Lessen van Rozow: leven zonder spiegel in het gevoel van de toekomst

Het begon afgelopen voorjaar toen Sony zo vriendelijk was verschillende Nederlands fotografen aan te bieden om een noviteit te testen – ’s werelds eerste full-frame spiegelloze RX1, de kleinste en lichtste full-frame camera ter wereld. Waar, met een ingebouwde, niet-vervangbare lens. De camera werd cadeau gegeven, met de vraag om mijn indrukken op het web te publiceren.

Foto 1. Rood-en-zwart.

Een nachtopname van de etalage van een winkel met pruiken, gemaakt met een van Olympus’ beste snelle lenzen. Een ringvormige scherpte op de voorgrond ontmoet stamboombokeh in het middelste en rechter derde deel van het kader. Trillingsgecompenseerde opnamen uit de hand garandeerden een perfecte scherpte, terwijl de hoge gevoeligheid het gemakkelijk maakte om de levendige kleuren in het RAW-bestand te krijgen.

Camera: Olympus OM-D E-M5

Objectief: Olympus M.ZUIKO 12/2.0

Gevoeligheid: 1600 ISO

Sluitertijd: 1/80 sec

diafragma: f/4

Belichtingscompensatie: -1,0 EV

24mm brandpuntsafstand bij film.

Deze baby werd toen al wereldwijd bejubeld als de “leica killer”, maar bruidsfotografen keken me minachtend aan en niemand in de metro reageerde ook maar een beetje. Ik werd er op het eerste gezicht verliefd op vanwege zijn onopvallendheid.

De Sony RX1 werd al snel een onmisbare metgezel. Zelfs op weg naar de bakker hing ik het om mijn nek. In slechts twee maanden heb ik veel mooie foto’s gemaakt. Velen zijn bezig met het maken van commerciële foto’s. Ik moet bekennen dat ik het met mijn oude optiek had kunnen doen, maar de Zeiss trekt zo lief..!

Na twee weken met mijn Nikon te hebben geleefd, heb ik besloten hem voor altijd te houden. Maar beloven is niet trouwen! Verkocht aan! Vier maanden later. Ik heb al twee spiegelloze camera’s gekocht in plaats van één. Ik heb nu twee Olympus, de OM-D E-M5 en de E-M1.

Ik ben Nikon al veertig jaar trouw en gebruik altijd hun topklasse camera’s. Ik bezit nog steeds twee Nikons, een D4 en een D800, maar ik fotografeer er steeds minder vaak mee.

Ik zie dit als een trend die de keuze van een groot aantal fotografen op beslissende wijze zou kunnen beïnvloeden. Daarom wilde ik mijn ervaringen met het leven zonder spiegel delen… Ik heb het gevoel dat de wereld binnenkort DSLR’s zal opgeven… Veel amateurs die vroeger compactcamera’s kochten, fotograferen nu al met smartphones, en de profs krijgen binnenkort spiegelloze reporters met sensoren van verschillende grootte van de industrie. DSLR’s zullen er waarschijnlijk nog wel een tijdje zijn, maar de massaproductie zal afnemen.

Wat hebben DSLR’s gedaan met professionals??

Ooit bezat mijn vader een Fodis van Fodis, de merknaam voor een meetzoeker die in 1924 door Leica in Duitsland werd gemaakt . – Rood. FED-2 camera. Voor jongere fotografen moet ik u eraan herinneren dat de naam staat voor Felix Edmundovich Dzerzhinsky. De reden daarvoor is eenvoudig: de eerste FED’s werden uit Duitse onderdelen samengesteld door jeugdige delinquenten en zwervers in een strafkolonie. Dankzij de jongeren hebben zij het Sovjet volk kennis laten maken met de Leica camera. De FED’s hadden een afstandsmeter. Je hebt twee lenselementen uitgelijnd aan weerszijden van de zoeker…

Toen werd de foto als scherp beschouwd, en kon je de sluiter loslaten… Het scherpstellen ging erg traag en ongemakkelijk, maar het grootste probleem was dat het beeld in de zoeker donker en blind was en geen indicatie gaf van de scherptediepte. In de begindagen van de fotografie vond ik het een groot ongemak. En daarom is de SLR uitgevonden. Tijdens het nemen van een foto kon een fotograaf door de hoofdlens van de camera al zien wat scherp was en wat niet, en zelfs in welke mate.

