 objectief. Nikon 1 J3, ISO 1100, 1/60 s, f/1.2. Ruisonderdrukking uitgeschakeld.
ISO 2200 – vervelende kleurruis en een duidelijk verlies van details. Nikon J3, ISO 2200, 1/30 s.
Uitstekende kwaliteit in gunstige omstandigheden. Nikon J3, ISO 160, 1/2500 s, f/2.8.
Het detail is afgezwakt, maar de kleurruis is onopvallend en gemakkelijk te verwijderen in de nabewerking. ISO 2800, 1/15 sec, f/5.6
In een poging onderbelichte gebieden te vermijden, “overbelicht” de automaat vaak de frames. Matrixmeting, ISO 160, 1/2000s.
Wat maakte de Nikon 1 V2 en Nikon 1 J3 beter dan je had verwacht? Was het de beeldkwaliteit, de gebruiksvriendelijkheid of iets anders? En zou je deze camera’s aanbevelen aan anderen?
Wat waren enkele specifieke kenmerken van de Nikon 1 V2 en Nikon 1 J3 camera’s die hen beter maakten dan verwacht? Hoe presteerden ze in vergelijking met andere camera’s in dezelfde prijsklasse?
Wat waren de specifieke kenmerken van de Nikon 1 V2 en Nikon 1 J3 die ze beter maakten dan je verwachtte?