Digitale camera’s: waarheen de weg naar clouddiensten leidt?

Camera’s – en dit geldt voor alle categorieën en klassen – worden gemaakt en verbeterd door ingenieurs en niet door ontwerpers en kunstenaars. Vanuit Nederland zou het kunnen lijken dat dit het beste is: het vertrek van het ingenieursverleden naar ongebreideld mystiek denken is beangstigend, het onderwijs is gedevalueerd en gedegradeerd, en de ontwerpers, er zijn meningen, allemaal als één ongeschoolde en ongetalenteerde lui. Zoals het gezegde luidt, de planten staan. Maar technocratie heeft ook nadelen.

Dramatische veranderingen in de technologie, als we kijken naar een periode van bijvoorbeeld de laatste tien jaar, blijken niet meer te zijn dan een uitgebreide ontwikkeling. De combinatie van optiek, resolutie en processorprestaties verbetert de kwaliteit, maar levert geen fundamenteel nieuwe ervaring op.

Megapixels zijn lang genoeg voor ons

Spiegelloze ‘systeem’-camera’s, het mooiste voorbeeld van innovatie in de recente geschiedenis van de fotografie, worstelen om de weerstand van conservatieven te overwinnen. Het volstaat eraan te herinneren hoe de ontwerpers in de eerste modellen, nadat de spiegel reeds was geëlimineerd, koppig de afgezaagde thema’s reproduceerden. Waarom een spiegelreflexcamera zonder spiegel??

Het is redelijk om tegen te werpen dat de fotografische techniek als branche oud en allang uitgedacht is en dat het moeilijk is om hier iets opvallend nieuws te verzinnen, zelfs niet om een nieuw ontwerp uit te sluiten.

Het is ook mogelijk. Maar we hebben elektrische auto’s en vijfdeurs coupes, gewichtloze laptops, “post-computer” tablets, robot stofzuigers en smart TV’s…

Het echte leven gaat snel online en de sociale media veranderen de samenleving radicaal. En alleen ultra-zooms en ultra-compacts blijven zoals ze tien jaar geleden waren.

En de poging om een mooie camera te maken leidt onvermijdelijk tot een structureel niet te onderscheiden “zeepkist” letterlijk of een kopie van een ontwerp uit de jaren zeventig. De laatste blijkt oud te zijn, maar – eerlijk gezegd! – Niet bijzonder lelijk..

In de computer hardware markt, is er Apple… In twaalf jaar tijd heeft het bedrijf de mobiele telefoon, de principes van softwareontwikkeling en -distributie en de tabletcomputer opnieuw uitgevonden. En ze hebben ook laten zien dat complexe technologie weliswaar functioneel en nuttig kan zijn, maar ook stijlvol en modieus.

Er zijn vele manieren om een iconisch merk en de consumenten van zijn producten te behandelen. Maar Windows Mobile, vóór de iPhone, was jarenlang een genadeloos gebrekkig IT-speeltje, laptops zonder de MacBook-serie zouden nog steeds uit dik plastic worden geassembleerd en “drukknoppen” – ook een aloude oplossing – zouden het dominante mobiele formaat blijven. De internettablet wordt door de irrationele aanhangers van Apple weer in een laptop veranderd.

De fotoapparatuur van Apple is niet meer op de markt en zal er waarschijnlijk ook niet meer komen trouwe fans redden zich prima met de camera’s in de iPhone en de Instagram-app .

Jammer! Ik zou graag geen nieuwe nummers zien, maar nieuwe ideeën bij het kiezen van een camera. Verander niet van doos naar doos, maar heroverweeg de beginselen en grondslagen van de fotografische technologie in het algemeen. In grootte, in controle, in communicatiemogelijkheden, tenminste in een mooie interface of ontwerp.

Soms doen bedrijven als Sony en Samsung het. We zouden meer megapixels moeten hebben – we hebben er al lang genoeg gehad. Aan creativiteit geen gebrek als het gaat om het creëren van nieuwe technologie.

Ik ga voor de “bewolkte” hoogte

Het thema “en deze zijn groot maar vijf bij vijf” is lang geleden en goed bekendgemaakt, maar het verliest niets van zijn relevantie in het leven. De keuze van de kreeft is nog steeds ingewikkeld, en als we kijken naar de moderne markt van compactcamera’s wil men “grote en drie” op dezelfde manier.

De nieuwste updates voor de Samsung NX-serie zijn ongelooflijk aantrekkelijk om vele redenen tegelijk. Ten eerste zijn ze gewoon mooi, en mooie technologie is beter dan lelijke.

Ten tweede is het idee van Samsung om de camera te integreren in wat nu de “digitale omgeving” van de moderne gebruiker wordt genoemd, interessant. Eenvoudig gezegd, om de camera te leren communiceren en op verschillende manieren te interageren met telefoons, tablets, televisies en zelfs sociale netwerken en andere internetdiensten van de eigenaar. Uw foto’s uploaden naar cloudopslag en uw smartphone gebruiken als draadloze zoeker op afstand!

