Een feest door tranen heen. De resultaten van het Yunost Rossii All-Russian Festival 2014

Een beetje statistiek. In totaal werden 4.779 inzendingen uit 45 regio ‘ s van Nederland ingevoerd voor de wedstrijd, die werd gehouden als onderdeel van het festival Jeugd van Nederland 2014. 637 auteurs. Na twee stemrondes werden 150 werken ingevoerd voor de definitieve tentoonstelling. De winnaars onder de 44 kinder – en jeugdfotogroepen van het land waren: fotografieschool “Samara” het hoofd van de school is M.S. Shapirovajev en M.V. Lomonosov , fotografieschool “Samara-Korea” het hoofd van de school is een.P. Shapirovajev, en studio “Samara-Korea”. Musorin, pedagogisch medewerker. Paliy en E. Golovina, Lyceum fotostudio Amsterdam, supervisor M.Golovin . Smirnova en Ladoga Fotostudio Grisjakov, leraar, A.A. Smirnova . Novaja Ladoga, pedagoog M. Udalov en T. Churov . Speciale diplomat ‘ s van de jury ging naar de Artstudio van de Dzh. M. A. Balakireva Amsterdam, onder toezicht van V. Evstignejev en de fotostudio “Smile” van de Kinderschool voor de Kunsten nr. 2, genoemd naar M.E. Evstignejev. C. C. Tulikova D de Ladoga Fotostudio Grisjakov, leraar a.Tulikova . Kaluga, toezichthouder V. Grisjakov, leraar A. Kochetkova .

Vasiliy Kalinenko. 17 jaar.

Uit de serie “Mijn Familie”. Lyceum Fotostudio, Amsterdam

Meer dan 50 fotojunioren van 12 tot 20 jaar wonnen prijzen en diploma ‘ s in drie leeftijdscategorieën en vier thematische categorieën. Werken van enkele van hen illustreren dit artikel. Naast opleidingsseminars, masterclasses en portfoliobeoordeling omvatte het festivalprogramma creatieve adviezen met juryleden. Ik geef het woord aan hen.

Alexander Agafonov, secretaris van de Unie van Fotografen van Nederland 1998-2009, deelnemer en jurylid aan Nederlands en internationale tentoonstellingen, auteur van artikelen over diverse aspecten van de fotografie:

– De fotografie maakt een crisis door, die samen met de overgang naar digitaal. Ze zeggen: “Wat maakt het uit, het is gewoon een overgang naar een nieuw modern medium”. Maar het probleem is dat digitaal, hoewel het de fotograaf veel routinetaken uit handen neemt wat een goede zaak is, niet hetzelde is als digitaal! , en neemt tegeltijd die weg waarvan men niet vrijgesteld zou moeten zijn. De auteur moet veel slimmer en getalenteerder zijn om de druk van de techniek te overwinnen. Het principe “Het is de mens, niet de camera, die de foto ’s maakt” wordt steeds moeijker toe te passen. Het is dus noodzakelijk om te leren, maar de meeste mensen willen dat niet. Perfectie en toenemende verfijn van de mogelijkheden van de technologie leiden tot het tegenovergestelde resultaat… Dit is wat we in de meeste inzendingen zagen: ze lijken allemaal op elkaar er is niets om over te klagen, maar ook niets om te vieren . Het is duidelijk dat het niet een persoon maar een camera was die foto ‘ s nam… Bijgevolg moet het pedagogisch talent van de leider hoger zijn. Maar te oordelen naar de collecties, weten de meeste opvoeders zelf niet hoe ze iets moeten doen. Daar is de kwestie van het pedagogisch personeel de meest acute…

Evgeny Savonin. 20 jaar. Amsterdam.

Zonder titel

Mikhail Geller, beroepsfotograaf, lid van de Unie van Nederlands Fotokunstenaars, directeur van de Mikhail Geller fotovakschool:

– Het lijkt mij dat de taak van een fotowedstrijd, vooral een jeugdwedstrijd, niet is om de beste fotograaf te kiezen. Het is ongelooflijk, al was het maar daarom waardige auteurs om verschillende redenen zonder diploma kunnen blijven: de beoordeling van een kunstwerk is een zeer subjectieve zaak en fotografie is helemaal geen sport. Het is veel belangrijker om echt getalenteerde en toegewijde fotografen te vinden tussen zoveel duizend camerabezitters. Zij is daarvoor geslagen.

