Garantieperiode: Geniet van uw service!

Wat is een garantie? Iedereen weet tegenwoordig wat een garantie is. Maar het is niet altijd duidelijk waarom de term “levensduur” is ingevoerd en wat dit de consument oplevert. Bijvoorbeeld: waterkoker – levensduur van vijf jaar. Dus na vijf jaar moet je het weggooien, ook al werkt het nog? Of kan het nog steeds gebruikt worden?? Laten we het uitzoeken!

Breek het, gooi het weg, koop het!

De moderne markt van huishoudelijke apparaten is van richting veranderd – in plaats van betrouwbare en duurzame producten bieden fabrikanten een enorm scala aan verschillende apparaten, maar ze hebben allemaal één “ziekte” – ze gaan snel kapot.

En het vermoeden bestaat dat veel fabrikanten, waaronder bekende merken, bewust een kortere levensduur in hun producten inbouwen.

Als gevolg daarvan moeten consumenten hun voorraad huishoudelijke apparaten regelmatig bijwerken. Korte levensduur en goedkope toestellen zijn een bewuste economische politiek van veel bedrijven.

Volgens hen moeten mensen de producten die zij maken relatief goedkoop en zo vaak mogelijk kopen. De mechanismen om huishoudelijke apparaten opzettelijk te beschadigen zijn eenvoudig: de materialen die voor de vervaardiging van de onderdelen worden gebruikt, barsten, brokkelen af en branden uit binnen de door de fabrikant opgegeven termijn.

Dus, na 5-7 jaar, vliegen de Euroberen afdichtingen en manchetten in wasmachines, motoren branden, en de plastic tanks barsten. In koelkasten worden de dunne buizen van koelsystemen afgeveegd.

Ze vervangen of solderen is bijna nutteloos. De ene mislukking leidt tot de andere en alles stort in met een knal… In de ontwerpfase worden machines door de fabrikant beperkt in hun levensduur en de fabrikant informeert daar onverstoorbaar over in de informatiebladen. Maar in een hoek en in kleine letters.

De levensduur van met name koelkasten is verkort. Werkten eerdere vriezers twintig jaar lang zonder storingen, tegenwoordig is het een zeldzaam apparaat dat zijn tienjarig jubileum zonder één enkele storing viert. “Koelkasten krijgen gemiddeld 3 jaar garantie,” zegt koelkastverkoper Dmitriy. – Zodra de garantie afloopt, heeft het geen zin om de apparaten te repareren – het is gemakkelijker om nieuwe te kopen.

De levensduur van de koelkast is ongeveer 7-12 jaar. Het kost gemiddeld 500 dollar, maar als de compressor gaat vliegen, is het makkelijker om deze kolos in de vuilnisbak te gooien, want de reparatie kost driehonderd dollar”.

Het is paradoxaal, maar sommige fabrikanten creëren met opzet een tekort aan reserveonderdelen in de magazijnen van servicecentra. Het doet de prijs van reparatie stijgen, en het wordt onrendabel.

Maar om regelmatig huishoudelijke apparaten te vervangen worden mensen onder druk gezet door uitgebreide reclamecampagnes, gericht op het overtuigen dat het gebruik van oude huishoudelijke apparaten – is de zogenaamde “disrespect yourself.

Advertenties moedigen ons actief aan om apparaten te vervangen, niet alleen omdat ze kapot gaan, maar ook omdat ze “verouderd” zijn. Huishoudelijke apparaten moeten niet alleen hun werk goed doen, ze moeten ook het oog, de verbeelding en het ego strelen.

Niet alleen functioneel, maar ook interessant, ongewoon, amusant – dat zijn de slogans van de Russen, die na de Sovjetperiode van grote tekorten nog niet genoeg hebben van technisch speelgoed.

Huishoudelijke apparaten van bepaalde merken en stijlen worden trendy; ze proberen meer te worden dan alleen maar een ding dat een klusje voor je doet – ze worden een symbool van prestige, smaak en stijl.

De meeste consumenten maken niet veel gebruik van hun apparaten, maar de wetenschap dat uw koelkast voedsel kan bewaren en ook internettoegang biedt, is voor velen een teken dat ze met hun tijd meegaan en voor hun welzijn zorgen.

