Hoewel Casio de S200 en Z800 heeft ingedeeld in twee verschillende families, lijken ze eigenlijk erg op elkaar. Niet aan de buitenkant, maar aan de binnenkant: ze zijn op dezelfde dag gefabriceerd, hebben dezelfde technische uitrusting en kenmerken, en verschillen alleen door individuele accenten in het ontwerp en de dikte van de behuizing.
14,1 MP 27-108 mm 4 x 2,7″ $270, $170
In termen van functies zijn dit moderne ultra-compacts met 14-megapixel “gestabiliseerde” sensoren, eigen Exilim Engine 5-processor.0 en een 27-108mm lens.
Een van de belangrijkste voordelen van de processor is de “adaptieve” beeldverwerkingstechnologie Super Resolution: deze analyseert objecten in foto’s en bewerkt afzonderlijk de zones met randen, vaste stof of textuurvulling, waardoor foto’s van hoge kwaliteit ontstaan met maximaal behoud van details. Hetzelfde mechanisme wordt gebruikt in de digitale zoomalgoritmen, die een anderhalf keer zo grote vergroting mogelijk maken zonder noemenswaardig kwaliteitsverlies.
Aangestuurd door een andere gepatenteerde technologie, Premium Auto, die tegenlicht detecteert en voorwerpen, gezichten, bewegingen en posities onderscheidt bij de analyse van scènes. Wees creatief met een reeks filters en dynamische fotofuncties – knip onderwerpen automatisch uit foto’s en maak collages van andere beelden of films. Beide camera’s maken HD-video met 720p, maar slechts met 20 fps, en hebben een 2,7″ scherm.
De S200 behoort tot de Exilim Card familie van superslanke camera’s en is op zijn dikst 18 mm en op zijn dunst slechts 15 mm dun. De verrassende slankheid compenseert het iets hogere gewicht van 116 gram en de merkbaar hogere prijs.
Verkrijgbaar in wit, zwart, oranje, blauw en roze. De Z800 is het middelste model in de Exilim Zoom familie. Hij is 20 mm dun wat natuurlijk belachelijk klinkt in vergelijking met de andere dikke camera’s op de markt , maar hij weegt 10 gram minder dan zijn tweelingbroer en kost een derde minder. De Z800 is verkrijgbaar in zilver, zwart, lichtroze, felroze, geel en blauw.
Wat bedoelen ze precies met “adaptieve” beeldverwerkingstechnologie? En hoe werkt deze technologie om de randgebieden apart te bewerken?