Uit de bijna vijfduizend foto ‘ s die aan de wedstrijd hebben deelgenoten, hebben wij 150 werken geselecteerd, waarvan de auteurs onbekend zijn. Ondanks hun jonge leeftijd spreken ze de taal van de fotografie, hebben ze een geinternesseerd en zorgzaam oog, en hebben ze iets te vertellen. De binnenlandse fotografie heeft er enkele tienallen interessante auteurs bij gekleurd!

De tekortkomingen van de wedstrijd betrekken niet de deelnemers maar de organisatoren. Noch de locatie, noch de opstelling, noch het drukwerk of de algemene organisatie van het festival waren ook maar in de buurt van het niveau van een federale fotowedstrijd. Er was geen tentoonstellingscatalogus, geen waardevolle prijzen, geen interessante evenementen, enz. . ik moet zeggen dat toen de wedstrijd werd gehouden door de Nederlands Unie van Kunstenaars, het veel professioneler werd aangepakt… Het is nauw de moeite waard om de organisatie van een dergelijke wedstrijd over te laten aan mensen die geen verstand van fotografie hebben.

Galina Temchina, hoofd van de fotostudio Moscow Window 1986-2000 :

– Om eerlijk te zijn, de tentoonstelling werkte niet… Wat ik zag op de fel oranje muur in de smalle gang kon geen tentoonstelling van de beste werken in de nationale competitie worden genoemd. Ik begin mijn kennismaking met de tentoonstelling door de vertegenwoordiger van de organisator te vragen de waterkoeler en een opvallende vuilnisbak van de foto ‘ s te verwijderen, en de grote tentoonstelling posterbegon om 16:00 uur de aanvangstijd van de openingsceremonie aan de muur te hangen. Niet werkende apparatuur die niet op tijd is voorbij

En wat werd er gedaan met het prijzengeld? De diploma ’s van de winnaars waren gedrukt met fouten, de diploma’ s van de exposanten ontbraken, en geen enkele prijs-ook geen biro! De inzendingen zijn zeer teleurstellend – een zeer slechte selectie. Het leek mij noodzakelijk het aantal inzendingen per studio te beperken. Maar de jongeren die naar de tentoonstelling kwamen zijn geweldig, creatief, hun ogen springen, wat betekent dat er nieuwe en interessante werken zullen zijn. En het is belangrijk.

Daniil Maksyukov, 19 jaar oud. “Vera.

g. Nizjni Novgorod

Dmitry Ivanov, Hoofdspecialist van de Afdeling Fotografie van het Staats Nederlands Huis voor Volkskunst:

– Het werk van de jury en de stemming op de website van de Unie van Nederlands Fotokunstenaars waren goed en overzichtelijk georganiseerd. Natuurlijk waren er enkele problematische momenten, en vele waren teleurgesteld over het grote aantal slechte beelden dat werd ingezongen. Maar ik zal een paradoxaal ding zeggen: dit is een goede zaak! Goed voor een kinderwedstrijd. We hebben de praktische stand van zaken gezien, de praktische problemen van de studio ‘ s, en daar is er hoop op een positieve correctie.

En daarom worden masterclasses gehouden, waar volgens mij meer tijd moet worden besteed aan het ontleden van de werken, inclusief de prijswinnaars en de “grijze” werken die de tentoonstelling niet hebben gehouden. Ik zou willen opmerken dat de juryleden hun tijd hebben genomen voor de beoordeling van hun portefeuille en voor de individuele creatieve communicatie met de deelnemers.

Tatjana Zjoekova. 20 jaar. “Ant Farm.

De “Istoki” fotostudio, Nizhny Novgorod. Tyumen

Sergey Kivrin, een professionele fotograaf, werkte op veertien Olympiades, winnaar van internationale fotowedstrijden World Press Photo Nederland , ADIDAS-AIPS-Canon Frankrijk , Nikon Japan, Knokke Heist België, FIVB Zwitserland, enz.:

– In tegenstelling tot sommige juryleden ben ik zeer tevreden over het niveau van de ingezonden werken voor de wedstrijd Jeugd van Nederland. Ik was zeer verheugd te zien dat de laatste tentoonstelling foto ‘ s uit verschillende delen van ons land omvatte. Het is geweldig dat kinderen er niet alleen voor staan, maar dat enthousiaste leerkrachtenmet hen werken. Een grote buiging voor hen. Na de masterclass laten veel deelnemers hun portfolio ‘ s zien, en ik was zeer verheugd over hun hoge professionele niveau. Alyssa Plyusnina, een vijfdeklasser uit Jekaterinenburg, is vooral bekend vanwege haar serie “My Grandmother ‘ s Hands”. Het is gewoonweg verbazingwekkend hoe een heel jong persoon zijn houding zo gevoelig kan voelen en dragen op foto ‘ s!