En wat te kiezen?

Volgens deskundigen op de markt van huishoudelijke artikelen zijn de producten van grote merken qua kwaliteit vrij vergelijkbaar en verschillen ze in feite niet veel van elkaar.

Dit houdt verband met het feit dat de meeste fabrieken die huishoudelijke apparaten produceren op contractuele basis werken. Met andere woorden, verschillende merken apparatuur worden op dezelfde plaats door dezelfde mensen geproduceerd, met soortgelijke materialen maar met verschillende mallen.

De verkopers van huishoudelijke apparaten raden u aan niet naar het merk maar naar het land van fabricage te kijken. Meestal letten zij op Duitsland, dat volgens hen nog steeds apparaten voor de eeuw produceert, maar ze ook verkoopt op een overeenkomstig kwaliteitsniveau – vijf of tien keer duurder dan andere landen.

Toestellen uit Scandinavische landen en Japan zijn ook van een constant hoge kwaliteit. En u moet vertrouwen op het cijfer van de fabrikant voor de verwachte minimale levensduur van een apparaat.

Maar zolang u de omstandigheden goed houdt en een beetje geluk hebt, kunnen uw apparaten veel langer meegaan.

Wat is je tijdsbestek?

De term “levensduur” is pas onlangs in de Nederlands wetgeving gedefinieerd.

In het verleden werd het meestal gebruikt in technische documentatie om technische eigenschappen en normen voor specifieke industrieën of specifieke voorwerpen/toepassingen te beschrijven.

Een lange levensduur tot 15-20 jaar kenmerkt de betrouwbaarheid en duurzaamheid van een product.

In 1996 definieerde de RF-wet “inzake de bescherming van consumentenrechten” de levensduur van een product als “de periode waarin de verplichting van de fabrikant uitvoerder, leverancier om de consument de mogelijkheid te bieden de goederen werken voor het beoogde doel te gebruiken en jegens de consument verantwoordelijk te zijn voor materiële gebreken die door zijn schuld in het product zijn opgetreden, geldt”.” cf. artikel n. 1 art. 5 van de wet .

De levensduur wordt door de fabrikant bepaald op basis van de gebruikte materialen, technologische mogelijkheden, constructieve kenmerken en de wijze van verwerking; daarom kunnen er soortgelijke goederen van verschillende fabrikanten zijn met een verschillende opgegeven levensduur. Synoniemen voor “levensduur” zijn “levensduur” of “aanbevolen levensduur”.

Op sommige websites staan levensduur/aanbevolen levensduur voor huishoudelijke apparaten van verschillende merken.

Zo wordt een gemiddelde levensduur van 10 jaar bereikt voor de meeste Bosch, Siemens, Neff, Gaggenau, Electrolux en Gorenje witgoed, 15 jaar voor AEG apparaten en 20 jaar voor Miele en Eurosoba. In de documentatie van Samsung huishoudelijke apparaten is de levensduur zelden langer dan 7 jaar, terwijl in de gebruiksaanwijzing van Indesit wordt aanbevolen om na 10 jaar gebruik een “grote revisie in het servicecentrum” uit te voeren.

Het vaststellen van een levensduur is het recht, niet de plicht, van de fabrikant of de aannemer.

Indien de fabrikant het, om welke reden dan ook, niet nodig acht een levensduur vast te stellen voor de door hem vervaardigde goederen, is hij overeenkomstig de wettelijke voorschriften aansprakelijk voor door het product veroorzaakte schade gedurende tien jaar vanaf de datum van levering van de goederen aan de consument.

Indien geen leveringsdatum van het apparaat is vermeld, wordt de levensduur berekend vanaf de dag waarop het apparaat is vervaardigd of de werkzaamheden zijn uitgevoerd .

Tijdens de levensduur van de goederen heeft u recht op: 1 de goederen werken te laten repareren en onderhouden; 2 materiële gebreken van de goederen werken te laten reclameren; 3 schadevergoeding te ontvangen.

De fabrikant is derhalve verplicht reserveonderdelen voor zijn apparaten te vervaardigen gedurende de gehele opgegeven levensduur, voor eventuele reparaties en het oplossen van problemen.

