Canon EOS 650D test: Met geavanceerde autofocus kun je elke scène in een dierentuin fotograferen

Toen Canon afgelopen zomer de volgende EOS 650D aankondigde, was de eerste reactie op de gepubliceerde specificaties rustig: de cijfers kwamen overeen met die van het vorige model. Schijn bedriegt echter, en onder dezelfde cijfers zit veel verandering. Vooruitlopend op mezelf geef ik u mijn persoonlijke indrukken in een notendop. Deze veranderingen zijn erop gericht een camera te veranderen van een gehoorzaam en precies instrument in een meer responsief wezen met een eigen logica, dat niet blindelings de wil van de fotograaf doet, maar een dialoog met hem aangaat en volledig deelneemt aan het gemeenschappelijke doel – het maken van foto’s. Eigenlijk is dit proces overal en sinds lange tijd is het op het gebied van smartphones en computers al vrij ver gevorderd; uiteraard is deze transformatie van camera’s door smartphones en prompt. En hoewel de auteur niets met smartphones heeft en aanvankelijk nogal terughoudend was over de vernieuwingen, kan ik meteen zeggen dat na het eerste kwartier omgaan met de camera alles ten goede bleek te zijn en de nieuwe camerabesturing eigenlijk veel prettiger en interessanter is.

Belangrijkste kenmerken

Sensor – CMOS 18 megapixel, 5184×3456 pixels,

Lenzen – Verwisselbaar, Canon EF, EF-S-vatting,

Beeldstabilisatie – niet in de camera, sommige lenzen hebben optische stabilisatie,

Bescherming tegen stof – ja, automatisch en gedwongen,

Optische vijfhoek zoeker, 0,85x, 95% frame,

Display – kantelbaar op twee assen, Clear View II TFT LCD, 1 040 duizend. Continu Enkelvoudige opname, continu tot 5 beelden per seconde, zelfontspanner, sluiter op afstand, belichtingsbracket, 75 mm beelddiagonaal,

Scherpstelling – Hybride fase en contrast scherpstelsysteem, enkelvoudig en tracking. Werkt met sommige moderne lensontwerpen. 15 scherpstelpunten, standen: meerpunts, centraal, door gebruiker selecteerbaar

Touch-screen bediening op het display, inclusief scherpstelling en ontspanner

Sluitertijdbereik – 30-1/4000 sec, lange tijdsverloop handmatig , flitssynchronisatie 1/200 sec,

P, A, S, M, Intelligent Auto, 8 scènemodi, filmmodi,

Belichtingsmeting – 62-zone, centrum-gewogen, spot, gedeeltelijk. Belichtingscompensatie ±;5 AV,

Flitser: ingebouwde flitser, GN 13, EV-compensatie ±;3 EV, kan draadloos worden gekoppeld aan Canon’s externe flitsers,

Gevoeligheid – ISO Auto 100-6400, ISO 100-12.800 uitgebreid tot 25.600 ,

Beeldformaten – RAW 14 bit , RAW + JPG, JPG,

Geheugenkaarten – SD SDHC SDXC,

Continu opnemen tot 5 fps, zelfontspanner met vertraging, sluiter op afstand, belichtingsserie,

Video-opnamen – Full HD met automatische of handmatige scherpstelling, MOV,

Interfaces – Snelle USB, HDMI mini C, externe stereomicrofoon, knop voor ontgrendeling op afstand, draadloze verbinding via Eye-Fi-kaart,

Voeding – Batterij LP-E8, 7,2 V, 1120 mAh,

Afmetingen – 133×100×79mm zonder lens ,

Gewicht 575g zonder lens, met batterij ,

Prijs bij benadering 21 000 roebel. lichaam

Elektronica, bediening, ergonomie

Nu de details. De EOS 650D gebruikt een nieuwe processor en sensor, en dat is het mooie van de camera.

Bovendien werd het kantelende en rond twee assen draaiende LCD-scherm voor het eerst in de wereldgeschiedenis van SLR-camera’s een aanraakscherm en neemt actief deel aan het beheer van de camera.

Fasedetectiepixelclusters in de sensor voor de snelste scherpstelsnelheden op een DSLR.