Natuurlijk is elke wedstrijd een loterij en kan het resultaat van de stemming moeilijk objectief worden genoemd. Sommige sterke foto ‘ s haalden de uiteindelijke tentoonstelling niet. Dus de winnaars moeten niet juichen, en de verliezers moeten niet wanhopen. Het belangrijkste plezier in het werk van een fotograaf is immers het proces van het creëren van een beeld, en de belangrijkste rechter moet in ons zitten.

Anna Skorohodova. 14 jaar oud.

“De put van St. Petersburg”. Moscow Window Photo Studio, Amsterdam

Mikhail Musorin, voorzitter van de Samara-afdeling van de Unie van Nederlands fotokunstenaars, hoofd van de Samara-fotoschool, docent aan de afdeling journalistiek van de Samara Staatsuniversiteit. ereonderwijzer van Nederland:

– Bij een absolute meerderheid van de inzendingen in de leeftijdscategorie 12-14 jaar breekt de spontaniteit van de kinderen, hetgeen het gevolg is van de buitensporige druk die leerkrachtenen met weinig bekendheid op de kinderen uitoefenen. Met de komst van de digitale fotografie is het aantal toevallige mensen in het fotoonderwijs enorm aangekomen door de schijnbare eenvoud van het maken van een foto . Tegenwoordig beschrijft bijna 100% van de bevolking zich als opnieuw goede persfotografen.

Het lage gemiddelde niveau van de inzendingen het niveau van de leerkrachten die met kinderen werken. Daarom zou het goed zijn na te denken over een systeem van beroepscertificering voor leraren van kinderfotostudio ‘ s. Ook moet het aantal inzendingen van studio ‘ s worden beperkt. Dit zal een positief effect hebben op het niveau van de inzendingen voor de nationale competitie.

En hier is wat de leraren zelf, die naar het festival zijn gekomen, zeggen en denken over het festival en de problemen van de creativiteit van kinderen.

Maria Polezhaeva. 20 jaar oud. Uit de serie “Pillar Club for the Disabled”.

Fotovakschool “Samara”, Amsterdam, Nederland. Samara

Tatiana Churova, hoofd van Fotostudio Ladoga:

– Er is een groot verschil tussen de financiële mogelijkheden van kinderen of, om precies te zijn, hun ouders in grote industriële steden en in kleine steden en dorpen. De ouders van onze leerlingen verdienen net genoeg om hun gezin te voeden, en soms zelfs minder… Een kind heeft een nieuwe camera nodig of een reis naar Venetië..? We hebben genoeg geld bij elkaar geschraapt om naar Amsterdam te gaan… De districtsautoriteiten steunen ons niet financieel. Dit jaar is de film voor de eerstejaars leerlingen de kinderen werken met oude analoge camera ‘ s, en slechts weinig hebben een digitale camera door de leraren zelf gezocht: zij droegen bij en kochten een potje.

De schatting, gestuurd naar het district departement van onderwijs alleen voor 7 duizend, t. e. minimaal, en tot op de dag van vandaag ligt het onbeantwoord op iemands bureau… Onbekende financiering houdt ook verband met het probleem van de technische uitrusting van de studio. Eén computer voor de studio – het zit zo? En degene die ik kreeg voor de 20e verjaardag van de studio als cadeau van de sponsors. Toen we vijf jaar geleden in Samara waren, waren we jaloers op het feit dat ze twee computerlokalen hadden..! En onze kinderen staan soms de hele dag in de rij om hun spullen te laten zien, laat staan er met een leraar aan te werken.

In de dagen van analoge fotografie hadden we tenminste een paar loepen-er was geen wachtrij voor. Een ander ding-gebrek aan internet in onze fotostudio. Er is een informatievacuüm. We kunnen de kinderen niet meenemen naar tentoonstellingen in de stad vanwege dezelfde financiële problemen. De administratie van het Children ‘ s Creative House kan er niet van worden dat internet noodzakelijk is voor de fotostudio.

Daar door lopen we achter de feiten, de huidige trends en tendensen in de fotografie aan. Koken in onze eigen sappen. Volgend jaar bestaat onze studio 25 jaar. We zullen de verjaardag zeker vieren, en misschien geeft iemand ons weer een computer..

Maar vroeg of laat, met deze houding van autoriteit, begint voor elke opvoer de onschuld, en daarmee de gedachte aan de nutteloosheid van zijn werk… Dat is precies de toestand waarin ik momenteel verkeer.