Ik heb echter duur betaald voor deze lekkernijen met een op-en-neer spiegelmechanisme naast de optische zoom. Zijn slagen hebben een ritseling veroorzaakt. Om dit ongeluk tegen te gaan, vonden ze de demper uit… Door de spiegel moest ik de flens van de optiek vergroten en de camera’s wat dikker maken. Destijds stonden ze bekend als smalfilmcamera’s, nu worden ze met enige minachting full-frame genoemd. De uitbreiding van het werkgebied bracht een vergroting van de afmetingen en het gewicht van de lenzen met zich mee.

Na het meer dan een halve eeuw te hebben volgehouden, kwam het moment waarop een full frame matrix in de afmetingen van de legendarische “Leica” werd geperst, met behoud van de mogelijkheid om door de lens te kijken. Het gewicht van de pro-segment camera’s is in één keer bijna gehalveerd. De begeerde en prestigieuze DSLR’s zijn verleden tijd geworden.

Met de introductie van de Sony RX-1 full frame camera is het alsof de fotografische gemeenschap wakker werd en zich meteen realiseerde dat het tijd is om afscheid te nemen van de spiegel, en dus de noodzaak om te investeren in een vervangend systeem.

Het is duur, maar net zo onvermijdelijk als de overstap van film naar digitaal.

Voor de recordbrekende baby waren alle spiegelloze camera’s, behalve de Leica, bijgesneden, wat betekent dat ze kleine sensoren hadden. Voor wie het niet weet: het belangrijkste verschil tussen bijgesneden en volformaat is dat je met grotere sensoren een kleinere scherptediepte kunt krijgen, wat een prachtig onscherp bokeh oplevert.

Toch kun je op een bijgesneden formaat nog steeds pure bokeh krijgen met zeer snelle lenzen foto 1 , maar in ieder geval niet met kleine sensoren waar je bij hoge gevoeligheden bestanden van dezelfde kwaliteit kunt krijgen. Sony full-frame camera’s maken opnamen met 12.800 ISO en produceren uitstekende bestanden voor drukwerkreproductie. En de beste professionele bijgesneden spiegelloze camera’s leveren een vergelijkbaar bestand bij 1600 ISO foto’s 1 en 2 .

Foto 2. Een nachtelijke test.

Nacht. Genomen onder een straatlantaarn. Dat wil zeggen, het licht is erg laag en het contrast is erg hoog. En toch produceerde de kleine full matrix spiegelloze camera een bestand van zeer hoge kwaliteit. Ik hoefde niet te vechten tegen ruis want die was er niet, ik hoefde geen korrel te onderdrukken en de scherpte en details waren beter dan op de Nikon D4 onder ongeveer dezelfde omstandigheden.

Camera: Sony DSR-RX1

Lens: Geïntegreerde 35/2.0

Gevoeligheid: 12.800 ISO

Sluitertijd: 1/400s

Diafragma: f/2.8

Belichtingscompensatie: +0,3 EV

Wat ik leuk vind in het leven zonder spiegel?

Lichtheid! De lichtheid van het leven is buitengewoon! Ik ga nu zelden van huis zonder mijn camera. Het was eerst mijn droom, maar nu is het werkelijkheid. Meteen nam het aantal goede genre-, portret- en architectuurfoto’s enorm toe… En ik heb bijna geen concessies gedaan aan de kwaliteit. Bovendien nam ik sommige scènes zelden op en nu kan ik ze op elk moment opnemen als ik ze zie…

Om u een voorbeeld te geven, volgen hier enkele foto’s die met een Olympus M supertelecopter zijn genomen.ZUIKO 75-300/4.5-6.7. Het is een zoom voor de spiegelloze Olympus met een bijgesneden 2. Dat is een volledig frame van 150-600mm. Ik moet zeggen dat fotograferen met die televisies op mijn Nikon helemaal niet triviaal is. Je moet je er op voorbereiden. Je hebt een zwaar statief nodig. Je moet een kabel of radiotrekker gebruiken om de sluiter te ontspannen, en je moet eerst de spiegel optillen. Maar zelfs dat levert niet altijd een scherp beeld op… U kunt niet met uw voeten in de buurt van het statief stampen als u fotografeert, of fotograferen vanaf bruggen of hoge gebouwen. Je kunt niet schieten boven de metro, bij een tram of bij auto’s. Ik moet oppassen voor de wind… Dus het is moeilijk om een scherpe foto te maken.

