Een test van luidsprekerversterkers: de DAC van de muziekafdeling vs. de DAC van Hi-Fi

Vroeger, in mijn jeugd, in de Sovjet-schooltijd, toen een klasgenoot een versterker en luidsprekers moest kopen, gingen we allemaal naar de winkel van Electron. van Moermansk en voerde, in moderne taal, marktonderzoek uit”. De resultaten waren vaak verbijsterend: een Radiotechnica-versterker en gelijknamige 30-watt luidsprekers uit de afdeling “Hi-Fi” kostten in totaal anderhalf keer zoveel als vergelijkbare apparaten een versterker van dezelfde eerste klasse en luidsprekers van hetzelfde vermogen, alleen verschrikkelijker uit de afdeling “Muziekinstrumenten”.

De meer ervaren oudere leerlingen in de speelzaal van de school zeiden tegen ons: “Zie je wel, ze klinken misschien hetzelfde. Maar er zijn meer muziekliefhebbers dan muzikanten – kijk tenminste naar onze school. Daarom zijn voor muziekapparatuur en prijzen lager. Eigenlijk was er één band op school – niemand heeft die ooit op het podium gezien, maar de leden ervan beschreven levendig de repetities en gaven zelfs iets te horen van hun creatieve werk – ieder van hen was een muziekliefhebber.

Na deze uitleg wordt, om binnen het door de ouders toegekende budget te blijven, soms een apparaat van de “muziekafdeling” gekocht, en wordt de vraag gesloten.

Vandaag, terugdenkend aan die verre tijd, proberen we ook twee apparaten van verschillend doel te vergelijken – het ene is gemaakt voor kleine “progect”-studio’s en het andere is gemaakt door een bekende Hi-Fi fabrikant. Beide zijn gebaseerd op chips van bekende Hi-Fi bedrijven zoals Burr Brown en Wolfson Microelectronics, wat niet verwonderlijk is, aangezien D/A converter chips worden geproduceerd door slechts een handvol bedrijven in de wereld.

ESI Audiotrak Dr.Dac Prime

Het toestel is gevat in een origineel gevormde metalen behuizing, de zijkanten zijn afgerond alsof het zijn “niet hi-fi” oorsprong benadrukt. Er zijn Euroberen voetjes aan de onderkant, en de achter- en voorkant zijn vlak – afgezien van de uitstekende tuimelschakelaars, volumeregelaar en, aan de achterkant, connectoren. Het ontwerp laat het klinken alsof het gemaakt is voor prestaties, niet voor kamer decoratie.

Het apparaat is ontworpen voor thuisstudio’s en liefhebbers van home audio, en heeft een schat aan functies. Er is een S/PDIF in- en uitgang de coaxiale digitale aansluiting is gecombineerd met een optische, waarvoor een optische kabel met een speciale connector nodig is , een USB-poort, een analoge RCA in- en uitgang.

De aanwezigheid van analoge ingang en digitale uitgang in de DAC was enigszins verrassend, aangezien hun gebruik onduidelijk is – of zij bedoeld zijn voor de organisatie van een doorgaand pad, of dat de functionaliteit van het apparaat aanzienlijk kan worden uitgebreid.

Op het frontpaneel vindt u een overvloed aan schakelaars, knoppen en indicatoren. Er zijn twee hoofdtelefoonuitgangen 1/4″ jacks .3mm en mini-jack 1/8″ 3.5 mm , een volumeregelaar voor het uitgangssignaal en op het achterpaneel – een schakelaar voor het uitgangsniveau, instelbaar of vast , een bypass-schakelaar, een bronschakelaar. Er is zelfs de mogelijkheid om het signaal tijdelijk te dempen, en een unieke upsample-functie waarmee u sample rates tot 192kHz kunt halen.

Het apparaat is natuurlijk geen professionele hardware, want in tegenstelling tot de analoog-digitaal-converter, de belangrijkste component in een opnamestudio, is de zuivere analoog-digitaal-converter praktisch nutteloos in een studio, waar gewoonlijk een gecombineerde A/D-converter en D/A-converter worden gebruikt.De Dac Prime pretendeert dat niet te zijn.

Specificaties

DAC

Burr Brown PCM1796 24bit/192kHz

Frequentiebereik:

Ingangen

Optische S/PDIF Toslink-aansluiting , coaxiale S/PDIF, RCA, USB

Uitgang

RCA, optische S/PDIF, coaxiale S/PDIF, 6,3 mm hoofdtelefoon, 3,5 mm hoofdtelefoon

Signaal-ruisverhouding

110dB

Vermogen

12V, 1.5A

15.850 roebel.

Arcam rDAc

Specificatie

DAC

Wolfson 8741 24-bit multilevel Delta-Sigma DAC

Frequentiebereik

22 – 22 000 Hz

Ingangen

Optische S/PDIF Toslink-aansluiting , coaxiale S/PDIF, USB

Uitgang

RCA

Signaal-ruisverhouding

104dB

Vermogen

6V, 600mA

Het apparaat is gemaakt in een aluminium behuizing met afgeronde hoeken, de basis is met Eurober bekleed, anti-slip. Op het bovenpaneel zit een knop die de ingangen schakelt, waarbij het lampje van de actieve ingangen groen oplicht. Er is ook een aan/uit-knop op het achterpaneel – er zijn geen andere schakelaars of bedieningselementen op het apparaat. Op het achterpaneel bevinden zich drie digitale ingangen, S/PDIF, optische Toslink en USB, en een ongebalanceerde analoge uitgang. Het toestel is ontworpen voor een voeding van 6 V en 600 mA, een externe voedingsadapter is inbegrepen – de aansluitbus bevindt zich ook aan de achterkant van het toestel.

