De speler levert schoon, gedetailleerd geluid, vangt vocalen goed op en tekent de scène briljant. Ondanks het feit dat de klank in het midden niet ideaal is en er in dit bereik vaak timbrevervorming merkbaar was, geeft de muziek van deze speler een zeer interessant, ongeacht de muzikale richting.
Kenmerken
Een analoog audiosignaal wordt gegenereerd door een Burr-Brown PCM1732 audio DAC, en een grote ringkerntransformator wordt gebruikt als voeding. De ingenieurs van Rotel beknibbelen niet op het audiocircuit, dus worden de circuits alleen geassembleerd met elektronische componenten van de hoogste kwaliteit. De platenspeler heeft hetzelfde corporate design als veel andere Rotel componenten, met als bijna onmisbare elementen de houtskoolzwarte behuizing en de twee decoratieve knoppen aan de zijkanten van het frontpaneel.
Er zijn heel wat functies beschikbaar. Ten eerste zijn er de herhalingsmodi: één nummer kan in een lus worden afgespeeld, evenals de hele disc. Willekeurige weergave is ook beschikbaar. Tot 20 nummers kunnen worden geprogrammeerd om af te spelen. Een tijdteller op het display toont ofwel de verstreken tijd sinds het begin van de track of de verstreken tijd tegen het einde van de disc.
Geluid
Pop, elektronische muziek. Het geluid is evenwichtig, de bas is zeer merkbaar, maar zijn gedetailleerde en heldere dreunen zijn helemaal niet overheersend, het midden en de top doen niet onder voor de bas. De speciale effecten bij lage frequenties zijn weelderig en roepen het gevoel op van een grote, gelijkmatig wervelende luchtmassa.
Enigszins storend is een uitgesproken “synthetische” kleuring van natuurlijke timbres in het gebied boven het lagere middengebied, vooral naar de top toe. Als een sweep als muziekinstrument in een lied wordt ingevoegd, onthult hij onmiddellijk het foutieve deel van het geluid. Het lagere middengebied klinkt echter behoorlijk goed, evenals de bovenste bas.
Maar wat verbazingwekkend is aan de Rotel RCD-1072, is dat de bovenstaande kenmerken bijna geen effect hebben bij het luisteren naar elektronische muziek. Misschien is het gewoon de persoonlijke smaak van de auteur, die meer waarde hecht aan details en helderheid dan aan klankgetrouwheid. Aan de andere kant, met elektronische muziek die al vol zit met meerdere gesynthetiseerde tonen, voegt de incidentele zweem die dit apparaat toevoegt, hoewel het niet vervormt, iets nieuws toe aan een bekend muziekstuk. Bovendien is kleuring het meest merkbaar wanneer een live, niet gesynthetiseerd instrument speelt, en niet zo uitgesproken in het geval van oorspronkelijk elektronische geluiden.
Het belangrijkste is dat de muziek transparant, gedetailleerd en schoon wordt weergegeven, zodat het geluid rijk is en de verschillende lagen van de muziek met gelijke precisie worden weergegeven. De percussie is uitstekend, met allerlei gesynthetiseerde en echte etnische drums en drumkits die trillen met veerkrachtige, geaccentueerde details.
Al met al hou ik van elektronische muziek, het klinkt leuk, vooral als het een beetje bovenmenselijk is. Diepe definitie en een groot dynamisch bereik zorgen voor het ultieme in elektronische muziek.
Rock. De bas op deze platenspeler is krachtig en punchy, en de massieve baspulsen hebben een geweldige attack over een breed basbereik. Geen tekort aan bas reliëf. Gelijktijdige bespeling van meerdere basinstrumenten is verstaanbaar, polyfoon en krachtig.
Lage vocalen zijn gedetailleerd en de stereosoundtrack pikt gemakkelijk op waar de vocale modulatie de emoties van de vertolker overbrengt. Alleen in de meest energieke momenten van het nummer worden zinderende vocale medeklinkers opgeheven.