Het maakt continue autofocus mogelijk bij video-opnamen, en Live View-fotografie heeft ook de snelheid van scherpstellen verbeterd, hoewel traditionele autofocus tijdens het fotograferen met de zoeker nog steeds sneller is. Toch is het proces verder gegaan, en de nieuwkomer verschilt opvallend en ten goede van eerdere ervaringen.

Nieuwe mogelijkheden vroegen om nieuwe bedieningselementen, en hier moet ik veel goeds zeggen over het LCD-aanraakscherm. In het algemeen is een vrij draaibaar scherm, waarop een minderheid van de DSLR’s nog kan bogen, een grote waarde en wanneer het beschikbaar is, wordt het gevoel van kijken door de zoeker drastisch verminderd. Als fotografie een manier van zelfexpressie is, wordt het gezichtspunt het voornaamste uitgangspunt. Als u van dichtbij of meer van de actie fotografeert, kan dit scherm u helpen het hele beeld met een handomdraai te veranderen zoals sommige fotografen grappen, is de belangrijkste beperking vaak de korte gestalte van de persoon die de foto neemt, anders zouden de opnamen expressiever zijn .

En er was een reden voor de stijve aluminium koffers voor groot- en middenformaat: ze konden een fotograaf zo nodig 40 cm langer maken .

Een ander verhaal is selectieve scherpstelling op het LCD-scherm met een punt- en scherpteaanduiding door een simpele tik. De camera reageert snel, het effect is onmiddellijk… Het is een gemak waar mensen snel aan wennen, en men kan garanderen dat het spoedig alomtegenwoordig zal zijn.

Over het algemeen was het verrassend eenvoudig en snel om de camera te bedienen met het scherm.

Een speciaal pictogram wordt permanent op het scherm weergegeven; door erop te drukken komt u in het hoofdmenu, dat bestaat uit een reeks symbolen die bijna alle voor het maken van opnamen relevante parameters vertegenwoordigen. Met één druk op een van de knoppen verschijnt het bijbehorende menu en met slechts één of twee aanrakingen kunt u snel elke opnameparameter of camera-instelling wijzigen, en het proces is niet alleen snel maar ook duidelijk: in de meeste gevallen verschijnen er schalen op het scherm en kan de gewenste waarde onmiddellijk worden ingesteld in plaats van door herhaaldelijk op één punt te drukken.

Natuurlijk heeft de camera ook klassieke drukknopbediening. Hun opstelling is traditioneel voor een Canon camera de enige merkbare verandering: de aan-uit hendel heeft een derde positie – video , en als u ervaring heeft met een van de vorige modellen van het bedrijf, is het veranderen van een van de opname-opties niet moeilijk voor u.

Het blijkt dat de camera twee parallelle besturingssystemen heeft, die vreedzaam naast elkaar bestaan zonder elkaar in de weg te zitten, zodat de fotograaf vrij is te kiezen welke hij verkiest.

Hij kan op afstand draadloos gecoördineerde externe flitsers activeren, zodat u gemakkelijk vele studio-effecten kunt bereiken, of u nu buiten, op het strand of in het bos fotografeert.

De ergonomie is prima, wat geen verrassing is aangezien Canon veel ervaring heeft op dit gebied.

Het is fijn dat de camera niet zo klein en afgerond is dat hij gemakkelijk met één hand vast te houden is. De behuizing is goed gebouwd, gemaakt van duurzaam en aangenaam aanvoelend plastic, het scherm draait soepel en zonder speling, de slag van alle knoppen en draaischijven is matig elastisch en met een duidelijke fixatie van veranderingen – alles is hier in orde.

Schieten

De EOS 650D beschikt over een complete set opnamestanden, die kenmerkend is voor een goede moderne camera: hij heeft de professionele standen P, A, S, M, ontworpen voor de deskundige gebruiker; een uitgebreide set voor de amateur die nog steeds meer op de automaat vertrouwt dan op zichzelf, die mettertijd overgaat, de intelligente automatische stand die de naar zijn mening meest geschikte kiest, de opnameparameters groen pictogram op de keuzeknop , en een aantal standaard scèneprogramma’s.

De testopnamen werden gemaakt op een winterdag, het werd laat in de middag, de zon kwam tevoorschijn en het helderheidscontrast in de omgeving was vrij hoog. De ervaring leert dat geen enkele SLR, zelfs niet de meest professionele, in dergelijke omstandigheden kan raden wat je in het kader wilt uitdrukken, daarom is de mogelijkheid van snelle belichtingscompensatie na de eerste testopname erg belangrijk.

