Momenten van koffie rapsodie

Elke ochtend zet ik een pot op het vuur en drink sterke koffie. En voorheen dacht ik er niet aan hoe mooi gewone voorwerpen kunnen zijn voor het maken van verfrissende drank. Hoe mooi? Woorden kunnen niet overbrengen, het is beter om alles met eigen ogen te zien op de website

fotosky

, waar de “Coffee Rhapsody” fotowedstrijd onlangs werd afgesloten. Naar mijn mening zijn de werken in de categorie van het merk Mikma bijzonder. De finalisten filmden wat gewoon een nieuw model molen leek te zijn, maar telkens bleek het om iets groots te gaan. Kijk maar eens goed, misschien voel je een moment uit je eigen leven in deze opnames..

Petje af voor jou. Alles komt goed!

Beste reclamefoto. Marina Averyanova, Sint-Petersburg.

Kijkend naar de vrolijke rode koffiemolen herinnert men zich onwillekeurig de oranje kindertijd met zijn halfvergeten liedje … De hoed is af, het schooljaar is voorbij. Het aroma van de heuvel kan ik voelen met mijn ogen dicht. Het is een hectische ochtend, de laatste oproep is nabij. De eerste cyclus is voltooid. De koffiemolen heeft zijn licht al geknipperd en daarachter wordt de oranje zon sterker. Het reflecterende oppervlak is nog donker, maar het absorbeert het zonlicht al… A’s in de agenda, zelfs de koffiebonen geven groene scheuten. Er is iets nieuws en onontdekt in het verschiet..

Rood op zwart. Het symbool van verandering

Beste tijdschrift cover foto. Tatiana Struik, regio Kaliningrad.

Ik kan niet lang naar deze klaprozen kijken. Carmen Suite speelt, steeds weer opgaand in een uitputtende wervelwind. Wie het heeft meegemaakt, begrijpt het. Een andere stad, een ander land, een andere familie. Rode klaprozen schitteren als symbool van verandering. Er is een nieuwe realiteit rond, maar de ziel is teruggetrokken, pijnlijk dissonant, als wit op zwart. Maar veel wit is er niet meer: een kopje espresso en een paar rafaelka’s voor één keer… De koffiemolen heeft zijn dop er weer afgehaald, maar deze keer zijn de koffiebonen nog heel, de cyclus is niet rond, de ziel doet geen pijn..

Het licht van een vakman in een hoge toonsoort

Alexey Lukin, Kharkov

Een onverwachte hoek. Er is ergens een crisis, een oorlog wordt uitgevochten, het is erg verontrustend. En op deze foto, totale sereniteit. Alsof ik opnieuw geboren ben. Alsof er geen noodzaak is om te concurreren, geen noodzaak om door te breken, geen noodzaak om te overleven… Ik ben zelfs verloren… Wanneer voelde het ooit zo?? En waren? Waren! Toen een schoolmedaille scheen. Toen de deur openzwaaide voor de mars van Mendelssohn… Toen de oudste dochter was geboren en al de jongste. ♪ Toen ik mijn eigen bedrijf begon ♪. Toen ik het huis bouwde… Dank aan de meester voor het licht in een hoge sleutel!

Een stilleven van opstandige jeugd

Elena Belousova, St. Petersburg

Een foto die ik nooit eerder heb gezien. Maar alles in het leven herhaalt zich! Het dikke vignet en de lichtgekleurde vlek rieken onmiddellijk naar tienerzotheid. Ik heb er elke dag mee te maken als mijn zoon een kopje koffie inschenkt … Het kopje is niet eenvoudig, het handvat is als een abstruse Mebiusstrip. Het is allemaal actueel: licht en stemmingsschakeringen, comfortgewoonte en verlangen naar kampvuren. Zelfs een regel over Serov en Aivazovski is te lezen – oh, hoe mooi, hoe fris waren de rozen. En allemaal samen, allemaal samen in één rebelse ziel. Alles bij elkaar genomen is het een nieuw leven