Nu over de nadelen. Misschien speelt een elektrische gitaar in de smalle stroken in het midden met een “zuurheid” en een enigszins onnatuurlijke, harde midrange beat. Maar de middens zorgen voor uitstekende naschokken, zodat de duur van de dips aanzienlijk is. Alle geluiden in het gebied tot aan het hogere middengebied zijn het meest gedetailleerd, daarboven in de muziek is er een licht verlies aan nuance, of die nuances klinken semi-subtiel. De top is in bijna alle nummers merkbaar naar de achtergrond gedrongen.
Ondanks de imperfectie van het geluid hield ik van de rock – de kracht, de details en de zuiverheid van de bas compenseren en rechtvaardigen alle tekortkomingen. Het is aangenaam luisteren naar de gruizige kracht op hoog volume, zodat je het nummer niet wilt onderbreken tot het voorbij is.
Klassiekers. Het achtergrondgeluid van de speler is onder het gemiddelde, u kunt het volume aanzienlijk verhogen tijdens stillere delen van het nummer en niets anders horen dan muziek. Zachte geluiden worden zeer goed weergegeven, zodat de luisteraar vele niveaus van het muzikale canvas opmerkt. De klank van de cello’s is prachtig weergegeven, maar wanneer het thema van het stuk door de violen wordt opgepakt, wordt de “synthetische” klank van deze instrumenten merkbaar.p. instrumenten.
Voor de rest van het bereik hebben de instrumenten realistische stemmen.Het muzikale canvas is prachtig gedetailleerd, vooral de snaarinstrumenten.
De bas is zeer informatief – een stevig, vol geluid wordt geproduceerd vanaf de mid-bas.
De meeste instrumenten zijn correct geplaatst en de klank heeft een breed scale ha karakter. Alleen de metalen drums zijn iets verlaagd, de speler plaatst ze op het podium iets verder weg dan ze in werkelijkheid zijn.
Een klassieker
klinkt interessant, boeiend, niet één keer belast het geluid je oren echt.
Jazz
. De metalen percussie is een beetje ingetogen, en klinkt niet in alle nummers even goed.
Wanneer een dergelijk instrument hoog in de mix staat, is het geluid opgelost en gedetailleerd.
De contrabas pulsen zijn strak en goed gedefinieerd, zelfs in de midbass produceren ze aanraakbare, solide noten. De piano klinkt het meest geconcentreerd in het hogere middengebied, met een onduidelijke en kleurrijke klank in het lagere middengebied.
Het midden is dubbelzinnig. Piano klinkt hier en daar onnatuurlijk in het hogere middengebied, de xylofoon en de triangelklokken klinken te helder, tot het punt dat ze de rest van het geluid onderdrukken. In het lagere middengebied daarentegen verliest de xylofoon wat van zijn metaal en klinkt soms wat “overkraakt”.
De scène is uitstekend, alleen hebben sommige instrumenten, bijvoorbeeld de xylofoon, af en toe de neiging om op de voorgrond te treden waar dat niet nodig is. Zeer nauwkeurige lokalisatie van sommige koorstemmen, en het koor zelf klinkt breed en ruimtelijk. De solostemmen klinken net zo open en gedetailleerd.
In alle nummers zijn de zuiverheid van het zachte geluid en de muzikale pauzes indrukwekkend.
Ondanks enkele tekortkomingen is de muziek een genot om naar te luisteren, in één adem, zodat de tijd snel vliegt met deze speler.
Prijs
Gemiddelde prijs in Amsterdam is ongeveer 24 000 roebel.
Kan iemand mij vertellen hoe goed de Rotel RCD-1072 CD-speler is? Ik overweeg om er een aan te schaffen, maar ik wil graag weten of het de moeite waard is. Zijn de geluidskwaliteit en functies van deze speler van goede kwaliteit? Bedankt voor jullie advies!