In dit opzicht verschilt de EOS 650D niet van andere amateurmodellen – het proces duurt een seconde of twee. Het is vermeldenswaard dat de belichtingsmeting standaard een vrij betrouwbare “gemiddelde” versie geeft zonder duidelijke vertekening in licht of schaduw en als u bereid bent expressiviteit aan uw foto’s toe te voegen door de helderheid te wijzigen, is praktisch elke foto die zonder belichtingscompensatie is genomen geschikt voor verdere verwerking in een foto-editor.

Uiteraard moest belichtingscompensatie worden toegepast wanneer sneeuw een groot deel van het beeld besloeg of wanneer dieren uit een donkere grot kwamen. Belichtingsregels gelden nog steeds in dit opzicht, en beginners moeten ze leren zonder de camera de schuld te geven.

Ik heb foto’s gemaakt met twee objectieven die uit de EOS 650D komen en speciaal zijn ontworpen om met het nieuwe autofocussysteem te werken – de universele 18-135/3.5-5.6 IS en de 40/2.8 pancake lens, die in de dierentuin meer gevraagd bleek te zijn. De interactie tussen de lenzen en de camera is OK, scherpstelling, belichtingsmeting – alles gaat snel en soepel.

Zelfs in de moeilijke lichtomstandigheden van een winteravond, waar niet overal 1600 ISO-gevoeligheid beschikbaar was, was scherpstellen met de niet zo heldere zoom, inclusief volgen, geen probleem. Optisch is de “pannenkoek” natuurlijk beter, maar de zoom kan de fijne details in het kader goed weergeven. Er bestaat echter een vermoeden dat de beweerde 4 extra stappen die de stabilisator zou geven, meer in het rijk der wensen dan in het rijk der werkelijkheid zijn, maar niettemin werkt de stabilisator duidelijk, en het voordeel ervan is groot.

Het belangrijkste hoogtepunt van deze lenzen is overigens een nieuwe STM-motor die de diafragmawaarde soepel verandert in plaats van te verspringen zoals voorheen en zorgt voor een uitstekende kwaliteit van videoclips tijdens lichtveranderingen.

Beeldkwaliteit

De kleurweergave van de ontvangen beelden is typisch voor Canon camera’s – natuurlijk en niet oververzadigd, wat een zonde was bij amateur fotocamera’s van de afgelopen jaren dit heeft echter betrekking op de PASM modus, in de scene modi kan de verzadiging terecht hoog zijn . Het contrast is gemiddeld, dus wees voorzichtig bij opnamen van scènes met een hoog contrast en sneeuw, anders kunnen de hoge lichten verbleken. Iedereen die met een Canon-camera fotografeert, kan worden aangeraden het effect van verschillende beeldstijlen te bestuderen: ze veranderen het kader aanzienlijk, en ze zijn een effectief hulpmiddel.

De standaard scherpstelling lijkt mij te resulteren in een “scherper” beeld, hoewel dit alleen zichtbaar is wanneer het beeld op 100% wordt bekeken; geen klachten bij normaal bekijken of afdrukken. Als je eenmaal een basiskennis hebt van het onderwerp, wat een paar minuten kan duren, kan elke fotograaf gemakkelijk alle belangrijke beeldparameters contrast, verzadiging, scherpte naar zijn of haar hand zetten.

Korrel en ruis bij hoge gevoeligheden zijn heel acceptabel en overtreffen niet de normen van de nieuwste camera’s. In ieder geval zijn foto’s genomen bij 6400 ISO behoorlijk goed afdrukbaar, vooral als je ze verwerkt in een editor, en zeker als je ze op het web wilt publiceren. Ruis in opnamen met een gevoeligheid tot ongeveer 800 ISO heeft vrijwel geen effect op het beeld.

Conclusies

Er zij op gewezen dat dit betrekking heeft op amateurfotografie met standaardinstellingen. Maar je moet beseffen dat dit maar een fractie is van het potentieel van de camera… In ervaren handen, kan het geweldige opnames maken. Wanneer een fotograaf overschakelt op RAW-formaat, heeft hij of zij enorme macht over het beeld.

