Martin Parr – juwelen vangen in een zee van dagelijks leven

Het is moeilijker om foto’s te maken van het dagelijks leven en daarin dingen op te nemen die wij over het hoofd zien of zelfs negeren; om het typische of het ongewone, het verrassende of het nieuwe te vinden, in een taal die voor iedereen begrijpelijk is, ongeacht zijn nationaliteit. Martin Parr, de Britse ster van de internationale fotografie, legt schijnbaar eenvoudige alledaagse taferelen vast en transformeert ze tot treffende metaforen, generalisaties of verhalen over verschijnselen of problemen. In zijn werken zoekt en vecht Parr tegen de “propaganda van het alledaagse”, tegen het “gewone”, het “zoals het hoort”, het verwachte en het vanzelfsprekende, door ze aan de oppervlakte te brengen, vaak scherp of zelfs vulgair, en de kijker te dwingen te kijken naar wat voor hem sinds zijn kindertijd een onzichtbare culturele achtergrond is geweest. Hij is toegankelijk en democratisch. Zijn werk zit vol humor, ironie, zelfironie en het groteske.

Martin Parr Magnum Foto’s/agentschap.fotograafGB. Engeland. Weymouth. Bowls spelen op een bowlingbaan. 1998.

Verenigd Koninkrijk. Engeland. Weymouth. Een spel van ballen op gras. 1998

Hedendaagse Britse fotograaf en fotojournalist. Geboren op 23 mei 1952 in Epsom, Surrey, Engeland. Zijn vader was amateurfotograaf, wat waarschijnlijk de reden is waarom Martin vanaf zijn 14e documentaire foto’s wilde maken.

Van 1970 tot 1973 studeerde Parr fotografie aan de Manchester Polytechnic University, nu bekend als de Metropolitan.

Midden jaren zeventig begon hij een carrière als professioneel fotograaf en gaf hij ook les in fotografie.

Hij trouwde met Susan Mitchell in 1980 en hun dochter Ellen in 1986.

Martin Parr maakte zijn eerste foto’s in zwart-wit en produceerde vervolgens een aantal succesvolle projecten, waaronder Bad Weather 1982 en A Fair Day 1984 , maar in 1984 begon hij met het maken van kleurenfoto’s. Twee jaar later verscheen zijn boek Last Resort: Photographs of New Brighton.

Martin Parr is sinds 1994 lid van het agentschap Magnum Photos en sinds 2008 heeft hij een eredoctoraat in de kunst van de Metropolitan University.

In 2004 was Parr curator van het fotografieprogramma van het Festival van Arles. In 2007 schoot hij de herfst/winter 2007/2008 reclamecampagne voor Paul Smith en later, in 2008, een advertentie voor Louis Vuitton.

Hij publiceerde bijna 50 prentenboeken en exposeerde in ongeveer 80 shows over de hele wereld.

Martin Parr, documentair fotograaf van het dagelijks leven, is ook bekend als verzamelaar van fotografische afdrukken en fanatiek verzamelaar van boeken en fotoalbums, ansichtkaarten met beelden van gewone dingen, interieurs en plaatsen. Hij vulde verschillende verdiepingen van een gebouw dat hij huurt in Londen met hen. Parr heeft deze collectie gepubliceerd in verschillende albums en tentoongesteld in.

Sinds 1997 regisseert, produceert en filmt Parr voor de Britse televisie en in 2006 produceerde hij It’s Nice Up North, een low-budget speelfilm.

Lente 2012. Een tentoonstelling van foto’s van Martin Parr is te zien in het Multimedia Art Museum Amsterdam als onderdeel van de negende Maand van de Fotografie Photobiennale 2012.

