Foto praktijk met de Nikon D7200: De stad drijft. In mijn lens

Een van de favoriete genres van fotografen op reizen naar verre landen en soms op wandelingen in hun eigen stad is het maken van opnamen van prachtige stadsgezichten vanaf een hoge plek, en van mooie gebouwen en monumenten. Natuurlijk kun je “on the fly” fotograferen en de automatische besturing die onze hoofdrolspeler, de D7200, biedt, zijn gang laten gaan, maar het is beter de tijd te nemen en bewust te fotograferen. Op die manier maakt u meer kans om een mooie en niet-triviale foto te maken die opvalt tussen de miljoenen opnamen die met autofocus zijn gemaakt.

Rood Plein. ISO 200, f/8.0, 1/400 s.

Duizenden mensen nemen dagelijks foto’s van het Rode Plein, de Spasskaya Toren, de Pokrovsky Kathedraal en het Mausoleum. Maar in de meeste van die opnamen lijkt het gebied erg groot en liggen de opgesomde voorwerpen ver uit elkaar. En tussen de kathedraal en de beroemdste toren van het Kremlin steekt een “spijker” uit het plaveisel, zo noemt men een hoog hotel in de verte dat het klassieke uitzicht op het plein bederft. Maar als je aan de rand van de tribune staat, staan alle symbolen van het Rode Plein in het kader, zijn er geen andere gebouwen links in het panorama ingeklemd, en ziet het kader zelf er dynamisch uit met zijn uitstralende lijnen.

Sommige aanpassingen die u leert maken wanneer u uw camera leert kennen, kunnen de kwaliteit van uw opnamen verbeteren, en sommige technieken en een doordachte benadering van elke scène kunnen uw beelden interessanter of zelfs origineler maken. Hoe dan ook, alleen uw bewuste inspanning is nodig om de foto precies zo te maken als u wilt.

Bij het fotograferen van architectuur is het belangrijk de beste brandpuntsafstand en opnameafstand te kiezen. Hoe lager de f-stop van het objectief, hoe breder de beeldhoek en hoe meer ruimte het kan vastleggen. Maar als je de lens kantelt, krijg je ook meer perspectiefvervorming… Dat is de reden waarom gebouwen die vanaf hun basis in groothoek worden gefotografeerd, visueel schuin naar achteren lopen en naar boven taps toelopen. De moeilijkste situaties voor fotografen doen zich voor in steden met oude, smalle straten, waar ze zich gewoon niet ver genoeg kunnen verwijderen. Maar als het er is, is het de moeite waard wat tijd te besteden en het juiste belichtingspunt te kiezen.

ISO 200, f/8, 1/200 s.

De zoom is ingesteld op een matige groothoek EF, en toch is de lichte perspectivische vervorming duidelijk: we kijken duidelijk omhoog naar de tempel van onderen.

ISO 200, f/8, 1/320 s, -0.67 EV.

Genomen van langere afstand bij normale fronten. Maar het subtiele gezichtshoekeffect is er nog steeds – de afstand is niet lang genoeg.

ISO 200, f/8, 1/400 s, -0.67 EV.

Nog verder teruggegaan en het EF-equivalent ingesteld op 78 mm om dezelfde schaal te krijgen. Bovendien heb je geluk dat het trottoir hier iets omhoog ligt. Het voelt alsof de lens halverwege de slaap is… Alle verhoudingen zijn perfect. Professionals bereiken dit effect meestal met een zeer dure shifterlens.

In een situatie waarin u moet fotograferen met een groothoekpriem, is het nog steeds de moeite waard om een minimale inspanning te leveren om zo ver mogelijk van het gebouw weg te gaan.

D7200 Kazan Kathedraal.

Amsterdam. Kazan Kathedraal.

arh_27mm__2

arh_27mm__3

arh_27mm__4

arh_27mm__5

ISO 200, f/8, 1/160 s. Om de negatieve effecten van groothoekoptiek op bouwverhoudingen te laten zien, ben ik voor mijn tweede opname uitgegaan van ongeveer dezelfde locatie als mijn vorige, en heb ik de zoomlens ingesteld op zijn minimale FFR, die 27 mm equivalent is. Geleidelijk naderend tot de tempel nam ik een serie van vijf opnamen, die illustreren waarom het geen goed idee is om gebouwen “van dichtbij” met een groothoek te “fotograferen”.

ISO 200, f/8, 1/200 s.

Bij het fotograferen van gebouwen is het niet alleen belangrijk om de verhoudingen goed te krijgen, maar ook om de vorm en het volume van de decoratieve elementen vast te leggen. Als u een gebouw in direct zonlicht fotografeert, of hetzelfde doet op een bewolkte dag, zal het gebouw er waarschijnlijk vlak en oninteressant uitzien. Als je het geluk hebt het beeld vanaf de zijkant te fotograferen, zoals in dit geval, brengen de schaduwen elke krul van het stucwerk en de architectonische details naar voren.

ISO 200, f/5.6, 1/1250 s, -0.67 EV.

Wanneer je een verticaal monument of gedenkzuil zoals op deze foto wilt fotograferen, wil je in plaats van het gewoon in het midden van de lucht te richten, het fotograferen met iets dat de ruimte vanaf de zijkanten vult. In mijn geval vond ik een punt waar boomtakken deze missie vervulden. Om de schittering van de zon op de Steenarend te verminderen, heb ik een negatieve belichtingscompensatie toegepast. Het hielp de kleur van de lucht rijker te maken.