Hoe bepalen fabrikanten de levensduur van goederen?? In de regel naar aanleiding van specifieke proeven gebruik of bijzondere onderzoeken in de fabriek.

Door de gemiddelde levensduur van een model te berekenen, bepaalt de fabrikant de hoeveelheid reserveonderdelen die tijdens de gebruiksperiode voor reparatie nodig kunnen zijn.

De geschiktheid van de gespecificeerde termijn wordt gecontroleerd aan de hand van speciale versnelde laboratoriumtestmethoden.

Er zij overigens op gewezen dat de door de fabrikant opgegeven gemiddelde levensduur van huishoudelijke apparaten aanzienlijk korter kan zijn dan de periode waarin zij daadwerkelijk kunnen worden gebruikt.

Belangrijk en onmisbaar

De fabrikanten zijn verplicht de houdbaarheidsdatum te vermelden op goederen die na een bepaalde periode een bedreiging kunnen vormen voor het leven of de gezondheid van de consument, of schade kunnen toebrengen aan eigendommen of het milieu cl. 2 Art. 5 van bovengenoemde wet .

De eenvoudigste voorbeelden van dergelijke goederen zijn bijvoorbeeld batterijen en fluorescentielampen. De lijst van dergelijke goederen is goedgekeurd door de regering van de Nederlands Federatie en zonder specificatie van een dienstperiode mogen zij niet op het grondgebied van ons land worden verkocht. In dit verband moet de houdbaarheidsdatum niet alleen op de goederen in het algemeen worden vermeld, maar ook op de afzonderlijke onderdelen – indien de levensduur daarvan afwijkt van de basislevensduur.

Belangrijk en niet verplicht

Voor andere goederen is vermelding van de levensduur niet verplicht. Niettemin vermelden veel fabrikanten een houdbaarheidstermijn in de begeleidende documenten. Deze vermelding is louter informatief en verbindt de fabrikant verkoper tot niets.

Laten we koelkasten en diepvriezers als voorbeeld nemen. Gemiddeld gaan ze 7 tot 15 jaar mee. Bepaalde fabrikanten kunnen de levensduur bewust onderschatten om zich te beschermen tegen onnodige claims en klachten van hun klanten.

Daarom kan men in de documentatie van moderne fabrikanten zelden de beschrijving tegenkomen van een koelkast met een levensduur van meer dan 10 jaar.

Zo verklaart de fabrikant van koelkasten Bosch, Electrolux, Atlant, Biryusa, enz. officieel een levensduur van tien jaar.p., De Indesit-koelkasten zijn ontworpen voor een levensduur van 7 tot 10 jaar, maar de Liebherr-koelkasten hebben een opgegeven levensduur tot 15 jaar.

Geschikt voor gebruik

Een ander begrip, dat in de Consumer Protection Act wordt gedefinieerd, is de houdbaarheid, d.w.z.e. De termijn na afloop waarvan de goederen of het werk ongeschikt worden geacht voor het beoogde gebruik art. 4 van het Duitse Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden . Artikel 4, lid. 5 van de wet .

Voor veel “bederfelijke” goederen vervult de vervaldatum de functie van de garantieperiode. Bij overschrijding van de vervaldatum hebt u het recht om schadevergoeding te eisen van de verkoper of de fabrikant.

Het is verplicht een vervaldatum te vermelden voor goederen die tijdens het gebruik volledig worden verbruikt levensmiddelen , waarvan de consumenteneigenschappen mettertijd kunnen afnemen een vaatwasspons is het eenvoudigste voorbeeld en voor goederen die mettertijd gevaarlijk kunnen worden waterfilterpatronen .

Zo is de houdbaarheidsdatum verplicht voor levensmiddelen, parfum en cosmetica, geneesmiddelen en huishoudelijke schoonmaakmiddelen. De lijst van deze goederen is eveneens vastgesteld bij decreet van de regering van de Nederlands Federatie en de verkoop ervan na de vervaldatum is verboden.

Indien voor de goederen geen houdbaarheidstermijn is vastgesteld, heeft de consument het recht de verkoper fabrikant, erkende organisatie of erkende individuele ondernemer, importeur aan te spreken wegens gebreken aan de goederen. Indien de gebreken worden geconstateerd binnen een redelijke termijn, doch binnen twee jaar na de datum van levering aan de consument.