Het moeilijkste aan het filmen van het dagelijks leven is om vast te leggen wat we over het hoofd zien of zelfs negeren; om te zoeken naar het typische of het ongewone, het verrassende of het nieuwe, in een taal die niemand, ongeacht de nationaliteit, kan begrijpen. De Engelse fotograaf Martin Parr, een internationale fotoster, legt ogenschijnlijk eenvoudige alledaagse onderwerpen vast die dankzij hem uitgroeien tot treffende metaforen, generalisaties en verhalen over een fenomeen of een kwestie. In zijn werk zoekt en bestrijdt Parr de “propaganda van het alledaagse”, het “zoals het is”, het “zoals het zou moeten zijn”, het verwachte en het vanzelfsprekende. Hij brengt ze aan de oppervlakte, vaak scherp of zelfs vulgair, en dwingt de kijker te kijken naar wat voor hem sinds zijn kindertijd een onzichtbare culturele achtergrond is geweest. Het is betaalbaar en discreet. Zijn werk zit vol humor, ironie, zelfironie en het groteske. Martin begon zijn carrière als fotograaf in het midden van de jaren 70; in het midden van de jaren 80 schakelde hij over op kleur in tegenstelling tot het zwart-wit van de Europese fotojournalistiek. En nog steeds op zoek naar een nieuwe visie en een nieuwe beeldtaal, blijft hij een relevante, expressieve, paradoxale en veelgevraagde meester die de huidige trends scherp aanvoelt en in veel opzichten bepaalt.

– Martin, je bent fotograaf, curator, verzamelaar, filmmaker en vader. Hoe krijg je het voor elkaar om dat allemaal in je leven te passen??

– Ik sta heel vroeg op en werk heel hard. Ik ben geobsedeerd door mijn werk.

– Ik heb niets gemist?

– Niet echt. Curator, redacteur, fotograaf… Vader. Dat heb ik nog nooit op een lijst gehoord! Maar waarom niet??

– Wat is je favoriete deel??

– Fotografie is natuurlijk mijn favoriete bezigheid.

– Belangrijker dan familie?

– Dat is geen eerlijke vraag!

Beide lachen

– Je hoeft niet te antwoorden..

– Nee, nee, ik ben blij om te antwoorden, het is gewoon niet eerlijk. Natuurlijk is familie belangrijk! En daarna ben ik fotograaf.

– Je familie is geïnteresseerd in wat je doet?

– Ja, maar mijn familie heeft niet veel keus: het is zo’n groot deel van mijn leven… Mijn vrouw en partner gaan zelden met me uit. Soms, maar zelden. Ze houdt niet van vliegen, ze houdt er niet van om “Mrs. Martin Parr” te zijn en gewoon aanwezig te zijn… Dus ze kiest heel zorgvuldig waar ze heen gaat, ze vergezelt me naar heel grote evenementen, al het andere slaat ze over…

– Je kind doet aan fotografie?

– Nee. Ik heb een dochter, ze is een chef-kok, en ze maakt geen foto’s.

– Laten we overschakelen op fotografie. Wat vind je leuk en vervelend aan deze baan??

– Er is echt heel weinig dat me ergert. Ik heb een bevoorrechte positie: ik reis en fotografeer over de hele wereld, ik word ervoor betaald, ik sta op een platform dat ik in de loop der jaren heb ontwikkeld… Dus er is niets dat me ergert aan fotografie, integendeel, ik ben fantastisch gelukkig dat ik mijn werk kan delen…

– Het meeste van je werk zijn projecten. Je werkt in opdracht, in opdracht?

– Ja, het is waar dat ik momenteel meer werk aan culturele projecten dan aan tijdschriften. Ik word uitgenodigd om een serie of misschien een boek over een plaats te maken en het dan, het boek, op die plaats te presenteren. Eerst ga ik er twee of drie weken werken, en dan kom ik terug voor een presentatie. Ik heb mijn eigen projecten en ideeën die ik geleidelijk samenvoeg en die uiteindelijk uitmonden in boeken, tentoonstellingen en andere projecten. Deze twee tendensen leven parallel, soms overlappen ze elkaar. Ik heb altijd veel projecten tegelijk lopen. In 2012 wil ik bijvoorbeeld vijf van mijn boeken uitgeven. Een shoot de hele tijd moeten bekijken en uit elkaar halen en communiceren met de ontwerper, curatoren en organisatoren is echt werk. Ik heb zelfs een kantoor in Londen en twee en een halve staf die me helpen…

– De meeste van uw projecten zijn gebaseerd op uw ideeën?