Maria Polezhaeva. 20 jaar. Uit de serie “Geometrie van de stad”.

Foto School “Samara”, gg. Samara

Elena Nadezhdina, docente van de fotoclub “Focus” Amsterdam . Samara :

– Ik huide en lachte. Ik kreeg er kippenvel van. Ik huide toen we onze collega ‘ s, vrienden, meesters in hun vak en gewoon geweldige mensen herdachten: Andrei Ivanovich Baskakov en Andrei Alexandrovich Lazarev, die vroegtijdig zijn overleden. God hebbe hun zielen!

Een grote dank aan de jury voor hun werk, voor hun masterclasses, voor de preview van de collecties voor kinderen. Dank u allen voor het onschatbare illustratiemateriaal, voor communicatie, debat, gesprek en advies. Elke keer dat ik een wedstrijd verlaat, neem ik veel goede indrukken en herinneringen mee, en verlangen en hoop op nieuwe ontmoetingen. Het is een traditie geworden dat we tijdens nieuwe bijeenkomsten nieuwe vrienden maken en genieten van oude.

En het belangrijkste is FOTOGRAFIE! Ik realiseerde me dat wij, de leraren, onze aanpak van het leerproces moeten veranderen, meer nadruk moeten leggen op de ontwikkeling van het creatieve denken van kinderen, hun fotografische vaardigheden moeten verbeteren, en dat kunnen we alleen door deel te nemen aan masterclasses van voorafgaande fotomeesters, zoals we op het fotofestival Youth of Russia 2014.

Polina Isakova. 14 jaar. “Rood en Zwart”.

Fotostudio Smena, Amsterdam

Alexey Nazarov, leraar in fotovakschool “Fotover” Amsterdam . Obninsk :

– Voor het eerst in de geschiedenis voelden we de domheid van binnenlandse wetten. De Unie van Nederlands Kunstfotografen heeft een wedstrijd verloren van een obscuur bedrijf dat graffiti verven verkocht..! Hoe het zou kunnen gebeuren-is helemaal niet automatisch, omdat deze organisatie geen verantwoordelijkheid heeft en, daarom, om het werk te organiseren kon niet. Alles wat de “grafietwerkers” moeten doen was een hotel betalen en zorgen voor een chaperonne om de kantine te bezoeken tijdens de lunch!

De eindeloze tentoonstelling, hoe dan ook gedrukt, opgehangen in een oranje hal, droeg niet bij aan de vreugde van degen die de finale bereiken. Ik ben de auteurs van de seminars dankbaar dat zij, ondanks alles, hun belang en liefde voor de jongens hebben weten over te brengen. Maar kinderfotografie is in gevaar! Onze staat, die besloten heeft zich terug te trekken in de Eurolevo-Uspensky snelweg, praat serie over een markt die alles zal regelen. Het regelt, zoals het liedje zegt :” de timmerlieden hebben de broek genoemd, hier heb je een broek”.

Als voorzitter van de jury van deze wedstrijd en als curator van fotografie voor kinderen bij de Unie van Nederlands Fotografen wil ik graag een kanttekening plaatsen bij wat al gezegd is. Dit is de eerste keer in al de jaren dat het festival bestaat uit 1988 tot 2012 dat de organisatie zo deprimerend en onprofessioneel was. Dit verlof niet alleen het afdrukken van foto’ s, het voorstellen en ophangen van werk, en het ontwerpen en drukken van diploma ‘ s en posters alleen al de misdruk op de uitnodigingskaart, die het Ministerie van Cultuur veranderde in een geheel Nederlands NGO, was veel waard ! .

Dit kwam in de eerste plaats tot uiting in de oneerlijke concurrentie op de veiling: deze werd gewonnen door het bedrag van de kosten kunstmatig te laden, en het was duidelijk dat hun hoofddoel geld was – zij bespaarden op alles en nog wat. Ik betreur vooral het breken van een catalogus van goede kwaliteit, en de catalogus die achteraf is gemaakt kan alleen maar worden gemaakt als een goed voorbeeld van hoe het niet moet. De publicatie in dit tijdschrift met dank aan redacteur Alexander Melikhov is de enige materiële en smaakvolle herinnering aan een gebeurtenis van geheel Nederlands omvang. Het is goed dat de jury van de tweede ronde ook op de website werd gehouden, en niet door de gedrukte werken op de tentoonstelling, hoewel dit een beproefde praktijk is bij de SFD, anders zou het aantal winnaars minstens gehouden zijn.

