...

Fotografie recensie: Een zilveren lichtstraal

– Ik neem altijd mijn camera mee, en als de zon ondergaat, ga ik naar buiten.

– Wat je overdag doet?

– Mijn werk afdrukken.

– Als je slaapt?

– Nooit ergens tijd voor gehad!

1. Wendy Paton Café. 2007

1. Wendy Paton Café. 2007

De voorouders van Wendy Paton kwamen oorspronkelijk uit Nederland, maar zij spreekt geen Russisch en was een beetje bang om van haar gewone New Yorkse roots naar het verre Amsterdam te gaan. Maar de Nederlands hoofdstad is niet gevaarlijker dan haar woonplaats: de mensen zijn vriendelijk, en het is mogelijk om ’s nachts te schieten, zoals Wendy graag doet. Ze had zich Amsterdam in zwart-wit voorgesteld, maar de stad bleek helder en kleurrijk. Misschien wordt filmen in Amsterdam het begin van Wendy Paton’s volgende project. Wie weet..

Wendy kwam naar de fotografie vanuit de paardensport, waar ze een succesvolle ruiter en een even succesvolle trainer was. Ze vindt dat paardensport en fotografie vergelijkbaar zijn: je moet beslissingen nemen in een duizendste van een seconde. Misschien omdat ze het proces voortdurend moeten controleren en beheren.

Het lijkt erop dat Wendy, ondanks haar Amerikaans lachende openheid, introvert is: ze voelt zich meer op haar gemak bij nachtelijke opnamen. Zij vindt dat de nacht haar de mogelijkheid geeft om onopvallend te zijn en dicht bij haar onderwerpen te komen. En mensen zijn ’s nachts meer ontspannen, ongeremd en vrij. De nacht, volgens Wendy, geeft je de kans om jezelf te zijn. Het is sprankelend, het schept mysterie; alles is anders, minder alledaags en mysterieuzer.

– Zo ziet mijn zwart-witte geest de nacht,

– Wendy grapt flirterig, en voegt eraan toe:

– Ik schoot overdag. Nam een schot en rende weg. Ik kan ’s nachts schieten wat ik wil. Mijn favoriete afstand is als ik heel, heel dichtbij ben. Zo wil ik onopvallend zijn en onopgemerkt blijven… Ik gebruik een zeer dunne zilveren lichtstraal, net genoeg om de opname te maken. Je kunt je afvragen wat er in mijn fotografie zit? Je vindt er niet het diepe detail in dat de kijker gewoonlijk bewondert. Mijn foto’s zijn een weerspiegeling van mijn emoties. Door fotografie kom ik in contact met mensen en daardoor praat ik over mijn ervaringen.

Tijdens een bijeenkomst met fotografen in Amsterdam demonstreerde Wendy hoe ze fotografeert in bijna totale duisternis. Toen vroeg ik om het licht aan te doen, zodat iedereen kon zien hoe volledige verlichting het mysterie van de halfduisternis en de kamerlijkheid van de omgeving steelt.

– Het is niet gevaarlijk om ’s nachts te schieten?

– werd de vraag onmiddellijk gesteld.

Wendy, met haar inherente gevoel voor humor, antwoordde:

– Ik kom uit New York. Als New Yorkers zijn we zeer voorzichtig en bewust van onze omgeving… Als ik ’s nachts fotografeer, hanteer ik de eenvoudigste regels: ik zit altijd in een menigte, ik loop niet in steegjes op zoek naar plaatsen delict.

Ze fotografeert met een Leica M7, een stille meetzoekercamera met handmatige instellingen, en is sceptisch over digitale apparatuur, omdat ze terecht vindt dat het afleidt om te zien wat je hebt. Wat verloren gaat is de concentratie van de fotograaf op het proces van het nemen van de foto en de continuïteit van de communicatie met de gefotografeerden. Ze is tevreden met ISO 400 film. Soms gebruikt ze film met een gevoeligheid van 800. Veel geluk als je 6-7 afdrukbare opnamen uit één film haalt, vaker 1-2. Haar negatieven zijn moeilijk af te drukken, dus drukt ze zelf af, en waar ze het meest van houdt is haar donkere kamer waar het mysterieuze en magische gebeurt: uit een klein stukje film wordt een foto geboren.