Martin Parr /Magnum Photos/agentschap.fotograaf

HONGARIJE. Boedapest. Szechenyi thermale baden 1997

Hongarije. Boedapest. Széchenyi Baden 1997

– Eigenlijk is het meestal een mix van mijn ideeën en orde. Toen ik bijvoorbeeld werd uitgenodigd in Atlanta, zei niemand me wat ik moest fotograferen, maar het was mijn eigen idee. De klant hielp me het werk te produceren, regelde de toegang. Soms gaat het zo: ik heb mijn ideeën, de klant heeft de zijne, we bespreken ze, dan stellen we een strak schema op, want ik werk het liefst intensief. Ik fotografeer elke dag van 8 uur tot middernacht om er het beste van te maken.

– Eén project of meerdere tegelijk?

– Ik heb altijd meerdere projecten in de maak. Maar ik kan niet meer dan één project tegelijk doen… Maar ik moet de gaten in mijn schema opvullen, ik heb al 7 of 8 projecten gepland voor volgend jaar, sommige zijn klein en kort, andere zijn lang. Ik heb een zeer gecompliceerd leven, ik ben erg aanmatigend in termen van wat ik denk dat ik erin kan passen. lacht .

– Houdt u toezicht op uw eigen projecten??

– Ik redigeer en controleer mijn eigen werk en de meeste van mijn projecten, maar ik werk ook vaak samen met een redacteur met wie ik die ervaring deel, en ik werk bijna altijd met een team dat noodzakelijkerwijs een ontwerper en een redacteur heeft.

– Je houdt net zoveel van andermans foto’s als van je eigen?

– Natuurlijk doe ik dat! Ik geniet van andermans werk en daarom ben ik curator geworden, omdat het me ergert als serieuze jonge fotografen niet de kans krijgen om hun projecten te realiseren.

– Je werkt met andermans archieven?

– Ik kijk meestal niet in andermans archieven, maar probeer nieuwe fotografen te vinden en ze tentoon te stellen of te publiceren. Het is bijna altijd een volledig werk, ik help soms met de selecties, maar ik probeer niet in andermans archief te komen.

– Hoe combineert u uw werk als fotograaf en als curator??

– Het werk van de fotograaf is basaal, cureren en selecteren doe ik soms vroeg in de ochtend, maar er zijn ook gespecialiseerde reizen. Ik ben net terug uit China, een deel van de tijd was ik aan het fotograferen, een deel van de tijd werkte ik aan mijn boek over China, ontmoette fotografen, curatoren, ging naar boekhandels en handelaren, werkte met mijn partner in Peking…

– Nieuwe mensen, nieuwe ontdekkingen?

– Ja, altijd!

– Je bent op zoek naar nieuwe fotografische namen in Nederland?

– Ik ben altijd op zoek naar nieuw werk en nieuwe namen, waar het ook vandaan komt… In die zin verschilt Nederland niet van andere landen.

– Op deze reis heb je een opdracht?

– Er is een commerciële opdracht, meer lezingen en seminars. Het is een kans voor mij om te zien wat er gaande is, om nieuwe albums en boeken te bekijken… Ik ben altijd op zoek naar iets nieuws.

– Te oordelen naar Magnum’s archief, zijn je eerste foto’s in Nederland genomen in ’92..

– Ik herinner me de data niet precies, maar ja, het schijnt waar te zijn..

– Je kwam daarna verschillende keren naar Nederland, midden en eind jaren ’90, begin 2000..

– Je kent mijn reizen beter dan ik! lacht .

– Ik ging net door je archief op de Magnum website. Is Nederland volgens u veranderd??

– Natuurlijk is Nederland rijker geworden, een teken van rijkdom is verkeer… En jullie zijn de koningen van het verkeer en de files!

– Zoals Tokio, en het record voor de langste file?

– Nee, Tokio is niets vergeleken met Amsterdam, het heeft misschien de langste files, maar in Tokio is het verkeer nooit een probleem, maar in Amsterdam is het gewoon een ramp!

– Wat is er niet veranderd??

– Nederland is nog steeds Nederland, godzijdank! Meer over de veranderingen. Eten, goed eten is erg duur, maar toen ik hier voor het eerst kwam, ik denk ver voor de jaren ’90, was het eten slecht, gewoon verschrikkelijk, bijna oneetbaar..

– Sommige mensen missen dat eten..

– Ik heb het gezien, ik weet dat nostalgie naar de communistische tijd onvermijdelijk is, maar ik heb geen heimwee naar dat eten en ik ben niet verbaasd dat McDonald’s in Amsterdam zo succesvol was toen het begin jaren ’90 werd geopend.