Ja, het vergt wat oefening, maar het is gemakkelijk, interessant en draagt bij tot het gevoel van eigenwaarde. En dan blijkt dat de Canon EOS 650D tot volledig professionele resultaten in staat is: met zijn snelheid, geavanceerde belichtingsmeting en verbeterde autofocus kan hij elke scène binnen bekende grenzen vastleggen.

Beeldtests

Ervaring met het fotograferen van scènes met tegenlicht. Ik moest de belichtingscompensatie aanpassen naar -0,7 om het silhouet effect te krijgen. Dit is niet verwonderlijk, aangezien de schaduwen veel ruimte innemen in het kader, en de camera eerlijk heeft geprobeerd ze gedetailleerd weer te geven. Nogmaals, ik heb de tracking autofocus getest door het scherm aan te raken om dit paar te volgen, en het deed het prima.

Canon 18-135/3,5-5,6 IS, diafragmavoorkeuze, 1/1000sec, f/5,6, ISO 100, belichtingscompensatie -0,7.

De sneeuwluipaard achter het dikke glas bewoog vrij snel, maar de camera had geen probleem om hem te pakken op het moment dat hij op de juiste plek in beeld was, omdat de autofocus tracker niet faalde.

Canon 18-135/3.5-5.6 IS, diafragmavoorkeuze, 1/80 sec, f/6.3, ISO 125.

Deze is binnenshuis genomen in een nogal schemerige kamer, en door glas. Het grootste probleem bij deze opname was het wegwerken van de schittering op het glas – ik moest wachten tot de andere aanwezigen ze bedekten, zonder het te vermoeden.

Canon 50/1.8 lens, diafragmavoorkeuze, 1/60s, f/2.8, ISO 1250, belichtingscompensatie -0,3.

De geit ging aan de wandel… Een opname om de mogelijkheden van de nieuwe 18-135mm zoom met extreme telefoto te verkennen. Het bleek de flare vrij goed “vast te houden”, de resolutie daalt natuurlijk een beetje, maar is nog steeds goed genoeg voor een amateuroptiek, maar heb niet te veel hoop op de stabilisator.

Canon 18-135/3,5-5,6 IS, diafragmavoorkeuze, 1/200s, f/5,6, ISO 400, belichtingscompensatie -0,3.

De opname heeft vrij veel contrast, maar de details in zowel de schaduwen als de hooglichten zijn goed bewaard gebleven, en de belichtingsmeting werkte naar mijn mening prima. Interessant is dat bij niet de kortste brandpuntsafstand hier 22mm, t.e. 35mm omgezet naar full frame en een diafragma van f/5.6, is de scherpte in het frame van rand tot rand, van oneindig tot dichtbij het veld.

Canon 18-135/3,5-5,6 IS, diafragmavoorkeuze, 1/320s, f/5,6, ISO 400, belichtingscompensatie -0,3.

Diezelfde stock zoom werkt goed op korte afstand. Hier is de lens scherpgesteld op 3m, de normale opnameafstand voor portretten. Geen klachten over verzadiging en kleurweergave, helderheid en contrast. Met de lichte lucht die in het water werd gereflecteerd, moest ik de belichtingscompensatie zo min mogelijk aanpassen.

Canon 18-135/3,5-5,6 IS, diafragmavoorkeuze, 1/125 sec, f/5,6, ISO 320, belichtingscompensatie +0,3.

De zoom is telefoto op 135 mm, wat neerkomt op 216 mm bij volledig beeld. Niet overdreven, maar dit gevederde schepsel is dichtbij genoeg, en de individuele haren op zijn veren zijn zichtbaar. Maar de belichtingscorrectie van +0,7 was duidelijk niet genoeg om de sneeuw te laten zien.

Canon 18-135/3,5-5,6 IS, diafragmavoorkeuze, 1/250s, f/6,3, ISO 800, belichtingscompensatie +0,7.

Het schuine, bijna horizontale avondlicht zorgt soms voor interessante taferelen, en het is belangrijk een niet te grote camera te hebben om ze te vangen! De opname is vrij contrastrijk, maar de EOS 650D ging er zeer goed mee om: zowel de schaduwen als de lichten hebben hun optimale helderheid zonder enige belichtingscompensatie.

Canon 18-135/3.5-5.6 IS, diafragmavoorkeuze, 1/160s, f/7.1, ISO 100.