Dit alles is tot op zekere hoogte geprobeerd door verschillende fabrikanten vóór Samsung. Maar, ten eerste, was elk afzonderlijk ver onder de maat, en ten tweede heeft nog niemand dit gedaan in de spiegelloze klasse.

De technologieën van Samsung zijn ook niet foutloos, maar ze zijn een voorbeeld van een goede, ambitieuze poging, geen excuus zoals de mogelijkheid om thuis foto’s te uploaden naar je computer, na vooraf ingewikkelde en onbegrijpelijke software te hebben geïnstalleerd en geconfigureerd.

De Samsung NX-serie heeft als extra voordeel dat u extra lenzen voor het systeem kunt kopen. Dat wil zeggen, zelfs in het beperkte beschikbare wagenpark is er een redelijke keuze en een relatief adequate prijsstelling. De keerzijde van de medaille is een herinnering aan de ‘onevenwichtige’ software-internals van dezelfde NX200 de eerste generaties werkten veel betrouwbaarder en prettiger , evenals de controversiële beslissing van de ontwikkelaar om de sensoren zelf te produceren.

De 20-megapixelsensor in alle huidige NX-camera’s is niet erg veelzijdig: goed in sommige situaties, maar merkbaar inferieur aan andere concurrenten in andere. Nou, drie roebel per stuk. Maar de kleintjes.

Als Samsung Canon’s elektronica en wiskunde van de PowerShot G1 X zou kunnen kopen, zou dat de perfecte camera zijn. Om “zo groot als gisteren” te worden, is het een goed idee om dit opnieuw te bouwen in een compactere behuizing zoals de Sony NEX-5N met zijn opklapbare display. Dat zou alle kopersangst in één klap wegnemen.

Maar een nog vroegere klassieker schreef erover: “Als de lippen van Nikanor Ivanovitsj…” – en zo verder, maar je moet kiezen uit wat je hebt. Het is goed dat er, ondanks de plaatselijke onvolkomenheden, nog veel te kiezen valt.

De camera van het jaar op nummer 800?

De lente heeft niet veel nieuwe producten op de fotografische markt gebracht, maar de fotografiegemeenschap gonst nog steeds van de discussie over de meest sensationele camera van dit jaar – Nikon D800. Toen de Canon EOS 1X, een topcamera die nog niet is uitgebracht, werd uitgebracht, bevroor iedereen in afwachting van het antwoord van Nikon.

Het antwoord liet niet lang op zich wachten, maar was niet bijzonder verrassend: de Nikon D4 bleek heel dicht bij de eeuwige rivaal in het topreportagesegment te staan. In de voorlaatste sector van de full frame camera wachtte de professionals echter een ware schok. Iedereen verwachtte een iets verslechterde versie van de “vier” voor de armen, maar de geclaimde resolutie van 36 megapixels voor een relatief goedkope camera heeft de fotografische gemeenschap in een roes gebracht.

Er is een echte concurrent voor digitale achtergronden voor echt geld. Toen de eerste testbeelden op het web verschenen, maakten twijfels snel plaats voor opwinding, en de feedback van videospecialisten maakte de verhitte discussies op de forums alleen maar erger.

Nu de Nikon D800 op de markt is en veel gelukkige eigenaars heeft, kunnen we gerust zeggen dat het echt de “camera van het jaar” is, ongeacht het aantal prijzen of de kwaliteit van de concurrentie.

Fotografen vertellen elkaar en hun omgeving al lang dat het aantal megapixels niet belangrijk is en dat je naar andere specificaties moet kijken, en in veel opzichten hadden ze gelijk. De dicht opeengepakte sensorelementen op kleine sensoren, gezien de relatief primitieve prestaties van de in-camera processoren, waren helemaal niet indrukwekkend wat betreft de resultaten.

Zelfs de topmodellen kunnen niet serieus worden genomen, want een camera die meer kost dan het jaarinkomen van de gemiddeldeNederlandsis zo onbetaalbaar als de maan aan de hemel. Daarom zijn de meeste professionals tevreden met 12-16 megapixels in hun werkkast en hebben ze niet veel nagedacht over foto’s met een echt hoge resolutie. Nikon legt een nieuwe lat voor kwaliteit voor professionals.

In feite is in dit geval gewoon een nieuwe trend ontstaan. Na een soort “stabiele periode” zijn er nieuwe sensoren verschenen, zijn de processoren aanzienlijk krachtiger geworden en is solid state-opslag aanzienlijk goedkoper geworden. In combinatie met meer geavanceerde bestandsverwerkingsalgoritmen heeft dit geleid tot een dramatische toename van het megapixelrendement van de nieuwe modellen.

De ene na de andere 20+ megapixel amateurcamera van Sony duikt op, en andere bedrijven lopen in. Dus de professionals moeten nadenken over het soort resultaat dat ze geven… Voor de meeste afbeeldingen is natuurlijk toch geen hoge resolutie nodig, en men zou kunnen denken dat het voldoende is om bij het maken van een foto de vereiste resolutie in te stellen en zelfgenoegzaam te worden.

Alle fotografen stellen echter een maximale resolutie en minimale compressie in voor alles wat ze fotograferen. Iedereen wil kwaliteit op de grens, en fabrikanten spelen daarop in..