Maar onlangs schepte een beroemde collega van mij op dat het voor hem geen probleem was. Hij nam een havik van zijn handen toen hij aan het jagen was. met een spiegel! Als een dappere musketier, kan ik alleen maar het stof van mijn laarzen vegen met mijn hoed in bewondering.

Voordat ik de Olympus kocht, en ik heb er twee, de OM-D E-M5 en de E-M1, fotografeerde ik soms uit de hand met de Nikon op 400 mm met stabilisatie. In fel zonlicht was het mogelijk om scherpe bestanden te krijgen.

Maar wat ik nu doe met Olympus zonder aarzeling, in het voorbijgaan, kon ik vroeger niet eens dromen. Ik gebruik het voor zeer bewegende onderwerpen, op grijze dagen, ’s avonds en ’s nachts. Met of zonder statief. De supertelefoto werd een tijdje mijn favoriete lens foto’s 3-6 .

Maar ik ben ook heel tevreden over de groothoekoptiek van mijn spiegelloze camera’s. Hier zijn twee foto’s genomen met niet erg populaire lenzen foto’s 7 en 8 .

Sony en Olympus zijn de eerste twee bedrijven met spiegelloze camera’s. Ze hebben hun camera’s volgestopt met een heleboel nieuwe functies die we nog niet hebben kunnen evalueren. Olympus heeft bijvoorbeeld de optie om de automatische sensorstabilisatie in alle mogelijke richtingen uit te schakelen en alleen te kiezen voor verticale of horizontale stabilisatie. Deze functie opent de mogelijkheid om nieuwe visuele effecten te verkrijgen bij lange sluitertijden. Bijvoorbeeld door alles horizontaal glad te smeren en het verticale vet scherp te houden. Nu is het hoog tijd voor allerlei experimenten met vetten foto 9 .

Ik kon geen volledige Sony RX1 doen in één tijdschriftartikel. Ik kan alleen maar zeggen dat het alle lof die er al over is geuit te boven gaat, maar te oordelen naar de snelheid waarmee Sony octrooien verwerft voor nieuwe en nieuwe uitvindingen, staan ons in de zeer nabije toekomst nog vele aangename verrassingen te wachten.

De twee full-format verwisselbare optieken die al over de wereld zijn gevlogen, de Sony A7 en Sony A7r, hebben er, ondanks de stromen yelp, niet voor gezorgd dat ik een van beide wil kopen. In termen van sommige kwaliteits-/prijsvergelijkingen zijn ze nog steeds inferieur aan top Nikons. En daarom gebeurt er iets vreemds.

Ik fotografeer bruiloften met twee systemen. “Nikon voor alle belangrijke trouwfoto’s, en portretten, blikken, niet-verplichte genre scènes met Olympus met diafragma fixes. Hetzelfde gebeurt in de productie. Onderwerp en macro – voor Olympus. Voor de Nikon D800 blijven alleen landschappen, architectuur en opdrachten met behoefte aan superdetail voor hoge vergrotingen over.

Foto 3. aerobatics

van “Birds in the City” serie .

Scherpe vogels in vlucht zijn alleen gegarandeerd bij sluitertijden sneller dan 1/2000s. Daarom moest ik zelfs op een zonnige dag de gevoeligheid verhogen, alle vijf de assen inschakelen en de maximale sluitertijd van 10 beelden per seconde gebruiken. Deze opname werd gemaakt bij de eerste poging. Maar geen tweede: er was die dag geen andere brutale in de kudde.

Camera: Olympus OM-D E-M5

Objectief: Olympus M.ZUIKO 75-300/4.8-6.7

Gevoeligheid: 640 ISO

Sluitertijd: 1/4000 sec

Diafragma: f/5.6

Belichtingscompensatie: -0,3 EV

Brandpuntsafstand bij 218mm film.

Foto 4. Bij zonsondergang

van Kusadasi, Turkije .

Ik gebruikte het bekende krimpende vermogen van grote televisies. Het lineaire perspectief in deze opnamen is niet in staat om de werkelijke grootte van objecten weer te geven, zoals dat vroeger gebeurde. De beelden worden enigszins iconisch, hoewel het niet tot het omgekeerde perspectief komt. Ik wilde de voorgrond en achtergrond zo dicht mogelijk bij elkaar brengen, een soort grafische poster. Ik moest het diafragma terugbrengen tot het punt waar de scherpte begint af te nemen… Er was veel licht, dus het was mogelijk om uit de hand te fotograferen met de trillingscorrectie op.