Het apparaat is gebaseerd op de WM8741-chip van Wolfson Microelectronics. Wij willen u eraan herinneren dat deze chip al in oktober 2007 door het bedrijf werd gelanceerd en meer dan een jaar lang het paradepaardje was – in januari 2009 werd de WM8742 uitgebracht.

De Burr Brown PCM1796, de concurrent in onze test, is echter ook vrij bekend bij amateurtechnici – hij is te vinden in digitaal-naar-analoog converters die vele malen duurder zijn dan het geteste exemplaar.

Maar terug naar de Arcam rDac. Zoals u aan de interface kunt zien, kan het digitale signaal ook via USB worden ingevoerd, waarbij gebruik wordt gemaakt van de door Data Conversion Systems gepatenteerde asynchrone technologie om digitale overdrachtsfouten te beperken.

By the way, op basis van dit apparaat Arcam bedrijf produceert een duurder model in Nederland is het vierduizend duurder – Arcam rDac Wireless, in staat om een signaal te ontvangen via Wi-Fi. Voor het overige zijn de modellen identiek. In ons eenvoudiger ontwerp heeft de DAC een blind gat in de achterkant waar de Wi-Fi-antenne zou worden geplaatst. De LED uiterst rechts onder “Wireless” brandt natuurlijk ook niet.

19 990 roebel

Luisteren naar.

Het auditieve testen van digitale instrumenten, met name converters, is geen gemakkelijke taak… In tegenstelling tot een oor-tot-oor vergelijking van elektro-akoestische transducers zoals luidsprekers, zijn de verschillen in het geluid van elektronische instrumenten minimaal en ongrijpbaar. Als het verschil merkbaar en waarneembaar is, betekent dit maar één ding – de apparaten behoren duidelijk tot verschillende kwaliteitsklassen en het is onjuist om ze met elkaar te vergelijken. Met andere woorden, voor een goede techniek zou er bijna geen verschil moeten zijn.

Dus heeft het zin om elektronica op het gehoor te vergelijken? Het is duidelijk dat zuivere laboratoriummetingen van een elektronische schakeling kunnen en moeten worden verricht met meetinstrumenten en dat die een echt verschil zullen aantonen, maar hoe zit het met het luisteren naar? Ik denk dat het, ondanks het subtiele verschil, nog steeds de moeite waard is om naar te luisteren. Omdat zelfs de kleinste verschillen in sommige omstandigheden duidelijk kunnen worden, zoals bij het gebruik van bepaalde eenheden in krachtige geluidsversterkingssystemen, wordt het verschil, wanneer het vele malen wordt vergroot, zoals onder een vergrootglas, merkbaar.

De apparaten die voor de tests werden aangeboden, behoren tot dezelfde klasse wat betreft schakeling, gebruikte componenten en prijscategorie, zodat het verschil in geluid minimaal zou moeten zijn.

Tijdens het luisteren gebruikten we onze redactionele Denon DCD-2000AE CD-speler als transport – een digitaal signaal werd opgenomen op de coaxiale kabel. Overigens vonden we het geluid van zijn onboard DAC beter dan dat van de gasten. Scène en detail zijn prima in beide toestellen, maar de toonbalans is verschoven naar het middengebied. Dit was vooral merkbaar nadat de versterkerkiezer van de ingang waarop de Denon is aangesloten naar de ingang van een van de DAC’s was geschakeld.

We luisterden enkele uren naar zeer verschillend materiaal van experimentele “live” jazz tot Edvard Grieg “Peer Gynt” op beide apparaten, in een poging om de

Het ongrijpbare verschil in geluid – dat was het hoofddoel van het luisteren, – omdat de apparaten in eerste instantie verschillende doelen hebben.

Als gevolg daarvan was het geluid van beide apparaten vreemd genoeg praktisch niet te onderscheiden – het verschil is op het randje van een subjectieve fout.

Het komt erop neer dat.

Betekent dit dat de converters gelijk en uitwisselbaar zijn..? Nou, dat is onwaarschijnlijk, want je moet ook rekening houden met de functionaliteit, en die is voor beide apparaten heel verschillend.

Natuurlijk zijn veel van deze functies overdreven voor een eenvoudige thuisbeluistering, maar voor een actieve audiofiel, die geïnteresseerd is in experimenteren met geluid, verschillende manieren van aansluiten uitproberen, het apparaat gebruiken met verschillende bronnen en versterkingssystemen, zal zo’n apparaat interessanter zijn dan een eenvoudige DAC zonder aanpassingen.

Bovendien maakt de aanwezigheid van de mogelijkheid om het signaalniveau aan te passen het gebruik van ESI Dr.Dac Prime als voorversterker in combinatie met een DAC, een hoofdtelefoonuitgang zou ook nuttig zijn. Uit dit alles volgt dat de functioneel “opgevoerde” DAC Dr.De Dac Prime is veelbelovend.

Qua geluidskwaliteit is hij net zo goed als de eenvoudigere Arcam rDAc, maar niet zo goed. Zijn veelzijdigheid – en tegen een lagere prijs, doet hij geen afbreuk aan het geluid.

Arcam rDAc heeft natuurlijk een koper – in de wereld van de hifi-liefhebbers is Arcam een veel bekender merk dan ESI – zoals wij op school plachten te zeggen: “meer muziekliefhebbers dan musici”. Maar ons kleine onderzoek toont duidelijk aan dat, om de taal van mijn jeugd te gebruiken, “goederen van de muziekafdeling net zo goed kunnen zijn”. En de vraag is gesloten.