“Het is een genoegen om te dienen.”…

In tegenstelling tot de levensduur wordt een garantieperiode door de Nederlands wet gedefinieerd als een periode gedurende welke de fabrikant of verkoper verplicht is te voldoen aan de eisen van een consument in verband met een gebrek aan het product of het werk.

Eenvoudig gezegd is dit de termijn waarbinnen gebreken aan de goederen die niet aan de koper te wijten zijn, door de verkoper of de fabrikant kosteloos moeten worden verholpen.

De garantieperiode is geen objectieve indicator; de duur ervan wordt uitsluitend bepaald door commerciële overwegingen. Het voornaamste doel ervan is de periode vast te stellen waarin gebreken aan de goederen worden ontdekt en waarvoor de schuldige aansprakelijk is.

De garantieperiode kan anders zijn, maar moet in de begeleidende documentatie – bijvoorbeeld in de gebruiksaanwijzing – worden vermeld.

Zowel de garantieperiode als de levensduur van de goederen worden berekend vanaf de datum van verkoop aan de consument. Indien de dag van verkoop van de goederen niet kan worden vastgesteld, worden deze termijnen berekend vanaf de dag waarop de goederen zijn vervaardigd.

Het is belangrijk om te weten!

Volgens artikel 20 van de “Wet op de consumentenbescherming” moeten gebreken die in de goederen worden ontdekt, door de fabrikant verkoper of door een organisatie die op grond van een overeenkomst met hem als fabrikant verkoper optreedt, worden verholpen binnen twintig dagen vanaf de dag waarop een consument eist dat de gebreken in de goederen worden verholpen.

Met betrekking tot duurzame goederen zijn de fabrikant verkoper of de organisatie die krachtens een overeenkomst met hem de functie van de fabrikant verkoper vervult, verplicht om, wanneer de consument de aangegeven behoefte binnen zeven dagen voorlegt, de consument voor de duur van de reparatie kosteloos een soortgelijk product ter beschikking te stellen, waarbij de levering op zijn kosten geschiedt.

Indien een consument een gebrek aan de goederen ontdekt en om vervanging verzoekt, is de verkoper fabrikant of de organisatie die op grond van een overeenkomst met hem de functie van verkoper fabrikant uitoefent, verplicht deze goederen te vervangen binnen zeven dagen na de datum waarop de consument dit verzoek heeft ingediend.

Levensduur

Voor huishoudelijke apparaten heeft de term “duurzaamheid” veel betekenis, omdat dergelijke producten voor lange tijd worden gekocht, in de hoop op een lang en betrouwbaar gebruik.

De werkelijke levensduur van het apparaat d.w.z.e. De duur van de goede werking van de koelkast of van kleine reparaties zonder revisie wordt bepaald door vele factoren, maar de belangrijkste daarvan zijn de correcte installatie en de naleving van de bedrijfsvoorschriften.

Bij onjuiste installatie en gebruik gaat het apparaat niet alleen snel kapot, maar brengt het ook het leven en de veiligheid van mensen in gevaar.

De term “bepaalde levensduur” is gelijkwaardig aan de term “opgegeven door de fabrikant levensduur”.

Meestal komt dit overeen met een gemiddelde levensduur, die door het bedrijf op basis van statistische gemiddelden wordt vastgesteld, maar het kan ook iets korter zijn dan een gemiddelde levensduur om onnodige claims van klanten te voorkomen.

“Levensduur” is gelijkwaardig aan het begrip “houdbaarheid”, en het bereiken ervan wijst op de onmogelijkheid gevaar voor de gezondheid, bijvoorbeeld van verder gebruik van het product.

Dat is belangrijk om te weten!

Volgens de “Wet op de bescherming van de rechten van de consument” wordt bij gebrek aan garantieverplichtingen van de fabrikant/verkoper op huishoudelijke apparaten, zoals op complexe huishoudelijke producten, een garantieperiode van zes maanden vastgesteld. Volgens de staatsnormen bedraagt de garantieperiode voor huishoudelijke koelkasten ten minste drie jaar vanaf de verkoopdatum van het apparaat.