Camera: Olympus OM-D E-M5

Objectief: Olympus M.ZUIKO

75-300/4.8-6.7

Gevoeligheid: 200 ISO

Sluitertijd: 1/500s

Diafragma: f/10

Brandpuntsafstand 601 mm film standaard.

Foto 5. Smog. Amsterdam.

Het zijn de beeldvormingseigenschappen van het TV-toestel die het mogelijk maken het lineaire perspectief te vervangen door een tonaal perspectief. Donkere silhouetten van de voorgrond op een bijna witte achtergrond doen het lijken op een tekening. Er is geen statief gebruikt.

Camera: Olympus OM-D E-M5

Objectief: Olympus M.ZUIKO 75-300/4.8-6.7

Gevoeligheid: ISO 400

Sluitertijd: 1/1250 sec

Diafragma: f/7.1

Belichtingscompensatie: -0,3 EV

Brandpuntsafstand: 417 mm film standaard.

Foto 6. Wijzende vinger.

Reportage van een overheidskantoor in dienst van het publiek werd gefilmd in een vrij beperkte ruimte. Het is donker en je kunt je nergens verstoppen. De verborgen camera methode helpt me zo te fotograferen dat mensen natuurlijk in beeld komen. De stille sluiter van Olympus en de fenomenale sensor-trillingscompensatie zorgen voor scherpe foto’s in vrij donkere omstandigheden. “Ik zou hier met Nikon fotograferen op een gevoeligheid van minstens 6400 IS0.

Camera: Olympus OM-D E-M5

Objectief: Olympus M.ZUIKO

75-300/4.8-6.7

Gevoeligheid: 1600 ISO

Sluitertijd: 1/80 sec

Diafragma: f/5.6

Brandpuntsafstand: 150 mm film standaard.

Foto 7. Een warme avond uit de serie “Bedroom District” .

Ik nam de foto van een kat die zich op de hete motorkap voor mijn deur koestert niet met een snelle lens maar met een goedkope groothoekzoom die geen schoonheid in het bokeh-gebied beloofde. Maar zelfs deze Olympus-optiek is een lust voor het oog met prachtige achtergronden en oogverblindende scherpte. Voor de zekerheid liet de kat zijn klauwen uit toen de camera vijf centimeter van zijn poot verwijderd was. Ik maakte een serie foto’s, maar het kwam niet van de grond. Dat komt omdat de sluiters van de Olympus niet knallen, maar ruisen. Geen vogels, dieren of mensen reageren op dat geluid.

En de sluiters van DSLR’s bij burst-opnamen slaan als een Kalashnikov-machinegeweer…

Camera: Olympus OM-D E-M5

Objectief: Olympus M.ZUIKO 9-18/4.0-5.6

Gevoeligheid: 500 ISO

Sluitertijd: 1/500 sec

Diafragma: f/5.6

Belichtingscompensatie: -1,0 EV

18 mm brandpuntsafstand film standaard.

Foto 8. Op Begovaya.

“Fisheye” en reflecties van gebouwen in het oppervlak van geparkeerde auto’s kunnen je duizelig maken. De Olympus flip-down monitor helpt u de opname nauwkeurig te kadreren zonder dat de fotograaf acrobatisch flexibel hoeft te zijn. Ik herinner u er ook aan dat elke lens op Olympus gestabiliseerd wordt en gebruik maakt van TTL-belichtingsmeting. Een ander pluspunt – scherpstelbevestiging werkt ook met elke mechanische lens. Zoals, bijvoorbeeld, deze prachtig ontworpen handbediende fiche…

Camera: Olympus OM-D E-M5

Objectief: Samyang Fish-Eye MFT 7,5/3,5

Gevoeligheid: 500 ISO

Sluitertijd: 1/500 sec

Diafragma: f/5.6

Belichtingscompensatie: -1,0 EV

Brandpuntsafstand van 18mm film standaard.

Foto 9. Ga naar.

Camera:

Olympus OM-D E-M5

Objectief: Samyang

Fish-Eye MFT 7,5/3,5

Gevoeligheid: 1600 ISO

Sluitertijd: 1/10 sec

Diafragma: f/2.8

15 mm film standaard brandpuntsafstand.