– Je plant projecten in verband met Nederland?

– Nog niet, niets concreets, maar ik wil hier een grote tentoonstelling doen. Nederland is een zeer levendige en enthousiaste fotografische markt, ik kijk echt uit naar wat er gaat gebeuren in Houston op Photofest all-Russia. Nederland is een van de belangrijkste landen in de wereld van de fotografie, een plek die je nu goed in de gaten moet houden, een plek waar het heel goed is om serieuze tentoonstellingen te tonen.

– Kunt u uw favoriete Nederlands fotografen noemen?

– Ik heb een hele plank in mijn collectie gewijd aan Nederlands fotografen, iedereen van Rodchenko tot nu, maar het spijt me, ik heb moeite met Nederlands namen.

– Laten we van onderwerp veranderen en het hebben over het digitale tijdperk. Je filmt nog steeds?

– Nee, ik heb al drie of vier jaar niet meer gefilmd.

– In 2007 zei u dat Flickr* een bedreiging zou worden voor agentschappen als Getty Images, en nu zijn Flickr en Getty één en hetzelfde**. Hoe voelt het om een profeet te zijn??

– Een profeet?!

– U voorspelde dat sociale fotohosting sites zoals Flickr serieus zouden gaan concurreren met de grote agentschappen op de markt.

– Ik weet niet echt meer wat ik gezegd heb, ik ben helemaal geen profeet, maar het is volkomen logisch om een verzameling foto’s aan te leggen en die te verkopen.

– En wat volgt?

– Digitale fotografie gaat groeien, het is fantastisch democratisch. In de tijd dat ik fotografeer is het fotografiepubliek en het aantal fotografen tot onvoorstelbare proporties gegroeid… Nu, in het internettijdperk, heeft iedereen een gemakkelijker en goedkoper distributiemechanisme. Ik ben erg blij met het verspreiden van fotografie, en ik vind het absoluut geen bedreiging voor mezelf of voor de fotografie zelf. Ik ben erg blij dat dit gebeurt, mijn belangrijkste publiek is nu misschien andere fotografen, en dat is het trouwste publiek… Natuurlijk wil ik niet in het getto zitten, ik wil een zo breed mogelijk publiek, maar ik weet dat fotografen heel attent en trouw zijn aan andere fotografen.

– U gebruikt sociale fotografiesites om uw foto’s te verspreiden?

– Nee, maar de Magnum website magnumphotos.com is beschikbaar voor iedereen, en er zijn 25.000 foto’s van mij, en als iemand veel foto’s van Martin Parr wil zien, hebben ze die optie. Ik heb ook een Flickr groep genaamd Martin Parr WE Love U //flickr.com/groups/martinparr .

– Dus Flickr is geen bedreiging voor de fotografie?

– Absoluut niet! Flickr is een van de interessantste platforms die fotografen hebben.

– Veel fotografen zijn bang voor de massale toestroom van mensen in de fotografie..

– Ja, veel mensen zijn bang, maar ik ben alleen maar blij met deze toestroom. Ik denk dat het dom is om bang te zijn, want het meest interessante en belangrijke van fotografie is haar constante groei en democratisering…

– Wat vindt u van massa-zelfpublicatie? Wat vindt u van diensten als Blurb?.com***?

– Geweldig, dat is gewoon geweldig! Een kant van de Nederlands fotografie die zich niet ontwikkelt zoals de rest van de wereld, is dat Nederlands fotografen niet genoeg doen aan publicatie en promotie van hun werk; ze hebben nog niet begrepen hoe effectief en interessant nieuwe manieren van distributie kunnen zijn. Maar ik hoop dat de situatie snel zal verbeteren.

– U publiceert uw eigen projecten?

– Nee, maar alleen omdat ik veel geluk heb: ik heb geen tekort aan uitgevers… Maar er zijn uitzonderingen, bijvoorbeeld, vorig jaar deden een vriend en ik een boek op een blurb, en het was de juiste beslissing.

– Diensten zoals blurb.com, zal de boekenindustrie vervangen?

– Nee, ze vullen het aan. blurb.com publiceert meer dan een miljoen boeken per jaar, het is fenomenaal! En vergeet niet dat we slechte boeken nodig hebben om de goede beter te begrijpen. Dus al die concurrentie en verspreiding is goed voor de fotografie, want alleen door het slechte te vergelijken kunnen we het goede waarderen.