Vaak gaan beginnende fotografen, als ze eenmaal weten wat de diafragmawaarde is, te werk volgens het principe: “maak hem dicht zodat hij zeker scherp is”. Maar is het altijd de moeite waard?? Als je een landschap fotografeert waarbij het belangrijk is om een duidelijke voorgrond en alle daaropvolgende plannen te krijgen, moet je het diafragma echt een paar trappen lager zetten. Voor full frame camera’s zijn waarden in het f/8 bereik doorgaans optimaal.0-13. Maar laten we niet vergeten dat wanneer we fotograferen met een camera als de D7200, waarvan de sensor een verkleiningsfactor van 1,5x heeft, de scherptediepte bij hetzelfde diafragmagetal met dezelfde factor toeneemt. t.e. in ons geval komt “full frame” f/8 overeen met “cropped” f/5.3, en f/11 tot f/7.3. Bij nachtopnamen kunt u dankzij deze kennis een lagere ISO-instelling gebruiken en zo de digitale ruis verminderen of een kortere sluitertijd gebruiken en geen statief gebruiken.

Als u een object in de verte fotografeert, zoals op de foto hieronder, en de voorgrond is afwezig of van weinig belang voor u, kunt u zelfs met open diafragma fotograferen, omdat u op grote afstand, zelfs met een telelens, meer scherptediepte krijgt. Maar hier moet een voorbehoud worden gemaakt. Verdiep u in het type lens dat u gaat gebruiken, zodat u geen teleurstellend resultaat krijgt. Hieronder volgt een reeks testopnamen om de kenmerken van de lens te leren kennen. In dit geval was het een 24-70/2.8, die ik opnam bij de maximale diafragmaopening, wat 105mm is op de D7200.

ISO 100, f/2.8, 1/2000 s.

Een mooie foto bij volledig open diafragma, maar niet al te scherp.

ISO 100, f/3.2, 1/1600 s.

Een derde van het diafragma omlaag had praktisch geen effect op de helderheid: het beeld bleef een beetje zacht.

ISO 100, f/4.0, 1/1000 s.

Diafragma slechts één stop omlaag, maar ik zie al vooruitgang: het beeld is merkbaar scherper, en ik hoef het diafragma niet verder te sluiten, het is volledig bruikbaar.

ISO 100, f/5.6, 1/500 s.

Het diafragma wordt twee stops onder het maximum gesloten. Er is lichte vooruitgang: het beeld wordt nog scherper en er is meer contrast.

ISO 110, f/8.0, 1/250 s

ISO 220, f/11, 1/250 s

Het nog verder dichtdraaien van het diafragma verbetert het beeld van de achtergrond het hoofdonderwerp niet, alleen de voorgrond wordt beter weergegeven. Je kunt het zien in de lantaarn en het gebladerte onderaan het kader… Maar in dit geval doet het ons geen goed en maakt het automatische systeem de sluitertijd langer en verhoogt het zelfs de ISO. Voor deze lens op de D7200 vinden we dus de optimale diafragmawaarde van f/5 voor het fotograferen van verre onderwerpen.6. Als we ’s nachts het Kremlin willen fotograferen zonder statief, kunnen we voor f/4 gaan.0.

We hebben al ontdekt hoe belangrijk het is om het juiste punt te kiezen bij het fotograferen van architectuur. Maar het is net zo belangrijk om dat punt te vinden, en het moment om de opname te maken, om het interessanter te maken.

ISO 125, f/4.5, 1/30 s.

Hetzelfde principe om het kader tot leven te brengen met divergerende lijnen die perspectief creëren. Overigens was het Nikon VR optische stabilisatie systeem ingebouwd in de zoomlens die ons hielp deze opname te maken bij zo’n lage ISO.

ISO 3200, f/5.3, 1/200 s, -2 EV. Opnieuw hielp negatieve belichtingscompensatie om dit idee tot leven te brengen: een ritmisch patroon van straatverlichting en voorbijrijdende auto’s op de brug. Naast het spelen met de belichting was het nodig een opnamepunt te vinden van waaruit de lijnen van de lantaarns zouden verschijnen als prachtig gebogen bogen. Een bonus voor mijn inspanningen waren twee motorfietsen met felle neonversieringen die in het frame gevangen zaten.

Sint-Basiliuskathedraal. ISO 10000, f/4.5, 1/40 s.

De stabilisator hielp om dit ongewone uitzicht op de Pokrovsky Kathedraal scherp en niet te “lawaaierig” te maken. Hij is bijna van onderen genomen en is interessant omdat daardoor enkele architectonische details naar voren komen die je gewoonlijk niet ziet als je van een behoorlijke afstand horizontaal kijkt.

Crps Plein. ISO 200, f/8.0, 1/400 s

Amsterdam. Nikolskaya Straat. GUM. ISO 200, f/8.0, 1/60 s.

De bloemdecoraties rond de GUM maakten het mogelijk zeer kleurrijke opnamen te maken van het Rode Plein en de Nikolskaja-straat. Bodempuntopname geselecteerd voor beide onderwerpen. Maar in het eerste geval was het om op te gaan in het frame van de Spasskaya toren, en in het tweede om het bloementapijt visueel te verlengen. Beide foto’s zouden onmogelijk zijn geweest zonder de groothoeklens.