Soms kan de meest oppervlakkige observatie veel stof tot nadenken geven. Neem bijvoorbeeld de markt voor compactcamera’s. Het is geen geheim dat het aantal geproduceerde en vervaardigde foto’s in deze klasse gestaag is afgenomen, en het tempo van deze afname is aanzienlijk. Je hoeft niet te graven en analistenrapporten te bestuderen om het te begrijpen. In ons geval zou het volstaan om het aantal voertuigen in dit segment tijdens de meest vruchtbare periode te vergelijken met het aantal nieuwigheden in verschillende jaren… In januari en februari worden twee grote internationale beurzen gehouden, CES en CP+, waarop camerafabrikanten meestal hun innovaties presenteren aan een breed scala van consumenten.
Overigens worden in het najaar en buiten het seizoen meestal serieuze specialistische camera’s aangekondigd, zo niet voor professionals, dan toch voor fervente amateurs. Welnu, in vette jaren is het aantal nieuwigheden, die in januari en februari verschijnen, soms met een overschot van meer dan honderd. In 2012 zagen we 86 nieuwe compactcamera’s. Winter 2013 bracht ons 68 modellen. Dit seizoen van winterpremières zou met slechts 46 apparaten kunnen bevallen. Om eerlijk te zijn zou zelfs deze kleine lijst van debutanten zonder spijt kunnen worden uitgedund.
Men kan lang speculeren over het onderwerp “waar gaat het heen” zonder resultaat. Het is veel nuttiger en lonender om na te denken over hoe de consument ervan kan profiteren. Eerst en vooral is het ontnuchteren van een eindeloze reeks nieuwigheden een kans om de toestellen die reeds in de rekken liggen van naderbij te bekijken. Vele daarvan zijn, ondanks hun gevorderde leeftijd 8-15 maanden naar de normen van compacts , de grootste aandacht van de consument waard. Het gaat in de eerste plaats om oudere compacts en pocket ultrazooms, maar ook vertegenwoordigers van andere segmenten kunnen in deze “levendige” kring terechtkomen. Het vliegwiel van de vooruitgang in crisissituaties draait langzaam en niet elk nieuw product kan echt iets nieuws en opmerkelijks bieden.
In het verleden betekende overvloed een grote verscheidenheid voor de consument, maar er was weinig dat nuttig was… Bij de keuze tussen 10 camera’s soms zelfs binnen het gamma van één fabrikant was het vaak de vraag of de beruchte “parelmoerknoppen” al dan niet aanwezig waren. Hele generaties compacte auto’s zijn ontstaan door te jongleren met dezelfde reeks kenmerken in verschillende combinaties: de jongere modellen halen minder uit de set en de oudere meer. Maar het veranderde de essentie niet. Helaas hebben niet alle fabrikanten hun aanpak tot op heden gewijzigd, en de vruchten van dat gegoochel zijn overvloedig aanwezig in de huidige oogst. Maar de tendens van een systematische aanpak van de constructie van modellijnen, gericht op de behoeften van fotografen beginners, amateurs of professionals , in plaats van op het opvullen van alle mogelijke marktniches, waarvan de helft vroeger leeg was omdat niemand ze wilde, is nog steeds zichtbaar. De fabrikanten bieden al een veel duidelijker en overzichtelijker assortiment aan. Ik wil graag geloven dat deze ontwikkelingstrend zich zal voortzetten…
Wat bedoel je precies met “crisisherstel” als het gaat om compactcamera’s? Bedoel je dat de verkoopcijfers zijn gedaald en nu weer stijgen? Of bedoel je dat er verbeteringen worden doorgevoerd na een moeilijke periode? Kan je wat meer context geven?
Hoe ziet dit crisisherstel eruit voor compactcamera’s? Zijn er nieuwe innovaties op komst of blijven ze in populariteit dalen ten opzichte van smartphones?
Wat bedoel je precies met “crisisherstel” in de context van compactcamera’s? Betekent dit dat er een inzinking was in de verkoop en dat nu een herstel wordt waargenomen? Of verwijst het naar een andere soort crisis?