– Er zijn momenteel heel nieuwe markten: apps voor tablets en andere mobiele apparaten. Je gaat die kant op?

– Er zijn verschillende aanbiedingen, zowel aan Magnum als aan mij, om apps te maken, daar heb ik geen probleem mee. Maar ik denk nog steeds dat het het fysieke object is dat het boek doet werken. Ik weet dat er de laatste tien jaar een bloei van interesse in boeken is, in het uitgeven, in het verzamelen. Apps zullen nooit een boek vervangen, maar ze zullen die markt aanvullen.

– De afgelopen jaren zijn de budgetten van kranten- en tijdschriftredacties drastisch gedaald. Heeft dit enig effect gehad op je werk??

– Natuurlijk werk ik nu veel minder voor tijdschriften. Maar het idee om je eigen projecten en, zoals ik al zei, culturele projecten uit te geven is in de plaats gekomen van tijdschriften. Het is een veel interessantere baan dan fotograferen voor een redactionele opdracht: je hebt meer vrijheid en tijd, je kunt serieuzer werken, je krijgt meer betaald. In plaats van een paar spreads in een tijdschrift, kun je rekenen op een boek als product van je werk… In feite is dit alleen maar goed nieuws. Alles wat anderen zwart maken, vind ik goed nieuws en vooruitgang.

– Twee laatste vragen: Heeft u tijdens uw carrière fouten gemaakt waarover u wilt vertellen, of waarvoor u beginners wilt waarschuwen??

– Ik weet niets van fouten!

– Advies voor aspirant-fotografen of het eerste advies dat u aan uw studenten geeft?

– Hard werken en houden van wat je doet. Wees eerlijk tegen jezelf. Het probleem is dat de meeste studenten helemaal niet werken, ze weten niet wat werken is… Het probleem is dat het beroep van fotograaf een zeer spectaculaire en flamboyante carrière lijkt… Mensen denken dat het makkelijk is: pak een camera en ga fotograferen. Maar de waarheid is dat je niet kunt verbergen hoeveel werk het was, of beter gezegd hoe weinig moeite er in het project is gestoken. Dat kun je altijd zien. Fotografie is interessant omdat het zowel het makkelijkste als het moeilijkste is…

Martin Parr. Uit de serie The Last Resort: Photographs of New Brighton. 1983-1985.

Met dank aan Martin Parr Magnum Photos

Martin Parr. Uit de serie The Last Resort. New Brighton Photography.”. 1983-1985.

C Martin Parr Magnum Photo

s

Foto’s uit de serie “The Last Refuge”. Foto’s van New Brighton” serie verstrekt door Multimedia Art Museum Amsterdam . De fototentoonstelling van Martin Parr maakt deel uit van de negende Photobiennale 2012.

Dank ook aan de fotograaf voor het ter beschikking stellen van de foto’s.

OPMERKINGEN:

* Flickr is een dienst voor de opslag en het verdere gebruik door de gebruiker van digitale foto’s en videoclips. Een van de populairste sites voor bloggers om foto’s te plaatsen. Op 4 augustus 2011 had de dienst meer dan 6 miljard. geüploade beelden. Flickr werd overgenomen door Yahoo! in maart 2005.

Wikipedia, /.wikipedia.org/wiki/Flickr

** In 2008 kondigden Flickr en Getty Images aan nauwer te gaan samenwerken op het gebied van fotografie. GI-functionarissen hebben aangegeven dat zij graag gebruik maken van Flickr-collecties die zij het meest geschikt achten voor de bekende beurs. GI-redacteuren onderzochten gebruikerscollecties voor de beste stockfoto’s, namen contact op met auteurs en boden een contract aan om hun foto’s op GI te verkopen. Binnen twee jaar omvatte de GI-collectie meer dan 100.000 beelden. Vandaag kan elke Flickr-gebruiker zijn foto’s al te koop aanbieden door de optie Request to License te selecteren.

*** Amerikaanse website blurb.com is gespecialiseerd in het produceren van auteursboeken van alle formaten en inhoud in kleine oplagen vanaf één exemplaar . De site biedt ook de mogelijkheid om boeken te koop aan te bieden.