– Als ik een donkere kamer binnenloop, begint de magie. Ik werk bewust in zwart-wit en gebruik zilverbromide papier om af te drukken… Zilver geeft een onvergetelijke gloed aan mijn werk en helpt me artistieke afdrukken te maken.

Wendy studeerde aan het International Center of Photography ICP in New York, volgde lessen bij verschillende fotografen en volgde in 2003 een cursus bij Michael Kenna, die beroemd is omdat hij al zijn landschappen maakt met zeer lange sluitertijden.

– Van Michael, leer ik geduld

, – zegt Wendy met een glimlach.

– En mijn familie, mijn dochter, geven me inspiratie.

Haar eerste solotentoonstelling, Tableau, vond plaats in 2006. Haar eerste boek, Gezichten van de nacht, is onlangs verschenen. Ze maakt al zes jaar foto’s. Dit is ook de titel van een tentoonstelling van haar werk in het Lumière Brothers Center for Photography, die eerder te zien was in New York en Keulen.

Wendy houdt van verrassingen. Haar advies aan nieuwe fotografen is om het simpel te houden, zoveel mogelijk te leren, je volledig te richten op wat je wilt fotograferen, door te gaan, te experimenteren en voortdurend vooruit te gaan.

Je schiet ’s nachts nog niet? Ga onmiddellijk naar de magie van de nacht! Wendy Paton beveelt aan.

2. Wendy Paton Reflectie. 2009

OP DE FOTO:

2. Wendy Paton

Reflectie. 2009

3. Wendy Paton

Hand. 2006

3. Wendy Paton Hand. 2006

4. Wendy Paton Undercover. 2011

OP DE FOTO:

4. Wendy Paton

Undercover. 2011

5. Wendy Paton

Maskers. 2009

5. Wendy Paton Maskers. 2009

6. Wendy Paton Crossing the Line. 2008

OP DE FOTO:

6. Wendy Paton

De lijn overschrijden. 2008

7. Wendy Paton

Liefdes tatoeage. 2007

7. Wendy Paton Love tattoo. 2007

8. Wendy Paton Kinderen van het Louvre. 2006

OP DE FOTO:

8. Wendy Paton

Kinderen van het Louvre. 2006

9. Wendy Paton

Vang me. 2007

9. Wendy Paton Catch Me. 2007

10. Wendy Paton Snacks. 2009

OP DE FOTO:

10. Wendy Paton

Snacks. 2009

Beoordeel dit artikel
( Nog geen beoordelingen )
Lotte Visser

Vanaf mijn vroegste herinneringen ben ik altijd gefascineerd geweest door de schoonheid van de wereld om me heen. Als kind droomde ik ervan om ruimtes te creëren die niet alleen betoverend waren, maar ook van invloed waren op het welzijn van mensen. Deze droom werd mijn drijvende kracht toen ik besloot het pad van interieurontwerp te volgen.

Witgoed. TV's. Computers. Foto uitrusting. Beoordelingen en tests. Hoe te kiezen en te kopen.
Comments: 2
  1. Bas

    Wat is je mening over de fotografierecensie “Een zilveren lichtstraal”? Heb je het gelezen en zo ja, wat vond je ervan? Ben je het eens met de beoordeling? Ik ben benieuwd naar jouw perspectief!

    Beantwoorden
  2. Timo Wit

    Wat is het specifieke onderwerp van deze fotografie recensie: Een zilveren lichtstraal? En hoe wordt het onderwerp behandeld?

    Beantwoorden
Opmerkingen toevoegen