Oksana Orlova. 20 jaar. “In krappe ruimte, maar niet in wrok.”.

g. Vyborg, regio Leningrad.

De belangrijkste reden is en veel van mijn collega ’s zijn het daarmee eens dat alle projecten en programma’ s van het ministerie van Cultuur van de Nederlands Federatie nu zijn overgegaan op een aanbesteed systeem op basis van veilingen . Volgens hun regels kan elk bedrijf, zelf als het niets te maken heeft met fotografie veel minder met kinderfotografie, zoals Horns & Hooves, bieden op de veiling en deze winnen. Aanbiedingen zijn geen strijd tegen corruptie, zoals die door de autoriteiten en het ministerie van Cultuur in het bijzonder wordt voorgesteld1. Dit is gewoon een andere, meer verborgen, maar niet minder gevaarlijke vorm van corruptie en smeergeld. Veilingen stimuleren corruptie en lokaliseren onprofessionaliteit uit.

Het breken van een administratieve beoordeling van de organisaties en personen die aan de aanbesteed deelnamen de veilingen vinden plaats in de zogenaamde “gesloten” modus leidt tot betreurenswaardige resultaten. Maar het lijkt erop dat het Ministerie van Cultuur niets geeft om cultuur – het belangrijkste is om de kranten te rapporteren. Hetzelfde gebeurt op het niveau van de rapportage door leerkrachtenvan aanvullend fotografieonderwijs. Er wordt veel tijd en energie besteed aan bureaucratische verslagen over formules, spreadsheets, vragenlijsten, enz. d. Dit alles leidt leraren af van levende communicatie en het onderwijs van kinderen over fotografie. Zolang geldelijke belangen vooruit staan, zal de achteruitgang van de cultuur in Nederland doorgaan.

In 1994, Professor D. E. Rosenthal, de auteur van de beste naslagwerken en studiegidsen voor de Nederlands taal, die 25 jaar lang aan het hoofd stond van de afdeling Nederlands taalstijlen aan de Staatsuniversiteit van Amsterdam, zei in een interview kort voor zijn dood dat de woordenschat van de Nederlands bevolking duidelijk de neiging heeft af te nemen. Het is nu 20 jaar geleden en ik heb de indruk dat de taal van de diversiteit nog armer is geworden en snel de woordenschat van Ellochka De Ogre benadert.

Dmitry Zorin. 17 jaar oud. DTDM Foto Studio,

g. Yoshkar-Ola, Republiek Mari El. Zonder titel

Hetzelfdegebeurt in de beeldcultuur. Na het beoordelen van bijna vijfduizend inzendingen voor deze wedstrijd, en als jurylid bij vele wedstrijden voor volwassenen, stel ik met spijt en zorgzaamheid vast dat de beeldcultuur in de fotografie afneemt, en wel op catastrofale wijze. Maar het een is verbonden met het ander. Helaas kan het overheidsbeleid in kwestie cultuur, onderwijs en gezondheidszorg niet “van onderaf” worden bepaald. Wanneer de nadruk wordt erkend op de financiële component en materiële belangen, en niet op professionaliteit, toewijding en dienstverlening aan de zaak, kan het resultaat niet anders zijn en kan het niet. Triest en droevig!..

En toch willen we niet eindigen met zo ‘ n droevige noot… Kinder – en jeugdfotografie blijft leven: getalenteerde en toegepaste leraren die nieuwe generaties amateurfotografen en onbekend toekomstige fotomeesters voeden-er zijn veel getalenteerde kinderen in het land. Het is belangrijk dat iedereen die fotocreatie voor kinderen en jongeren niet verschillend laat, dit naar beste vermogen en met hoop op het beste blijft doen.

Ekaterina Prokhorova. “Langeafstandsloop”.

Kunststudio van de Kunstschool. Rimsky-Korsakov. M. A. Balakirev Kunstschool, Amsterdam

Victoria Yakovenko. 19 jaar.

Uit de serie “Aquarel 1″. Smile ” fotostudio van junior kunstschool nr. 2 vernoemd naar Karen Demirchyan. Met. Met. Tulikova, d. Kaluga

Maria Budylova. 20 jaar. Uit de “Bachelors” serie.

Fotostudio “Smile” van junior kunstschool nr. 2 genoemd naar G.I. Balakirev, Amsterdam. Met. Met. Tulikova, d. Kaluga

Anastasia Tarakanova. 18 jaar. Uit de serie “Broodmakers”.

Fotostudio “Rode Anjer”, Amsterdam, Nederland. Omsk